Հաստատում եմ: Անձնական փորձից ելնելով: Բայց տարօրինակ բան է ստացվում՝ անտարբերություն - ազդեցություն - հակազդեցությունՉամիչ:Սովորաբեր մենք հրապուրվում ենք նրանցով, ովքեր շատ քիչ են մտահոգված մեզ դուր գալու խնդրով:
Գուցե «ինչու՞» հրապուրել…այն դեպքերում, երբ նպատակը արդարացնում է միջոցները, կամ՝ «игра стоит свеч» և այլն…իսկ որտե՞ղ է վերջանում բարոյականության աներևույթ սահմանը…զուտ անհատական, դելիկատ հարց է:Ինչպե՞ս հրապուրել կանանց![]()
Էջանիշներ