Չէ... համենայն դեպս, ինձ համար, չեմ կարծում, որ մահը երբևէ կարող է երջանիկ լինել... Ախր երջանկությունը լավ կյանքի գրավականներից մեկն է. երջանիկ եմ` ուզում եմ ապրել, որ երջանկությունս տևական լինի, որ ես հիանամ էս կյանքով ու աշխարհով ու իմ երջանկության առարկայով...
Մենակ մի բան եմ ուզում. մահանալուց հետո գլխի ընկնեմ, որ մահացած եմ... հետո ինչ ուզում է, թող լինի... էդ իմ դատելու բանը չի...
" I still ask myself the question: Is cinema more important than life ?"
François Truffaut (այնպայման դիտեք - "The 400 Blows, or the Sea, Antoine, the Sea!")
Ես վերջերս լսեցի մի մարդու մասին (չեմ հիշում ինչ ազգի), որը ինքնասպան էր եղել կյանքի ամենաերջանիկ պահին:
Նամակում նշել էր, որ ինքն աշխարհի ամենաերջանիկ մարդն է, ու գիտի, որ դրանից լավ լինել չի կարող, հետևաբար գնալով վատանալու է:
Այն, որ մարդը ԷՇ էր, փաստ է: Բայց նրա մահը հենց երջանիկ մահի օրինակ է:
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
Ես էս մասում կկանգնեիԱթեիստ-ի խոսքերից
Մենակ դու սենց օրիգինալ բաներ կլսես
մի տեղ ճիշտ ա եղել բայց
փաստորեն ես այնքան պռոգռեսի տեղ ունեմ ,դեռ որքան երջանիկ եմ լինելու~
Էս կյանքում ինձ էլ երևի ոչինչ չի ստիպի սարսռալԴե չգիտեմէտ կտո կակ, իսկ ես մահվան դեպքերը շատ դժվար եմ ընդունում, մանավանդ որ դեռ մահացած մարդ չեմ տեսել
թու-թու-թու ինչպես ասում են, ու իմ համար տարիքը կապ չունի, երբ նչ-որ մեկի մահվան լուրը լսում եմ մի տեսակ սարսռում եմ
Համաձայն եմ կյանքը պետք է Վայելել ինչքան հնարավոր է, չէ որ այն ցավոք սահմանափակ է . . .Չէ... համենայն դեպս, ինձ համար, չեմ կարծում, որ մահը երբևէ կարող է երջանիկ լինել... Ախր երջանկությունը լավ կյանքի գրավականներից մեկն է. երջանիկ եմ` ուզում եմ ապրել, որ երջանկությունս տևական լինի, որ ես հիանամ էս կյանքով ու աշխարհով ու իմ երջանկության առարկայով...
Մենակ մի բան եմ ուզում. մահանալուց հետո գլխի ընկնեմ, որ մահացած եմ... հետո ինչ ուզում է, թող լինի... էդ իմ դատելու բանը չի...
Համենայն դեպս Ինչ լինում է թող որ լինի ժամանակին
Loading your personal settings....
Ինչի՞Էս կյանքում ինձ էլ երևի ոչինչ չի ստիպի սարսռալ
Երջանիկ կամ դժբախտ մահը ո՞րն է, մահը մահ է, ամեն ինչի ավարտ, այսինքը, անկախ նրանից, թե ինչ կյանք ես ապրել, երջանիկ ես եղել, թե դժբախտ, հաջողակ ,թե անհաջողակ, մեկ է, մահվան ժամին այդ բոլորը դառնում են հավասար, անացծ ու անդառնալի:Մահն ավարտն է մեր բոլոր երազների ու հույսերի, ու դրա մեջ տեսնել երջանկությո՞ւն… Չէ, անհնար է մահը երջանիկ համարել
Ես ավելին եմ եղել քան դու կարծում էիր...
Ո՜նց կուզեի, որ դու էլ ավելին լինեիր, քան կայիր....
կպատասխանեմ մեծերից մեկի քառյակով.
Երբ աշխարհ եկա,
Ես լալիս էի, բոլորը՝ խնդում..
Այնպես ապրեյի, որ երբ մեռնեի՝
Բոլորը լային, իսկ ես՝ խնդայի..
և իհարկե անձամբ իմ երջանկության բաղկացուցիչ մասը կկազմի վստահությունը, որ կթաղվեմ Հայրենի հողում..
և մահանալու պահին.. Հարազատներիցս գոնե մինը կողքիս կլինի..
Ավելացվել է 3 րոպե անց
Երկնային ջան,
Մարդ մահանում է միայն այն ժամանակ, երբ Երկիր մոլորակի վրա այլևս իրեն հիշող չի լինում..
Մարդիկ կան որ մահանում են հե՛նց մահվան ակնթարթին..
Մարդիկ կան, որ դեռ դարեր ապրում են հետնորդների սրտերում ու հիշողություններում..
Վերջին խմբագրող՝ Գաղթական: 16.02.2008, 22:54: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
ուզում եմ, որ ինձ վառեն...պտույտներից գլուխս ֆռռում ա, 3 շրջան չեմ ուզում որ բակի մեջտեղը պտտեն.
հետո ուզում եմ , որ ինձ մի փոքրի տեղում թաղեն ու վրաս էլ ծանր խաչքար չդնենմեկ էլ իմ գերեզմաին միշտ ժպիտով գան ու լավ նորություններ բերեն
Life isn't about finding yourself...Life is about creating YOURSELF!
չեմ ուզում մեռնեմ
Բոլորդ խոսում եք ձեր մահվան մասին և ասում` ով ինչպես է դա պատկերացում:
Կներեք իհարկե, բայց կարծում եմ, որ դուք ինքներդ էլ չգիտեք` ինչ եք խոսում: Մահն ահավոր է: Նրա մասին կարող ես պատկերացում կազմել միայն այն դեպքում, երբ դեմ առ դեմ հանդիպես նրան: Բոլորդ էնքա~ն թեթևությամբ ու ռոմանտիզմով եք խոսում մահվան մասին:
Ախր էդպես չի, չէ՞
Մա՞հ, բայց արդյոք գոյություն ունի այդ երևույթը, հմմկարծում եմ ՈՉ
Ծնվող երեխան, երբ դուրս է գալիս իր մամայի ջրային միջավայրից՝ փորից, իր կարծիքով մահանում է, իսկ մեր՝ ծնվում, երբ մենք լքում ենք մեր այժմյան երկրային մարմինը և մահանում դառնալով աստրալ մարմին՝ մյուս աստրալ մարմինների համար մենք ծնվում ենք՝ մի նոր փուլի մեջ մտնում:
Այնպես որ ինչպես ուզում է որտեղ ուզում է և երբ ուզում է թող լինի այդ անցումը, մի բան գիտեմ հաստատ, այն իր ժամանակից շուտ տեղի չի ունենա, իսկ երբ գալիս է ժամանակը մարդը ներքին ձայնով զգում է, ես դա փորձել եմ իմ պատմվածքներից մեկում ցույց տալ, որը ակումբում գանակոծվեց:
Իսկ մահի հետ որպես այդպիսին ես հանդիպեցի անցած գարուն նա եկավ կամաց շնչեց երեիս, բայց ես չվախեցա ես պատրաստ էի, նա էլ փոշմանեց ու ետ գնաց, բա
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Մարդը բեռը շալակած սարն էր բարձրանում, ճանապարհը դժվար էր, բեռն էլ՝ ծանր։ Մի պահ եղավ, որ նա անչափ հոգնեց, դրեց բեռը գետնին ու հուսալքություն զգաց ու մահ խնդրեց։ Հայտնվեց Մահը ու հետաքրքրվեց թե ինչու՞ է իրեն կանչել։ Մարդը ասաց՝ որ այս բեռը նորից շալակիս դնես։
Առակս ցուցանե որ ինչքան էլ դժվարին լինի կյանքը, այնուամենայնիվ այն գերադասելի է մահվանից։
(Եզոպոս)
Ասում են Թալեսը գտել է իր վախճանը երբ պատահաբար ընկել է ջրհորը, գիշերը՝ աստղերին նայելիս։ Փիլիսոփայական մահ է
Ասում են նաև թե կյանքը քաղցր է, սակայն չեն ասում թե ո՞ր կյանքը, և ինչքա՞ն է շաքարի պարունակությունը նրա մեջ…
Ես հաճախ խառնում եմ կյանքը գոյության հետ… իսկ գոյությունը դա այնպիսի մի սարսափելի ու վիթխարի հասկացություն է, ինչպիսին՝ տիեզերքը…
Այստեղ գրառումների մեջ ինձ հիասթափեցրեց մի փաստ՝ ոչ ոք չի կամենում մեռնել հերոսաբար, այսինքն իր մահով մի ինչ–որ լավ բան իրականացնել մյուս՝ ապրողների համար։ Եսակենտրոնությունն ու անձնասիրությունը թուլացնում են համամարդկային ոգին, իսկ բնության մեջ թույլ ոգին այդպես էլ չի հաղթահարում գրավիտացիոն պատնեշը ու մնում է արանքում, մինչև մարող աստղը հուսահատության փոռթկումից պայթում ու փոշիացնում է ոգին, իսկ փոշին տարածվում ու ձուլվում է այլ աստղերին, գալակտիկաներին՝ նոր ոգիներ կազմելու համար…
Si vis pacem, para bellum
Ասենք, երջանիկ մահ կլնի, եթե քննություններս հինգ ստանամ, գերազանցիկ դառած տուն հելնեմ, կանգառ հելնելուց ոտս ոլորվի, ընկնեմ Գետառը, խեղդվեմ, հանգիստ խղճով պրծնեմ ամեն ինչից:
Վերջին խմբագրող՝ Աբելյան: 23.04.2008, 13:31:
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
Ինչպես ասված է Ստեփան Զորյանի "Երջանիկ մահ" վիպակում` երջանիկ մահը սիրած էակիդ գրկում մահանալն է ........էէէէհհհհհ լավ ստեղծագործություն աաա
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ