Ակումբ, կա՞ ապագա

[Արամ]

Ուրեմն ես որ 18 տարեկան էի, ակումբը եռռռռում էր։ Ակումբում մոդեռատոր լինելը, դա ահավոր մեծ պատիվ էր, մոդերը/ադմիները անընդհատ գործ էին անում, հետրևում թեմաններին, նոր թեմաներ ավելացնում։ Մի հրաշք միջավայր էր։ Հետո որ հայտնվեց ֆեյսբուքը, ու դրանից բխող մնացած արագ շփման հարթակները, մարդիկ մանր մանր "մեծացան" ակումբից։ Էս ամենինչը բնական պրոցեսս ա եղել, ոչ նեղվելու, ոչ մեղադրելու։

Բայց ինչ եթե, հակառակի պահանջարկը դեռ կա՞։ Օրինակ ես, որ ֆանտաստիկ արագ շփման կողմնակից եմ, առանց ավելորդ բարդությունների, բառերի, սիրում եմ ինֆոն արագ տալ ու ստանալ, մեկ ա գալիս եմ ու ակումբում ինչ որ բան գրում, ինչ որ քննարկումների մասնակցում։ Հիմնական պատճառը ինձ թվում ա, որ հենց էդ արագությունից escape ա։ Դուք էլ ասեք էլի, տեսնենք թե ինչի համար եք ակումբում ինչ որ բան գրում։

Ընդհանուր նպատակը թեմայի էս ա, ուզում եմ մի հատ իրար հետ հասկանանք, էդ ինչ կարիքներ ունենք մենք որ ակումբը բավարարում ա, ու արդյոք կարող ա էլի մարդիկ կան, որ էդ կարիքները ունեն։ Էդ կարիքները ինչ որ ռանդըմ պոռթկումներ են, թե ինչ որ sustanability կա։ Արդյոք կարող ա էս ֆորմատը ինչ որ ապագա ունի։

Սկզբում առաջարկում եմ, ասել թե ընդհանրապես ինչի համար եք ակումբ մտնում, հետո էդ ինֆոյի հիման վրա փորձենք հասկանալ, թե էդ կարիքները ինչ որ հատումներ ունեն թե չէ, եթե ունեն, էդ կարիքների հատումները ինչ տեսակ մարդկանց կարանք հետաքրքրեն։

Զուտ փորձենք, միգուցե ակումբը իրականում ինչ որ պոտենցիալ ու ապագա ունի հիմա, որը որ չենք նկատում։

[One_Way_Ticket]

Կարող եմ պարզապես չորս տարի առաջվա գրառումս ցիտել, բան չի փոխվել։

Մի քանի օրից կլրանա 10 տարիս ակումբում։ 10 տարի, Կառլ։
Ի՞նչ է ինձ համար ակումբը ու ի՞նչ է ինձ այստեղ պահում։ Այն ունիկալ միջավայր է, որտեղ
1. Հավաքվել են բարձր ինտելլեկտի տեր մարդիկ,
2. Նրանց մեջ չկան ինձ մոտիկ մարդիկ, ամենաշատը էպիզոդիկ ծանոթներ։
Այդ երկուսի համադրությունը թույլ է տալիս հետաքրքիր քննարկումներ ծավալել, որտեղ կարող եմ հանգիստ ասել այն, ինչ մտածում եմ, առանց անհանգստանալու, թե հարազատ մարդու վիրավորեցի, կամ որ իմ մասին անձնական բնույթի տեղեկություններ ստացավ, որ չէի ուզի ստանար։ Գուցե իհարկե կան ինձ մոտիկ մարդիկ, ովքեր քողարկվում են, բայց դրա հետ էլ եմ ես OK, քանի դեռ այդ մասին չգիտեմ։

[Ուլուանա]

Ներկայումս Ակումբ մտնում եմ զգալի չափով սովորության ուժով, բայց, իհարկե, մի շարք այլ պատճառներ էլ կան:

Նախ հարազատ միջավայր ա, որում արդեն 17 տարի ապրում եմ: Ժամանակին երկրորդ տուն ա եղել ինձ համար, հիմա` էդքան չէ, բայց էլի շարունակում ա ինչ-որ չափով հարազատ ու հարմարավետ մնալ: Ընդհանրապես ֆորումի ֆորմատն ինձ ամենահոգեհարազատն ա բոլոր վիրտուալ հարթակներից: Ինձ դուր ա գալիս ֆորումի հանդարտ, անշտապ տեմպը, որն, օրինակ, Ֆեյսբուքում ու այլ վիրտուալ միջավայրերում դժվար ա գտնելը: Ակումբում, անկախ նրանից, թե ինչքան մարդ կա ու ինչ ակտիվություն, երբեք ամբոխի, խառնաշփոթի ու աղմուկի զգացողություն չի առաջանում, ի տարբերություն Ֆեյսբուքի ու այլ սոցիալական հարթակների, որոնցում հիմնականում ամբոխի մեջ լինելու զգացողություն ա, իսկ ես ամբոխներ չեմ սիրում:

Ակումբում կա որոշակի կայունություն, կանոնակարգվածություն, որն ինձ նույնպես գրավում ա: Միշտ կարելի ա գտնել ու թարմացնել քեզ հետաքրքրող թեմաները, նույնիսկ եթե շատ հին են ու տվյալ պահին ակտուալ չեն: Ամեն ինչ ավելի հասանելի ա, ավելի հարմարավետ ու կոկիկ:

Ակումբում կանոնների շնորհիվ ագրեսիայի, ատելության ու նմանատիպ նեգատիվ դրսևորումները հիմնականում կանխվում կամ դադարեցվում են, ու արդյունքում պահպանվում ա ընդհանուր քիչ թե շատ առողջ մթնոլորտը:

Ակումբում մարդիկ հիմնականում կիրթ ու գիտակից են, ինչի շնորհիվ ունենում ենք հիմնականում հետաքրքիր, հաճելի, երբեմն` նաև ուսանելի քննարկումներ:

Ակումբում, ըստ իս, համայնքի զգացողությունը շատ ավելի ուժեղ ա, քան ցանկացած այլ վիրտուալ միջավայրում:

Ակումբում ավելորդություններ, անիմաստություններ ու նյարդայնացնող գրառումներ շատ ավելի քիչ են լինում, քան այլ վիրտուալ միջավայրերում: Այսինքն` կարելի ա ասել, ոչ ոք գրառում չի անում զուտ մի բան գրելու, ուշադրություն գրավելու համար: Հիմնականում մտածված ու իմաստալից են գրառումները:

Ու, ի վերջո, չնայած տարբեր թերություններին, Ակումբն ինձ հանդիպած ֆորումներից լավագույնն ա եղել և կա:

[Ուլուանա]

Ի դեպ, ապագա ունենալ-չունենալու հետ կապված: Հիմա համարվում ա, որ ֆորումների դարն անցել ա, սոցիալական ցանցերը կուլ են տվել ֆորումներին, բայց դա լիովին չի համապատասխանում իրականությանը: Հայկական ֆորումների դարը երևի իրոք անցել ա, համենայնդեպս, ես որոնումներ անելիս չեմ հիշում, որ հայտնվեմ որևէ հայալեզու ֆորումում, բայց, օրինակ, անգլալեզու լիքը գործող ֆորումներ կան, որոնցում հաճախ պատահաբար հայտնվում եմ կոնկրետ հարցերի պատասխաններ փնտրելիս, ու բազմիցս ինձ հուզող հարցերի` ինձ բավարարող պատասխաններ եմ գտնում, էդ թվում` բավական թարմ, ինչը ցույց ա տալիս, որ ֆորումները դեռևս կան, ուղղակի գուցե ոչ նախկին քանակի ու նախկինի չափ ակտիվ: Դրանք հիմնականում կոնկրետ ուղղվածություն ունեցող ֆորումներն են, ինչպիսիք հայալեզու ինտերնետում կարծես երբեք էլ առանձնապես շատ չեն եղել, որ հիմա էլ պասիվանային: Իսկ Ակումբի պես կոնկրետ ուղղվածություն չունեցող, այսպես ասած` զուտ ժամանցային ֆորումները, ենթադրում եմ, որ ոչ հայալեզու միջավայրերում էլ առանձնապես չեն բարգավաճում ներկայումս: Ամեն դեպքում, չնայած ներկայիս մեռած վիճակին, ինձ թվում ա` ապագայում կգա ինչ-որ պահ, երբ լիքը մարդիկ կհոգնեն սոցիալական ցանցերի աղմուկից ու անկայունությունից ու կսկսեն հանգրվան փնտրել ավելի խախանդ ու կայուն միջավայրերում, ինչպիսիք են ֆորումները:

[Freeman]

Ֆորումներն իմ համար ամենահարմար շփման ձևն են, որովհետև ինֆորմացիան երկար ա մնում, դասակարգված ա ու հնարավորինս ոչ անձնական։
Դրա համար ափսոսում եմ, որ ռեդդիթի էշության պատճառով վերջին նորմալ զարգացում ունեցող ֆորումում քաքմեջ ա։

[ivy]

Դրա համար ափսոսում եմ, որ ռեդդիթի էշության պատճառով վերջին նորմալ զարգացում ունեցող ֆորումում քաքմեջ ա։

Ի՞նչ նկատի ունես:

[Վիշապ]

Ակումբը որպես քննարկումների հարթակ համարժեք է Reddit-ին, եթե հաշվի չառնենք ֆունկցիոնալության տարբերությունները։
Ակումբը վայթե միակ քչից շատից կայացած հայերեն ֆորումն է։ Ակումբը պասիվացել է, որովհետև ակումբից ոչ մեկ քյար չունի, եթե որևէ մեկը ինչ-որ օգտակար/վնասակար բան է ուզում կիսվել ապա, ֆեյսբուքով, կամ յութուբով կիսվելով պոտենցիալ որոշակի լրացուցիչ օգուտներ է ստանում՝ սեփական անձի վրա ուշադրություն գրավելուց, նոր ծանոթություններ ձեռք բերելուց սկսած, վերջացրած՝ գումար վաստակելու հնարավորություններն ու այլոց վրա ազդեցություն ունենալը։
Ակումբում պիտի մարդը անաչառ մտնի ու խառնվի քննարկմանը ու դառնա ընդամենը քննարկման հերթական մասնակից, մյուսներին հավասար, հայերեն, խայտառակ փոքրատիվ «լսարանում», առանց էական հեռանկարի, եթե չհաշվենք բացառությունները (որոշ մարդիկ ժամանակին ընկեր-ընկերուհի են կպցրել ակուբով)։
Մի քիչ ինտելեկտուալ մարդը, որ անգլերեն գիտի ու լայն լսարանով քննարկման է ուզում խառնվել, հաստատ կընտրի Reddit-ը, մի քիչ էլ գիտությանը մոտ մարդը կընտրի ասենք physicsforums.com-ը, կամ էլի հենց Reddit-ը, այսինքն ակումբում գրելու համար երկու անհրաժեշտ մոտիվացիա է պետք՝ նեղ լսարանում առանց էական հեռանկարի (կարդա՝ անձնական շահի) թեմա քննարկելու հավես ու միայն հայերեն գրելու ու կարդալու հավես։ Օրագրերն էլ դե նույն բանն են, ոնց որ տետրով օրագրերը՝ դա վայթե ինչ-որ հիվանդության սիմպտոմ ա, դա ֆորումի ու քննարկելու հետ կապ չունի։

[Freeman]

Ի՞նչ նկատի ունես:

Ռեդիթն իրենց API-ից օգտվելը թանկացնում ա, որը խանգարում ա կողմնակի կլիենտներով օգտագործելուն ու ռեդիթի ինֆորմացիայով որևէ բան սարքելուն։ Դառնում ա ավելի փակ ու թանկ պլատֆորմ, ինչի համար էլ էնտեղ բունտ ա, սենց հետևանքներով՝ https://www.theverge.com/2023/6/12/2...ate-going-dark

[Fragile]

ակումբը իմ չակերտավոր ջահելության ամենասիրելի տարածություններից էր։ Ու հաճախ ինձ բռնել եմ էն մտքի վրա, որ մի տասը տարի կլինի, եթե ոչ ավել, այստեղ կամ, բայց լիքը դեպքերում չգիտեմ՝ ում կարդացել եմ ինչ սեռ ունեն, ինչ գույնի աչքեր կամ ձայն, բայց ինչ-որ մի պահ անց արդեն չես էլ ուզում իմանալ մի տեսակ, որ ֆորումային տարածության առավելությունը մնա դա։

[Արամ]

Ռեդիթն իրենց API-ից օգտվելը թանկացնում ա, որը խանգարում ա կողմնակի կլիենտներով օգտագործելուն ու ռեդիթի ինֆորմացիայով որևէ բան սարքելուն։ Դառնում ա ավելի փակ ու թանկ պլատֆորմ, ինչի համար էլ էնտեղ բունտ ա, սենց հետևանքներով՝ https://www.theverge.com/2023/6/12/2...ate-going-dark

Մի քիչ թեմայից շեղվեմ, շատ քիչ, բուն թեմային շուտով կանդրադառնամ։

Ասենք որ մի ապուշ CEO-ն կարա, իրա աշխատողներին ասի, գիտես ինչ կա, խուսափեք մեր բռենդով մայկեք հագնելուց, մարդիկ կարողա բռնեն տփեն։ Ու էդ ժամանակ չմտածի, որ մի բան սխալ ա անում։

Հանուն արդարության, թեմայի կոնտքեստում, ChatGPT-ի խայտառակ մեծ մասը Reddit-ից ա քերված, դրա համար էլ խրթնել են, որ մի կոպեկ դրա վրա չեն աշխատել, բայց OpenAI-ը կենտրոնում 10 հատ բնակարան ա առել, վարձով տվել լռվել։

[John]

Վերնիսաժի կանգառի հետևը կարմիր կոֆեի ապարատ կար։ Տարիներ առաջ հաճախ էինք իջնում ընդեղ, կոֆե վերցնում, մեր Կյաժի Opel Vectra B-ի մեջ նստում, կոֆե խմում, փիլիսոփայում։ Կյաժը հաճախ էր ասում, որ «ուզում եմ անկախ մեր կյանքի հետագա ընթացքից՝ ինչքան էլ փող ու հնարավորություն ունենանք՝ էլի նույն ձև զանգեմ, գամ ձեզ տներից հավաքեմ՝ իջնենք ստեղ էս վատ կոֆեից խմենք մի-մի բաժակ»: Հիմա որ հետ եմ նայում՝ ուրիշ ձև եմ ընկալում էդ ասածը, էն վախտ թվում էր՝ հավայի խոսում ա։ Հիմա ամիսներով-տարիներով չենք հանդիպում։ Մարդա իր գործերով, դարդ ու ցավով։ Հանդիպելուց էլ ինչ-որ հավայի ֆենսի տեղեր ենք գնում, դե որտև «խի չէ որ»։ Մեկ-մեկ Խանջյանով անցնելուց հայացք եմ գցում էդ կողմ՝ նայեմ ապարատը տեղո՞ւմ ա դեռ։ Հա, տեղում ա։

Ակումբը շատ նման ա էդ կոֆեի ապարատին։

[Sambitbaba]

Վերջին մի երկու ամիսը չհաշված, համարյա ամեն օր Ակումբ մտնում եմ։ Այս վերջերս ինչ-որ չի ստացվում. կամ ուժերս են քչացել, կամ գործս է շատացել, չգիտեմ... Բայց արդեն այն ժամանակներից Ակումբի նոր ակրիվացում էի զգացել, ինչը հիմա էլ հստակորեն հաստատվում է։ Հա, ճիշտ է, մասնակիցների քանակը քչացել է ու հիմնականում նույն մարդիկ են գրառում անողները, բայց մեկ է, շատ ուրախալի է, որ հիմնասյունը (косяк) դեռ կա և Ակումբն էլ դեռ տեղում է։

Մեծ հաճույքով եմ հետևում ձեր գրառումներին, չնայած հաճախ չեմ արձագանքում նույնիսկ, երբ առաջին ակնթարթից ցանկություն առաջանում է։ Լիքը պատճառաբանումներ կարելի է անել, իհարկե, բայց առաջնահերթ է, հավանաբար, ժամանակի սղությունը։ Բայց մեկ է, շատ ուրախ եմ, որ ակտիվացել եք, որովհետև կար մի ժամանակ, որ ինձ թվում էր, թե մենակ ես եմ մտնում, սուսուփուս տեղադրում իմ թարգմանություններն ու դուրս գալիս...

Շատ եմ ուզում, որ այս ակտիվացումն ավելի ակտիվանա։ Լավ հարթակ է Ակումբը, իրոք, ֆեյսբուքյան ֆաստֆուդ ճաշարանից հետո ոնց որ թանկ ռեստորան մտնես...

Մեկ էլ մի օր մտնեի, տեսնեի Գալը, Իմպոն, Ալֆան, Մեֆը, Ռայը, Տրիբունը թունդ կռիվների մեջ են... Աթեիստն էլ Արտակին արգելել ա ինքնաարգելափակվել...

[Jarre]

Կարծում եմ, որ եթե Ակումբը չփակեն, ապա շուտով՝ միջուկային ձմռան ժամանակ, ամբողջ օրը էլի ստեղ ենք լինելու։

Քննարկումներին մասնակցելու ներվեր ու ժամանակ չունեմ, բայց ինչպես արդեն նշվեց, երբ աշխատանքային ու կյանքի խելագար տեմպից քիչ ա մնում խելագարվեմ, երբեմն մտնում կարդում եմ ու էստեղի տեմպը ահագին հանգստացնում է։ Իսկ սոց ցանցեր աշխատում եմ չմտնել։ Այսինքն, Ակումբը նույնիսկ էսօր իմ համար ատմասֆերայի առումով հետաքրքիր ու քաշող տեղ է։ Կարծում եմ, որ եթե գոնե որոշ ժամանակ էս ֆորմատով պահպանվի շուտով ավելի ակտիվ կդառնա։

[StrangeLittleGirl]

Ես ակումբ մտնում եմ, որ ցույց տամ սաղին, թե իրանցից ինչքան լավն եմ, իրանք էլ կուտը ուտում են, սկսում ներվայնանալ։

[ivy]

Ակումբի ու իմ հարաբերությունների մասին էնքան եմ գրել, որ մտածում էի՝ էս թեմայում նորից չգրեմ, բայց հիմա հավեսս էկավ, ուզում եմ մտքերս թարմացնել

Ինչու եմ մտնում Ակումբ։

Սիրում եմ էս տարածքը, ու զգացմունքներս ահագին կայուն են մնացել Ակումբի հետ իմ համատեղ պատմության ընթացքում։ Արդեն մի 17 տարի կլինի։ Եղել են մեկումեջ տհաճ պահեր կամ շրջաններ, երբ շատ ակտիվ չեմ եղել, բայց ընդհանուր առմամբ մեր հարաբերություննեն ահագին կայուն ու ամուր են մնացել․ ես հնաբնակներից եմ ու, կարծում եմ, ինչքան Ակումբը լինի, էնքան էլ շարունակվելու են մեր հարաբերությունները։ Ու ինձ շատ դուր է գալիս, որ էսպիսի երկարատև լավ հարաբերություններ կան իմ կյանքում։

Ակումբն ինձ «տան» զգացողություն է տալիս։ Ինձ էստեղ շատ ապահով եմ զգում։ Հանգիստ ու ապահով։ Համ էլ դե ամեն պուճախը հինգ մատիս պես գիտեմ, լրիվ տուն

Ու նաև մի ուրիշ շատ կարևոր հանգամանք՝ ես ինձ էստեղ հասկացված եմ զգում։ Զարմանալիոերն, մտքովս ուրիշ ոչ մի «համայնք» չի գալիս, որտեղ ես ինձ էս աստիճանի հասկացված զգամ։ Ու դրա համար շնորհակալ եմ բոլոր էն մարդկանց, ովքեր էս տարիների ընթացքում եղել են ու կան Ակումբում, քանի որ հասկացվածության զգացողությունը հենց իրենք են տվել։ Սա գուցե նաև Ակումբի հանդեպ իմ դիրքորոշման հետ է կապված։ Համենայնդեպս, էս տարածքն՝ իր բնակիչներով, իմ մասին ավելի շատ բան գիտի, քան որևէ այլ տեղ դա կկարողանայի ցույց տալ։ Իմ կյանքի բոլոր փուլերը, դժվարությունները, մտքերը էստեղ եմ բերել ու չեմ ափսոսում դրա համար։

Ակումբում մարդկանց հետ հարաբերությունների մոտիկության ու հեռավորության չափն էլ է ինձ դուր գալիս։ Կան շատ լավ ծանոթություններ, բայց ոչ մի էնպիսի կապ, որ ինձ «չափազանց մոտ» թվար ու անհանգստություն պատճառեր։ Համենայնդեպս վաղուց արդեն էսպիսի հարաբերությունների մեջ եմ ակումբցիների հետ, ու դա ինձ դուր է գալիս։

Բացի դրանից, ես ընդհանրապես շատ եմ սիրում հայերեն գրել, սա էլ է ինձ էստեղ պահում։ Գրելը ու հատկապես՝ հայերեն գրելը, թերապևտիկ ազդեցություն ունի ինձ համար․ համ մտքերս եմ կարողանում հստակեցնել, կարգավորել, համ ընդհանուր լիցքաթափվում եմ։
Բլոգ գրելն էլ է հավես, բայց Ակումբում գրելուն չի հասնի։ Էստեղի թեմաների համակարգվածությունը ու ընդհանուր կառուցվածքը լրիվ իմն է։ Չնայած որ տեխնիկապես լիքը թարմացնելու տեղ ունի։

Մի խոսքով, պասիվ վիճակ լինի, թե ակտիվ, ինձ շատ լավ է էստեղ։ Ու Ակումբից գնալ չեմ պատրաստվում։