ինչ արարքները կարող եք ներել…կարելի՞ է ներել դավաճան արարքները
ինչ արարքները կարող եք ներել…կարելի՞ է ներել դավաճան արարքները
վաաայ, ես մեկ-մեկ էէէէն աստիճանի բաները կարող եմ ներել, որ կարծում եմ հազարից մեկը կների. նույնիսկ որ ծանոթներս իմանում են, թե ինչ-որ մեկի տվյալ արարքը ներել եմ, կամ չեն հավատում, կամ էլ ջղայնանում են վրաս, բայց կարծում եմ ներելը լավ բան է. այսինքն այն, եթե մարդը կարողանում է դերել. դա ամեն մեկը չի կարող. կարևորը մարդն ինքն իրեն կարողանա ներել, ինչը նույնպես շատ դժվար է ...
դա էլ կանցնի.......(վերջին գրառում 2009թ)
դա էլ անցավ 2018թ
Ameli (21.05.2011)
հարցը սխալ է տրված: Պտի հարցնեիք ԻՆՉԸ ՉԵՔ ՆԵՐԻ: Թե չէ շատ թեթեւակի բաները յուրաքանչյուր մարդ կների, իսկ կան բաներ որ ոչ բոլորը կներեն...
Ներել՝ նայած, թե ինչը… Մարդը կարող է շատ ներողամիտ լինել, բայց կարող է նաև՝ երբեք չներել: Այնպես, որ ոչ ոք ոչինչ հաստատ չի կարող ասել:
Մի լացի նրա համար, որ դա վերջացել է, այլ ժպտա` որ դա եղել է:
Նայած արարքի աստիճանին, բայց շատ դեպքերում պիտի մի քիչ դիվանագիտորեն մոտենալ ու միանգամից կռիվ չանել ու ամեն ինչ փչացնել, պետքա ներել,բայց հասկացնել, որ մյուս տենց բան չանի, թե չէ...
ինձ համար շատ սահմանափակ թվով մարդիկ գոյություն ունեն, որոնք կարող են ինձ նեղացնել կամ ցավ պատճառել..կամ դրա պես բան... իսկ մնացածին այդքան չեմ գնահատում, որ իրենց արածը բանի տեղ դնեմ... ուղղակի արժանի չեն... իսկ այն մարդկանց, որոնց թեկուզ որոշ չափով գնահատում եմ ... նույնիսկ հիասթափում եմ ու մի տեսակ ներելու տեղ չի մնում... ու չեմ հիշում, որ ներած լինեմ այդպիսի մարդկանց... կարող է անցնեմ առաջ ուղղակի...
Ты или заходи в мою жизнь, или иди куда-нибудь.. стоишь на пороге, а дверь настежь. мне холодно.
Իսկական մարդը գուցե և կարող է ներել և ներել ամեն ինչ, սակայն այլ հարց է, թե նա իրավունք ունի ներելու, թե` ոչ: Այսինքն` երբ մարդը կամ մարդկանց խումբը սխալ են արել, արդյո՞ք նրանց ներելը օրենքի խախտում չէ: Իսկ եթե չներել, ապա ինչ անել: Տես Լարս Ֆոն Տրիեր. "Դոգվիլ"…
պարտադիր չէ, որ արաքը դավաճանություն լինի, որպեսզի չկարողանաս ներել, շատ դեպերում, նույնիսկ հնարավեր է, որ ներես, բայց միևնույն ժամանակ չկարողանաս այլևս այնպես շփվել նրա հետ ինչպես մինչև դա.
Տեսել եմ,և շատ եմ սիրում այդ ֆիլմը…Philosopher-ի խոսքերից
Ճիշտ օրինակ էր…
Եթե խոսքը սեփական անձին հասցրած վիրավորանքի կամ մեկ այլ բանի մասին է Ավելի պարզ…եթե կա դեպք,երբ ինձ տրված է այդ իրավունքը,ես կներեմ ցանկացած բան…Դե չասեմ,թե ինչ կլինի հետո…
Ես,ո՞վ եմ,որ չներեմ…
Ամեն մեկին և ամեն ինչ կարող եմ ներել, եթե տվյալ մարդը զղճում ա իր արածի համար ու գիտակցում ա, որ վատ կամ սխալ բան ա արել ու նման բան այլևս չի անի ու կտամ այդ մարդուն ևս մի հնարավորություն, բայց ինչ վերաբերում ա վստահության…ես էնքան վստահող մարդ եմ, որ եթե ինձ մի անգամ ցավ են պատճառել ու գիտակցելով այդ, կարող եմ երկրորդ անգամ էլ վստահել այդ մարդուն, որը սխալեմ համարում: Իհարկե ոչ միայն նման դեպքերում եմ ներում, ներում եմ ամեն դեպքում, որովհետև չներելով այդ մարդու կարմայի վրա ազդում եմ, իսկ քանի որ դա չի համապատասխանում իմ աշխարհայացքին, ուստի, չեմ կարող թույլ տալ, որ վատ ազդեմ տվյալ մարդու կարմայի վրա: Ներողամտությունը լավ բան ա: Դա նույնն ա, որ ազատվես ատելությունից: Եթե ներում ես՝ չես ատում, իսկ ես ոչ ոքի չեմ ատում:
Հ.Գ. կներեք փիլիսոփայելուս ու երկար գրելուս համար, այլ կերպ չէր ստացվում…
Моя религия очень проста, моя религия - доброта.
(c)<<The Dalai Lama: Kindness, Clarity and Insight>>
http://www.buddhism.am
Ներել կարող են միայն մեծահոգի մարդիկ… ես հաճախ եմ ներում ընկերներիս հիմարությունները…
Ներելն արտաքուստ հեշտ է… Մարդիկ շատ հաճախ "ներում" են պարզապես իրենց հոգին թեթևացնելու համար, սակայն իհարկե դա միայն արտաքուստ է, վիրավորանքը մարդու հոգում միշտ խոր հետք է թողում, այն նման է խոր վերքի, որ լավանալուց հետո միշտ սպի է թողնում, միգուցե աննկատ սպի, բայց այն, այնուամենայնիվ, կա… և վիրավորանք ապրած մարդը վերքը լավանալուց հետո, ցավի զգացումը հաղթահարելուց հետո կարող է ներել, սակայն երբ մի անցողիկ հայացք գցի ետ ու նկատի այդ վերքի սպին, ապա կասկածները և կրկին անգամ վիրավորված, դավաճանված և այլն, լինելու վախը իրեն զգացնել կտա…
Ստորագրում եմ։Ամեն մեկին և ամեն ինչ կարող եմ ներել, եթե տվյալ մարդը զղճում ա իր արածի համար ու գիտակցում ա, որ վատ կամ սխալ բան ա արել ու նման բան այլևս չի անի ու կտամ այդ մարդուն ևս մի հնարավորություն, բայց ինչ վերաբերում ա վստահության…ես էնքան վստահող մարդ եմ, որ եթե ինձ մի անգամ ցավ են պատճառել ու գիտակցելով այդ, կարող եմ երկրորդ անգամ էլ վստահել այդ մարդուն, որը սխալեմ համարում: Իհարկե ոչ միայն նման դեպքերում եմ ներում, ներում եմ ամեն դեպքում, որովհետև չներելով այդ մարդու կարմայի վրա ազդում եմ, իսկ քանի որ դա չի համապատասխանում իմ աշխարհայացքին, ուստի, չեմ կարող թույլ տալ, որ վատ ազդեմ տվյալ մարդու կարմայի վրա: Ներողամտությունը լավ բան ա: Դա նույնն ա, որ ազատվես ատելությունից: Եթե ներում ես՝ չես ատում, իսկ ես ոչ ոքի չեմ ատում
Հ.Գ. կներեք փիլիսոփայելուս ու երկար գրելուս համար, այլ կերպ չէր ստացվում…
Մի բան էլ ավելացնեմ. հիշում եմ, որ փոքր ժամանակ, երբ ներելս միայն ինքնըստինքյան էր ստացվում, այսինքն՝ գիտակցությունս դեռ չէր մասնակցում այդ գործընթացին, որ ուզում էլ էի ինչ-որ մեկին չներել, մեկ է, չէր ստացվում։Ասենք, դպրոցում դասարանցիներից մեկն ինձ նեղացնում էր, վիրավորվում մինչև հոգուս խորքը, լացում էի (դե, շատ լացկան եմ եղել միշտ էլ
) ու անհամբեր սպասում էի, թե երբ պիտի տուն գնամ, որ մամայիս բողոքեմ, բայց մինչև տուն գնալս արդեն էդ վիրավորանքն էլ էր անցնում, բողոքելու հավեսն էլ։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Աստված ներում է բոլորին, եթե խոստովանում ես, որ մեղավոր ես, զղջում ես արարքիդ համար, որոշում հետ կանգնել:
Ես էլ եմ փորձում այդպիսին լինել: Բայց շատ ժամանակ, չնայած իսկապես զղջացել ես, նորից ես նույն մեղքը գործում: Ես դա էլ եմ ներում: Կարող եմ անվերջ ներել, բայց դա չի նշանակում, որ ինձ էշի տեղ են դնում: Չէ՛, կարող եմ ներել ու հեռանալ…
Վերջիվերջո, ինքս էլ սուրբ չեմ, հաճախ (շա՜տ հաճախ) պետք է լինում, որ ինձ էլ ներեն:
Վայ,Բյուրս
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
'
Էջանիշներ