իմ կարծիքով միայն մայրը և հայրը կարող են որոշում կարարել, ու ինչ որոշում էլ կատարեն հազար անգամ ավելի ճիշտ կլինեն քան թե մարդիկ, որոնք կասեն որ դա սխալ էր...
իմ կարծիքով միայն մայրը և հայրը կարող են որոշում կարարել, ու ինչ որոշում էլ կատարեն հազար անգամ ավելի ճիշտ կլինեն քան թե մարդիկ, որոնք կասեն որ դա սխալ էր...
Aurora (18.06.2010)
Իսկ բնության մեջ հանդիպում է, որ կենդանին "արհեստականորեն" վիժում է: Լինում են դեպքեր, որ նաև երբ որ ռեալ վտանգ է սպառնում, մայրը ուտում վերացնում է իր ծննդաբերած սերունդին :
…
Կարծում եմ սա կրոնական հարց չէ: Ավելի շատ սոցիալական-բժշկական: Շատ կանայք կլիաքսի ժամանակ խաբնովում են ուշացած դաշտանի ցիկլից ու մնում հղի, իսկ ծննդաբերելը եթե անգամ իրենց կյանքին վտանգ չսպառնա, ապա հետագա ընտանիքի կյանքը կարող է դարձնել դժոխք: /այսպիսի դեպքեր էլ են պատահում, ու շատ հաճախ՝ հայկական միջավայրում/: Հիմա ի՞նչ անել: Համաձայն եմ, որ դա ինչ որ մի տեղ մարդու սպանություն է:
Բայց ուրիշ ելք իրականում երբեմն չկա: Ինչպես պատերազմի ժամանակ: Այստեղ կարծում եմ պետությունը պետք է ինչ որ դերակատարում ունենա: Իսկ թե ինչպիսին՞: Ես չգիտեմ: Բայց մի բան հաստատ է, որ պատժիչ , այլ խթանիչ:
Ի՞նչ է նշանակում՝ ոչ թե սեքսը կիշխի, այլ սերը: Սեքսն էլ է սեր: Ու փաստ է նաև, որ մարդիկ դրանով զբաղվում են ոչ միայն սերունդ տալու նպատակով: Տիեզերական Օրենքներ պետք չի խառնել էստեղ ու խորանալ մինչև անսահմանություն: Եթե ծնողները չեն ուզում երեխա՝ ինչ-ինչ պատճառներով, ապա ամենևին չի նշանակում, թե հոգևոր անկում են ապրում...
Cassiopeia (31.10.2015), comet (30.01.2009)
Հեհ )) ներիր, բայց տվյալ դեպքում կարճ դու դատեցիր: Տես ինչ ի նկատի ունեմ: Այն, որ ծնողն պարտավոր է հոգ տանել իր երեխայի համար և ամեն ինչ անի, որ նա երջանիկ լինի , երևի թե ավելորդ է ասել, բայց ներկայումս կան շատ ծնողներ (որոնք ըստ իս ծնող կոչվելու իրավունք անգամ չունեն) որ պահում, լույս աշխարհ են բերում իրենց երեխաներին և դրանով իրանց "միսսիան" ավարտված են համարում: Հետո թողում են էդ երեխային մանկատներում կամ որ ավելի վատ, նրանց կյանքն դժոխքի են վերածում (թե ոնց էդ ինքդ երևի գլխի կընկնես, թե չէ կասես էդ էլ կմանրամասնեմ
: Կարծում ես էդ դեպքում ավելի լավ չէր լինի , որ երեխան չծնվեր, քան թե ծնվեր միայն տառապանք տեսներ...Իմ ասածն էնա, որ եթե հոգ չեն տանելու իրենց երեխայի մասին, ապա ավելի լավ է կյանք էլ չտան !!!!
Վերջին խմբագրող՝ Քաոս: 22.01.2009, 21:15:
Չլինել ժամանակից դուրս, բայց լինել ժամանակից վեր...
Մի քիչ ուշ, բայց հասկացա. այստեղ ոչ ոք, ոչ մեկին չի խնդրել տալու սկզբունք, որով պետք է բոլորը առաջնորդվեն
Այս բաժնում շատ գրառումներ եմ արել, սա որպես վերջաբան։
Ով ինչպես կվարվի, բնականաբար խիստ անձնական հարց է։
Իրոք պետք չէ քննադատել, բայց հավանություն տալ էլ պետք չէ....
Իմ նախկին գրառումներում նշել եմ շատ լուրջ աղբյուրներ, որոնք ապացուցում են, որ սաղմը ԿԵՆԴԱՆԻ է՝ ԿՅԱՆՔ է, ԱՊՐՈՒՄ է։
Սաղմ չառաջանալու համար կան բազմաթիվ ավելի մարդասիրական մեթոդներ։ Կներեք անկեղծության համար, բայց ես ու կինս արդեն 5 տարի է ինչ ամուսնացած ենք և մինչ այսօր այդ մեթոդները շատ արդյունավետ են եղել և չեն «քաշել»։
Ոչ մեկին չեմ ստիպում ունենալ իմ տեսակետը, բայց նախօրոք կարելի է հիշել որ սաղմը մեռած մարմին չէ։ Ես ինքս կտրականապես դեմ եմ աբորտին (ես չունեմ այսպիսի տեսակետ այն պատճառով, որ ինձ սրբի տեղ եմ դրել։ Ավելի շատ երևի հակառակը. իմ ամենա-ամենա մտերիմ մարդկանցից մեկը իր կյանքի ընթացքում թույլ է տվել երկու տասնյակից ավելի աբորտներ, իսկ վերջին պտուղը՝ չնայած բժիշկների պնդումներին, աբորտ անելուց հրաժարվել է, ու արդյունքում տվել է հնարավորություն, որ ես ապրեմ.... Մայրս արդեն տարիքով շատ մեծ է և մինչ այսօր ինքն իրեն չի կարողանում ներել...)
Չնայած, որ այս բաժնում կան իրարից շատ տարբեր տեսակետներ, բայց կարծում եմ, որ այս հարցին բոլորս մի պատասխան կտանք. արդո՞ք աբորտը մարդասիրական է։
Պետք չէ միայն մտածել պտուղի մասին (չնայած դա ամենակարևորն է)։ Բայց մտածենք թե դա ինչ հետևանքներ է թողնում ծնողների վրա և աբորտ անողի վրա։
Իսկ թե ով ինպես կվարվի, դա խիստ անձնական հարց է....
*e}|{uka* (22.01.2009), CactuSoul (08.05.2010), ihusik (23.01.2009), Second Chance (02.09.2009), Tig (26.05.2009), Yevuk (18.06.2010), Բարձրահասակ (23.01.2009), Ուլուանա (22.01.2009)
Ահա, մտքերիդ հետ համամիտ եմ: Իհարկե աբորտը մեծ ցավ է, որն կմնա տվյալ ծնողի սրտում միշտ, բայց դե երբեմն համգամանքներն են ստիպում, չնայած ես ինքս էդ քայլին չեմ գնա, թե չեմ ուզենա երեխա ունենալ, համապատասխան միջոցներ կձեռնարկեմ, իսկ եթե հանկարծ , ինչ - ինչ պատճառներով, էդ ամենն ապարդյուն լինի հաստա թեկուզ ամբողջ կյանքս էլ տակնուվրա լինի միևնույն է աբորտի դիմող չեմ !!!!
Հ.Գ. թեպետ դա մոտ ապագայում հաստատ ինձ չի վերաբերի:
Չլինել ժամանակից դուրս, բայց լինել ժամանակից վեր...
comet (30.01.2009)
Երբ այս փաստարկը բերում են բուսակերները, որոնք դեմ են զանկացած կենդանի մարմնի սպանությանը, ես լռում եմ։
Բայց երբ մարդը հանգիստ ուտում է, կես ժամ առաջ քայլող լիովին ձևավորված կենդանի օրգանիզմի բուդը, իսկ հետո խոսում մեկ այլ, չձևավորված կենդանի օրգանիզմի պաշտպանության մասին, էլի պնդում եմ, որ դա դեռ մարդ չի, նա դեռ պետք է անցնի զարգացման ողջ փուլը, կրկնելով մարդու էվոլյուցիայի բոլոր փուլերը, սկսած միաբջիջից, շարունակելով խռիկավոր "ձկով" ու սողունով։ Իսկը եթե օրգանիզմը դեռ մարդ չի, նրա սպանությունն էլ մարդասպանություն չի։
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
Ժողովուրդ ջան իրոք շատ բարդ ու նուրբ թեմա է, բայց մի բան չեմ հասկանում:
Ասե՞մ ինչը... ասե'մ.
Այդ որ անընդհատ շեշտում եք, որ համաձայն կլինեք աբորտին, երբ վտանգ է սպառնում մոր կյանքին ու միևնույն ժամանակ գրառումներ կատարում, որ արատ ունեցող երեխային չպետք է աբորտ անել, քանի որ նա կարող է դառնալ ապագա Բեթհովեն և այլն, ապա իմ ուղեղում ծագում է այսպիսի մի հարց. Այդ ով է ձեզ տվել իրավունք ՄԱՅՐՆ ապրի, թե՞` զավակը: Եթե համարում ենք, որ երկուսն էլ կյանք են, թո'ղ լինի այն, ինչ լինելու է:
Արդյո՞ք սա երկակի ստանդարտների դրսևորման յուրօրինակ դեպք չէ:
Հասկանում եմ, որ հենց այս հարցն է այս խնդրի հիմքը ու հասկանում եմ, որ ցավոք զույգերի մեծ մասը՝ լինեն նրանք ամուսնացած թե ոչ, սեքսին հարաբերություններում ահռելի մեծ տեղ են տալիս ու նույիսկ հասել ենք նրան, որ սեքսը նույնացնում ենք սիրո հետ, շուկան՝ տաճարի հետ, այրող կրակը չենք տարբերում անկեզ կրակից («Փարվանա» մուլտի իմաստն էլ չենք հասկացել) ու արագ բռնկվող ու արագ հանգչող կրակն էլ պետք է տարբերել մոմի այրումից։ Դու գիտեմ Էրիխ Ֆրոմմ կարդացել ես ու գիտես ինչ եմ ասում։
Մի շատ կարևոր բան էլ ես նշել ու կարծում եմ, որ դա հենց կարող է լուծումը լինի այս ու նմանատիպ շատ հարցերի - փաստ է նաև, որ մարդիկ դրանով (սեքսով)զբաղվում են ոչ միայն սերունդ տալու նպատակով: - այ որ այդպես չլիներ չէին լինի նաև չցանկալի երեխաներ ու հղիության արհեստական ընդհատման կարիք չէր լինի, իսկ նրանք որ կարծում են դա անհնար է ու ծիծաղելի է նույնիսկ, գոնե պետք է այդքանը գիտակցեն ու պարզ միջոցներ կիրառեն որպեսզի սխալների շղթան չերկարի ու վնասի հենց իրենց, որովհետև ամեն իր քայլի համար մարդ պատասխան է տալիս...
Նոր մի գրառում արեցի մոտ այս հարցի հետ կապված, ահա մեջբերեմ Չամիչ-ի և իմ երկխոսությունը.
ihusik-ի խոսքերից.
Էքստազը հոգևոր զգացողություն է, որի ազդեցությունն իր վրա կրում է նաև ֆիզիկական մարմինը, բայց ոչ մի մարմնականի հետ կապ չունի և ոչ մի հաճուք մարմնական այն չի կարող առաջացնել ու դեռ ավելին՝ ցանկացած ֆիզիկական հաճույք հեռացնում է հոգևորին ձգտող մարդուն այն երանելի զգացողությունից, որ էքստազի է հասցնում և դրա համար էլ միշտ հեռու են մնուն հոգևոր մարդիկ ամեն տեսակ մարմնական հաճույքներից, քանզի դրանք երկու հակադիր ուղղություններ են։
Չամիչ-ի խոսքերից.
Սեռական էներգիան կարելի է դասել ամենահզոր էներգիաների դասին: Դա գոյություն ունի, եվ դրա գոյությունը համարել հոգեվորին հակադիր, որակավորելով այն որպես ցածր, կնշանակի սեփական մարմնում ունենալ ցածրի մասին հիշեցնող մի աղբյուր, որից պետք է ազատվել, բարձրին հասնելու համար: Եկեք չմոռանանք, որ մենք բոլորս հանդիսանում ենք այդ հզոր էներգիայի ծնունդ:
Աշխարհի ամենագեղեցիկ եվ ամենաանբացատրելի երեվույթներից մեկը՝ կնոջ եվ տղամարդու միջեվ ծագած ՍԵՐՆ Է: Տվյալ դեպքում, չկա հոգեվոր սեր առանց ֆիզիկական սիրո, դրանք անբաժանելի են, ինչպես + ը եվ - ը, ինչպես գիշերն ու ցերեկը, ինչպես տաքն ու սառը, ինչպես աջն ու ձախը, դրանք մեկ ամբողջության երկու անհրաժեշտ մասնիկներն են, եվ չի կարելի ասել ձախը վատն է իսկ աջը լավը, տաքը լավ է իսկ սառը վատ, ցերեկը լավ է իսկ գիշերը վատ: Առանց մեկի չկա մյուսը:
ihusik-ի խոսքերից.
Ճիշտ ես ասում, որ սեռական էներգիան իսկ ավելի ճիշտ Կունդալինիի էներգիան հզոր էներգիայի աղբյուր է ու պետք է հաշվի առնել, որ մարդ ունի տարբեր կենտրոններ՝ չակռաներ, ու հոգևորի նպատակն էլ այն է, որ այդ էներգիան վեր բարձացվի դեպի հոգևոր բարձրագույն կենտրոնները՝ խուսափելով սեռական և ստամոքսի շրջանում գտնվող չակռաներից այդ էներգիայի արտահոսքից և դրա համար նա՝ ով ձգտում է հոգևորի, սահամանափակում է այդ կենտրոնների արտահոսքն, որպեսզի այն բարձրանա դեպի վեր՝ դեպի սիրտն ու գլուխը։ Դրա համար էլ սեքսն ու սերն որքան էլ որ նույն էներգիայից սնվեն այնուամենայնիվ հեռու են իրարից իրենց սանդղակով, այլապես ոչ մի Մեծ Հոգևոր Ուսուցիչ չէր պայքարի սեքսի, էլ չեմ ասում՝ մտքով շնանալու դեմ։ Դրա համար եմ ասել հակադիր են՝ քանզի մեկն վերևում է մյուսն ներքևում ու եթե ներքևի ծորակն շատ բացվի վերևին էներգիա չի մղվում ու դրա համար էլ մարմնականն էստեղ հակադրվում է հոգևորի հետ։
Թե սիրում ենք՝ մեր սրտի բոլոր լարերո՜վ սիրենք...Միայն Սիրուն է երաժշտությունը զիջում, բայց և Սերն էլ մեղեդի է...
Ես և Դու՝ Մի Ենք՝ Մի-Մի Աշխարհ Ենք, Հավերժի Ճամփորդներ...
Երկակի ստանդարտ ասելը մի քիչ ճիշտը չի: Ավելի շուտ կարելի է սրան անվանել սուբեկտիվիզմ: Մարդը սուբեկտիվ արարած է /ու ես դրա համար շատ ուրախ եմ/
…
օրինակ ոնց ես պատկերացնում /Աստված չանի իհարկե /
մոտենում ես կնոջտ ու ասում,
- Գիտե՞ս ինչ կա. սիրելիս: Մենք ոչինչ պետք չէ անենք, և թող լինի այն ինչ որ կլինի, այսիքն կամ դու կմահանաս, կամ մեր երեխան:
…
իսկ ավելի մարդկանին չէ՞ որ ամուսինը համառորեն առաջարկի կնոջ ազատվել պտղից ու փրկել իր կյանքը:
…
էլի եմ ասում, Աստված չանի մեկը նման վիճակում հայտնվի:
Ես կենցաղային մոտեցման չէի սպասում: Կլինեն տարբեր իրավիճակներ մարդիկ կկայացնեն իրենց սուբյեկտիվ որոշումները, կլինեն նրանք, որ պտղին կգերադասեն մորից, ասենք 5 աղջիկ երեխա ունի ու անպայման տղա է ուզում և այլն:
Իմ հարցը լրիվ այլ հարթության մեջ էր, այսինքն, եթե թողնում ենք ԱՍՏԾՈ դատին, որ ԱՐԱՏՈՎ երեխան պետք է ծնվի, ապա եկե'ք մնացյալ դեպքերում էլ այդպես վարվենք: Կամ էլ թողնենք` ԼՐԻՎ ծնողները որոշեն:
Կան դեղամիջոցներ, որոնք վնասում են հղիությունը` երբեմն հանգեցնելով վիժման: Դրանք հիմնականում հորմոնային, բջջասպան դեղամիջոցներ են (մետոտրեքսատ, սայտոտեկ, օքսիտոցին), որոնք կիրառման բուն նպատակից զատ` մեծ չափաբաժնով առաջացնում են նաև հղիության ընդհատում: Եվրոպական շատ երկրներում հաշվի առնելով բարդությունները, այդ տարբերակներից հրաժարվել են:
Այժմ այդ գործընթացը շարունակվում է մեր երկրում: Շատերը բժշկի չեն էլ դիմում , օգտվում են ծանոթների փորձից և մասնագետին դիմում արդեն բավականին ուշացած: Եվ հնարավոր է` երկարաժամկետ կրել վնասված պտուղ, որը կվնասի ձեր օրգանիզմը: Երբեմն այդ գործողություններն ավարտվում են տանը` առատ արյունահոսությամբ: Իհարկե, այս հարցում համամիտ չեն լինի այն կանայք, որոնց փորձերը բարեհաջող են անցել:
Դեղորայքային աբորտի արդյունավետությունը համաշխարհային տվյալներով ընդամենը 2% է: Դա չի նշանակում, թե այն չի կարելի կիրառել, բայց միայն` բժշկի նշանակմամբ ու հսկողությամբ: Պետք է հաշվի առնել օրգանիզմի առանձնահատկությունները: Կանանց մեծ մասը երբեմն ստույգ չի կարողանում որոշել անգամ սեփական հղիության ժամկետը: Հետևաբար` և հղիին, և հղիությանն առնչվող խնդիրների լուծումը պետք է վստահել միայն բժշկին:
Ես ոչինչ չեմ ուզում...
Բարև հարգելի ակումբակիցներ
Կարող եք ասել թե ինչ անուն կարելի է տալ, եթե մարդ ընդհատում է երկու ամսեկան հղիությունը, միթե դա մանկասպանւթյուն չէ՞:
Ես ինքս գնացել եմ նման քայլի և ընդհատել եմ հղիությունը մոր կամքին հակառակ, որի համար հիմա չարաչար զղջում եմ: Համարում եմ որ կատարել եմ ոճիր:
ԵՎ հիմա պատրաստ եմ լսելու Ձեր քննադատություններն ու դիտողությունները:
Գագիկ Գրիգորյան
Մոդերատորական։ գրառումը տեղափոխվել է այլ թեմայից
Վերջին խմբագրող՝ Արշակ: 26.05.2009, 11:03:
Ափսոս շարունակությունը գտնել չկարողացա«Գիտե՞ս, մայրիկ ես ուզում էի ապրել, չթողեցիր: Ես թաքնվում էի քո արգանդի մեջ` փորձելով պաշտպանություն գտնել, չթողեցիր. անողոք աքցանները գտան ու հանեցին ինձ: Երբ ես մտածում եմ, որ դու ինձ կյանք տվողն ու պարգևողն ես, պիտի կյանքս պահպանես, ու դու որոշեցիր, որ ես պետք է մահանամ… ես մեռա: Ինձ միակ ճանաչողը դու ես, դու էլ ինձ սպանեցիր: Արգանդի այդ փոքրիկ հատվածը, որը ինձ հետագայում պետք է պահպաներ, դարձավ ինձ համար կառափնատեղի»...![]()
Ես ոչինչ չեմ ուզում...
Mephistopheles (18.06.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ