Վերջին խմբագրող՝ REAL_ist: 07.10.2009, 23:05:
Pacta sunt servanda
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
ըհը, հասանք տեղ… Գիտե՞ս ինչու է պատերազմը: Որովհետև այս ապուշ իշխանությունները իրականում այլընտրանքի հնարավորություն չեն թողել: Ու այս ապուշ իշխանությունները հենց պատերազմի խթան են հանդիսանալու՝ Ադրբեջանը ատամները սրած սպասում է, որ սրանք էշ-էշ զորքեր հեռացնեն որոշ ստրատեգիական դիրքերից, որ սադրանքների հեղեղը սկսի: Այ էդ ժամանակ կիմանանք ազգերի ինքնորոշման մասին հեքիաթի բովանդակությունը:
Վերջին խմբագրող՝ Վիշապ: 07.10.2009, 23:13:
Si vis pacem, para bellum
Առանց սադրանքների գործը գլուխ չի գա։ Այս անգամ ադրբեջանցիք սերժանտների հետ համատեղ ուժերով պիտի սադրեն։ Մի քանի օր առաջ եմ Ղարաբաղից վերադարձել։ Իսկ ղարաբաղցիք պատմում են, որ երբ հավաքներ են լինում, կռված տղերքին զենք չեն բաժանում՝ վախենում են։ Վախենում են կռված տղերքի ձեռքը հենց զենք տան, վերջիններս գյուլլեն էս համբալներին ու զինված հեղաշրջում անեն, որովհետև սրանց ծախվածություններից ու թալանից զզվել են վաղուց։ Ուստի սադրանք արնհրաժեշտ է այսպես ասած «ծայրահեղականներին» արանքից հեռացնելու համար, որպեսզի հողերը «խաղաղ» ձևով հանձնվեն ազերներին, մենք էլ «հայի բախտ» լացելով էլի ընկնենք դռնեդուռ ու մեր իրավունքները հարգել պահանջնեք եվրոպոսներից, իսկ մեր ներսի տականքների մասին չհիշենք էլ։ Մեր ողջ պատմությունը նման ողորմելի դրամաներով է կազմված։ Դրա համար էլ Տեր–Պետրոսյանը ասում էր, որ տականքը շատ է, իսկ իրենց վրա վերցրած տականքները նեղանում են։ Տականքությունը անպատիժ չի մնում, ու առհասարակ որ Աստված ուզում է մարդուն պատժել, առաջին հերթին խելքն է առնում։
Si vis pacem, para bellum
Mephistopheles (08.10.2009)
Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)
Էջանիշներ