այո
ոչ
կախված է իրավիճակից
Արամ (30.08.2009)
8,5 միլիոն դրամ ունենամ, ավելի լավ տեղ կներդնեմ:
Ստեղի գործատուների 98 տոկոսի համար էական էլ չի որտեղ ես սովորել: Էականը մասնագիտական հմտություններդ ապացուցելն ա:
Իսկ եթե ուզում ես գնաս արտերկիր՝ հետ չգալու նպատակով, ապա 8,5 միլիոնով կարող ես գնալ ու հետ չգալ: Ուսման վարձն ու ընդունելության հարցերն էլ այնտեղ աշխատելով փակել:
էսպես չի մնա
ձեզ մի պարզ օրինակ բերեմ, բայց անուններ չեմ տա, կա մեկը ով սովորում է ՀՀ պետական բուհերից մեկում, և մյուսը, ով սովորում է նույն բուհի հեռակա բաժնում, բայց մյուսը ծանոթ բարեկամ տարբերակուվ ընդհանրապես դասի չի գալիս, նույնիսկ իր սովորած ֆակուլտետի անվանումը չգիտի, իսկ արդյունքում նրանք երկուսն էլ ստանում են նույն դիպլոմը
Հա բայց դիպլոմը գործատուի հեչ թմբուկին էլ չի:
Էնքան են քննություններ ու հարցազրուցներ նշանակում, որ Չալոն մնա զարմացած: Դիպլոմը ի՞նչ դիպլոմը բանավոր խոսքի ապացույցն ա, որ դու բուհ ես ավարտել: Ավարտելն էլ բավական չի աշխատանքի ընդունվելու համար: Իրանք իրանց ձևորով քննություներ են անցկացնում ու մաղում:
էսպես չի մնա
Annushka (28.08.2009), StrangeLittleGirl (28.08.2009), Արամ (30.08.2009)
էսպես չի մնա
Էստեղ մարդու իրավունքների ոտնահարման նշույլ անգամ չկա, ինչպես որ չկա վճարովի ուսուցման պարագայում: Պետությունը իր սահմանադրությամբ ամրագրում է կրթության իրավունքը՝ պարտադիր միջնակարգ-անվճար և երկրում գործող բուհերի միջոցով՝ բարձրագույն, և՛ անվճար, և՛ վճարովի հիմնունքերով: Արտերկրի համար որևէ պարտականություն չունի տանձնած: Իսկ մարդու իրավունքները յուրաքանչյուր պետությունում կրթության իրավունքն է, այլ ոչ պետության համաշխարհային կրթություն տալու պարտականությունը: Ողջունում եմ գրավի միտքը, որովհետև ուղեղների արտահոսքից գոնե մի չնչին տոկոս էլ մեր երկրին օգուտ կլինի, որովհետև վերջին հաշվով 10 տարի անվճար կրթություն է տվել, ոմանց դեպքում էլ 4 կամ 6, կամ անգամ 9, հետո էլ ասում են շնորհակալությունը, բայց դուք ինձ լավ վարձատրվող աշխատանք չեք տալիս, գնամ մի հատ էլ Վաշինգտոնի հմալսարանը ավարտեմ /ի դեպ այստեղի կրթության հաշվին ընդունվելով/ ու մնամ այլ երկիրը շենացնեմ, որովհետև լավ փող են տալիս, ինձ փող ա պետք, փող: Թքաց ունեմ Հայաստանի վրա էլ, իրա դիպլոմների էլ, էդ երկիր չի, էդտեղ աշխատանք չկա, էդ երկիր չի էլ դառնա: Գուցե և չդառնա էլ, թե բոլորը էսպես մտածեն: Կգան ժամանակներ, որ ամեն ինչ այլ կլինի, իսկ դրա շուտ վրա հասնելուն կարող ենք և մենք օգնել մեր գիտակցությամբ ու նվիրումով: Եվ վերջին հաշվով տաշած քարը գետին չի մնա, իսկ միջակությունները...... լավ է~, մեզ միջակություններ պետք չեն, ուր ուզում են թող գնան, բայց բարի լինեն նախ փոխհատուցել![]()
Վերջին խմբագրող՝ Dragon: 28.08.2009, 19:30:
Dragon, երևի ուշադիր չես եղել, որովհետև այստեղ խոսքը վերաբերում է միայն չծառայածներին: Մնացած դեպքերում պետությունը ոչ մի գրավ էլ չի ուզում: Անգամ այս դեպքում մի քիչ դժվար է ասել՝ ճի՞շտ է, թե՞ ոչ: Մի կողմից, այսպես ասած, բանակում չծառայելու դիմաց կաշառքն օրինականացվում ու մեծացվում է. չե՞ս ուզում ծառայել, դե էդ գրավդ մեզ կմնա, ուզու՞մ ես փողիդ տեր կանգնել, հետ արի, ծառայի: Բայց մյուս կողմից էլ դրա պատճառով շատ երիտասարդներ դժվար իրավիճակում են հայտնվում, չնայած ի սկզբանե մեկնում են սովորելու, ավելին՝ ոչ թե սեփական նախաձեռնությամբ, այլ արտերկրից հրավեր ստանալով (դե էդպիսի ուղեղներ էլ ունենք):
Անկեղծ բոլոր գրառումները չեմ կարդացել, ուղղակի կխնդրեի էդ օրենքի հղումը էստեղ դրեք.
Բյուր ջան ինչքան էլ գրավը իրենց մնա, մեկ է բանակից չես ազատվում, էդ ժամանակ էլ կհամարվես դասլիք; Անձամբ ես կողմն եմ, թող ավելի լավ է չծառայելու համար պետական մուծում լինի, թեկուզ աստղաբաշխական չափերի հասնող, քանց թե կաշառքով էդ հարցը լուծեն: Մեկ է, չծառայողը եհովայի վկա էլ կդառնա, որ չծառայի, լավ կլինի գոնե մի երկու կոպեկ բյուժե կմտնի:
Ժամանակ քիչ ունեմ, բայց երկու խոսք կգրեմ սեփական փորձից:
Նախ` Հայաստանի կառավարության աջակցության մասին: Սկսեմ նրանից, որ երբ նոր էի եկել Շվեյցարիա ուսանելու, մեր սիրելի կառավարությունը` ի դեմս հյուպատոսություն կոչված անհասկանալի ու միանգամայն անպետք մարմնի և այնտեղ այն ժամանակ աշխատող տգետ մի երկու թափթփուկների, մեղմ ասեմ, սկի խաբար էլ չէին ոչ իմ գալուց, ոչ գալուս նպատակից, թեև էդ ամեն ինչը շատ խիստ հսկվում է տեղական պետական մարմինների կողմից: Աջակցության մասին ավելորդ է, մեր մեջ խոսելն էլ ամոթ է: Ընդ որում դեսպանատնահյուպատոսությունն այն աստիճան անտեղյակ է ՀՀ քաղաքացիների կացությունից, գրանցումից և բնակությունից, որ երբ մի անգամ գործով գնացել է վերոհիշյալ հոգնած հաստատությունը (դա առանձին` հուզարտահայտչական բառակազմով համեմված պատմություն է), հյուպատոս կոչեցյալը խոսքի մեջ հետաքրքրվեց` «իսկ Բեռնում վաբշե շատ հայ կա՞» (Բեռնը Շվեյցարիայի մայրաքաղաքն է, որտեղ ես բնակվում էի օրինական հիմունքներով: Միգուցե դրանց` իմ մասին անտեղյակ լինելը ինչ-որ չափով արդարացված լիներ, եթե ես ապօրինի կամ որպես փախստական մտած լինեի երկիր): Այսինքն` նրանք ամենատարրական վիճակագրություն անգամ չունեն մուտք ու ելքից, ի՞նչ աջակցության մասին է խոսքը: Էլ չեմ ասում ամեն ձև փող պոկելու հին հայկական ավանդույթի մասին:
Անցնեմ հայկական դիպլոմներին: Ինչքան որ գեղեցիկ ու հպարտ է հնչում, երբ լսում ես, որ վաստակածդ դիպլոմը միջազգային ճանաչում ունի Բոլոնիայի պայմանագիրը ստորագրած երկրներում, այնքան ավելի ես նեռվայնանում (հենց նեՌվայնանում) ու մի երկու քաղցր խոսքով հիշում կաշառակեր ռեկտոր-պրոռեկտոր-ամբիոնի վարիչներին, որոնք հավաստիացնում էին, թե իրենց տված դիպլոմը Դիպլոմա գնա-գալիս եմ: Մի խոսքով` փաստացի ամեն ինչ այստեղ կախված էր տվյալ բուհի քմահաճույքից, կուզեն հաշվի կառնեն, կուզեն` չէ: Ու թքած ունեն իրանք հայասանյան դիպլոմների վրա, ինչպես նաև Բոլոնյայի պայմանագրի համաանպատասխան դրույթների վրա: Եվ ես նրանց հասկանում եմ: Բավական է միայն հիշեմ, թե ինչ կենդանիներ կային մեր շրջանավարտների շարքերում, որոնցից մի քանիսն էլ, ի դեպ, կարմիր դիպլոմ ստացան: Եթե կարճ ասենք` մարդը ստանում է մագիստրի կոչում, բայց իր մասնագիտությունից կցկտուր տեղեկություն ու (ընդհանրապես) գաղափար ունի: Չի բացառվում, որ նման մի երկու անտաղանդ եկել են դիպլոմները դեմ տվել, Բոլոնիա երգել, սրանք էլ որոշել են դիպլոմներին այսուհետ այդքան կարևորություն չտալ:
Ի մի բերեմ: Հայաստանի ներկայացվածությունը Շվեյցարիայում չեմ զգացել (բացառությամբ մեկ անգամ անձնագրի ժամկետ երկարացնելու թանկարժեք գլխացավանքից) ու չեմ էլ զգում` գտնվելով երկրում օրինական: Փոխարենը, պարբերաբար ականատես եմ եղել մեր պետության` այստեղի բնակիչների և հատկապես կառավարության աչքերով չնչինությանն ու կշռի բացակայության առկայությանը: Այլ կերպ ասած` պետք չէ հույս դնել, թե մեր կառավարությունը նման հարցերում կօգնի, եթե իհարկե ինչ-որ բարձր պաշտոնյայի երեխա չես (բայց թող հլը մեկը շվեյցարացու շահերին կպնի, թեկուզ երկրից դուրս, տես ինչեր կանի այստեղի կառավարությունը...): Եթե վնաս չտվեց` արդեն լավա:
Այդ իսկ պատճառով կառավարության այս որոշումն ինձ համար ընդամենը հերթական անգամ փող սարքելու օրինական միջոց է, ոչ ավելին:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ