Երջանիկ մահ

[Rhayader]

Իսկ իմ կարծիքով երջանիկ մահը N2O-ի պերեդոզից մահանալն է))) Տյան-շի, ինչ-որ Պագանից հետո շատացան հրեշտակները)))

[Հայկօ]

Ինչպես ասված է Ստեփան Զորյանի "Երջանիկ մահ" վիպակում` երջանիկ մահը սիրած էակիդ գրկում մահանալն է ........էէէէհհհհհ լավ ստեղծագործություն աաա

Բա հետո էդ սիրած էակը մեղք չի՞ : Հլը պատկերացրեք, որ ինչ-որ մեկը բազմաբնույթ սեռական ակտից հետո երջանիկ ծխում է իր սիրած էակին գրկած, ու մեկ էլ տվյալ սիրած էակը մահանում է զարհուրելի ջղակծկումներով, արյուն լցված աչքերով ու բերանից փրփուր շաղ տալով: Երջանիկ ծխողի համար հետագա ամբողջ կյանքում ապահովված են շաքարը, անմիզապահությունը, սանրվելու փոխարեն փոշու շոր գործածելը, անքնությունը, հետապնդման սինդրոմը, բազում ֆոբիաներ, ինչպես նաև առիթմիան ու իմպոտենտությունը՝ ըստ ճաշակի: Չէ, դաժան է, դաժան սույն աշխարհը՝ Ստեփան Զորյանի գլխավորությամբ :

[Elmo]

Մահի երջանիկը ո՞րն ա: Մահը չի կարա երջանիկ լինի, կարա լինի տանջալից կամ առանց տանջանքների:

[Tianshi]

Ժոոոող կներեք խառնել եմ Ստեփան Զորյանը չէր է Գրիգոր Զոհրապինն էր.......Հաաաա դաժանը դաժանա անխոս , ընդհանուր առմամբ որ սիրածդ էակի գրկում մահանս հա էտ խեղճի կյանքն էլ կխորտակես, էտ մի ուրիշ կարգի տանջանքա, դրա մասին չի խոսքը, ուղղակի էտ ստեղծագործության մեջ մի հատ մասնավոր դեպք էր, որ մի հատ երիտասարդ աղջիկ անբուժելի հիվանդ էր ու ամուսնացած էր մի հատ ծերուկի հետ, բայց սրտի խորքում սիրում էր ուրիշին.... ու մի անգամ պարահանդեսի ժամանակ ինքը, իմանալով որ շուտով մահանալու ա պարում ա էտ երիտասարդի հետ ու հենց էտ պայծառ վայրկյանին մահը իրա ճիրանների մեջ ա առնում էտ աղջկան, ինքը մահանում ա տղայի թևերի վրա`մահվան մեջ զգալով գերագույն երջանկություն.......... էս էն դեպքում երբ էտ տղեն անտարբեր էր, ինքը չէր սիրում , աղջիկն էր թաքուն , սրտի խորքում սիրում, ........բա ասեք սենց մահանալը , իմանալով հանդերձ որ պիտի մահանաս , մահերից երջանկագույնը չի? Ու ոչ միայն երջանիկը այլ նաև ամենաքաղցրն ու հեշտը?????

[Whyspher Whisper]

... Մահն ահավոր է: Նրա մասին կարող ես պատկերացում կազմել միայն այն դեպքում, երբ դեմ առ դեմ հանդիպես նրան: Բոլորդ էնքա~ն թեթևությամբ ու ռոմանտիզմով եք խոսում մահվան մասին:
Ախր էդպես չի, չէ՞

Մի խելոք մարդ ասում էր. "Ինչիս է պետք վախենալ մահից. երբ ես կամ, մահը չկա, երբ մահը կա, ես չկամ":
Իսկ երջանիկ մահվան մասին. երբ այս աշխարհից ստացել ես են ամենը, ինչ կարող էիր ստանալ ու տվել ես են ամենը, ինչ կարող էիր տալ

[Հայկօ]

Մի խելոք մարդ ասում էր. "Ինչիս է պետք վախենալ մահից. երբ ես կամ, մահը չկա, երբ մահը կա, ես չկամ":

Հաճախ վախենում են ոչ թե մահից, այլ այն բանից, ինչը մահացնում է :

[Ապե Ջան]

Երջանիկ մահ......
Չեմ հասկանում ոնց կարող մահը լինել երջանիկ, քանի որ էտ մաից հետո ոչ ոք չի երջանկանալու...Այո կան դեպքեր, որ մահը ուղղակի փրկում է մարդուն հետագա կյանքի ընթացքում տանջվելուց: Մարդը տառապում է մի անբուժելի հիվանդությամբ և ապրում ուղղակի ապրելու, գոյատևելու համար..

[Շինարար]

Մի խելացի բան էլ ես ասեմ

Да, человек смертен, но это было бы еще пол беды. Плохо то, что он иногда внезапно смертен.

Գիտեմ, որ գիտեք, որ ես չեմ ասել, այլ Բուլգակովը, բայց լավ է ասել

[Դեկադա]

Հաճախ վախենում են ոչ թե մահից, այլ այն բանից, ինչը մահացնում է :

այսինքն՝ մահը ծնող պատճառներից...

[Gayl]

Թևերդ լցնում ես ու կայֆը սպանում ա, սրանից երջանիկ մահ մեկ էլ տաք ջրի մեջ փռթած երակներով ա լինում, էս էլ երջանիկ մահ

[Ապե Ջան]

Թևերդ լցնում ես ու կայֆը սպանում ա, սրանից երջանիկ մահ մեկ էլ տաք ջրի մեջ փռթած երակներով ա լինում, էս էլ երջանիկ մահ

Դժվար հանդիպես այդպիսի մարդկանց, որ ցանկանան էտ մեթոդներով մահանալ: Ոչ մեկ չի գժվել:

[Gayl]

Ոչ մեկ չի գժվել:

Թարսի պես գժերը շատ են, իսկ իմ ասած վերջին մեթոդը որպես կայֆի գագաթնակետ օգտագործում են

[Sphinx]

Իմ համոզմամբ,երջանիկ, քաղցր էպիտետները մահվան հասկացության հետ կապելը ինքնախաբեություն է ու գլխից վեր թռչելու մի փորձ՝ մարդու կողմից :
Հայրս, զգալով իր մոտալուտ մահը, փորձում էր ինձ սփոփել, թե՝ մի մտածիր, ես արդեն տարիքս առած մարդ եմ,բոլորս ի վերջո մի օր մահանում ենք, հանգիստ ընդունիր ամեն ինչ և նման այլ բաներ, բայց , երբ վրա էր հասնում գիշերը ,ես զգում էի ,որ վախենում է քնի ու վեր չկենա...
Ինչքան էլ դժբախտ լինի կյանքդ, այն երջանիկ բան է , ինչքան էլ դառը լինի կյանքդ , այն քաղցր բան է... Իսկ մահը մահ է՝ մեզ համար անցանկալի, անհայտ ու անքնին . մահվան համն ու հոտը, երջանիկն ու դժբախտը՝ ապրողը ի՞նչ իմանա...

[Ապե Ջան]

Իմ համոզմամբ,երջանիկ, քաղցր էպիտետները մահվան հասկացության հետ կապելը ինքնախաբեություն է ու գլխից վեր թռչելու մի փորձ՝ մարդու կողմից :
Հայրս, զգալով իր մոտալուտ մահը, փորձում էր ինձ սփոփել, թե՝ մի մտածիր, ես արդեն տարիքս առած մարդ եմ,բոլորս ի վերջո մի օր մահանում ենք, հանգիստ ընդունիր ամեն ինչ և նման այլ բաներ, բայց , երբ վրա էր հասնում գիշերը ,ես զգում էի ,որ վախենում է քնի ու վեր չկենա...
Ինչքան էլ դժբախտ լինի կյանքդ, այն երջանիկ բան է , ինչքան էլ դառը լինի կյանքդ , այն քաղցր բան է... Իսկ մահը մահ է՝ մեզ համար անցանկալի, անհայտ ու անքնին . մահվան համն ու հոտը, երջանիկն ու դժբախտը՝ ապրողը ի՞նչ իմանա...

Շատ ճիշտ ես.... Ուղակի մենք մահկանացուներս ուզում ենք հասկանալ....

[Ապե Ջան]

Թարսի պես գժերը շատ են, իսկ իմ ասած վերջին մեթոդը որպես կայֆի գագաթնակետ օգտագործում են

Հասակացա, բայց էտ ովա խելքը հացի հետ կերել, որ կայֆի տակ էթա..