ՕՇՈ - "Ադամանդասփյուռք"

[Sambitbaba]

Օ Շ Ո


ԱԴԱՄԱՆԴԱՍՓՅՈՒՌՔ

Դրանք պահեր են, միջանկաներ:
Գիշերը գնաց, շուտով արևը կծագի: Այս միջանկաները դարձրեք այնքան գեղեցիկ, որքան հնարավոր է՝ լռությամբ լի, լի երախտագիտությամբ այն գոյության հանդեպ, որը ձեզ հնարավորություն է տվել, երախտագիտություն բոլոր նրանց հանդեպ, ովքեր ձեզ օգնել են: Եվ սպասեք:

Սպասել, - սա է հիմնական բառը:

Դուք չեք կարող ստիպել գոյությանը որևէ բան անել, դուք կարող եք միայն սպասել:
Անհրաժեշտ պահին ամեն ինչ տեղի է ունենում ինքն իրեն: Սերմեր եք ցանել, այգին եք ջրել: Իսկ հիմա սպասեք: Ցանկացած աճապարանք վտանգավոր է: Ընդհանուր առմամբ, աճը ժամանակ է խլում: Միայն կեղծն է արագ ստեղծվում, ինչպես հավաքման կոնվեյերի վրա: Բայց իրական աճը ժամանակ է պահանջում:
Իսկ ներքին աճը ամբողջ գոյության մեծագույն աճն է:

[Sambitbaba]

* * *


Ներքինը և արտաքինը՝ նույն իրականության մասերն են:
Ձեզ նախ պետք է մաքրել դրսինը, այն, ինչն աղտոտվել է հարյուրամյակներ: Ձեր բախտը բերել է, որ ոչ ոք չի կարող աղավաղել ձեր ներքին էությունը; ոչ ոք չի կարող ներթափանցել այնտեղ ձեզանից բացի: Դուք նույնիսկ չեք կարող այնտեղ հրավիրել ձեր սիրածին ՝ ձեր ընկերոջը: Ձեզանից բացի ոչ ոքի չեք կարող տանել այնտեղ: Այստեղ ձեր բախտը բերել է: Հակառակ դեպքում ձեր մեջ ամեն ինչ խեղված կլիներ, և վերականգնումն անհնար էր:
Միայն դրսի կողմն է ծածկված ամեն հնարավոր փոշով: Մի փոքր ըմբռնումն էլ կարող է ձեզ ազատել դրանից: Բայց դա էական մաս է, այդ բացասական մասը` կեղծը որպես կեղծ ճանաչելը, - որովհետև այն պահին, երբ դուք հասկանում եք, որ դա կեղծ է, այն ընկրկում է, անհետանում է: Եվ դրանից հետո ներքին ճանապարհորդությունը դառնում է շատ հեշտ, շատ հասարակ:

[Sambitbaba]

* * *

Գիտակցությունը երբեք չի կորչում: Պարզապես այն խառնվում է ուրիշ օբյեկտների հետ:
Հետևաբար, առաջին բանը, որ պետք է հիշել. այն երբեք չի կորչում, գիտակցությունը ձեր բնույթն է, բայց դուք կարող եք կենտրոնացնել այն ինչի վրա կուզեք: Երբ ձանձրանաք այն փողի, ուժի, հեղինակության վրա ուղղորդելուց և այդ ժամանակ գա ձեր կյանքի այն հիանալի պահը, երբ ցանկանում ես փակել աչքերդ ու կենտրոնացնել գիտակցությունդ սեփական կյանքիդ սկզբնաղբյուրի վրա, այն բանի վրա, թե որտեղ է այն ծագել, արմատների վրա, - հենց այդ նույն շրջադարձային պահին ձեր կյանքը կվերափոխվի:

Դուք կարող եք տեսնել, որ օրը՝ մի նուրբ շերտ է երկու գիշերների միջև, ու նաև կարող եք տեսնել երկու գեղեցիկ օրեր, որոնք իրենց գրկում մի փոքրիկ գիշեր են սեղմել:
Ընտրեք, թե ինչպիսին եք ցանկանում ձեզ զգալ՝ գտնվող երկնքում կամ դժոխքում:
Ընտրությունը ձերն է:

Խնդիրը մտքի մեջ է միայն: Եվ միայն տարրալուծումն է ելքը մտքի սահմաններից: Ես սա անվանում եմ ներդիտարկում:

[Sambitbaba]

* * *

Կա միայն մեկ քայլ, և այդ քայլը կատարվում է որոշակի ուղղությամբ ու որոշակի տարածքի մեջ: Դուք կարող եք կա՛մ կենտրոնացած լինել արտաքինի վրա, կա՛մ փակել ձեր աչքերը ՝ ներս նայելու համար և թույլ տալ ձեր ամբողջ գիտակցությանը կենտրոնանալ:
Եվ դուք կհասանեք, քանի որ դուք հենց գիտակն եք, դուք գիտակցությունն եք:
Դուք այն երբեք չեք կորցրել: Դուք պարզապես թույլ եք տվել, որ այն խճճվի հազար բանի մեջ:
Հետ վերցրեք ձեր գիտակցությունն այնտեղից և ուղղակի թողեք, որ այն հանգստանա ձեր մեջ, և այդ ժամանակ դուք տուն կվերադառնաք:

* * *

Դուք միշտ ապրում եք որոշակի պահի մեջ, երկու պահ միասին չի տրվում:
Եթե գիտեք կյանքի գաղտնիքը մեկ ակնթարթի մեջ, ապա գիտեք կյանքի բոլոր գաղտնիքները, քանի որ միշտ ձեռք եք բերում մի ակնթարթ միայն, և գիտեք, թե ինչպես այն ապրել, ինչպես ամբողջությամբ լինել նրա մեջ:

* * *

Բնությանը դեմ մի գնացեք:
Լուռ լսեք, - և այդ ժամանակ ինչ էլ որ անեք, և ով էլ որ լինեք, բոլոր ուղղությունները ձեր ներսում կլինեն:

[Sambitbaba]

* * *


Ներդիտարկումը՝ դա մի այնպիսի գաղտնիք է, որն առանց որևէ հակասության կարելի է անվանել գիտություն, արվեստ, սերմ:
Մի կողմից դա գիտություն է, քանի որ կա որոշակի տեխնիկա, որը կարելի է կատարել: Ինչպես գիտական օրենքում, այստեղ նույնպես բացառություններ չկան:
Բայց մյուս կողմից ասում են, որ դա կարող է նաև արվեստ լինել: Գիտությունը մտքի արդյունք է. դա մաթեմատիկա է, տրամաբանություն է, գիտակից բացատրություն է: Ներդիտարկումը պատկանում է սրտին, այլ ոչ մտքին. այն ավելի մոտ է սիրուն: Այն նման չէ գիտական այլ առարկաների, բայց ավելի շատ նման է երաժշտության, պոեզիայի, նկարչության, պարի: Հետևաբար, այն կարող է անվանվել արվեստ:
Բայց ներդիտարկումն այնքան մեծ գաղտնիք է, որ «գիտություն» և «արվեստ» անունները չեն կարող սպառիչ լինել: Դա սովորություն է ՝ կուզեք դուք դա, թե ոչ: Սովորությունը գիտություն չէ, այն հնարավոր չէ սովորել: Սովորությունը արվեստ էլ չէ:
Սովորությունը մարդկային ընկալման մեջ ամենաառեղծվածային բանն է:

[Sambitbaba]

* * *


Ներդիտարկումն, ի վերջո, նաև սովորություն է: Ահա թե ինչու հազարամյակներ շարունակ մարդիկ ներդիտարկել են, սովորել են, բայց շատ քչերն են հաջողության հասել ներդիտարկման մեջ: Անգամ շատ քչերն են փորձել: Եվ մարդկության ճնշող մեծամասնությունը նույնիսկ չի անհանգստացրել իրեն խորհել այդ մասին:
Սա մի բան է ... մի սերմ, որի հետ դուք ծնվել եք:
Եթե ձեր մեջ սերմ չկա, Վարպետը կարող է շարունակել շաղ տալ իր երանությունը ձեր վրա, բայց ձեզ հետ ոչինչ չի պատահի:
Իսկ եթե սերմ կա, ապա Վարպետի ուղղակի ներկայությունը միայն, նույնիսկ երբ նա պարզապես նայում է ձեր աչքերի մեջ… և ձեզ հետ տեղի է ունենում շատ կարևոր մի բան. հեղափոխություն, որը դուք չեք կարող բացատրել ոչ ոքի:
Եթե մարդու սրտում բացարձակապես ոչինչ չկա՝ մի փոքրիկ սերմ, - ապա դա նրա համար անհնար է: Նա կարող է ուսումնասիրել տեխնիկա, կարող է սովորել վարպետություն: Բայց եթե սերմը բացակայում է, նա հաջողության չի հասնի:
Այդպես հազարավոր մարդիկ սկսեցին ներդիտարկել, բայց շատ քչերը՝ այնքան քիչ, որ մատների վրա կարելի է հաշվել, - երբևէ հասան պայծառացման: Իսկ քանի դեռ ներդիտարկումը չի դարձել պայծառացում, դուք իզուր ժամանակ եք վատնում:

Ներդիտարկման բուն իմաստն այն է, որ այնքան լուռ լինեք, որ ձեր մեջ մտքերի ոչ մի խռովություն չծագի, որպեսզի բառերը չկանգնեն ձեր և իրականության միջև, որպեսզի բոլոր բառերը ձեզ լքեն, որպեսզի դուք մնաք մենակ:
Այդ մենակությունը, այդ մաքրությունը, ձեր գոյության այդ անամպ երկինքը հենց ներդիտարկումն է:
Իսկ ներդիտարկումը՝ կյանքի բոլոր գաղտնիքների ոսկե բանալին է: