Բայց ո՞վ ասեց գնելու մասին:
Ո՞վ ասեց, որ Սփյուռքն է որոշում կամ որոշող:
Բայց եթե դու բարեհաճում ես իրենց «գումարներից» օգտվել, ապա ինչու՞ չես բարեհաճում նրանց կարծիքն էլ լսել: Թե՞ միայն կթվելու համար են: Ես քեզ կհասկանայի, եթե դու ասեիր. «Ո՛չ, թող բարեգործություն չանեն»: Իսկ այս դեպքում ստացվում է տարօրինակ, որովհետև նորմալ երեխան ճիշտ է ինքնուրույն է որոշում կայացնում, բայց ծնողների կարծիքը լսում ու հաշվի է առնում, առավել ևս եթե խնդիրը նրանց էլ է վերաբերվում (համեմատությունը քոնն է, ես Սփյուռքին երբևէ չեմ ասոցացնի ծնողի հետ):
Էջանիշներ