Ես Վան Գոգի կենսագրությունը կարդացել եմ հենց իր թանգարանում: Հարցը դա չէ: Ախր նրա ապրած ժամանակ դեռ բժշկությունն այնքան չէր զարգացել, որ ճիշտ ախտորոշում դրվեր: Իսկ որ նա ինչ-որ հիվանդությամբ տառապել է, անվիճելի փաստ է: Այլապես, ինչու՞ պետք է հոգեբուժարանում հայտնվեր: Ո՛չ միլիոնատեր էր, որ գլխին սարքեին, ո՛չ էլ ուրիշ բան: Ու ինչքան էլ հանճարեղ նկարիչ լինի, մտածողության խանգարումները շատ պարզ են երևում նրա նկարներում:Ուզում եք ասել Վան Գոգը ի ծնե ունեցել է այդ հիվանդությունը: Ոչ, եթե կարդաք Իրվինգ Սթոունի .. Կյանքի ծարավը .. վեպը` Ձեզ հետաքրքրող հարցերի պատասխանները կգտնեք: Այն ամբողջությամբ նրա կյանքի պատմությունն է:
Mari, ես քեզ հետ համաձայն եմ, բայց կարծում եմ, որ կան նորմայի որոշակի սահմաններ, որից այն կողմ արդեն մարդն առողջ չէ: Օրինակ, մինչև հիմա չեմ հասկանում. Դալին եղե՞լ է հոգեկան հիվանդ, թե՞ ոչ, մինչդեռ Վան Գոգի մասին վստահ եմ, պարզապես կոնկրետ հիվանդությունը չգիտեմ:Ընդհանրապես, իմ կարծիքով, արվեստագետները ավելի խորն են ընկալում մեր աշխարհը, մեզ շրջապատող երևույթները, քան մենք՝ սովորական /սովորականը այստեղ նշանակում է ոչ արվեստագետ/ մարդիկս: Իսկ նկարիչները՝ առավել ևս. նրանք աշխարհը ընկալում են գույների միջոցով. միգուցե ավելի գունեղ, միգուցե ավելի անգույն /այս դեպքում կամ գունավորում են, կամ շեշտում մռայլությունը/: Թերևս իրականի ու իրենց պատկերացրածի ու հետո նաև պատկերածի հակասականությունից էլ գալիս է իրենց ոչ հավասարակշիռ լինելը: Եվ միգուցե այդ ոչ հավասարակշիռ լինելն էլ բերում է հանճարեղ արժեքների ստեղծմանը:
Ո՛չ, հենց հոգեկան հիվանդ:Մի գուցե թեմայի վերնագիրը լիներ խենթ կամ խենթացած նկարիչներ այլ ոչ թե հոգեկան հիվանդ
Գուցե Վան Գո՞գԳոգենից բացի սրանք էլ հոգեկան են եղելԹե չէ առաջին անգամ եմ լսում, որ Գոգենն էլ է հոգեկան հիվանդ եղել:
Ավելացվել է 2 րոպե անց
Կխնդրեի հստակեցնել, թե ինչ է նշանակում «կյանքի վերջում»: Շիզոֆրենիան «կյանքի վերջում» սկսվող հիվանդություն չէ:Կյանքի վերջում շիզոֆրենիայով է տառապել , այդ շրջանում նկարել է վառ
Մեջբերել
Էջանիշներ