Աշխատանք գտնելու ամենաարդյունավետ եղանակը…

[Արիացի]

Երիտասարդ ընտանիքներին պետությունը խոստանում է 2010 թ ին 30 տոկոսը վճարել: Ու էդ 30 տոկոսը պետք է վերադարձնել 15 տարում, առանց տոկոսների: Այսինքն պարզապես մարել պետության տված պարտքը: Բացի դա պետությունը խոստանում է երիտասարդ ընտանիքների վերցրած վարիկ տոկոսադրույքների 30 տոկոսը անվարձահատույց վճարել բանկին, իսկ ամեն երեխայի ծնվելու հետ ևս 10 տոկոս վճարել: Դրա համար պետք է դիմել սպորտի և երիտասարդության հարցերի նախարարություն, լինել երիտասարդ ընտանիք(ամուսիններից մեկը պետք է լինի 35 տարեկանից երիտասարդ):
Այս ամենը դեռևս խոստումներ են, սպասենք զարգացումներին:

Վազգեն, ես էլ եմ սպասում զարգացումներին:
Մտածում եմ, բոլոր անտուն ակումբիցիներով փող քցվենք մի հատ շենք սարքենք, ի՞նչ կասես

Հայաստանում ՏՏ ոլորտում առանձ դիպլոմի (դիպլոմ երկու տարուց կունենամ), մեկ-երեք տարվա աշխատանքային փորձի 100 հազարից ավել աշխատավարձ չկա! Քանի ամիս ա ման եմ գալիս: Իսկ Ամերիկայում տենց բան չկա, Apple-ում աշխատանքի էին ընդունում ծրագրավորողների, որոնք գիտեն OOP: Օbjective-C լեզվի իմանալն էլ ցանկալի, ոչ թե պարտադիր: Իսկ Հայաստանում մի հատ վեբ դիզայներ էր գրած 200 հազար, ասի տենամ ինչ են պահանջում
Դիպլոմ, երեք տարվա աշխատանքային փորձ
Հայերեն, ռուսերեն, անգլեր լեզուների լավ իմացություն
Photoshop-ի գերազանց իմացություն
JavaScript, php, ajax, flash (ներառյալ actionscript) և վերջում գրած էր ցանկալի է html, css-ի իմացություն և corol draw

Վիճակը էդքան էլ տենց չի, ոնց նկարագրում ես: Ես մի տարի առաջ գործի եմ ընդունվել առանց փորձի ու դիպլոմ էլ էն վախտ չունեի: Ու ընդհանրապես, դիպլոմի առկայությունը շատ երկրորդական է: Ստուգում են առաջին հերթին գիտելիքներդ ծրագրավորումից ու օօպ-ից, ոնց որ Apple-ում: Ու ընդհանրապես, ամերիկյան շատ ֆիրմաներ Հայաստանում արդեն մասնաճյուղեր են բացել, նենց որ ամերիկյան ֆիրմայում աշխատելու համար պետք չի հասնել ամերիկա, տեխնոպարկ հասնելն էլ ա հերիք:

[Elmo]

Մտածում եմ, բոլոր անտուն ակումբիցիներով փող քցվենք մի հատ շենք սարքենք, ի՞նչ կասես

Երևի ավելի ձեռնտու կլինի: Բայց ստաբիլ եկամուտի աղբյուր ա պետք: Մի քիչ սպասի, կսարքենք:

[aerosmith]

Վիճակը էդքան էլ տենց չի, ոնց նկարագրում ես: Ես մի տարի առաջ գործի եմ ընդունվել առանց փորձի ու դիպլոմ էլ էն վախտ չունեի: Ու ընդհանրապես, դիպլոմի առկայությունը շատ երկրորդական է: Ստուգում են առաջին հերթին գիտելիքներդ ծրագրավորումից ու օօպ-ից, ոնց որ Apple-ում: Ու ընդհանրապես, ամերիկյան շատ ֆիրմաներ Հայաստանում արդեն մասնաճյուղեր են բացել, նենց որ ամերիկյան ֆիրմայում աշխատելու համար պետք չի հասնել ամերիկա, տեխնոպարկ հասնելն էլ ա հերիք:

հա ճիշտ էս, գալիս են ստեղ հայ մասնագետներին կանչում են, ու շատ չնչին աշխատավարձով աշխատացնում։ Գիտեն թե մենք էլ հարիֆ ենք ու բան չենք ջոկում։
Կարող եմ ասել դրանցից մեկին։ Հանրահայտ SYNOPSYS-ըՙ հա վատ կամպանյա չի, բայց կանրում են իրանց մոտ սովորելու, խոստանալով որ աշխատանքի կտեղավորեն, էն էլ կամ չեն տեղավորում, կամ էլ տեղավորում են շատ չնչին աշխատավարձ տալով, որից մենակ քյարնա մնում սերտեֆիկատդ ու իրանց անունը։

[One_Way_Ticket]

Որպես ծրագրավորող ասեմ, ես նաև բազմաթից ընկեր ծրագրավորողներ ունեմ և ահագին տեղյակ եմ աշխատավարձերի կարգից: Լավ ծրագրավորողին Երևանում մինչև 2000 դոլլար տալիս են: Խոսքը մաքուր ծրագրավորողի մասին է: Եթե մենեջեր ես, մինչև 4-5 հազար կհասնի: Խոսքը երկու դեպքում էլ մաքուր աշխատավարձի մասին է` հարկումից հետո:

[Elmo]

AMzone ջան կարևորը չհիասթափվես: Ոչ ոք չի ասում, թե հեշտ է հասնել հիմնական ու բարձր վարձատրվող աշխատանքի: Էդ ճամփան շատ դժվար է ու երկար: Բայց ամենակարևորը ոչ մի անգամ հետ չկանգնես բռնածդ գործից, միշտ պետք է մտածես, որ վաղը դու մեկ օրով ավել աշխատանքային փորձ ունես, քան էսօր ու վաղը ավելի հմտացած կլինես քո գործում, քան էսօր: Հետևաբար յուրաքանչյուր օր քեզ տանում է դեպի ավելի բարձր վարձատրվող ու ավելի հարմար աշխատանքի: Նույնիսկ աշխատանքով ապահովված մարդիկ են ժամանակ առ ժամանակ ստիպված լինում աշխատանք փոխել: Ինչ-ինչ պատճառներով ցանկացած աշխատատեղ վաղ թե ուշ անհրաժեշտ է լինում լքել: Բայց ամեն անգամ աշխատանք փոխելուց զգում ես, որ ավելի հեշտ ես գտնում նոր աշխատանքը ու ավելի լավն ես գտնում: Քեզ հաջողություն էդ գործում:
Կյանքում չհուսահատվես, ստեղ մի քանի տասնյակ փորձառու մարդ քեզ քաջալերում ու պատրաստի խորհուրդներ ա տալիս:

հ.գ. Մենակ մատուցող չընունվես էլի: Ինչքան էլ բոլոր գործերն էլ պատվաբեր են, բայց մատուցողը մի քիչ տղամարդու համար(հոգեբանական տեսակետից) ծանր գործ ա: Ես ամենածանր գործն արել եմ նույն պահին ինձ առաջարկվող մատուցողի աշխատավարձի կես գնով, բայց մատուցող չեմ աշխատել:

[Dayana]

Կներեք, մի քիչ թեմայից շեղվելով մի հարց տամ:
Իսկապե՞ս բոլորդ կարծում եք, որ Արտասահմանում աշխատելը ծայրահեղ դժվար ու վատն է: Ինձ չափազանց հետաքրքրող հարց է:

[One_Way_Ticket]

Կներեք, մի քիչ թեմայից շեղվելով մի հարց տամ:
Իսկապե՞ս բոլորդ կարծում եք, որ Արտասահմանում աշխատելը ծայրահեղ դժվար ու վատն է: Ինձ չափազանց հետաքրքրող հարց է:

Ես նման բան չեմ պնդել: Իմ ասածն այն էր, որ մարդիկ հաճախ չափից դուրս մեծ սպասելիքներ են ունենում արտասահմանից: Ընդհանրապես գնալու երկու ձև է լինում: Մեկը երբ որ մարդը Հայաստանում էլ է նորմալ ապրում, աշխատում, սակայն ունի օբյեկտիվ դժգոհություններ (օրինակ, Էլմոն դժգոհ է, որ տները թանկ են), ուսումնասիրում է այլ երկրներում վիճակը, գտնում է իր համար հարմար տարբերակ և գնում է: Երկրորդն էլ այն է, որ մարդը "աբիժնիկավարի" է գնում, կարևոր չէ թե ուր, կարևորը Հայաստանից հեռու, մտածելով, որ Հայաստանը աշխարհի ամենավատ երկիրն է, իսկ մյուս տեղերում իրեն գրկաբաց սպասում են: Որպես կանոն առաջին կատեգորիայի մարդիկ հաջողության հասնում են, երկրորդները` ոչ:

[Տատ]

Կներեք, մի քիչ թեմայից շեղվելով մի հարց տամ:
Իսկապե՞ս բոլորդ կարծում եք, որ Արտասահմանում աշխատելը ծայրահեղ դժվար ու վատն է: Ինձ չափազանց հետաքրքրող հարց է:

Չէ, լավ է իհարկե: Մանավանդ, եթե պատրաստվում ես այդ գումարը Հայաստանում ծախսել: Եվ բոլորին էլ կարելի է խորհուրդ տալ, հնարավորության դեպքում փորձել: Համեմատությունն անհրաժեշտ է ճանաչման համար:

Պարզապես՝ առանց վարդագույն կամ երկնագույն ակնոցների, հասկանալով, որ չարաշահումների առարկա կարող են դառնալ Հայաստանի քաղաքագիները, նույնիսկ ընտիր մասնագետ լինելով: Պատրաստ լինելով դրան:

Ամինա, գիտեմ, որ դժվար (գրեթե անհնար) է բնակարանային հարցը Եղբայրս որ պայթի-տրաքի, չի կարող տուն գնել...Բայց կա նաև դրական համեմատություն՝ բոլորի բնակարանները սեփականացված են սովետից հետո, կոմունալ մուծումները՝ չնչին(համեմատ այստեղին, հարաբերական ): Բա որ այդ ամենը մասնավոր վարձերով լինե՞ր:

Թեման վարի տվեցի

[Dayana]

Ես նման բան չեմ պնդել: Իմ ասածն այն էր, որ մարդիկ հաճախ չափից դուրս մեծ սպասելիքներ են ունենում արտասահմանից: Ընդհանրապես գնալու երկու ձև է լինում: Մեկը երբ որ մարդը Հայաստանում էլ է նորմալ ապրում, աշխատում, սակայն ունի օբյեկտիվ դժգոհություններ (օրինակ, Էլմոն դժգոհ է, որ տները թանկ են), ուսումնասիրում է այլ երկրներում վիճակը, գտնում է իր համար հարմար տարբերակ և գնում է: Երկրորդն էլ այն է, որ մարդը "աբիժնիկավարի" է գնում, կարևոր չէ թե ուր, կարևորը Հայաստանից հեռու, մտածելով, որ Հայաստանը աշխարհի ամենավատ երկիրն է, իսկ մյուս տեղերում իրեն գրկաբաց սպասում են: Որպես կանոն առաջին կատեգորիայի մարդիկ հաջողության հասնում են, երկրորդները` ոչ:

Չէ, լավ է իհարկե: Մանավանդ, եթե պատրաստվում ես այդ գումարը Հայաստանում ծախսել: Եվ բոլորին էլ կարելի է խորհուրդ տալ, հնարավորության դեպքում փորձել: Համեմատությունն անհրաժեշտ է ճանաչման համար:

Պարզապես՝ առանց վարդագույն կամ երկնագույն ակնոցների, հասկանալով, որ չարաշահումների առարկա կարող են դառնալ Հայաստանի քաղաքագիները, նույնիսկ ընտիր մասնագետ լինելով: Պատրաստ լինելով դրան:

Ամինա, գիտեմ, որ դժվար (գրեթե անհնար) է բնակարանային հարցը Եղբայրս որ պայթի-տրաքի, չի կարող տուն գնել...Բայց կա նաև դրական համեմատություն՝ բոլորի բնակարանները սեփականացված են սովետից հետո, կոմունալ մուծումները՝ չնչին(համեմատ այստեղին, հարաբերական ): Բա որ այդ ամենը մասնավոր վարձերով լինե՞ր:

Թեման վարի տվեցի

Կա նաև երրորդ տարբերակ, երբ աշխատանք են առաջարկում դրսում ու չնայած դու քո երկրում էլ լավ աշխատանք ունես, բայց այսպես ասած "Եվրոպան գայթակղում է": Այս է խնդիրը:
Ու, փաստորեն ստացվում է, որ աշխատանք գտնելու արդյունավետ եղանակ է դրսում աշխատանելու առաջարկն ընդունելը:

[One_Way_Ticket]

Կա նաև երրորդ տարբերակ, երբ աշխատանք են առաջարկում դրսում ու չնայած դու քո երկրում էլ լավ աշխատանք ունես, բայց այսպես ասած "Եվրոպան գայթակղում է": Այս է խնդիրը:
Ու, փաստորեն ստացվում է, որ աշխատանք գտնելու արդյունավետ եղանակ է դրսում աշխատանելու առաջարկն ընդունելը:

Դա նորմալ երևույթ է, գնալ, քանի որ գայթակղում է, որոշ ժամանակ կաշխատես, կհասկանաս, ուզում ես մնալ թե վերադառնալ: Իսկ վերջին նախադասությունն ընդհանրապես չհասկացա: Դրսում լավ աշխատանքը թափած չէ, որ հարցը մնար ընդունել-չընդունելուն: Խնդիրը այդ աշխատանքի առաջարկը ստանալն է:

[Տատ]

Ու, փաստորեն ստացվում է, որ աշխատանք գտնելու արդյունավետ եղանակ է դրսում աշխատանելու առաջարկն ընդունելը:

Եվ դա վատ չէ, դավաճանության պետք չէ հավասարեցնել, դա նշանակում է նոր փորձ, նոր հորիզոն, երիտասարդ ժամանակ այդպիսի բաներ անպայման պետք է փորձել: Նայեք շվեյցարացիներին՝ «նորմալ» երկրում ապրելով էլ հաճույքով գնում են 1-2 տարով արտասահմանում աշխատելու:
Կարևորը տրամադրվածությունն է՝ One_Way_Ticket-ի խոսքերով աբիժնիկի պես չգնաս, այլ գիտակցված ՝ փորձ ձեռք բերելու:

[Աթեիստ]

Կներեք, մի քիչ թեմայից շեղվելով մի հարց տամ:
Իսկապե՞ս բոլորդ կարծում եք, որ Արտասահմանում աշխատելը ծայրահեղ դժվար ու վատն է: Ինձ չափազանց հետաքրքրող հարց է:

Դժվար է աշխատել այնտեղ, որտեղ աշխատանքդ չի գնահատվում, պարբերաբար պարտականություններդ ավելանում են, աշխատանքային ժամերդ երկարում, աշխատավարձդ մնում նույնը, իսկ դոլլարի կուրսը բարձրանում (վերջին կետը վերաբերում էր հայաստանյան աշխատանքին):
Եթե դու քեզ գործի տեղում նեգր չես զգում արդեն լավ է (ինչ օրի ենք հասել, ինչով ենք բավարարվում):

[Dayana]

Դժվար է աշխատել այնտեղ, որտեղ աշխատանքդ չի գնահատվում, պարբերաբար պարտականություններդ ավելանում են, աշխատանքային ժամերդ երկարում, աշխատավարձդ մնում նույնը, իսկ դոլլարի կուրսը բարձրանում (վերջին կետը վերաբերում էր հայաստանյան աշխատանքին):
Եթե դու քեզ գործի տեղում նեգր չես զգում արդեն լավ է (ինչ օրի ենք հասել, ինչով ենք բավարարվում):

Հայաստանում դժվար է նեգր չզգալը, բայց Հայաստանից դուրս գնալն էլ ծանր որոշում է: Միայն "փորս ՝կուշտ, տեղս՝ տաք" հարցը չէ: Բարեկեցիկ կյանքից բացի, շատ ավելի կարևոր բաներ կան:
Ես ինքս աշխատանքս սկսել եմ վալանտյորությունից, այն է անվճար եմ աշխատել 6 ամիս, որից հետո ինձ ուղղակի աշխատանքի չեն վերցրել, պատճառը՝ ինքնագոհություն: Իսկ հետո գտել եմ աշխատանք բավականին ցածր աշխատավարձով, իսկ դրանից հետո տարբեր տեսակի ու գույների աշխատանքի առաջարկներ եմ ստացել ու չնայած շատ ավելի լավ պայմաններ են եղել ՝չեմ համաձայնվել: Այդ թվում նաև Արտասահմանում: Սա է խնդիրը:

[Արիացի]

Կներեք, մի քիչ թեմայից շեղվելով մի հարց տամ:
Իսկապե՞ս բոլորդ կարծում եք, որ Արտասահմանում աշխատելը ծայրահեղ դժվար ու վատն է: Ինձ չափազանց հետաքրքրող հարց է:

Արտասահմանում, ինչպես ասում էին սովետի վախտ. "չելավեկ չելավեկու՝ վոլկ":

[_DEATH_]

Ինչա վատ պայմաններ են? Մենք ուսանող ժամանակ ախ էինք անում մի հատ Pentium 1 լիներ 166MHz-անոց (233 էդ վերջն էր):

Իսկ ընդհանրապես հիմիկվա ուսանողները գիտեն թե իրանք վերջն են, ու իրանց արձանը պետքա կանգնացնեն Ժողովուրդ, էն գիտելիքները որ ստանում եք դեռ էնքան քիչա, որ պտի գոհ լինեք նույնիսկ եթե ձրի աշխատեք, ոչ թե 150000-ից բողոքեք, որ պետական հիմնարկում մի հատ վարչության պետի աշխատավարձա: Ինչի եք համեմատվում հին աշխատողների հետ? Դուք էլ որ հասնեք իրանց ստաժին, գիտելիքների մակարդակին ու փորձին հնարավոր ա շատ ավելի լավ մեքենա քշեք:

Պայմանների պատճառով չեմ հիասթավել: Շատ բան կա ասելու, բոլորը չեմ ուզում գրեմ: Օրինակ խմբեցիս շատ լավ ա սովորում, լրիվ հարուր, սինոպսիսի միկրոէլէկտրոնիկայի քննությունը անթերի բոլոր հարցերին պատասխանել ա ու իրան 45 են դրել, էնքան խոսաքցություն գնաց, վերջը դասախոսը բա չէ շփոթվել ուրիշի գնահատականն եմ դրել: Բայց իրականու դասախոսի մեխքը չէր Ու ստեղ դասախոսի վրեն գոռգռացել ա "էլ դու կյանքում ուսումնական գործերին չես մասնակցի": Յանի խմբեցիս ոչ մեկի ծանոթը չի, ոչ էլ կաշառք ա տվել, ոնց կարա առաջինների մեջ լինի ու ծրագրավորում անցնի? Կարևորը վերջը բան չկարացան անեն անցավ, էլ մնացածը չասեմ, կարող ա նսած հետևում են
Իսկ ծրագրավորումը ընդհանրապես շուտվանից պետք ա փակած լինեին, Սինոպսիսին էտքան ծրագրավորող պետք չի, զաթո մարդ կա ուզում ա ըտեղ ծրագրավորում սովորի Դրա համար էլ չի փակվել: Յանի ինչ մի ծրագրավորում են սովորացնում: Ծանոթ մեկը կա իրանց խմբի լավագույն ուսանողն ա եղել, C++_ով գրածս ծրագրի կոդը ցույց տվեցի ահագին բաներ չհասկացավ, ասում ա մենք սենց բաներ չենք անցնում