Ինձ թվում է հենց այդ պատասղանատվության բացակայության պատճառով հասարակությունը ինքն է Լինչի դատն իրագործում/օրինակ հենց նույն Պոլանսկու կնոջ սպանության դեպքը/: Բայց մյուս կողմից մենք բոլորս էլ վոնցվոր կողմ էինք խոսքի ազատությանը,չէ՞, սովետական տարիների հայ ստեղծագործողների նկատմամբ կիրառված բռնությունները չենք մոռանում: Հիմա էլ ՛դեմոկրատիան՛ է եկել, իհարկե խոսքդ հիմա ազատ-ազատ է,բայց դե մեզ կամ մեր ապագա մեր երեխաների հոգեբանության համար այդ ամենը որոշ դեպքերում այնքան էլ օգտակար չի:Sirop-ի խոսքերից
Մեջբերել
Էջանիշներ