"Հին կտակարան"-ում Հիսուսի ծննդի մասին մարգարեություն չկա

[Jarre]

Գրառմանս ՍԿԻԶԲԸ ՆԱԽՈՐԴ ԷՋՈՒՄ

Քրիստոնեությունը մի գեղեցիկ երազի իրականացումը չէր, այլ` մեր մղձավանջը եւ դժբախտությունը, որ ի սկզբանե մահ եւ ավեր բերեց մեր գլխին:

Մի խնդրանք, արի ազգային կրոն համարվող քրիստոնեությունը և Աստվածաշունչի քրիստոնեությունը իրար չխառնենք, քանի որ դրանք արմատապես իրարից տարբերվող հասկացություններ են։ Աստվածաշնչյան քրիստոնեությունից այսօր համարյա ոչինչ չի մնացել, քանի որ մարդիկ դրա մեջ մտցրել են հազարավոր «բացառություններ» և փոփոխություններ։

Այս առնչությամբ շատ լավ խոսքեր է ասել ԱՄՆ-ի երրորդ նախագահ Թոմաս Ջեֆերսոնը. «Ավելի բարոյական է համարել, որ Աստված չկա, քան նրա անունով անել այնպիսի բաներ, որոնք զզվելի են իր համար»։

Համոզված կարող եմ շեշտել, որ մյուս բոլոր այսպես կոչված մարգարեություններն էլ ունենալու են նույն ճակատագիրը եւ հարմար առիթով կարող ենք անդրադառնալ... չնայած, որ կարիքը չկա` նկատի առնելով, որ մենք խոսում ենք Աստվածաշնչի մասին...

Իսկ կարելի՞ է հարցնել, ինչի՞ վրա է հիմնված նման վստահությունը՝ ցանկությա՞ն, թե՞ փաստերի։

Ավարտելու համար երեւի պետք է գոհացնեմ ուշադիր ընթերցողի հետաքրքրությունը, որ պիտի ցանկանա իմանալ, թե ինչպես ավարտվեց այդ պատերազմը, որ դրդապատճառն էր այդ "մարգարեության": Այսպես կոչված Եսայի մարգարեի եւ իր Եհովա աստծո բախտը չբերեց ու, բնականաբար, հայտնի պատճառով այդ պատմության վերջամասը կարդում ենք ոչ թե Եսայու գրքում, այլ 2-րդ Մնացորդաց գրքի 28-րդ գլխում, որտեղ տեսնում ենք, որ փոխանակ այդ 2 թագավորները ձախողվեն, ինչպես Եսային ասել էր Տիրոջ անունով, հաջողեցին: Ահազ թագավորը պարտվեց եւ կործանվեց, իր մարդկանցից 120.000-ը կոտորվեցին, Երուսաղեմը թալանվեց, իսրայելցիները Հուդայի երկրի իրենց եղբայրներից գերեվարեցին երեք հարյուր հազար կին, տղաներ ու աղջիկներ եւ բազում ավար առնելով նրանցից՝ տարան Սամարիա...

Չեմ ուզում անտակտ լինել, բայց թույլ տվեք ասել, որ ձեր մեկնաբանության մեջ շատ սխալ է ներկայացված այս պատմությունը։

Երբ Աքազը չընդունեց Եսայայի խոսքերը («Բայց Աքազն ասեց. Չեմ խնդրիլ, եւ Տիրոջը չեմ փորձիլ» (Եսայա 7–րդ գլուխ 12 համար)), հենց ձեր մեջբերած Եսայա 7–րդ գլխում Աքազին ասվեց. «Տէրը քեզ վերայ եւ քո ժողովրդի վերայ եւ քո հօր տանը վերայ այնպիսի օրեր է բերելու, որ չեն եկած Եփրեմը Յուդայից հեռանալու օրից հետէ. այսինքն Ասորեստանի թագաւորին» (Եսայա 7–րդ գլուխ, 17 համար)։ Փաստորեն ուշադիր չեք եղել, որ Աքազի հանդեպ այսպիսի մարգարեություն է արվել։ Իսկ եթե կարդաք 18-25 համարները, ապա կտեսնեք, որ ձեր նշած 2 Մնացորդաց 28–րդ գլխում կատարվեցին հենց այս մարգարեությունները։

Ու վերջում էլ ասեմ, որ գերի չեն տարվել 300.000 հոգի, այլ միայն՝ 200.000 («Եւ Իսրայէլի որդիքն իրանց եղբայրներից երկու հարիւր հազար կին, տղայ եւ աղջիկ գերի արին, նաեւ շատ աւար յափշտակեցին նորանցից, եւ աւարը բերին Սամարիա» (Բ Մնացորդաց 28 գլ., 8 համար))։

Այնպես որ կարծում եմ, որ այս թեմայում բոլոր գրառումներ կատարողներս պետք է զուսպ արտահայտվենք և չվիրավորենք ուրիշի կրոնական զգացմունքները։ Դոգմատիկ, չզիջող, անհանդուրժողական ու վիրավորող գրառումները ոչ թե ճիշտն են ապացուցում, այլ պարզապես ձև են դիմացինին լռեցնելու։

[Հայ Արիադավան]

Մի խնդրանք, արի ազգային կրոն համարվող քրիստոնեությունը և Աստվածաշունչի քրիստոնեությունը իրար չխառնենք, քանի որ դրանք արմատապես իրարից տարբերվող հասկացություններ են։ Աստվածաշնչյան քրիստոնեությունից այսօր համարյա ոչինչ չի մնացել, քանի որ մարդիկ դրա մեջ մտցրել են հազարավոր «բացառություններ» և փոփոխություններ։

Համաձայն եմ մի պայմանով.
1. Թող "հայ" առաքելական եկեղեցին շպրտի բիբլիա կոչվածը կամ նորը գրի:
2. թող դադարի արգելք հանդիսանալ որ Օգոստոսի 11- ը հռչակվի ինքնության տոն: ԱԺ-ում միաձայնությամբ ընդունվելու էր այդ օրենքը եթե եկեղեցին չմիջամտեր: թող ոչ ոք չփոռձի հակառակը ապացուցել:
3. թող դուրս գան էքումենիք շարժումից որ հայ ազգի շահերից չբխում այլ կառավարվում է մի այլ ազգի կողմից ընդդեմ հայազգի շահերին...
2001թ. "հայ" եկեղեցին ստորագրեց մի աննախադեպ փաստաթուղթ, որտեղ ի միջի այլոց նշվում է.

-...Մենք պախարակում ենք եւ դատապարտում հակասեմականության բոլոր արտահայտությունները, ինչպես ատելության պոռթկումները ու հալածանքները: Քրիստոնեական հակահրեականության համար հայցում ենք աստծուց ներողամտություն, իսկ մեր հրեա քույր-եղբայրներից՝ հաշտություն:
Թող առաջի հերթին բարի ըլլան ներողություն խնդրել Հայ ազգից...
- Պարտավորվում ենք մերժել եկեղեցու եւ հասարակության մեջ հակասեմական եւ հակահրեական բոլոր ձեւերը:
- Կրոնն ու եկեղեցին ցեղամոլ, ազգայնամոլ նպատակների համար շահագործելու ամեն տեսակի փորձ մերժել:
Ուրեմն, ստացվում է, որ ըստ "հայ" առաքելական եկեղեցու, բոլոր նրանք, ովքեր պայքարում են արդարության համար, ցեղամոլ ու ազգայնամոլ են` բացի թուրք-մոնղոլական ծագում ունեցող ինքնակոչ հրեաներից:

Իսկ կարելի՞ է հարցնել, ինչի՞ վրա է հիմնված նման վստահությունը՝ ցանկությա՞ն, թե՞ փաստերի։
Դուք նշեք մի "մարգարեություն" և ես ձեզ ապացուցեմ որ Հիսուսի հետ որ մի առնչություն չունի:

Չեմ ուզում անտակտ լինել, բայց թույլ տվեք ասել, որ ձեր մեկնաբանության մեջ շատ սխալ է ներկայացված այս պատմությունը։
Երբ Աքազը չընդունեց Եսայայի խոսքերը («Բայց Աքազն ասեց. Չեմ խնդրիլ, եւ Տիրոջը չեմ փորձիլ» (Եսայա 7–րդ գլուխ 12 համար)),
ա. Եսայու հավաստիացումը որ 2 թագավորները պիտի ձախողվեն պայմանավոևված չեր Ահազի հավատալով կամ չհավատալով (երբ Ահազն ասեց "չեմ խնդրի չեմ փորձի", եսային ասեց ուրեմն Տերը քեզ ցույց տալու է մի նշան: ինձ թվում է պարզ է :

բ. Ինչից էք ենթադրում որ "չեմ խնդրի չեմ փորձի" նշանակում էր չընդունել, Հիսուս նույն բանը ասեց երբ սատանան փոռձեց Հիսուսին փոռձության ենթարկել "քո Տեր Աստծուն չփորձես" որ իրականում ոչ թե չենդունել էր այլ ուղիղ հակառակը...

գ. Երեխայի ծնելը նշան էր լինելու որ 2 թագավորները պիտի ձախողվեն , ոնց կարող էր մարգարեություն լինել որ ահազը պիտի կործանվի...
8-րդ գլխում մի անգամ էլ կրկնում է Եսային որ 2 թագավորները պիտի կործանին 4քանզի մինչ մանուկը կը սովորի հայր կամ մայր ասել, Դամասկոսի հարստութիւնը եւ Սամարիայի աւարը կը բերուեն Ասորեստանի թագաւորի առաջ»։ 5Ապա Տէրը նորից խօսեց ինձ հետ եւ ասաց. 6«Քանի որ այդ ժողովուրդը արհամարհեց Սելովայի հանդարտահոս ջուրը եւ ուզեց իր համար թագաւոր ընտրել Ռասիմին եւ Ռոմելայի որդուն, 7դրա համար էլ Տէրը ձեզ վրայ պիտի թափի յորդ ու հզօր գետի ջուրը՝ Ասորեստանի արքային ու նրա զօրութիւնը։ Նա պիտի գայ հասնի ձեր բոլոր ձորերը եւ շարժուի ձեր պարիսպների վրայով.
Խնդրում եմ ուշադիր լինենք - Եսային հավաստիացնում է որ ասորեստանը Եհովայի գործիքը պիտի դառնա և թագավորները պիտի ձախողվեն այս նույնիսկ չիրականացավ:

Հարգելիս գալով քո մեջբերած հատվածին Եսայա 7:17-25 այդ աբսուրդի գագաթնակետն է: Եսային եկել էր Ահազի մոտ մարգարեանալու որ 2 թագավորները պիտի ձախողվեն: Անմիջապես հետո ասում է ձեր ասածը եսայու 7:17-ը: Գիտեք ինչ է ասում "Ահազ Ջան Սիրիան և Իսրայելը չեն կարողանալու հաղթել քեզ, բայց Ասորեստանը պիտի կարողանա". Այս ինչ սքանչելի մխիթարանք է: Պատկերացնում էք, մեզ վտանգ է սպառնում Թուրքիայից , մի հատ մարգարե գալիս է և ասում " մի վախեցեք թուրքիան չկարողանալու ձեզ հաղթել , դուք տապալվելու էք Վրաստանի կողմից"

Հակառակ այս բացթողումներին միլիոնավոր մարդիկ հավատում են որ այս "մարգարեություն"ը Ասդվածային հրաշք էր և զարմանալի: Միակ զարմանալին այն է որ իմաստուն մարդիկ խաբված են ու հավատում որ այս զարմանալի է...

Այնպես որ կարծում եմ, որ այս թեմայում բոլոր գրառումներ կատարողներս պետք է զուսպ արտահայտվենք և չվիրավորենք ուրիշի կրոնական զգացմունքները։ Դոգմատիկ, չզիջող, անհանդուրժողական ու վիրավորող գրառումները ոչ թե ճիշտն են ապացուցում, այլ պարզապես ձև են դիմացինին լռեցնելու։

Ես որեվե մեկի կրոնական զգացմունքները չեմ վիրավորում : Լրիւ համաձայն եմ քո ասածին որ առաջին հերթին պետք է ուղղել "հայ" եկեղեցուն որ այնքան էլ հանդուրժող չէին մեր ազգային հավատքի նկատմամբ...

[Հայ Արիադավան]

Հատուկ Jarre-ին

Ես ձեր առաջին պատասխանը 3-րդ էջի վրա ուշ նկատեցի: Շուտով կփորձենք պատասխանել: Շնորհակալություն:

[Հայ Արիադավան]

Հիսուսի սերնդաբանությունը կարելի է ստուգել ոչ թե Աստվածաշնչի միայն մեկ գրքի մեջ այլ մի քանի գրքեր իրար համեմատելով՝ Ծննդոց և Հռութ (այս գրքերը իրար լրացնելով տալիս են Ադամից–Դավիթ սերնդաբանությունը), Ա Մնացորդաց 1, 2, 3 գլուխներ, Մատթեոս 1 գլուխ և Ղուկաս 3 գլուխ։

Այս գրքերը քննելով, որոնք ի դեպ հիմնված են եղել արխիվների սերնդաբանական փաստաթղթերի վրա, հստակորեն կարելի է ասել, որ Հիսուսը եղել է Դավթի սերնդից։

1) Աստվածաշունչը հստակ ցույց է տալիս Հիսուսի Դավթի սերնդից լինելու թե՛ բնական և թե՛ իրավական հիմքերը։

Ինչպե՞ս։

Ձեր մեկնաբանության մեջ նշած Մատթեոս գրքի հեղինակը՝ Մատթեոս առաքյալը, ցույց է տալիս Հիսուսի Դավթի սերդնից լինելու իրավական հիմքը՝ Հիսուսի խորթ հայրը Դավթի սերնդից էր, ուստի իրավաբանորեն Հիսուսը ուներ բոլոր իրավունքները համարվելու Դավթի սերնդի անդամ։ Իսկ Ղուկաս ավետարանագիրը նշում է Հիսուսի Դավթի սերնդից լինելու բնական հիմքը՝ Հիսուսի մայրը՝ Մարիամը, նույնպես Դավթի սերնդից էր։

Այլ կերպ ասած Մատթեոսը ներկայացնում է Հիսուսի սերնդաբանությունը հայրական կողմից, իսկ Ղուկասը՝ մայրական։

Սակայն եթե կարդաք Ղուկաս գիրքը, կստեղծվի այնպիսի տպավորություն, թե այնտեղել է խոսում Հովսեփի ծնունդի մասին, քանի որ Ղուկաս 3։23 կարծես թե խոսում է այն մասին թե ում որդին էր Հովսեփը։ Բայց Մատթեոս գրքի հետ համեմատությունը ցույց է տալիս հակառակը։ Ղուկաս 3։23–ում գրված է. «Եւ ինքն Յիսուս սկսած էր երեսուն տարեկանի չափ լինել, որ ինչպէս կարծվում էր, Յովսէփի որդին էր. եւ նա Հեղիին»։ Այստեղ գրված է, որ Հովսեփի հոր անունն էր Հեղի։ Սակայն Մատթեոս 1։16–ում գրված է, որ «Յակոբը ծնեց Յովսէփին»։ Շատերի համար սա նույնպես հակասություն է։

Սակայն, ինչպես դուք արդեն նշել եք ձեր մեկնաբանության մեջ, նման հարցեր քննարկելիս շատ կարևոր է ուշադրություն դարձնել բնագիր լեզվի բառերին։ Եվ այսպես, եբրայերեն «բէն» և հունարեն «հույոս» բառերը, որոնք այս համետեքստերում թարգմանվել են «որդի» բառով, ունեն մի քանի իմաստներ և չեն վերաբերում միայն հարազատ՝ արյունակից որդուն։ Օրինակ դրանք կարող են վերաբերել՝ որդեգրած տղային (Ելից 2։10; Հովհաննես 1։15), թոռանը կամ ծոռանը (Ելից 1։7; Բ Մնացորդաց 35։14; Երեմիա 35։16; Մատթեոս 12։23) կամ էլ փեսային, ինչպես հենց Ղուկաս 3։23–ի պարագայում է։ Փաստորեն Ղուկաս 3–րդ գլխի սերնդաբանությունը Հովսեփի աներոջ սերնդաբանությունն է (որի փեսան էր Հովսեփը), այսինքն Մարիամի սերնդաբանությունը։

Այն որ դա անկասկած փաստ է, և ոչ թե իմ ֆանտազիայի արդյունքը, ինչպես երբեմն սովորենք անել մենք մարդիկս «ապացուցելու» համար մեր կասկածելի տեսակետները, կարող ենք տեսնել, թե ինչպես է այս բառը գործածվում մեկ այլ մարդու առնչությամբ։ Ա Մնացորդաց 3։17–ում ասվում է. «Եւ Յեքոնիայի որդիքը՝ Ասիր, նորա որդին՝ Սաղաթիէլ»։ Համաձայն այս համարի Սաղաթիելի հայրը Ասիրն է։ Սակայն նույն մարդու մասին Ղուկաս 3։27–ում գրված է. «եւ նա Սաղաթիէլի. եւ նա Նէրէիի»։ Այստեղ էլ ասում է, որ Սաղաթիելը Նէրէիի որդին է։ Փաստորեն Սաղաթիելը Ասիրի որդին էր և Նէրէիի փեսան, սակայն Ղուկասում նրա մասին գրված է որպես որդու։

Փաստորեն Աստվածաշնչում գրի առնված սերնդաբանական տեղեկությունները տալիս են առնվազն 2 հիմնական ապացույց, որ Հիսուսը Դավթի սերնդից էր՝ 1) արյունակացական, քանի որ Մարիամը սերում էր Դավիթի ցեղից և 2) իրավաբանական, քանի որ նրա խորթ հայրը՝ Հովսեփը նույնպես Դավթի սերնդից էր։

2) Իրականում Մատթեոսը չի էլ նշել, թե Հովսեփը Հիսուսի հայրն է և որ նա այդպիսով է դառնում Դավթի սերնդից։ Խնդրում եմ ուշադիր կարդացեք Մատթեոս 1։16–ը. «Յակոբը ծնեց Յովսէփին Մարիամի մարդին, որից ծնուեցաւ Յիսուսը, որ ասվում է Քրիստոս»։ Ուշադրություն դարձրեք, որ Մատթեոսը չի ասում, թե՝ «Հովսեփը դարձավ Հիսուսի հայրը», այլ փոխարենը ասում է՝ «Հակոբը ծնեց Հովսեփին Մարիամի մարդուն, որն էլ՝ Մարիամը, ծնեց Հիսուսին»։

Կան հիմքեր հավատալու որ առաջին քրիստոնեաները, մերժում էին “կույսից ծնվեց” գաղափարը: 1 Տիմոթէոս 3_4-ում կարդում ենք 3Ինչպէս խնդրեցի քեզ, երբ գնում էի Մակեդոնիա, մնա՛ Եփեսոսում, որպէսզի պատուէր տաս, որ ոմանք օտար ուսմունք չուսուցանեն 4եւ չկապուեն առասպելներին ու անվերջանալի տոհմաբանութիւններին, որոնք մանաւանդ պատճառ կը լինեն վէճերի, բայց չեն ծառայում Աստծու ծրագրերին, որոնք հաւատի վրայ են հիմնուած.
Առաջին “ավետարան”_ը որ կոչվում է ըստ մարկոս_ի չնշում Հիսուս քրիստոսի ազգաբանությունը ինչպես նաեւ վերջինը որ կոչվում է “ավետարան “ ըստ հովհաննու և նրանք չեն նշում ‘կույսի’ պատմությունը :
Այս փաստը հիմք ընդունելով կարելի է եզրակացնել որ ազգաբանությունը և կույսից ծնվելը իրար հետ ուղիղ առնչված են և հիշատակվում են մատթեոսի և ղուկասի գրքերում:

Եթե Մատթեոսի ազգաբանության լուրջ ենք վերաբերվելու ապա Հիսուս ուներ մի հատ նախահայր որ կոչվում էր Յեքոնիա Մատթեոսի 1:12 12Բաբելոնում գերութիւնից յետոյ Յեքոնիան ծնեց Սաղաթիէլին .որի մասին Երեմիա մարգարեն ասում է Երեմիա 22:28-3028քանզի ինքն ու իր զաւակը ընկան օտար երկիր, արհամարհուած բերանը տարագիր դարձաւ, շպրտուելով անարգուեց Յեքոնիա ասուած մարդը ինչպէս անպէտք աման, շպրտուեց մի երկիր, որը չէր ճանաչում»։ 29Երկի՛ր, երկի՛ր, ո՛վ երկիր, լսի՛ր Տիրոջ պատգամները։ 30Այսպէս է ասում Տէրը. «Այդ մարդուն համարիր տարագիր այր, թող նա իր տարիներին սերունդ չտայ, թող նրա զաւակից տղամարդ չաճի, որ նստի Դաւթի աթոռին՝ իբրեւ Յուդայի երկրի տան իշխան»։նույն խնդրին հանդիպում ենք Ղուկասում որտեղ նշված է Ղուկաս 3:25ն 25եւ սա՝ Յովնանէի, եւ սա՝ Րէսայի, եւ սա՝ Զորոբաբէլի, եւ սա՝ Սաղաթիէլի, եւ սա՝ Ներիի: Զորոբաբէլն ու Սաղաթիէլը Յեքոնիա-ի ժառանգներ էին :
Մի հարց էլ Ինչու Ղուկասում նախահայրերի թիւը համարյա 2 անգամ ավել է նույն ժամանակահատվածի համար քան Մատթեոսում:



Բերվածը փաստարկ չէ, քանի որ Աստվածաշնչում բազմաթիվ անգամներ այդ բառը գործածվել է հենց կույսի առնչությամբ։ Օրինակ կարող ես համեմատել Ծննդոց 24։43–ը «Ահա ես ջրի աղբիւրի մօտ կ’կանգնեմ. եւ լինի այն աղջիկը [ալմահ], որ ջուր քաշելու գայ, եւ ես նորան ասեմ թէ Ինձ քո սափորիցը մի քիչ ջուր խմեցրու», Ծննդոց 24։16–ի հետ «Եւ աղջիկը մի շատ գեղեցիկ տեսքով կոյս էր [բետուլա], եւ մարդ նորան գիտեցած չէր. եւ նա իջաւ աղբիւրը, եւ իր սափորը լցրեց ու վեր գնաց»։ Փաստորեն Աբրահամի ծառան «ալմահ» ասելով նկատի ուներ հենց «բետուլա»–ն, ճիշտ ինչպես այսօր հայերենում, հաշվի առնելով համատեքստը ասելով «աղջիկ», նկատի ունեն հենց «կույս լինելը»։

Եթէ ուշադիր կարդաք ես չհերքեցի որ “ալմահ” կարող է նշանակել կույս …Նախ անդրադառնալով բովանդակությանը` հարկ է նշել, որ "կույս" բառը թարգմանվել է եբրայերեն ալմահ բառից, որ նշանակում է "ջահել կին" եւ անպայման չի նշանակում կույս. ամենաճիշտ բառը նկարագրելու երբեւիցե սեռային հարաբերություն չունեցած աղջկան` բետուլա-ն է: Եթե Եսային ուզում էր, որ մենք հասկանաք, թե կույս մի աղջիկ երեխա էր ունենալու, իր տրամադրության տակ ուներ շատ ավելի հարմար բառ, նկատի առնելով նաեւ, որ այս եզակի դեպք էր լինելու բոլոր մարդկանց բոլոր ժամանակների համար
Ավելացնեմ Եսայու գրքում Եսային 4 անգամ (23:12, 37:22, 47:1, 62:5), օգտագործած է բետուլա բառը հետեվաբար տեղյակ էր այդ բառից , բայց այդ բախտորոշ տեղում նպատակահարմար չի գտել… ինչու...

Դուք ասում էք “Աստվածաշնչյան շատ մարգարեությունները ունեցել երկու կատարում։” Եթե այդպես է և դուք հավատում էք որ “ալմահ”-ը որպես կույս պետք է հասկանալ այդտեղում ուրեմն դուք հավատում էք որ 2 հատ կույս երեխա ունեցան որ նշանակում է Հիսուս միակը չեր, որն էր երկրորդը….

[Gayl]

Հայ Արիադավանի գրածն էի կարդում, թող եկեղեցին այս անի թող այն անի ու էլ չշարունակեցի, որովհետև կարծես իշխանություն և ընդդիմություն լինի, իհարկե ընդդիմությունը հեթանոսությունն է և միանգամից տեղփոխվեցի քաղաքական դաշտ, ինձ թվում է պետք է լինի մի այնպիսի ուժ որը կարող է եկեղեցուն զգոնության մեջ պահի, բոլորիս քաջ հայտնի է որ եկեղեցում վխտում են շահամոլները, իսկ այսօր կան մարդիկ որոնք հավատում են եկեղեցուն շնորհիվ ազնիվ եկեղեցականների, բայց ինձ մի բան է հետաքրքրում.
Հայ Արիադավան դուք ուզում եք որ պետական կրոնը հեթանոսությունը լինի՞:
Իսկ որն է հեթանոսության և քրիստոնեության տարբերությունը, փորձեմ իմ պատկերացումով ներկայացնեմ:
նախ Հայ Արիադավան ասեմ, որ ես ոչ քրիստոնեա եմ ոչ էլ հեթանոս, կրոնը համարում եմ միայն գաղափար և վերջ, սա ասում եմ որ չկարծես կարող է ինչ որ կողմի պաշտպանում եմ:
Հեթանոսությունը իր գաղափարներով արդեն շատ էր հնացել, առաջ եկավ մեկ այլ կրոն քրիստոնեություն, որը գաղափարապես ավելի զարգացած էր և հասկանալի, խոսքս հիմնականում միաստվածությանն է վերաբերվում, չնայած մենք ոչ թե 301 ին ընդունել ենք այլ ընդունել տվել են, բայց եղածն եղած է ու իմաստ էլ չունի ողբալ, միշտ էլ օտարին ավելի շատ ենք տեղ տվել, ինձ թվում է կգա մի պահ երբ քրիստոնեությունն էլ գաղափարապես թույլ կհամարվի ու կմարի:
Քրիստոնեությունը մերը չէ բայց կարելի է մերը սարքել, ինքդ չհավատալով Աստծո գոյությանը դեմ եմ բոլոր տեսակ աղանդներին, որովհետև նրանք այստեղ են հայտնվել մարդկանց պառակտելու թուլացնելու համար, իմ կարծիքով սա է նրանց նպատակը, բայց չեմ կարծում որ հեթանոսությունը այդպիսի նպատակ ունի, որովհետև այն հայկական կրոն է, իսկ աղանդները կառավարվում են օտար ուժերի կողմից, ոմանք երբ ասում են արիացի, արիներ և այլն հասկանում են հեթանոսություն, ես արիացի ասելով կրոն չեմ հասկանում, ես մի ծանոթ ունեմ ով ասում է ես արիացի եմ բայց քրիստոնեա եմ:
Ես ձեր ասածներից մի տեսակ ատելության հոտ եմ առնում ամեն կերպ փորձում եք փոշիացնել եկեղեցուն և այդպես աղանդավորների ջրաղացին ջուր եք լցնում, մանր խմբերով վրա եք տալիս և բզկտում եք տեղից էլ եկեղեցին շատ թույլ է և հասկացեք եկեղեցին այսօր ազգ է կրթում միևնույնն է չեք կարող կրոնափոխություն անեք, որովհետև բազմաստվածությունը հին է մարդիկ մեկ Աստծուն չեն հավատում ուր մնաց բազմաստվածությունը, դե եթե ձեր նպատակը ազգ միավորելն է ուրեմն այն պետք չի պառակտել, որը անում եք, իհարկե համաձայն եմ, որ կտակարանի մեջ կան այնպիսի բաներ որոնք պետք է ոչնչացնել, օրինակ ամբողջ հին կտակարանը արժանի է ոչնչացման, Քրիստոսի խոսքերը այսօր մարդիկ հազար ձևով են ներկայացնում իմ կարծիքով քրիստոնեությունը հայկական կսարքենք եթե այն մեկնաբանենք ի օգուտ հայերի, այսինքն այնպես կրթել որ մարդ փալաս չդառնա, չասի երեսիս ապտակել ես էն մեկին էլ ապտակի, շատերը այս արտահայտությունը չեն էլ հասկանում ինչ է նշանակում, եղել են դեպքեր երբ նեղը գցելու համար օգտագործել եմ այս արտահայտությունը իմանալով որ նա ուրիշ ձևով է հասկանում, ասել եմ իբր ստորացնող բան ա ասում:
Իրականում քրիստոնեությունը առաքինություն ու հզորություն է ուսուցանում, եթե իհարկե ճիշտ ուսուցանեն, եթե պետք է հարցնես բա խի դու քրիստոնեա չես միայն կասեմ ես դրա կարիքը չունեմ ինքս իմ մեջ կերտել եմ բարոյական օրենքներ:
Ինչու չեք միանում եկեղեցուն այդպես ավելի հզոր կլինեք, ձեր պատվիրաններից կարդացել եմ դուրս շատ են եկել, այսինքն դուք ձեր գաղափարներով եկեղեցին իր գաղափարներով մի խանգարեք բայց միմյանց ստիպեք որ զգոն մնաք և վերջապես միավորվեք որ վերացնեք բոլոր տեսակ աղանդները, դրանք քայքայիչ հատկություն ունեն:
Եվ չասեք հնարավոր չէ միավորվել, ամեն ինչ էլ հնարավոր է, ցանկություն է պետք, անձամբ ես ոչ մի տարբերություն չեմ դնում, իմ համար Հիսուսի ու Վահագնի տարբերությունը այն է որ Վահագնը Հայաստանում է ծնվել, հայկական ոգի ունի, բայց հասկացեք նա իր դարը արդեն ապրել վերջացել է, ինչպես Հիսուսը իր դարի կապրի

[esaia]

հարգելի հեղինակ
Լավ ծանոթ եք Աստվածաշնչին, չեմ զարմանա եթե ասեք, որ լեզվաբան եք ուսունմասիրել եք Աստվածաշունչը հենց բնագրով, բայց այստեղ մի տեսակ բառախաղի նման մի բանավեճ է առաջադրված որտեղ կասկածի տակ եք առել Աստծու տված խոստումը, իսկ մարգարեությունները չեն սահմանափակվում հին կտակարանում, Հովաննեսի Հայտնությունը ձեր տված հարցերին որոշ պատասխաններ կավելացնի;
Տարբեր կրոններում, ինչպես նախորդ պատասխաններում ասված էր, եղել են մարդիք ովքեր եկել են և Աստծո կամքն են հայտնել աշխարհին, նույնիսկ օվկիանոսից այն կողմ, Ամերիկա աշխարհամասի բնիկների կրոններում սպասում են մեկին ՈՎ կագա ու կդատի աշխարհը, իսկ Նրա գալստյան մասին նկարագրված է Հովհաննեսի Հայտնության մեջ, ինչ վերաբերվում է Աստվածաշնչում Ձեր հայտնաբերած հակասություններին, համոզված եմ, ամեն անգամ երբ ուշադիր կարդաք այն մի նոր բան կավելացնեք ձեր իմացությանը, և հավատացեք կարևորը ոչ թե իմացությունն է, այլ հավատը առ Աստված, հավատալ ոչ թե Աստծո գոյությանը, այլ Աստծո խոսքին;

[Jarre]

Հատուկ Jarre-ին

Ես ձեր առաջին պատասխանը 3-րդ էջի վրա ուշ նկատեցի: Շուտով կփորձենք պատասխանել: Շնորհակալություն:

Շնորհակալ եմ, հարգելի Հայ Արիադավան։

Ես նույնպես կփորձեմ որքան հնարավոր է շուտ գործերս ավարտեմ և պատասխանեմ ձեր մեկնաբանությանը։

Ձեզ նույնպես շնորհակալություն։

[Մեղապարտ]

Հայ Արիադավան;Հիսուսի սերնդաբանությունը կարելի է ստուգել ոչ թե Աստվածաշնչի միայն մեկ գրքի մեջ այլ մի քանի գրքեր իրար համեմատելով՝ Ծննդոց և Հռութ (այս գրքերը իրար լրացնելով տալիս են Ադամից–Դավիթ սերնդաբանությունը), Ա Մնացորդաց 1, 2, 3 գլուխներ, Մատթեոս 1 գլուխ և Ղուկաս 3 գլուխ։

Ժամանակի սղության պատճառով ուշ ուշ եմ մտնում Դար :
Հարկ համարեցի միանալ այս քննարկմանը : Սկզբունքորեն կա մի քանի վրիպումներ մոտեցումների մտջ հավատամքի տեսակետից ելնելով:
Ակնհայտ փաստ է ,որ Հիսուսը որպես էություն ընդունելի է կրոնական խոշոր դպրոցների կողմից :Զուտ մարդաբանական առումով շատ անհետաքրքիր է թե ով ում է շարունակում ,դա ներքին խնդիր է և նախտեսնված է նեղ կրոնական քննարկումների համար ,հերքելու կամ պաշտպանելու որևէ տեսակտ:Այս քննարկման դեպքում ես կարծում եմ ,որ մենք գործ ունենք առավելապես աշխարհիկ մոտեցման հետ , որը մեզ թույլ է տալիս այլ տեսանկյունից մոտենալ խնդրո առարկային:Հետևաբար Հիսուսի տեր երևույթը և նրա մասին եղած տեղեկությունները որպես հավստիություն ընդունելի չէ:
Իսլամում (Ղուրանում)Հիսուսը հիշատակված է քսան հինգ անգամ սա արդտն լուրջ փաստ է: Հրեաները հիսուսի փաստը չեն հետքում այլ հետքում են նրա աստվածածին ծագումը ,մատնանշելով նրա տոհմածառը համապարփակ:
Հայկական եկեղեցին այս ուղղությամբ իր տեսակետը շարադրել էր Նիկեայի Տիեզտրական ժողովում և Դվինի ժողովում:
Մեր դեպքում խնդիրը այն է կարող ենք վերադառնալ մեր համար ելակետ համարվող Դվին ,թե շարունակել զբաղեցնել միջանկյալ և անորոշ վիճակը որը կա առա այժմ:
Հռչակված է Ազգային Եկեղեցի սակայն նրա մեջ ազգային մասը այնքան քիչ է ,որ մշտապես ստիպում է մեզ կատարել տարբեր համադրություններ որոնք շատ հաճախ դառնւոմ են իրար հակասող և ոչ տրամաբանական:
Առ հասարակ հավատամքի մեջ հիմքաին է Արևը որը հավասարազոր է Արարչին ,այս երևույթը չի մերժված նաև քրիստոնեական գաղափարախոսության կողմից:Մեր ազգային հավատամքային գիտակցության մեջ Արևը և Արարիչը համարժք մեծություններ են, նրան ներկայացնող Էությունները մեզ համար նույնպես ընդունվում են անվերապահորեն :Հիսուսը իր Էությամբ շատ լավ տեղավորվում է այս համակարգի մեջ:
Այսինքն մեր համար առանցքային կապը խաղտված չէ ,խաղտումը բխում է մեր կրոնավորներից որոնք հետեվելով տարբեր կետերից եկող ազդակներին մշտապես կատարում են սխալ եզրակացություններ:Երջանկա հիշատակ Վազգեն Հայրապետը արդեն կատարել է իր էկումենիկ ճշտումը մեր ազգի առաջիկա հազար տարվա համար ,ազգային հավատամքի հիմքում դնելով «Է» Էության գաղափարը որից ճառագում է լույս:
Մնացածը արդեն մեր հասարակության խնդիրն է որը պետք է ճիգ կատարի ընկալելու այն ,ինչը արդեն կատարված փաստ է և հետ ընթաց չունի:

[Whyspher Whisper]

Իրականում հավատն ու տրամաբանությունը շա~~~տ տարբեր բաներ են: Դա կարելի է ապացուցել միայն նրանով, որ Աստծուն հավատալու համար հիմնական ապացույցները հրաշքներն են, որոնք ուղղակիորեն խախտում են կյանքի տրամաբանությունն ու աշխարհի բոլոր օրենքները:

[Jarre]

[B]Համաձայն եմ մի պայմանով.
1. Թող "հայ" առաքելական եկեղեցին շպրտի բիբլիա կոչվածը կամ նորը գրի:
2. թող դադարի արգելք հանդիսանալ որ Օգոստոսի 11- ը հռչակվի ինքնության տոն: ԱԺ-ում միաձայնությամբ ընդունվելու էր այդ օրենքը եթե եկեղեցին չմիջամտեր: թող ոչ ոք չփոռձի հակառակը ապացուցել:
3. թող դուրս գան էքումենիք շարժումից որ հայ ազգի շահերից չբխում այլ կառավարվում է մի այլ ազգի կողմից ընդդեմ հայազգի շահերին...
2001թ. "հայ" եկեղեցին ստորագրեց մի աննախադեպ փաստաթուղթ, որտեղ ի միջի այլոց նշվում է.

-...Մենք պախարակում ենք եւ դատապարտում հակասեմականության բոլոր արտահայտությունները, ինչպես ատելության պոռթկումները ու հալածանքները: Քրիստոնեական հակահրեականության համար հայցում ենք աստծուց ներողամտություն, իսկ մեր հրեա քույր-եղբայրներից՝ հաշտություն:
Թող առաջի հերթին բարի ըլլան ներողություն խնդրել Հայ ազգից...
- Պարտավորվում ենք մերժել եկեղեցու եւ հասարակության մեջ հակասեմական եւ հակահրեական բոլոր ձեւերը:
- Կրոնն ու եկեղեցին ցեղամոլ, ազգայնամոլ նպատակների համար շահագործելու ամեն տեսակի փորձ մերժել:
Ուրեմն, ստացվում է, որ ըստ "հայ" առաքելական եկեղեցու, բոլոր նրանք, ովքեր պայքարում են արդարության համար, ցեղամոլ ու ազգայնամոլ են` բացի թուրք-մոնղոլական ծագում ունեցող ինքնակոչ հրեաներից:

Հարգելի Հայ Արիադավան, ես անհատ եմ ու չեմ ներկայացնում որևէ կառույց կամ ինստիտուտ։ Հետևաբար եթե ինչ որ մեկին ասելու բան ունեք, դիմեք իրենց։

ա. Եսայու հավաստիացումը որ 2 թագավորները պիտի ձախողվեն պայմանավոևված չէր Ահազի հավատալով կամ չհավատալով (երբ Ահազն ասեց "չեմ խնդրի չեմ փորձի", եսային ասեց ուրեմն Տերը քեզ ցույց տալու է մի նշան: ինձ թվում է պարզ է :

Քանի որ ձեր այս գրածը անմիջականորեն կապված է ձեր ներկայացրած «գ» հարցի հետ, տեսե՛ք այդ հարցի իմ պատասխանը։

բ. Ինչից էք ենթադրում որ "չեմ խնդրի չեմ փորձի" նշանակում էր չընդունել, Հիսուս նույն բանը ասեց երբ սատանան փոռձեց Հիսուսին փոռձության ենթարկել "քո Տեր Աստծուն չփորձես" որ իրականում ոչ թե չենդունել էր այլ ուղիղ հակառակը...

Այո՛, շատ ճիշտ եք։ Իրոք Հիսուսն էլ ասել է այդպիսի խոսքեր մեջբերում անելով Բ Օրինաց գրքի 6–րդ գլխի 16 համարից. «Ձեր Եհովայ Աստուծուն չ’փորձէք, ինչպէս որ Մասսայի մէջ փորձեցիք»։

Բայց Հիսուսի և Աքազի պարագաները համասեռ չեն՝ չի կարելի դրանք նույնացնել, քանի որ բացարձակապես տարբեր իրավիճակներ էին։ Հիսուսը այդ խոսքերը ասաց Սատանային։ Սատանան դրդում էր Հիսուսին ապացուցել իրեն որ ինքը Աստծու որդի է (Մատթեոս 4-րդ գլուխ, 5-7 համարներ)։

Իսկ այստեղ հենց Աստված է հրավիրում Աքազին համոզվել իր ասածի ճշմարտացիության մեջ։ Այս խոսքերով Աստված ցանկանում է Աքազին ետ վերադարձնել դեպի ճշմարիտ երկրպագություն, իսկ Աքազը մերժում է, քանի որ երես է թեքում Աստծուց և հույսը դնում է Ասորեստանի հետ դաշինքի վրա (Դ Թագավորաց 16 գլուխ, 7 և 8 խոսքեր)։ Կարծում եմ տարբերությունը ակնհայտ է և իմաստը պարզ։

Ու դուք իրո՞ք կարծում եք, որ Աքազը երես է թեքել Աստծուց, բայց այստեղ այս մի համեմատական փոքր օրենքը ցանկանում է պահե՞լ։ Ո՞րն է տրամաբանությունը։

գ. Երեխայի ծնելը նշան էր լինելու որ 2 թագավորները պիտի ձախողվեն , ոնց կարող էր մարգարեություն լինել որ ահազը պիտի կործանվի...
8-րդ գլխում մի անգամ էլ կրկնում է Եսային որ 2 թագավորները պիտի կործանին 4քանզի մինչ մանուկը կը սովորի հայր կամ մայր ասել, Դամասկոսի հարստութիւնը եւ Սամարիայի աւարը կը բերուեն Ասորեստանի թագաւորի առաջ»։ 5Ապա Տէրը նորից խօսեց ինձ հետ եւ ասաց. 6«Քանի որ այդ ժողովուրդը արհամարհեց Սելովայի հանդարտահոս ջուրը եւ ուզեց իր համար թագաւոր ընտրել Ռասիմին եւ Ռոմելայի որդուն, 7դրա համար էլ Տէրը ձեզ վրայ պիտի թափի յորդ ու հզօր գետի ջուրը՝ Ասորեստանի արքային ու նրա զօրութիւնը։ Նա պիտի գայ հասնի ձեր բոլոր ձորերը եւ շարժուի ձեր պարիսպների վրայով.
Խնդրում եմ ուշադիր լինենք - Եսային հավաստիացնում է որ ասորեստանը Եհովայի գործիքը պիտի դառնա և թագավորները պիտի ձախողվեն այս նույնիսկ չիրականացավ:

Բա Դ Թագավորաց 16 գլխի 5-9 համարնե՞րը. «5 Այն ժամանակ վեր եկան Ասորիների Ռասին թագաւորը եւ Իսրայէլի թագաւորը՝ Ռովմելայի որդի Փակէէն Երուսաղէմի վերայ պատերազմի, եւ պաշարեցին Աքազին բայց չ’կարողացան նորան յաղթել։ 6 Այն ժամանակ Ասորիների Ռասին թագաւորը ետ դարձրեց Ելաթը Ասորիներին՝ եւ Յուդայեաններին դուրս արաւ Ելաթից. եւ Ասորիներն եկան Ելաթ եւ բնակուեցան այնտեղ մինչեւ այսօր։ 7 Եւ Աքազը պատգամաւորներ ուղարկեց Ասորեստանի Թագղաթ–փաղասար թագաւորի մօտ ասելով. Ես քո ծառան եւ քո որդին եմ, եկ եւ ինձ ազատիր Ասորիների թագաւորի ձեռքից եւ Իսրայէլի թագաւորի ձեռքից, որ վեր են կացել ինձ վերայ։ 8 Եւ Աքազը վեր առաւ այն արծաթը եւ այն ոսկին, որ գտնվում էր Տիրոջ տանը եւ թագաւորի տան գանձարաններումը, եւ ընծայ ուղարկեց Ասորեստանի թագաւորի համար։ 9 Եւ Ասորեստանի թագաւորը նորան լսեց, եւ Ասորեստանի թագաւորը վեր գնաց Դամասկոսի վերայ, եւ նորան առաւ եւ նորան գերի տարաւ Կիր, եւ Ռասինին մեռցրեց»։

Դուք ոչ թե ապացուցում եք, որ Հիսուսի մասին այս մարգարեությունը սուտ է, այլ փորձում եք բացատրել մարգարեությունը, բայց հաշվի չեք առնում դեպքերի ժամանակը, հերթականությունը և թե որ դեպքը որից հետո եղավ։

Հարգելիս գալով քո մեջբերած հատվածին Եսայա 7:17-25 այդ աբսուրդի գագաթնակետն է: Եսային եկել էր Ահազի մոտ մարգարեանալու որ 2 թագավորները պիտի ձախողվեն: Անմիջապես հետո ասում է ձեր ասածը եսայու 7:17-ը: Գիտեք ինչ է ասում "Ահազ Ջան Սիրիան և Իսրայելը չեն կարողանալու հաղթել քեզ, բայց Ասորեստանը պիտի կարողանա". Այս ինչ սքանչելի մխիթարանք է: Պատկերացնում էք, մեզ վտանգ է սպառնում Թուրքիայից , մի հատ մարգարե գալիս է և ասում " մի վախեցեք թուրքիան չկարողանալու ձեզ հաղթել , դուք տապալվելու էք Վրաստանի կողմից"

Արդեն անցնում եք հարձակման հաջորդ մեթոդին՝ ծաղրանքին։ Ի՜նչ լավ է, որ ես էլ ձեր բնավորությունը չունեմ, թե չէ այս թեման կտեղափոխեին հումորի բաժին ։

Իսկ հիմա անցնենք թեմային։

1) Աքազը մերժեց հույսը դնել Աստծու վրա (Եսայա 7։13)
2) Աստծուն վստահելու փոխարեն վստահեց Ասորեստանի հետ դաշինքին (Դ Թագավորաց 16։7,8)
3) Աստված էլ կայացրեց իր դատավճիռը՝ «Տէրը քեզ վերայ եւ քո ժողովրդի վերայ եւ քո հօր տանը վերայ այնպիսի օրեր է բերելու, որ չեն եկած Եփրեմը Յուդայից հեռանալու օրից հետէ. այսինքն Ասորեստանի թագաւորին» (Եսայա 7։17)։

Ու վերջում էլի կրկնում եմ.

պետք չի մոռանալ, որ Հուդայի մասին մարգարեությունը կատարվեց և ոչ մեկին [ներառյալ այդ երկու թագավորներին] չհաջողվեց ոչնչացնել Հուդան և Երուսաղեմը մինչև Հիսուսի ծնվելը, քանի որ Հիսուսը ծնվեց հենց Հուդայի Բեթլեհեմ քաղաքում՝ Դավթի սերնդից։

Կան հիմքեր հավատալու որ առաջին քրիստոնեաները, մերժում էին “կույսից ծնվեց” գաղափարը: 1 Տիմոթէոս 3_4-ում կարդում ենք 3Ինչպէս խնդրեցի քեզ, երբ գնում էի Մակեդոնիա, մնա՛ Եփեսոսում, որպէսզի պատուէր տաս, որ ոմանք օտար ուսմունք չուսուցանեն 4եւ չկապուեն առասպելներին ու անվերջանալի տոհմաբանութիւններին, որոնք մանաւանդ պատճառ կը լինեն վէճերի, բայց չեն ծառայում Աստծու ծրագրերին, որոնք հաւատի վրայ են հիմնուած.

1) Եթե ուզում եք լավ հասկանալ Պողոսի խոսքերի բուն իմաստը, ապա հարկավոր է պարզել, թե ինչու կարիք առաջացավ, որ նա գրի այդ խոսքերը։ Այդ ժամանակ հրեաների մոտ տարածված էր ծայրահեղ վերաբերմունք տոհմաբանության հանդեպ ընդհանրապես։ Նույնիսկ մինչև այսօր հրեաների համար իրենց սեփական տոհմաբանությունը անչափ կարևոր է։ Նրանց համար մեծ նշանակություն ուներ յուրաքանչյուրի տոհմաբանությունը և նրանք շատ երկար ժամանակ էին ծախսում նման փնտրտուքներ կատարելու և վիճաբանությունների վրա։

Դրա վերաբերյալ Բաբելոնյան Թալմուդում (Փեշայիմ 62բ) գրված է. ««Եսելի» և «Եսելի» միջև (Ա Մնացորդաց 8։38-9։44) ընկած սերնդաբանության մասին այնքան շատ մեկնաբանություններ կան, որ դրանք կարելի է տանել չորս հարյուր ուղտերի վրա»։ Հետևաբար սա կարող էր լինել Պողոսի մտահոգության առարկան։ Խնդրում եմ ներկայացրեք ծանրակշիռ ապացույց, որ խոսքը գնում է Հիսուսի սերնդաբանության կասկածի մասին։

2) Պողոսը և բոլոր քրիստոնյաները պարտավորություն ունեին յուրաքանչյուրին օգնելու հասկանալ այն հարցերի պատասխանները, որոնք կապված էին այն ժամանակ գոյություն ունեցող Աստվածաշնչի գրքերի հետ։ «Եւ Պօղոսը սովրութեանը պես մտաւ նորանց մոտ, եւ երեք շաբաթ օրեր նորանց հետ խօսեց գրքերիցը։ Բաց էր անում՝ և առաջներին դնում, թե պետք էր Քրիստոսը չարչարուէր՝ և մեռելներիցը յարութիւն առնէր. եւ թէ Քրիստոսը այս Յիսուսն է որ ես պատմում եմ ձեզ»։ (Գործք Առաքելոց 17:2, 3); «...միշտ պատրաստ եղեք հեզութեամբ և երկիւղածությամբ պատասխան տալու ամենին, որ ձեր մէջ եղած յոյսի համար պատճառ հարցնէ» (Ա Պետրոս 3:15)։

Հետևաբար Պողոսը չէր կարող հորդորել չխոսել Հիսուսի սերնդաբանությանը վերաբերվող թեմայից։

3) Իսկ եթե կարծում եք, թե Պողոսն էր կասկածում, ապա եթե ձեր մեջբերած 1 Տիմոթէոս 1 գլխի 3 և 4 համարները կարդալուց առաջ կարդաք համատեքստը՝ ընդամենը երկու խոսք վերև, ապա կհանդիպեք այսպիսի խոսքերի. «1Պօղոս Յիսուս Քրիստոսի առաքեալ մեր Փրկիչ Աստուծոյ եւ Յիսուս Քրիստոսի՝ մեր յոյսին հրամանովը. 2 Տիմոթէոս՝ սիրելի որդուս՝ հաւատքով, շնորհք, ողորմութիւն եւ խաղաղութիւն լինի Աստուած մեր Հօրիցը եւ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսիցը»։

Իսկ Հռոմեացիներ 1 գլխի 2–րդ և 3–րդ համարներում Պողոսը հստակ նշում է. «2 Այն որ առաջուց խոստացաւ իր մարգարէների ձեռովը սուրբ գրքերումը, 3 Իր Որդու համար, ու մարմնի կողմանէ Դաւիթի զաւակիցն եղաւ»։

Ի՞նչ հիմնավորմամբ եք ենթադրում, որ 1 Տիմոթէոս 1–ի 3_4-ում նա նկատի ուներ Հիսուսի սերնդաբանությունը։

Առաջին “ավետարան”_ը որ կոչվում է ըստ մարկոս_ի չնշում Հիսուս քրիստոսի ազգաբանությունը ինչպես նաեւ վերջինը որ կոչվում է “ավետարան “ ըստ հովհաննու և նրանք չեն նշում ‘կույսի’ պատմությունը:
Այս փաստը հիմք ընդունելով կարելի է եզրակացնել որ ազգաբանությունը և կույսից ծնվելը իրար հետ ուղիղ առնչված են և հիշատակվում են մատթեոսի և ղուկասի գրքերում:

Ավելի կոնկրետ կարելի՞ է։ Եթե Մարկոսն ու Հովհաննեսը (ի դեպ, անունները մեծատառով են գրվում ) չեն նշել, դրանից ի՞նչ։ Ի՞նչ է դա ցույց տալիս։

Նաև մի բան էլ, առաջին ավետարանը Մարկոսը չի, այլ Մատթեոսն է, որի գրվելը ավարտվել է մ.թ. 41 թ.–ին, իսկ Մարկսը գրվել է մ.թ. 60-65 թթ.։

Կարո՞ղ եք գոնե մի փաստ բերել, որ Մարկոսն ու Հովհաննեսը կասկածներ են ունեցել, կամ չեն հավատացել, որ Հիսուսը կույսից է ծնվել։

Ու այստեղ ձեր կողմից մի բացթողում էլ կա, քանի որ Հովհաննեսը իր ավետարանի 7–րդ գլխի 42 համարում ցույց է տալիս, որ առաջին դարի Հրեաները համոզված էին, որ Քրիստոսը պետք է գար Դավթի սերնդից. «Չէ՞ որ գիրքն ասում է, Քրիստոսը Դաւիթի սերունդիցը եւ Բեթլէհէմ գիւղիցը կ’գայ, որտեղ Դաւիթն էր»։

Եթե հաշվի առնեք Աստվածաշնչի կոնտեքստը, ապա կնկատեք, որ բոլոր առաքյալները՝ այդ թվում Մարկոսն ու Հովհաննեսը միաբան են եղել միմյանց հետ և նրանց միջև ուսմունքային հարցերի վերաբերյալ ոչ մի տարաձայնություններ չեն եղել։

Դուք կարո՞ղ եք ցույց տալ հակառակը։

[Jarre]

Եթե Մատթեոսի ազգաբանության լուրջ ենք վերաբերվելու ապա Հիսուս ուներ մի հատ նախահայր որ կոչվում էր Յեքոնիա Մատթեոսի 1:12 12Բաբելոնում գերութիւնից յետոյ Յեքոնիան ծնեց Սաղաթիէլին .որի մասին Երեմիա մարգարեն ասում է Երեմիա 22:28-3028քանզի ինքն ու իր զաւակը ընկան օտար երկիր, արհամարհուած բերանը տարագիր դարձաւ, շպրտուելով անարգուեց Յեքոնիա ասուած մարդը ինչպէս անպէտք աման, շպրտուեց մի երկիր, որը չէր ճանաչում»։ 29Երկի՛ր, երկի՛ր, ո՛վ երկիր, լսի՛ր Տիրոջ պատգամները։ 30Այսպէս է ասում Տէրը. «Այդ մարդուն համարիր տարագիր այր, թող նա իր տարիներին սերունդ չտայ, թող նրա զաւակից տղամարդ չաճի, որ նստի Դաւթի աթոռին՝ իբրեւ Յուդայի երկրի տան իշխան»։նույն խնդրին հանդիպում ենք Ղուկասում որտեղ նշված է Ղուկաս 3:25ն 25եւ սա՝ Յովնանէի, եւ սա՝ Րէսայի, եւ սա՝ Զորոբաբէլի, եւ սա՝ Սաղաթիէլի, եւ սա՝ Ներիի: Զորոբաբէլն ու Սաղաթիէլը Յեքոնիա-ի ժառանգներ էին :

Ձեր նշած Յեքոնիան եղել է Հուդայի թագավոր և տարվել է գերի Բաբելոնի Նաբուգոդոնոսոր թագավորի կողմից մ.թ.ա. 617 թ.–ին։ Նա Հուդայի վրա թագավորել է ընդամենը երեք ամիս և տասը օր։ Նա եղել է Հովակիմի տղան, այսինքն Հուդայի թագավոր Հոսիայի որդին (Ա Մնացորդաց 3–րդ գլուխ 15-17; Եսթեր 2–րդ գլուխ 6; Երեմիա 24։1)

Ձեր մեջբերած համարը Երեմիա 22 գլխի 30 համարը շատ պարզ ցույց է տալիս, որ նա պետք է ունենար զավակներ. «30 Տէրը այսպէս կ’ըսէ. «Այս մարդը իբր անզաւակ գրեցէք, մարդ մը, որ իր օրերուն մէջ յաջողութիւն պիտի չգտնէ, քանզի անոր սերունդէն ոեւէ մէկը յաջողութիւն պիտի չգտնէ, որ Դաւիթին աթոռին վրայ նստի եւ Յուդայի վրայ թագաւորութիւն ընէ»։ Փաստորեն համաձայն այս մարգարեության նա անզավակ էր լինելու այն առումով, որ իր սերնդից ոչ մեկը չէր լինելու որպես թագավոր, ինչն էլ պատմությունը փաստում է, որ նրա սերնդից ոչ մեկը չի եղել «Դավթի աթոռին նստող»։ Իսկ Ա Մնացորդաց 3–րդ գլխի 17 և 18 համարներում գրված են նրա երեխաներից 7–ի անունները։

Բացի այդ կարելի է ենթադրել, որ Երեմիան այդպես գրել է, քանի որ երբ Հեքոնիան թագավոր դարձավ նա ընդամենը 18 տարեկան էր (Դ Թագավորաց 24 գլխի, 8 համար) և հավանաբար այդ ժամանակ դեռ չուներ երեխաներ։ Եվ ինչպես արդեն նշեցի, նա հասցրեց թագավորել ընդամենը երեք ամսից մի փոքր ավել։

Երբ այնուհետև Բաբելոնյան գերությունից ազատ արձակվեցին նրա որդիները հարգանք ունեին հրեաների մեջ և զբաղեցրեցին տարբեր կառավարական պաշտոններ, սակայն նրանցից և ոչ մեկը չդարձավ թագավոր։ Այնպես որ Երեմիայի մարգարեությունը ճշգրտորեն կատարվեց՝ «անոր սերունդէն ոեւէ մէկը յաջողութիւն պիտի չգտնէ, որ Դաւիթին աթոռին վրայ նստի եւ Յուդայի վրայ թագաւորութիւն ընէ»։

Եթէ ուշադիր կարդաք ես չհերքեցի որ “ալմահ” կարող է նշանակել կույս …Նախ անդրադառնալով բովանդակությանը` հարկ է նշել, որ "կույս" բառը թարգմանվել է եբրայերեն ալմահ բառից, որ նշանակում է "ջահել կին" եւ անպայման չի նշանակում կույս. ամենաճիշտ բառը նկարագրելու երբեւիցե սեռային հարաբերություն չունեցած աղջկան` բետուլա-ն է: Եթե Եսային ուզում էր, որ մենք հասկանաք, թե կույս մի աղջիկ երեխա էր ունենալու, իր տրամադրության տակ ուներ շատ ավելի հարմար բառ, նկատի առնելով նաեւ, որ այս եզակի դեպք էր լինելու բոլոր մարդկանց բոլոր ժամանակների համար
Ավելացնեմ Եսայու գրքում Եսային 4 անգամ (23:12, 37:22, 47:1, 62:5), օգտագործած է բետուլա բառը հետեվաբար տեղյակ էր այդ բառից , բայց այդ բախտորոշ տեղում նպատակահարմար չի գտել… ինչու...

Որովհետև շատ դեպքերում իրենք մարգարեները սկզբից մարգարեություն անելով չեն ունեցել լիարժեք պատկերացում, թե ինչի մասին են մարգարեություն անում։ Նրանք գրել են այն, ինչ տեսիլքների, երազների, տրանսի կամ ցանկացած այլ ձևով Աստված հայտնել է նրանց։

Օրինակ Դանիել մարգարեն իր մարգարեություններից մի քանիսի մասին գրում է. «Եւ ես լսեցի, բայց չ'հասկացայ, եւ ասեցի. Ով Տէր իմ, ի՞նչ պիտի լինի սորանց վերջը. Եւ նա ասեց. Գնա, Դանիէլ, որովհետեւ այս խօսքերը փակուած ևւ կնքուած են մինչւ վերջի ժամանակը» (Դանիէլ 12-րդ գլխի 8 և 9 համարներ)։

Մի հարց էլ Ինչու Ղուկասում նախահայրերի թիւը համարյա 2 անգամ ավել է նույն ժամանակահատվածի համար քան Մատթեոսում:

1) Եթե ուշադիր լինեիք, ապա կնկատեիք, որ Ղուկասը սերնդաբանությունը սկսում է Ադամից, իսկ Մատթեոսը Աբրահամից։

2) Ինչ որ մեկի սերնդաբանությունը ապացուցելու համար անհրաժեշտություն չկա նշելու բոլոր անունները։ Աստվածաշունչը տոհմաբանական արխիվ չէ։ Սերնդաբանությունը գրելու նպատակն է ապացուցել, որ Հիսուսը Դավթի սերդնից է, իսկ Մատթեոսի բերած սերնդաբանությունը ավելի քան բավարար է։

Աստվածաշնչում այդպիսի օրինակներ էլի կան։ Օրինակ Եզրասը, որպեսզի ապացուցեր, որ ինքը քահանայական սերնդից է, Եզրաս 7։1-5–ում բաց թողեց որոշ անուններ, որոնք սակայն նշվում են Ա Մնացորդաց 6–րդ գլխի 1-15 համարների քահանայական սերնդաբանության մեջ։ Բայց Եզրասի բերածը բավարար էր իր սերնդաբանությունը ապացուցելու համար։ Պարագան նույնն է Մատթեոսի բերած սերնդաբանության հետ կապված։

Դուք ասում էք “Աստվածաշնչյան շատ մարգարեությունները ունեցել երկու կատարում։”Եթե այդպես է և դուք հավատում էք որ “ալմահ”-ը որպես կույս պետք է հասկանալ այդտեղում ուրեմն դուք հավատում էք որ 2 հատ կույս երեխա ունեցան որ նշանակում է Հիսուս միակը չեր, որն էր երկրորդը….

Ես գրել էի պատասխանը.

Սակայն ոչ մի հիմքեր չկան հարյուր տոկոս վստահությամբ ասելու, թե Եսայայի և Աքազի ժամանակներում ում վրա կատարվեց այս մարգարեությունը։
Իսկ Աստվածաշունչը այնպիսի գիրք է, որը բացատրում է ինքն իրեն։ Եվ Մատթեոս 1։22, 23–ը ցույց է տալիս, թե ում վրա է կատարվում մարգարեությունը։

Դուք նշեք մի "մարգարեություն" և ես ձեզ ապացուցեմ որ Հիսուսի հետ որ մի առնչություն չունի:

Ձեր տրամադրվածությունը շատ հետաքրքիր է։ Մարգարեությունը չակերտներում, իսկ ձեր բերած ապացույցները առանց չակերտների

Ախր ձեր նշած մտքերի մեծ մասը վարկածներ են։ Եվ երևում է, որ դուք ինքներդ Աստվածաշունչը լրջորեն չեք ուսումնասիրել, քանի որ շատ պրիմիտիվ բաներ չգիտեք, որ պիտի իմանայիք հաշվի առնելով ձեր մեկնաբանությունները։

Դուք ինձ ճիշտ հասկացեք, ես չեմ ցանկանում ձեզ վիրավորել, բայց քանի որ դուք նման անսասան վստահությամբ հայտարարություններ եք անում, դրա համար էլ գրում եմ, որ ձեր ներկայացրածը պարզապես վարկածներ են, որոնք չեն էլ կարող հավակնել ապացույց համարվելու։ Իսկ ինտելեկտուալ ազնվությունը պահանջում է ոչ հստակ տեղեկությունները չներկայացնել որպես անհերքելի փաստ։

Եվ կարծում եմ, որ նման տրամադրվածությամբ մենք ինքներս մեզ զրկում ենք առողջ զրույց անցկացնելու հնարավորությունից։

Կրկին ներողություն եմ խնդրում, եթե ինչ որ տեղ գրածներս աննրբանկատ են և հավաստիացնում եմ, որ ձեզ վիրավորելու միտում չունեմ Անկեղծ ասած այդ պատճառով էլ «կրոն» բաժնում շա՜՜՜՜տ հազվադեպ եմ գրառումներ անում, որովհետև կռիվը շատ-շատա....

[Հայ Արիադավան]

[QUOTE=Jarre;1925230]Ձեր նշած Յեքոնիան եղել է Հուդայի թագավոր և տարվել է գերի Բաբելոնի Նաբուգոդոնոսոր թագավորի կողմից մ.թ.ա. 617 թ.–ին։ Նա Հուդայի վրա թագավորել է ընդամենը երեք ամիս և տասը օր։ Նա եղել է Հովակիմի տղան, այսինքն Հուդայի թագավոր Հոսիայի որդին (Ա Մնացորդաց 3–րդ գլուխ 15-17; Եսթեր 2–րդ գլուխ 6; Երեմիա 24։1)

Ձեր մեջբերած համարը Երեմիա 22 գլխի 30 համարը շատ պարզ ցույց է տալիս, որ նա պետք է ունենար զավակներ. «30 Տէրը այսպէս կ’ըսէ. «Այս մարդը իբր անզաւակ գրեցէք, մարդ մը, որ իր օրերուն մէջ յաջողութիւն պիտի չգտնէ, քանզի անոր սերունդէն ոեւէ մէկը յաջողութիւն պիտի չգտնէ, որ Դաւիթին աթոռին վրայ նստի եւ Յուդայի վրայ թագաւորութիւն ընէ»։ Փաստորեն համաձայն այս մարգարեության նա անզավակ էր լինելու այն առումով, որ իր սերնդից ոչ մեկը չէր լինելու որպես թագավոր, ինչն էլ պատմությունը փաստում է, որ նրա սերնդից ոչ մեկը չի եղել «Դավթի աթոռին նստող»։ Իսկ Ա Մնացորդաց 3–րդ գլխի 17 և 18 համարներում գրված են նրա երեխաներից 7–ի անունները։

Բացի այդ կարելի է ենթադրել, որ Երեմիան այդպես գրել է, քանի որ երբ Հեքոնիան թագավոր դարձավ նա ընդամենը 18 տարեկան էր (Դ Թագավորաց 24 գլխի, 8 համար) և հավանաբար այդ ժամանակ դեռ չուներ երեխաներ։ Եվ ինչպես արդեն նշեցի, նա հասցրեց թագավորել ընդամենը երեք ամսից մի փոքր ավել։

Երբ այնուհետև Բաբելոնյան գերությունից ազատ արձակվեցին նրա որդիները հարգանք ունեին հրեաների մեջ և զբաղեցրեցին տարբեր կառավարական պաշտոններ, սակայն նրանցից և ոչ մեկը չդարձավ թագավոր։ Այնպես որ Երեմիայի մարգարեությունը ճշգրտորեն կատարվեց՝ «անոր սերունդէն ոեւէ մէկը յաջողութիւն պիտի չգտնէ, որ Դաւիթին աթոռին վրայ նստի եւ Յուդայի վրայ թագաւորութիւն ընէ»։

Այդ դեպքում Պետրոսի խոսքերը Գործք 2:29-30 սխալ են- 29Ով եղբայրներ, պէտք է վստահութեամբ ասել Դաւիթ նահապետի մասին, որ ե՛ւ մեռաւ, ե՛ւ թաղուեց, ու նրա գերեզմանը կայ մեր մէջ մինչեւ այսօր. 30բայց որովհետեւ նա մարգարէ էր եւ գիտէր, որ Աստուած նրան երդուելով խոստացաւ նրա որովայնի պտղից մէկին նստեցնել իր գահի վրայ...

Խոսքը Հիսուսի մասին է կարծում եմ, Հրեիիիիից թագավոոոոոոր...

[Մեղապարտ]

Հին Կտակարանում չի կարող լինել Հիսուսի հետ կապված մարգարեություն :Դա Հրեական տրամաբանության մեջ չի տեղավորվում:

[վրեժ62]

Հին Կտակարանում չի կարող լինել Հիսուսի հետ կապված մարգարեություն :Դա Հրեական տրամաբանության մեջ չի տեղավորվում:

Ով ցանկություն ունի իմանալու, թե Հիսուսի մասին կա արդյոք մարգարեություն հին կտակարանում, թե ոչ, կարող է կարդալ Դանիելի մարգարեություններում գլ. Թ խս. 26: Ցանկության դեպքում կարող եմ մի քանի տեղ եվս նշել:

[Gayl]

Ով ցանկություն ունի իմանալու, թե Հիսուսի մասին կա արդյոք մարգարեություն հին կտակարանում, թե ոչ, կարող է կարդալ Դանիելի մարգարեություններում գլ. Թ խս. 26: Ցանկության դեպքում կարող եմ մի քանի տեղ եվս նշել:

Եթե կարելի է մեջբերում արա: