«Կրոն» բաժնի թեմաներից դուրս քննարկումներ

[Tig]

Հա մի ավելացում ևս
Կարող են լինել ցանկություններ որոնք բխում են սրտի և մարմնի համատեղումից; այսինքն ամեն ինչ հարաբերական է; Կարևորը կարողանաս զատել դրականը բացսականից, որը իրականացվում է մեծ մասամբ բանականությամբ և ինտուիտիվ կողմնորոշումով; Որը նույնպես հարաբերական է` ինչպես կասեր մեծն Էնշտեյնը, քանի որ կախված է տվյալ պահին տվյալ մարդու ունակություններից և հոգեվիճակներից;

Կարևորը մարդ հասնի այնպիսի ազատության, որը ոչ թե կզսպի մարդու ցանկությունները ինչոր միջոցով, օրինակ կրոնով, այլ ինքնաբերաբար կկանխի բարոկանության սահմանից անցնելը; Կրոնը ղեկավարում և զսպում է, իսկ դա ժամանակավոր բան է...

Ես չեմ ասում թե հասել եմ դրան; Ուղակի ես գիտակցում եմ դա, և աշխատում եմ հնարավորինս առաջնորդվել այդ ուղղով:

[Կտրուկ]

Կարևորը մարդ հասնի այնպիսի ազատության, որը ոչ թե կզսպի մարդու ցանկությունները ինչոր միջոցով, օրինակ կրոնով, այլ ինքնաբերաբար կկանխի բարոկանության սահմանից անցնելը; Կրոնը ղեկավարում և զսպում է, իսկ դա ժամանակավոր բան է.:

Հարգելի Տիգ. ի՞նչ ես կարծում.Հիտլերը օրինակ .ինչու՞ չասի որ ինքը իր սրտին է լսել և իր սիրտը իրեն ասել է. որ իր ազգը պետք է իշխի աշխարհի վրա։
Վերջ ի վերջո ամեն մի մարդ. որևէ լավ կամ վատ արարք գործելիս. ինքն իր մեջ՝ իր սրտում.իրեն ճիշտ և արդարացված է զգում։
երբևէ. որևէ մեկը .որևէ բան արե՞լ է .իմանալով որ չպետք է անի.կամ սխալ է անում։

[Tig]

Հարգելի Տիգ. ի՞նչ ես կարծում.Հիտլերը օրինակ .ինչու՞ չասի որ ինքը իր սրտին է լսել և իր սիրտը իրեն ասել է. որ իր ազգը պետք է իշխի աշխարհի վրա։
Վերջ ի վերջո ամեն մի մարդ. որևէ լավ կամ վատ արարք գործելիս. ինքն իր մեջ՝ իր սրտում.իրեն ճիշտ և արդարացված է զգում։
երբևէ. որևէ մեկը .որևէ բան արե՞լ է .իմանալով որ չպետք է անի.կամ սխալ է անում։

Շատ ճիշտ ես Կտրուկ ջան:
Հիտլերը հենց այդպես էլ ասել է: Այստեղ հարցը այն է, թե նրա սիրտը՝ հոգին, ինչից է կախման մեջ ընկել: Ինչպես ասեցի ամեն ինչ հարաբերական է այս կյանքում: Հիտլերը իր մեջ մարմնավորել է իր ցեղի ձգտումները: Եթե նրա ազգի մեծամասնությունը չունենար նման ցանկություններ, ապա նրան չէր հաջողվի համախմբել այդքան մարդու աշխարհին իշխելու գաղափարի շուրջ: Իսկ ի՞նչ է իշխելը, եթե ոչ նյութական շահ ունենալը և ուրիշներին շահագործելը: Այնպես որ այստեղ նույնպես հիմքում խոսում է նյութական և հոգեբանական՝ իշխելու, ցանկությունը, որը սրտից չի բխում:

[Կտրուկ]

Շատ ճիշտ ես Կտրուկ ջան:
Հիտլերը հենց այդպես էլ ասել է: Այստեղ հարցը այն է, թե նրա սիրտը՝ հոգին, ինչից է կախման մեջ ընկել: Ինչպես ասեցի ամեն ինչ հարաբերական է այս կյանքում:

Էդ հարաբերականության տեսությունը շատ հարաբերական է.մանավանդ հոգևոր ոլորտում։ինչպես հասկացա ըսդ այդ տեսության՝ով ինչ անում է՝ ճիշտ է անում։Այսինքն ի՞նչ ճիշտ։
չկա ճշմարտություն.չկա կեղծիք։
ամեն ինչ տարալուծված է.չկա լավ ու վատ ։
Չկա լույս և խավար։Չկա ոչ մի ուղղորդող բան։
Այս տեսությունը տանում է դեպի նախաարարում.այսինքն Չ՛գոյ։
Սակայն՝
լույսը խավարից՝ հստակ սահմանազատված է։

[Tig]

Էդ հարաբերականության տեսությունը շատ հարաբերական է.մանավանդ հոգևոր ոլորտում։ինչպես հասկացա ըսդ այդ տեսության՝ով ինչ անում է՝ ճիշտ է անում։Այսինքն ի՞նչ ճիշտ։
չկա ճշմարտություն.չկա կեղծիք։
ամեն ինչ տարալուծված է.չկա լավ ու վատ ։
Չկա լույս և խավար։Չկա ոչ մի ուղղորդող բան։
Այս տեսությունը տանում է դեպի նախաարարում.այսինքն Չ՛գոյ։
Սակայն՝
լույսը խավարից՝ հստակ սահմանազատված է։

Կա բացարձակ խավար և կա բացարձակ լույս, բայց կա նաև այդ 2 շերտերի միջև անցման տիրույթ: Այսինքն իմ կարծիքով կա ոչ թե հստակ սահմանազատում, այլ կա աստիճանական անցում: Եվ այս միջանկյալ տիրույթում ենք գտնվում մենք՝ մարդիկ: Եվ կախված մեր կատարած ընտրություններից մենք մոտենում ենք լույսին կամ խավարին:
Այ հենց սա ինկատի ունեմ հարաբերական ասելով

Իսկ ուղղորդող բան անպայման պետք է: Ուղղակի դու ուղղորդվում ես քո նախընտրածով, ես էլ իմ նախընտրածով, ու մենք ընդամենը կարծիքներ ենք փոխանակում: Բայց դա չի նշանակում, որ կարծիքները ենթակա չեն փոփոխման:

[յոգի]

Հարգելի Տիգ. ի՞նչ ես կարծում.Հիտլերը օրինակ .ինչու՞ չասի որ ինքը իր սրտին է լսել և իր սիրտը իրեն ասել է. որ իր ազգը պետք է իշխի աշխարհի վրա։
Վերջ ի վերջո ամեն մի մարդ. որևէ լավ կամ վատ արարք գործելիս. ինքն իր մեջ՝ իր սրտում.իրեն ճիշտ և արդարացված է զգում։
երբևէ. որևէ մեկը .որևէ բան արե՞լ է .իմանալով որ չպետք է անի.կամ սխալ է անում։

Հիտլերը իր սրտին չի լսել այլ սիոնիստների չար մտքերին, ինքն էլ չար միտք ունենալով գործեց և տապալվեց...

[Սելավի]

Հիտլերի մասին խոսելիս մենք բոլորս էլ նրան ուզում ենք վերլուծել, մարդկային տեսանկյունից: Սակայն եթե թողնենք մարդկային խիստ սահմանափակ տեսանկյունը և նայենք Աստվածային տեսանկյունից, նա համայն մարդկությանը և մեր մոլորակին մեծ դաս բերեց: Եվ մարդիկությունը որոշ չափով սերտեց այդ դասերը:
Եթե խորանաք պատճառահետևանքների մեջ, կտեսնեք որ այդ մահասարսուռ պատերազմը մարդկությանը մեկ աստիճան առաջ հրեց, իր զարգազածության ճանապարհին:
Ոչ թե ֆինանսական տեսանկյունից առաջ հրեց այլ բարոյական և մի քանի այլ տեսանկյուններից: Պատահական բաներ տեղի չեն ունենում և Հիտլերն էլ պատահական կերպար չեր որ հայտնվեց ճիշտ ժամանակին ճիշտ տեղում:
Նա հրաշալի խաղաց իր դերը, մարդկության համար երկիր մոլորակ ուղղելով կարեկցանքի, սիրո և խղճի էներգիան: Մարդիկ մինչև հիմա հիշում են Երկիր մոլորակի պատմության այդ դրվագը և միմյանց նկատմամբ լցվում են ցավի զգացումով, կարեկցանքով և սիրով: Որն էլ իր հերթին հնարավորություն է տալիս երկիր մոլորակ ուղղելու այդ էներգիանները:
Մենք մարդիկս՝ ամեն բան ուզում ենք դատենք ու հասկանանք մեր ուղղեղի վերլուծածի չափով, մոռանալով որ եթե մենք կարողանում ենք ընդհամենը պլանավորել օրինակ՝ պլան Ա, Բ կամ լավագույն դեպքում մինչև պլան Գ, ապա Աստված ամեն բան մեզ համար պլանավորումա մինչև պլան Ֆ-ը, որը մեր ուղեղից և ինտելեկտուալ կարողություններից շատ հեռու է, որպեսզի կարողանանք հասկանանք:
Նշեմ նաև, որ այդ ժամանակահատվածի մարդկային միտքը ծնեց Հիտլերին, մարդկային մտքերը տեսանելի աշխարհ բերեցին այնպիսի բան, որը համապատասխանում էր իրենց մտքերին, Ու այսպես շարունակ տիեզերական օրենքի համաձայն տեղի է ունենում պատճառ հետևանք:
Ամեն անգամ երբ մարդկության մեջ շատանում է ատելությունը, բաժանումը և նման բաները, ապա դա պատճառ է դառնում մի նոր ողբերգության, որպեսզի կրկին ցավ ապրեն, ու այդ ցավի հետևանքից սովորեն, հասկանան թե ինչու է տիեզերքը այդքան « դաժան» վարվում մարդկության հետ, սակայն մարդիկ չեն գիտակցում և միշտ շեշտում են ես Հայ եմ, դու Թուրք էս, Խդոն եզդիյա: Փորձեք իրար սիրել մարդիկ ու կտենաք որ ոչ մի դաժանություն էլ չկա տիեզերքի մեջ, դա մենք ենք դաժան:

[ars83]

Արս ջան թող քո ասածով և քո բացատրածով լինի ամեն բան, ինչպես բացատրեցիր:
Բայց երբ հղում էս անում վիքիփեդիայից, գրիր նաև այն ինչը գրված է այնտեղ ամբողջովին:

Ամբողջովին չէի կարող մեջբերել, քանի որ բավականին երկար էր: Փոխարենը կրճատ նշել եմ տեսության հիմնական տեսակետը և տվել հղում, որպեսզի ցանկացողն ընթերցի ամբողջությամբ: Երևի, քաղաքակիրթ ձևը դա է:

Ես այդ պատմությունը ներկայացրեցի այնպես ինչպես որ կար: Եվ ես կոնկրետ ու հաստատակամ ունեմ իմ կողմնորոշումը այդ պատմության հետ կապված, և իմ այս տեսանկյունի հստակ կողմնորոշումը միայն այդ հիմքերի վրա չի կառուցված:

«Ինչպես որ կար»-ը մի քիչ ուժեղ է ասված, իհարկե: Հարցն էլ հենց այն է, որ պատմությունը ներկայացված էր որպես փաստ (աքսիոմ): Դա էլ դարձավ իմ կողմից առարկությունների պատճառ: Եթե նկատեցիր, իմ տեսակետը ես ներկայացրել եմ որպես տարբերակներից մեկը:

Դու էլ ունեցի քո կողմնորոշումը, քանզի քո կողմնորոշումն էլ ունի իր հիմքերը:

Ունեմ, իհարկե:

Ես քեզ չեմ պատրաստվում ապացուցել, որ քո կողմնորոշումը սխալ է կամ քո ունեցած հիմքը ունայն:

Դա չէր էլ հաջողվի:

Արս ջան եթե քեզ հարմարա ու դրանից դու քեզ լավ էս զգում,

Չէ, ինձ համար միևնույն է, պարզապես հիշեցի անեկդոտը՝ «սելավի, սելավաս...»:

խնդիր չկա կարող էս նաև Սելավաս ասել,

Ինձ ամենաշատը մեր հայկական «Սելավն» է դուր գալիս այս պարագայում:

բայց իմ նիկը Սելավի է:

Եղավ, այլևս միայն այդպես էլ կդիմեմ

[ars83]

Հետաքրքիր է,թե էտ երբվանից Սեթի սերդին անվանեցին «Աստծո որդիներ»,իսկ Կայենի սերնդին ՝ «մարդկանց դստրեր»,

Կոնկրետ ժամանակը նշված չէ Աստվածաշնչում: Ինչ վերաբերում է «Աստծո որդիներ» և «մարդկանց որդիներ» անունների մեկնաբանությանը, ապա, ինչպես նշել եմ, ավելի տրամաբանական եմ համարում ՀԱԵ կողմից տրվող բացատրությունը:

բա Արիացի ցեղերը ու՞ր կորան,երբ կային Արիացի ցեղեր,Սեթը իրա սերնդի հետ ձեռները վեր պարզած մահճակալի տակով վազվզում էին:

Ոչինչ չեմ կարող ասել այս հարցի վերաբերյալ, քանի որ չեմ ուսումնասիրել: Համենայն դեպս, ինչո՞վ է Սեթի սերունդի մասին խոսելը բացառում արիական ցեղերի գոյությունը:

Արս ջան, իսկ երբ Աբրահամին և Սարային այցելում են կարծեմ երեք հոգի, նրանք ի՞նչ էին, հրեշտակնե՞ր, մարդի՞կ, թե՞ մարդկային կերպարանքով հրեշտակներ:

Կարծում եմ՝ հրեշտակներ: Հրեշտակների՝ մարդկանց կերպարանք առնելը չեմ ժխտում, բայց համամիտ չեմ այն մտքի հետ, որ նրանք կարող են սեռական հարաբերություններ ունենալ մարդկանց հետ և դրանից սերունդ առաջանա: Դրա համար էլ ասում ենք «կերպարանք առնել», բնությամբ նրանք մնում են հոգեղեն էակներ:

[յոգի]

Դժբախտությունը դրանում է , ամեն իր անունով չի ասվում, օրինակ՛ կրոնավորը սրտի ձայնը հասկանում է մի ձևով, Բանականությունը աշխատացնողը մի այլ, անհավատ կամ կոպիտ նյութապաշտը մի ուրիշ, դրա համար էլ խառնաշփոթ է տեղի ունենում...
Հետաքրքիր է՛ կրոննակաները չեն , որ ««սուրբ հոգի»» են ստանում և տարբեր լեզուներով խոսում...
Նյութապաշտը, որը շատ է կապնված իր կեղծ ԵՍ-ին, իր սրտից միյայն մի բան է լսում , ««սա , որ սենց անեմ կհարստանամ, կշահեմ»» և այլը,
Ինչումն է հարցը, հարգելի Տիգը և Սելավին հիանալի և բանականորեն բացատրել են, միգուցե անունները չեն նշել...
անունները սրանք են, սրտից բխում է Բանականության ձայնը, որը միշտ ճիշտ որոշում է կայացնում, իսկ մյուս որոշումները, որոք խառնում են մարդիկ սրտի ձայնի հետ, դրանք բխում են մադու մտքից, որը ոչ թե սրտում է գտնվում այլ ուղեղում...
միտքը մարդուն դրդում է վտանգավոր վայելքների, ինտրիգների, և շատ նման բաների...
Հիմա սրտից բխած ամեն ինչ չի կարող սխալ լինել, միյայն չի կարելի տեղերը շփոթել, մտքից բխածի հետ...
Ինձ թվում է մեր հարգարժն կրոննակաները իրենց Սուրբ Երրորդության գիտակցությունը այնքան էլ ճիշտ չեն հասկացել, ինչքան հիշում եմ այսպես էր, Հայր, Որդի, Սուրբ Հոգի: ՀայրԱստված, Որդին-Քրիստոսը և մնացած ապրող էակները, որոնք նույնպես Աստծու երեխեքն են, և Սուրբ Հոգի, որը ապրող էակների սրտում գտնվող Աստծո Գերագույն Անձնավորությունն է և Նա է ուղղություն տալիս Էակին և ոչ մի րոպե աչքաթող չի անում իր բոլոր որդիներին...
Նույնը կարելի է հանդիպել Արիյական Վեդաներում (նաև Բուդդիզմում) , այսպես է հնչում, Բհագավան-Աստծո Գերագույն Անձնավորություն, Բրահման-ապրող էակ կամ որդի, և Պարամ Ատմա-Սուրբ Հոգի կամ Գեր Հոգի, որը գտնվում է Էակի սրտում Էակի կողքին...
ինչումն է կռիվը, բոլորս էլ Գերագույնի մասնիկներն ենք , պարզապես տարբեր կարողղություններով, մեկը Քրիստոնյա, մյուսը Բուդդիստ, մյուսը Կրիշնա, մյուսը յոգի...
բանից պարզվումա մի ընտանիք ենք...