նույնիսկ բանը հասել էր նրան, որ Հայերով հանդիպում էինք նշանակել Իրաքի Թուրքմեններին.. «ուզող տղա» կար մեջները..
մի խոսքով ամեն ինչ ընթանում էր, կարծես թե, իր հունով.. և արդեն չեմ էլ հիշում, թե կոնկրետ ո՞ր հանգամանքը այն ժամանակ պատճառ հանդիսացավ ու կարծես արթնացա ընդարմությունից..
արթնացա ու մի քիչ ազգայնամոլ մոտեցում սկսեց ցուցաբերել երկրորդ «ես»-ս, թե «արա լավ, էդ սաղ հասկացանք.. բայց լո՞ւրջ պատրաստվում ես արյունդ խառնել Չեչենի հետ.. բա հետո՞.. բա երեխե՞քը.. նամանավանդ, որ չես էլ սիրում..»
..ու սկսեցի արդեն ավելի հեռու գնացող քայլերի դիմել մեր գիշերային հանդիպումների ժամանակ..
ու այդքանը մեր «ռոմանտիկա»-ից..
վերջում էլ աղջիկը հետաքրքիր արտահայտություն արեց, թե «ախր հորաքույրս զգուշացնում էր Հայերի հետ հանկարծ չկապնվել..»
իսկ ինձ էլ, արդեն տարիներ անց, բախտը կրկին ժպտաց ու հանդիպեցի սիրելի Հայ Քրիստոնյայի, որն էլ այժմ կինս է..
![]()
Էջանիշներ