Գնացի վերը նշված տեղը: Ոնց նշել էի, «գլուխ քաշելու» համար:
Պարզվեց ծրագրավորող ա իրանց պետք, հեռախոսով լավ չէին բացատրել:
Բայց ես ադմինի համար էի գնացել: Դէ սխալն իրնեցն էր:
Համենայն դեպս: Մի 5 րոպե զրուցեցի, տնօրենն ասում ա
- թույլ կտա՞ք անկեղծանալ:
ասում եմ
- խնդրեմ
- եղբայր 5 րոպե զրուցեցինք, ու բացի էդ զրույցը, սենց դեմքիդ էլ նայում եմ, սիմպատյաս բռնում ա, շոտ կուզենամ դու մեր մոտ լինես: Կլինի՞ համարդ պահեմ, մի քանի տեղ կազատվի հոկտեմբերի մեջ, որ ազատվի զանգեմ, կարող ա ազատ լինես գաս ... ...
ասում եմ
- իհարկե կլինի
դէ ես էլ անկեղծացա ու ասեցի, որ գործ ունեմ, բայց դէ ի՞նչ չի լինում կյանքում: Մարդ էս, 1000 ու մի բան կարող ա լինի մեկ ամսվա մեջ: Էլի հիշեցի, որ «Չէ» -ով նախադասություն չեն սկսում:
Անկեղծ ասած իմ տպավորությունն էլ բավականին լավն էր, շատ հաճելի մարդիկ էին, հաճելի կոլեկտիվ էր, գործից գլուխ նահող տնօրեն էր: Կարճ ասած ևս մեկ լավ կոլեկտվում ու լավ կազմակերպությունում իմ տվյաների դիմաց գրվեց «լավ»:
Մեջբերել
Վերջ ժամանակավոր ազատությանս 
Չնայած էլի իրենց ուզածին հասան, մի շաբաթ պիտի ձրի աշխատեմ (
), հետո նոր աշխատանքային պայմանագիր կկնքեն հետս: Էդ էլ իբր որ հա՛մ իրենք տեսնենք՝ ես կարողանում եմ տվյալ գործը անել, հա՛մ էլ ես տեսնեմ՝ ուզում եմ նման աշխատանք կատարել, թե ոչ:
Լեո-ի խոսքերից
շնորհավոր : Ահագին ուրախացրեցիր:
Էջանիշներ