Շատ առնական մարտահրավեր է… տեսնես «արու տղաները» ոնց են իրենց ասելիքը ասում, բռունցքները սեղմած ու Վարդան Մամիկոնյանի հայացքո՞վ
Փորձենք հասկանալ, թե դու ինչ ես ասում, հուսով եմ չես նեղանում չէ՞ «դու»–ից, ընկերական մթնոլորտը ինչ–որ տեղ ավելի է անկեղծացնում։ Հե՛յ, ֆորումցիներ, չեք նեղանում չէ՞ «դու»–ից
Ուրեմն Հասարակական կարծիքը ո՞րն է հարգելիս, կա՞ այդպիսի բան, իսկ կարո՞ղ է լինել։ Ասենք բանվորների, մշակների, վարորդների, առևտրականների, բանկիրների, պետական ծառայողների, գիտնականների, արվեստագետների համընդհանուր կարծիք կարո՞ղ է լինել։ Եթե կարող է, ինչպես կարող է կարծիքը անհասցե լինել, կարծիքը ինչ–որ բանի մասին է լինելու չէ՞, այդ ինչ–որ բանը ուրեմն կա չէ՞։ Թե՞ ուզում ես ասել կարծիքը հասցեատիրոջը չի հասնում։ Իսկ հասցեատիրոջը այդ կարծիքը հետաքրքրու՞մ է…
Ըստ քեզ մեր իշխանությունները չգիտեն հա՞ թե հասարակության ինչ–ինչ շերտեր ինչ են մտածում իրենց մասին։ Այնքան շատ են ուզում իմանալ, բայց չգիտեն ոնց։ Որ հետաքրքրեր՝ կիմանային, այսինքն սա խնդիր չի, սա հետևանք է մի խնդրի, որից համառորեն ուզում ենք շեղվել։
Խորիմաստ միտք է, երևի պիտի գլուխ ջարդեմ։ Այսինքն ուզում ես ասել, հասարակությունից կտրվածները, հոգեկան առողջական խնդիրներ ունեցողները, նարկոմաններն ու բանտարկյալները քաղաքականացված չեն, իսկ մնացածը՝ քաղաքականացված են և(!!!) դուրս են օրենքից։
Որ պատկերացնում եմ, ահավոր բան է ստացվում։
Սա մոտավորապես հասկանում եմ ինչ ես ուզում ասել։ Սակայն ժամանակակից հասարակարգերի առկայության պայմաններում սոցիալականը, բարոյականը, կենցաղայինը անմիջական կախում ունեն քաղաքականից։ Այսպես որ հասարակական պարսավանքը այս պարագայում իմ կարծիքով ճիշտ ուղղորդվածություն ունի։
Փաստորեն մինիմումը չկա, բայց մաքսիմումը ունենք, և այն կլանային է։ Երևի նկատի ունես իշխանափոխությունը, և նկատի ունես որ բացի իշխանափոխությունից այլ ծրագիր չկա, հա՞։ Միգուցե, միգուցե…
Իսկ դու գործնական քայլերի մի օրինակ ունե՞ս, որ այդ «դաշտերում» կիրառելի է ու էֆֆեկտիվ։
Եսի՞մ, իմ կարծիքով ընդդիմադիր մամուլը այդ բոլոր «դաշտերում» ինչ տեսնում է, փորձում է ջախջախել, նույնիսկ կաշվից էլ դուրս է գալիս իր հնարավորությունների սահմաններում։ Ընդդիմադիր մամուլը դեռ պահել է պետք, օպերատիվության ու պրոֆեսիոնալիզմի համար միջոցներ են պետք, կարճ ասած փարա է պետք։
Այո…
մնում է այդ ձևը հասկանանք, իր կոնկրետ քայլերով, միջոցներով, ռեսուրսներով, ծրագրերով, ով երբ ինչ պիտի անի և ոնց պիտի անի։ Տենց արդյունավետ ձև ես էլ գիտեմ՝ սաղ ժողովրդով ոտի կանգնենք ու էսօրվանից նոր կյանք։
… Ուրեմն «Չորրորդ Իշխանություն» թերթ կա, գիտես չէ՞։ Այդ թերթը երևի թե բոլոր խոշոր շնաձկների վերաբերյալ հատ հատ հոդվածներ է գրել, կոնկրետ փաստերով։ Նիկոլ Փաշինյանն էլ օրինակ վերջերս Միքայել Հարությունյանի պլատինե «Վեռտու»–ից էր խոսում։ Եվ ի՞նչ։ Մեզ մոտ վաղուց մեծատառով չինովնիկներ չկան։ Բայց նրանք կան
ու մեծատառի կարիք կարծես չեն էլ զգում։ Եվ ի՞նչ։ Ակումբով ժուռնալիստ դառնա՞նք ու սկսենք մեր չինովնիկների վերլուծականների շարքը։ Ու նրանք ամոթից կսկսեն «դաշտերը» կարգավորե՞լ։ Մեղապարտ, իմ շատ ու շատ նվաստ կարծիքով, եթե այդ մարդիկ ամոթ ունենային, ապա դա կնշանակեր, որ նրանք նաև խելացի ու զարգացած են, իսկ եթե նրանք խելացի ու զարգացած լինեին, ապա նրանց կերպարը պետք չէր լինի «բացահայտել», նրանք կանեին իրենց պարտականությունները, և դեռ ավելին՝ վիզ կդնեին որպեսզի երկիրը երկիր դառնար, դա նաև նրանց շահերից է բխում։ Իսկ քյաբաբային մտածելակերպ ունեցող մարդու համար երևի թե գիտենք շահերը որոնք են՝ իրեք հատ տուն իրա 4 մետրանոց պարիսպով, ավտոներ՝ հնարավորինս անճոռնի, քուչա, խորոված–քյաբաբ։
Հ.Գ. Իսկ հանրահավաքները այնուամենայնիվ օգտակար բան են, Մեղապարտ։ Դա ինչ–որ տեղ ժողովրդական ուժի ցուցադրում է, ամենաքիչը զսպիչ դեր է խաղում, իսկ երբեմն էլ հագեցնում է իշխանափոխության։ Իսկ իշխանափոխությունը՝ եթե կատարվում է ժողովրդի ձեռքերով, հասարակարգը առողջացնելու կարգին պրոցեդուր է։
Բիձա-ի խոսքերից
Դու իշխանական "պապայի" դոբրո-ին ու ընդիմության - "պոտենցիալ պապայի" դոբրո" ասածին նույն ուժն ես տալիս՞
Պատ. Հայեր, հավաքվեք մի բան որոշենք.. [2]
Թեթև մեթև բաներ արտադրում ենք… արտադրում են Մեղապարտի ասած «արու տղերքը»
Էջանիշներ