Մատեան Երանության. Գիրք վերջին

[Sambitbaba]

12

Դաժանությանը և բռնությանը
հակման բացակայությունը՝
Բարձրզարգացած Էությունների
առավել վառ տարբերությունն է
Մարդկանցից: Եվ որքան
ես հասկանում եմ, նրանց
Առանձնահատուկ գիտակցումը,
որ կյանքն անվերջանալի փորձ է,

Կարող է, անկասկած,
ստեղծել մի ենթատեքստ,
Որտեղ բռնությունը
կընկալվի որպես
Բացարձակապես ավելորդ
և անպետք ինչ-որ բան:

Եվ սակայն կա՞ն արդյոք
առավել "իրականալի" միջոցներ
Մարդկային փորձի մեջ
բռնության քանակը
Քչացնելու՝ կամ նույնիսկ
զրոյի հասցնելու համար:

Ամենատարբեր ուսուցիչներ,
վարպետներ ու մարգարեներ
Հազարամյակներով ասել են մեզ
կյանքի հավերժականության մասին:
Եվ չնայած շատերն են
ընդունել այդ գաղափարը,
Այն չի բերել բռնության
պակասեցման գաղափարի:

Այո: Բռնությունը վերացնելու
իրագործելի լավ միջոց
Անշուշտ, գոյություն ունի:
Ուղղակի հրաժարվեք
Բաժանվածությանը հավատալուց:
Դա ձեր գերիշխող հավատն է:
Հրաժարվեք այդ հավատից
և ամեն ինչ լավ կլինի:

Այո՛, իհա՛րկե:
Ես հասկացա:
Եվ այստեղ մեզ պետք չէ
նույնիսկ այլ տեսակների
Օգնությունը: Բավական է
ուղղակի մեր շուրջը նայել:

Ես դիտարկում եմ,
որ հենց հիմա
Աստծուն հավատացող
մարդկանց մեծամասնությունը՝
Իսկ դա մեր մոլորակի
բնակչության գերակշռող մասն է, -
Հավատարիմ են Բաժանվածության
Աստվածաբանությանը:

Նրանք ենթադրում են,
որ մարդիկ ապրում են
"Այստեղ", իսկ Աստված՝
"ինչ-որ տեղ այնտեղ":

Եվ դեռ ոչինչ, եթե դրանով
ամեն ինչ ավարտվեր,
Բայց Բաժանվածության Աստվածաբանության
խնդիրն այն է, որ նա
Իր հետևից բերում է
Բաժանվածության Տիեզերաբանությունը՝
Այնպիսի հայացք իրերին,
երբ մենք համարում ենք,
Որ ամեն ինչ իրարից
առանձին է արարված:

Եվ այստեղ էլ, կարծես թե,
սարսափելի ոչինչ չկա,
Եթե դա լիներ ուղղակի
ինչ-որ մի տեսանկյուն,
Բայց խնդիրն այն է, որ
Բաժանվածության Տիեզերաբանությունը
Ծնում է Բաժանվածության
Հոգեբանություն,

Այլ խոսքերով ասած,
մի հոգեբանական դիրքավորում,
Որը հուշում է, որ ես
գտնվում եմ "այստեղ",
Իսկ մնացած բոլոր մարդիկ՝
բնականաբար, "այնտեղ":

Ընդ որում, դա էլ
կարելի էր տանել,
Բայց խնդիրն այն է,
որ սրա հետևից ձգվում է
Մեր Բաժանվածության
Հասարակագիտությունը,
Այսինքն հասարակական կապերի
մի այնպիսի մոդել,

Որը հասարակության
ամեն անդամի խրախուսում է
Գործել որպես բոլորից
անջատ անձնավորություն,
Բացառապես իր անձնական
շահերը հետապնդող
Հասարակությունից օտարված
և առանձին էություն:

Իսկ հենց այստեղ է, որ
մենք մուտք ենք գործում
Մի տարածություն վտանգավոր,
որտեղ Բաժանվածության
Հասարակագիտությունը
անխուսափելիորեն իր հետևից բերում է
Այսպես կոչված Բաժանվածության
Ախտ հասկացությունը:

Մարդկանց պաթոլոգիական
ինքնակործանիչ վարքը
Անհատական և կոլեկտիվ
մակարդակների վրա
Բերում է տառապանքների,
կոնֆլիկտների, բռնության
Եվ քեզ նմանների ձեռքից
մահանալու գաղափար։

Դրա օրինակները
մենք կարող ենք դիտարկել
Մարդկության պատմության
ամբողջ ընթացքում:

Ինձ թվում է, որ կգա
մի այնպիսի ժամանակ
Երբ Բաժանվածությանը կփոխարինի
Միասնության Աստվածաբանությունը,
Եվ այդժամ մենք կկարողանանք
վերջապես վեր հառնալ,
Ազատվել մեր այդ ախտից
և անցնել ապաքինման:

Միասնության Աստվածաբանությունը
հիմնված է ըմբռնման վրա,
Որ մենք առանձին ենք Աստծոց,
բայց Նրանից չենք բաժանված։

Օրինակ, մեր մատները
մարմնի առանձին մասեր են,
Բայց բաժանված չեն մեկմեկուց,
նույն ափի, մարմնի մասեր են:
Ճիշտ նույն կերպ մենք նույնպես
առանձին անհատներ ենք,
Բայց բաժանված չենք իրարից,
քանզի նույն Աստծո մասնիկներն ենք:

Անբասիր է ասված,
ազնվորեն եմ ասում:
Շարադրության շշմեցուցիչ,
հիանալի հստակություն:

Այդ ամենն, իհարկե,
եկավ Քեզանից:
Եվ ահա այժմ մեզ
առաջարկվում է նորից՝
Ինչպես եղել է ամեն գրքում
"Մատեան Երանության", -
Հասկանալ, որ Մի Բան է
ամբողջ կյանքը. Մեկ Բան*:

Այո: Եվ այլ տարածքների
Բարձրզարգացած Էությունները
Ոչ միայն հասկանում են այդ,
այլ գիտեն նաև փորձից:
Նրանք ոչ միայն գիտեն,
որ կյանքը հավեժություն է,
Այլ գիտեն նաև այն,
որ Տիեզերքում չկան

Ոչ մի բաժանումներ՝
ոչինչ բաժանված չէ ոչնչից:
Չկան մասնատումներ՝
ոչնչից առանձին չէ ոչինչ։
Այդ գիտակցումը
նրանց կյանքի առանցքն է.
Քաղաքակրթության հիմնաքարն է:
Իմաստն է նրանց կյանքի։

Իսկ մեզ համար դա՝
այն առաջին քայլն է,
Որը մենք կկատարենք,
երբ դառնանք արթնացած տեսակ:
Բայց այսքան շատ տարիներից հետո
մենք այդ քայլը դեռ չենք կատարել՝
Մոլորակի վրա կյանքի
այսքան հազարամյակներից հետո:

Եվ այդ կարևորագույն քայլը
դուք կարող եք կատարել հենց հիմա:

Մի՛ սահմանափակեք ձեզ
մտքերով այն մասին,
Թե ինչ չեք արել, ինչը
կարող էիք անել:
Ավելի լավ է, ոգեշնչեք ձեզ
երազանքներով այն մասին,
Թե արդեն այս պահին
ինչ է սպասվում ձեզ անել:

Ես շատ եմ հուսում,
որ մենք այդ քայլը կանենք,
Քանզի արդեն տեսնում եմ,
որ այդ գաղափարի
Որպես իրականություն ընդունումը
կդառնա վերջի սկիզբը
Մոլորակի վրա գոյություն ունեցող
ներկա իրականության։

Դա կդառնա նոր Արարման,
նոր վաղվա սկիզբը:
Մարդկության Մշակույթային
Նոր Պատմության Սկիզբը:

Ես ցանկանում եմ սլանալ
ամեն կողմ ու գոչել
Բոլոր խաչմերուկներում,
ամեն հանդիպողի պնդել.
Միասնությունը՝ կյանքի
հատկություններից մեկը չէ:
Այդ Կյանքն է, որ մեկն է
միասնության հատկություններից:

Շատ կարևոր ուղերձ է,
որով կարելի էր կիսվել:
Եվ ձևակերպված է գերազանց:
Հիանալի ես մտածել։

Այո: Դա այն է, ինչը
մենք չենք հասկանում
Երկրի վրա կյանքի
մեր մարմնավորումներում:
Իսկ երբ հասկանանք՝
ամեն ինչ իսկույն կփոխվի:
Մենք կարթնանանք և իրականությունը
կդառնա տեսանելի։

Կյանքը՝ միասնության
դրսևորումն է:
Աստված՝
դրսևորումն է Կյանքի:
Կյանքը և Աստված՝
կատարելապես նույն բանն են:
Մենք բոլորս՝
մասնիկներն ենք Կյանքի:

Մենք չենք կարող
առանձնանալ նրանից:
Մեր մեկությունը՝
մեր իրականությունն է։
Հետևաբար մենք՝
Աստծո մասնիկներն ենք:
Եվ դա շրջանագիծ է,
որն անհնար է ընդհատել:

Այս հարցի քո ըմբռնումը
նույնական է Բարձրզարգացած
Էությունների ըմբռնմանը:
Եվ լավ է, որ դու միակը չես
Այս մոլորակի վրա,
ով դա հստակորեն տեսնում է:

Ամենը, ինչ պետք է այժմ, -
որ նրանք, ովքեր տեսնում են,
Հստակորեն գիտակցեն իրենց,
իսկ հետո ընդգրկվեն
Համամարդկային արթնացման
համաշխարհային ձեռնարկության մեջ:

Սակայն պետք չէ այդ անել
չափից դուրս պերճաշուք,
Որպեսզի ձևը չմթագնի
բովանդակությունը՝
Քանզի այդ դեպքում ոչ ոք
մեզ չի լսի: Ոչ ոք
Չի հավատա, որ սկսվել է
մարդկության արթնացումը։

Լավ է, որ դու կրկին և կրկին
վերադառնում ես այդ դրույթին:

Ձևն իրոք կարող է մթագնել
բովանդակությունը,
Եվ ձեր բոլոր ջանքերը
կանցնեն ապարդյուն,
Եթե դուք ցանկանաք պահպանել
ձեր առանձնացվածությունը։

Եթե ցանկանաք դրսևորել
ձեզ որպես "Իմացյալներ",
Մի առանձին արտոնյալ դաս
և որոշեք, որ ձեր խնդիրն է
մարդկությանը հայտնել մի բան,
ինչ նրանք չգիտեն:

Իրականում ձեր առաքելությունն է՝
ասել ուրիշներին այն,
Ինչ նրանք արդեն գիտեն,
և սակայն, հնարավոր է,
Իրենց գիտելիքի մասին
ուղղակի չգիտեն:

Դա շատ համեստ փոխանակություն է,
հանգիստ արթնացում՝
Այլ ոչ թե կոպիտ
հրմշտում կողքին.
Այդ հրմշտումից հետո
միայն մեկ բան ես ուզում.
Հեռու քշել հրմշտողին
և քուն մտնել կրկին:

Հասկանալի է: Ես տեսնում եմ,
որ այստեղ մենք ուղղակի
Այլ խոսքերով քննարկում ենք
նույն այն Մեկ Որոշումը,
Որի մասին ես ասում էի
առաջ: Այն կարող է
Շատ արագորեն նոր կենսակերպ
հաստատել Երկրի վրա:

Եվ դա ինձ ոգեշնչում է:
Ոգեշնչում են ուրախալի
Եվ մեծ հնարավորությունները,
որոնք դրանից բխում են:

Դրա հետ մեկտեղ ես դեռ
ջանում եմ նախատեսել
Ավելին, քան մեկ-երկու
նմանատիպ փոփոխություններ,
Որոնք տեղի կունենան
մեր ամենօրյա կյանքում,
Եթե մենք սկսենք ապրել այնպես,
ինչպես խթանում են

Մեզ այդ Բարձրզարգացած
այլտարածքային Էությունները:

Ես կարող եմ քեզ մի ամբողջ
ցուցակ տրամադրել:

Երախտապարտ կլինեմ:

[Sambitbaba]

13

Հնարավոր է, դու կցանկանաս
այդ բոլորն անգիր անել:
Կամ, ծայրահեղ դեպքում,
դիր այս ցուցակն այնտեղ,
Որտեղ ավելի հաճախ
կընկնի այն քո աչքին:

1. Արթնացածը տեսնում է
Ամբողջ Կյանքի Միասնությունը
Եվ կողմնորոշվում է
Միասնության վրա:
Չարթնացած վիճակում մարդիկ
չեն ընկալում Միասնությունը
Եվ հաճախ հերքում
կամ արհամարհում են այն:

2. Արթնացածն ասում է
ճշմարտությունը՝ միշտ:
Չարթնացած վիճակում մարդը
շարունակ ստում է։
Նա շարունակ ստում է
ոչ միայն ուրիշներին,
Այլ... ցավալի է, բայց ստում է
նաև ինքն իրեն:

3. Արթնացածի խոսքը
գործից չի տարանջատվում:
Նա միշտ իրականացնում է այն,
ինչ մտածում է և ասում։
Չարթնացած վիճակում մարդ
հաճախ ասում է մի բան,
Բայց իրականում անում է
լրիվ ընդհակառակը:

4. Արթնացած մարդը միշտ,
յուրաքանչյուր իրավիճակում
Գործում է, որպես օրենք,
առավել արդյունավետ:
Չարթնացած վիճակում մարդը
հաճախ հակառակն է անում,
Վնասելով թե ուրիշին,
և թե ինքն իրեն։

5. Արթնացածն իր հանրության
շրջանակներում չի ընդունի
Ոչ մի պատկերացումներ
այն ամենի մասին,
Ինչը մարդիկ անվանում են
"արդարադատություն" կամ "պատիժ":

6. Արթնացածն իր հանրության
շրջանակներում չի ընդունի
Ոչ մի պատկերացումներ
այն ամենի մասին,
Ինչը մարդիկ անվանում են
"աղքատություն" կամ "կարիք":

7. Արթնացածն իր հանրության
շրջանակներում չի ընդունի
Ոչ մի պատկերացումներ
այն ամենի մասին,
Ինչը մարդիկ անվանում են
"ունեցվածք" և "սեփականություն":

8. Արթնացածն ամբողջ ժամանակ
բոլորի հետ կիսվում է ամենով:
Չարթնացած վիճակում մարդ
իրեն այդպես չի պահում,
Իսկ կիսվում է մարդկանց հետ
սովորաբար միայն հազվադեպ,
Առանց որևէ ցանկության
և խստիվ սահմանված դեպքերում:

9. Արթնացածը կարող է ստեղծել
լիակատար հավասարակշռություն
Տեխնոլոգիաների և տիեզերքի միջև,
մեքենաների և բնության միջև:
Չարթնացած վիճակում մարդիկ
հաճախ այդ չեն անում:

10. Արթնացածը երբեք,
և ոչ մի պայմաններում
Չի ոչնչացնի ուրիշ
գիտակից արարածի
Ֆիզիկական դրսևորումը
ներկա իրականության մեջ,
Եթե միայն այդ էությունը
չխնդրի ինքն այդ մասին:

Չարթնացած վիճակում մարդիկ
սպանում են ուրիշ մարդկանց,
Եվ սպանում են հիմնականում,
երբ իրենց այդ մասին չեն խնդրում:

11. Արթնացածը երբեք չի անի
այն, ինչը կարող է
Վնաս հասցնել իր տեսակի
անդամների բնակավայրին,
Կենդանական աշխարհին,
բնական միջավայրին:
Չարթնացած վիճակում մարդիկ
հաճախ են նման բան անում:

12. Արթնացածը երբեք
իրեն վնաս չի պատճառի:
Չարթնացածներն այդ անում են
ամեն քայլափոխին:

13. Արթնացածը երբեք
մրցակցությամբ չի զբաղվում:
Չարթնացածները հաճախ են
իրար հետ մրցակցում:

14. Արթնացածի համար ակնհայտ է,
որ ոչ մի բանի պակաս չունի:
Չարթնացածները հաճախ են սուզվում
կարիքի և պակասի փորձի մեջ:

15. Արթնացածը զգում և արտահայտում է
անպայմանական սեր բոլորի հանդեպ:
Չարթնացած վիճակում մարդիկ
անկարող են այդպես վարվել։

Նրանք չեն կարող պատկերացնել
նույնիսկ այնպիսի Աստծո,
Որը կենդանի արարածներին
կսիրեր ամենակալ սիրով։
Չխոսենք արդեն այն մասին,
որ իրենք այդպես ապրեին:

16. Արթնացածը կառավարում է
մետաֆիզիկական ուժերին:
Չարթնացածներն այդ ուժերի մասին
հաճախ չգիտեն նույնիսկ ոչինչ:

Իհարկե, կան նաև ուրիշ
որոշակի տարբերություններ էլ,
Բայց սրանք՝ ամենագլխավոր
և հիմնական բնութագրերն են,
Որոնք արթնացած տեսակներին
տարբերում են մարդկությունից
Իրենց ներկա վիճակում,
դեռևս չարթնացած վիճակում:

Աստված, ես ունեմ զգացում,
որ այդ ցուցակը յուրովի
Մեղադրական եզրակացություն է
ներկայիս մարդկությանը.
Մեր ամբողջ տեսակին՝
մեր "անկերպ" կյանքին:

Կարելի՞ է արդյոք անվանել
"մեղադրական եզրակացություն"
Հաստատումը նրա,
որ երեքամյա աղջնակը
Չի հասկանում և չի անում
դեռևս որոշ բաներ,
Որոնք հասկանում է
և անում է մեծահասակը:

Ուրախացիր նրան, որ դու
գիտես այն, ինչ գիտե՛ս:
Ուրախացիր, որ տեսնում ես
տարբերությունը վարքի
Քո սեփական մոդելների
և այն մոդելների միջև,
Որոնք ինքդ էլ անվանում ես
առավել գիտակից և բարեբեր:

Ուրախացիր, որ հասանում ես
այդ ամենն այնպես,
Ինչպես մենք ուրախանում ենք
երեխայի առաջին քայլերին:

Շնորհակալ եմ, որ հիշեցրեցիր:
Որ ամեն անգամ հիշեցնում ես...
Չէ՞ որ մենք իրոք դեռևս շատ
երիտասարդ տեսակ ենք:
Հնարավոր է, մենք պետք է
գտնենք ինչ-որ միջոցներ
Այդ միտքը հնարավորինս պարզ
մարդկանց հասցնելու համար,
Որպեսզի այն հստակորեն
դրոշմվի նրանց մտքերում:

Շատերին դուր է գալիս
մտածել, որ մարդկությունը՝
Բարձրզարգացած տեսակ է:
Իրականում մարդկությունը
Հազիվ դուրս է եկել մանկությունից:

Ռոբերտ Օրնշթայնն ու Փոլ Էռլիխը
"Նոր միտք, նոր գիտակցություն" գրքում
Շատ հաջող շարադրել են այդ միտքը
մի շշմեցուցիչ պարբերության մեջ.

"Պատկերացրեք, որ մենք տեղավորել ենք
մեր մոլորակի պատմությունը
Մեկ օրացուցային տարվա մեջ,
որտեղ հունվարի 1-ը
Նշանակում է Երկրի ծննդյան պահը,
իսկ դեկտեմբերի 31-ի
Կեսգիշերը՝
ներկա պահը:

Այդ դեպքում ամեն օրն
այդ օրացույցի վրա
Կընդգրկի մոտավորապես
12 միլիոն տարի:
Մաշտաբային այդ ցանցում
կյանքի առաջին ձևը՝
Ամենահասարակ մանրէն, -
ծնվել է մոտավորապես փետրվարին:

Իսկ ավելի բարդ ձևերը՝
շատ ավելի ուշ:
Օրինակ, առաջին ձկները
հայտնվել են մոտավորապես
Նոյեմբերի 20-ին:
Դինոզավրերը հայտնվել են
Դեկտեմբերի 10-ին,
իսկ վերացել են մոտավորապես
Կաթոլիկական Ծննդյան օրը:

Մեր առաջին նախնիները,
որոնց մենք կարող ենք
Դասել մարդկային տեսակին,
այստեղ են եկել միայն
Դեկտեմբերի 31-ին,
ճաշից քիչ անց:
Մեր տեսակը՝ Homo sariens, -
ծագել է մոտավորապես
23:45...

Իսկ ողջ պատմությունը, որ ամփոփված է
մեր գրավոր աղբյուրներում,
Տեղավորվում է այդ օրացույցային տարվա
վերջին րոպեում":

Հոյակապ է։ Շատ գեղեցիկ
և արտահայտիչ պատկեր է:

Եվ այն ստեղծում է ենթատեքստ,
որտեղ ավելի հեշտ է հասկանալ,
Թե ինչն է պատճառը,
որ մարդկային հասարակություններում
Մարդկանց մեծամասնությունը
ուղղակի հերքում է
Շատ բան նրանից,
ինչ դիտարկում է:

Նրանք հերքում են նույնիսկ
սեփական անձնական զգացմունքները
Եվ, վերջին հաշվով, նաև
սեփական ճշմարտությունը:

Բայց մեր զրույցում
մենք նորից ու նորից
Հիշատակում ենք այն մասին,
թե զարգացման ինչպիսի
Վաղ փուլի վրա է գտնվում
այժմ մեր տեսակը, -
Եվ հենց այդ հանգամանքն է,
որ ինձ հույս է տալիս:

Ես կանխատեսում եմ
զարմանալի փոփոխություններ՝
Ինչպես անհատապես
մեզանից ամեն մեկի,
Այնպես էլ մարդկության համար
ամբողջությամբ վերցրած՝
Ըստ այնմ, թե ինչպես մենք
կշարունակենք զարգանալ
Մեր ներուժն իրականացնելու համար:

Այո, դա՝ հրաշալի
հնարավորություն է:
Եվ այն սպասում է ձեզ:
Շատ քիչ է մնացել,
Որ դուք դրան հասնեք:

Այո՛: Հիրավի Անբասիր
Պահ է Առաջընթացի համա՛ր:
Բայց արդյո՞ք մենք ստիպված ենք
սպասել...Ես կարծում եմ,
Որ արդեն գիտեմ պատասխանը,
բայց միևնույն է կհարցնեմ...

Ստիպվա՞ծ ենք արդյոք մենք
սպասել այնքան ժամանակ,
Մինչև կարթնանա ամբողջ
մարդկությունը կամ գոնե
Մեր տեսակի ներկայացուցիչների
մեծամասնությունը, նախքան
Մենք կսկսենք ապրել որպես
բարձրզարգացած Էություններ:

Քանզի դեռ կարող է
անցնել շատ ժամանակ,
Մինչև մարդկությունը հասնի
այդ բարձր մակարդակին:

Դու ճիշտ ես. Ձեզ ոչ միայն
պետք չէ սպասել՝
Դուք չպե՛տք է սպասեք:

Պատմությունը ուշադիր
նայում է ձեզ հիմա,
Ջանալով նկատել,
թե այս մոլորակի վրա
Ով է արդեն որոշում ընդունել
նման վարքի նմուշ դառնալ,
Խոսքով, գործով միանալ
համաշխարհային շարժմանը,

Որն ուղղված է ձեր տեսակն
արթնացնելու վրա:
Ո՞վ է Երկրի վրա
լիակատար ուժերով
Տոնելու իր Իսկական
Էությունը և ո՞վ է
Ուրախությամբ համա-ստեղծելու
այն հրաշալի օրերը,

Որոնք ձեզ են սպասվում առջևում:

[Sambitbaba]

14


Ես նվաճված եմ:
Այժմ տեսնում եմ,
Թե որքան օգտակար կլինեն
Բարձրզարգացած Էությունների մասին
Այս ամբողջ տեղեկությունները,
որքան նրանք կօգնեն մեզ
Մեր սեփական արթնացման վրա
մեր աշխատանքում,

Ինչպես նաև մեր ամբողջ
տեսակի արթնացման վրա:
(Կամ էլ, օգտվելով
Քո ձևակերպումից,
Մեծ օգնություն կցուցաբերեն
այդ աշխատանքում,
Որպեսզի թույլ տան հասկանալ,
որ մենք արդեն արթնացած ենք։)

Ես մեծ ցանկություն ունեմ
դուրս գալ փողոց
Եվ կիսվել մարդկանց հետ
այս սկզբունքներով,
Որոնք, ինչպես Դու նշեցիր,
ոչ թե ինչ-որ "վերերկրային" բան են,
Այլ ուղղակի ավելի բարձր
պատկերացումներ են այն մասին,

Թե ինչպես պետք է սիրել:
Սկզբում ես ցանկանում եմ դրանք
Ներդնել սեփական կյանքիս մեջ,
իսկ հետո՝ կիսվել ուրիշների հետ:

Բայց նախ և առաջ
ես կխնդրեի Քեզ
Համառոտ մեկնաբանել
Քո ցուցակի որոշ կետերը,
Որպեսզի ես հասկանամ,
թե ինչ "տեսք" դա կունենա
Իրականում։ Թե ինչպես
իմ կյանքում մարմնավորեմ
Ես այդ սկզբունքները
և կիսվեմ նրանցով մարդկանց հետ:

Հաճույքով այդ կանեմ:
Եկ սկսենք առաջին կետից:

Համար 1:

Արթնացածը տեսնում է
Ամբողջ Կյանքի Միասնությունը
Եվ կողմնորոշվում է
Միասնության վրա:
Չարթնացած վիճակում մարդիկ
չեն ընկալում Միասնությունը
Եվ հաճախ հերքում
կամ արհամարհում են այն:

Բարձրզարգացած Էությունները
կասկածի տակ չեն առնում
Երբեք, որ ամեն ինչ՝
ըստ էության Մեկ է:
Նրանք գիտեն փորձով,
որ կա միայն Մի Բան,
Իսկ մնացածն ընդամենը
Մեկի մասնիկներն են:

Քանզի Բարձրզարգացած
Էություններն ապրում են
Այլ տարածքում, նրանք
այդ տեսնում են ակներևորեն,
Անձամբ, այլ ոչ թե ուղղակի
հասկանում են մտքով:
Նրանք ընկալում են իրերի
ներմոլեկուլային կառուցվածքը:

Նրանք տեսնում են,
որ Տիեզերքում կա
Միայն մեկ էներգիա՝
Ուժի համընդհանուր Աղբյուր, -
Եվ այդ Ուժի Աղբյուրն
ուղղակի խառնում է
Բոլոր բազային էլեմենտները,
որոնցից Ինքը բաղկացած է.

Ինչ-որ բան ավելացնում է,
ինչ-որ բան հանում է,
Փոխում է այդ տարբեր կերպ
կազմված էլեմենտների
Թրթիռների հաճախականությունը,
որպեսզի ծնի սկզբնական
Միասնական Էության
նորանոր դրսևորումներ:

Այդ տարբեր դրսևորումները
ես անվանել եմ Միակության
Եզակիացումներ կամ
Ամբողջի Անհատականացումներ:

Հաջող անվանում է, որովհետև
հենց այդ էլ նրանք կան:
Տիեզերքում ամեն ինչ
ստեղծվում է հենց այդ
Ալքիմիական ընթացքում,
որն իրենից համատիեզերական
Ապուրի մի յուրովի
բաղադրատոմս է ներկայացնում:

Էլեմենտները ձգվում են իրար
յուրաքանչյուր էլեմենտի
Գիտակցված ընտրության արդյունքում,
միևնույն ժամանակ նրանք
Գտնվում են Սկզբնական
Էության միասնական
Էներգիայի ազդեցության տակ
և արդյունքում ձևավորվում են
Որպես այն, ինչը մենք հետո
"քո Հոգի" ենք անվանում:

Մի րոպե:

"Գիտակցությունը" գոյություն ունի
նաև տարրակա՞ն մակարդակի վրա:

Իհարկե:

Այն, ինչը դու անվանում ես
տարրական մակարդակ, -
Հենց ինքը գիտակցությունն է:
Դա՝ Գործուն Գիտակցությունն է:

Քո մարմնի յուրաքանչյուր բջիջ
գործում է գիտակցաբար:
Դու նույնիսկ մատդ կտրել
չես կարող առանց նրա,
Որպեսզի չստեղծես
իրարանցում բջիջների մեջ,
Որոնք սլանում են դեպի
վնասվածքի վայրը,
Որպեսզի մարմնին հասցված
վնասը վերացնեն:

Դու կարծում ես,
որ քո մարմնի
Բջիջները չե՞ն հասկանում,
թե ինչ են իրենք անում...

Բայց ինչու՞:

Ո՜վ Աստված իմ:

Ահա, Ես, այստեղ եմ:

Իսկ կարո՞ղ են արդյոք
նրանք բանակցել:
Լավ, "բանակցելն" այս ենթատեքստում
ինչ-որ ծաղրական է հնչում:
Ես հարցնում եմ այն մասին,
կարո՞ղ են արդյոք
Մարմնի բջիջները
իրար հետ հաղորդակցվել:

Կարող են, իհարկե:

Իսկ ի՞նչ են, քո կարծիքով,
իրենցից ներկայացնում "մտքերը":

"Մտքերը"՝ դա բջիջների
հաղորդակցվե՞լն է:

Անշուշտ: Դու գիտե՞ս,
թե ինչպես են աշխատում
Ուղեղի բջիջները:

Այո: Բայց ուղեղի դեպքում
մենք ունենք նեյրոններ
Եվ պեպտիդներ, նաև սոմեր,
դենդրիտներ և նման այլ բաներ:
Մարմնի ուրիշ բջիջներն
այնպիսին չեն, ինչպես ուղեղինը:

Մի՞թե: Ո՞վ է քեզ ասել:
Թույլ տուր կրկնեմ.
Մարմնի ամեն մի բջիջ
լիցքավորված է հիմնավոր
Բանականությամբ:
Կարդա և պարզաբանիր
Քեզ համար. ամեն բջիջ,
ամեն հյուլե, ամեն
Էլեմենտար մասնիկ
ամբողջ Տիեզերքում:

Այդ դեպքում անհրաժեշտ է,
որ գոյություն ունենա
Ինչ-որ հնարավորություն,
որն ինձ թույլ կտա
Ստիպել բջիջներին անել
ամենն, ինչ ե՛ս կկարգադրեմ:
Օրինակ, եթե ես հիվանդ եմ,
ինձ ապաքինել:

Եթե ենթադրում ես,
որ քո մտքերի էներգիան
Ազդեցություն է գործում
մարմնիդ բջիջների վրա,
Ուրեմն դու ճիշտ ես:

Ես հիշում եմ, թե ինչպես էի
կարդում ֆրանսիացի հոգեբան
Եվ դեղագործ Էմիլ
Կուէի մի գիրքը,
Որը XX դարի սկզբում
գիտակից լավատեսական
Ինքնաներշնչման վրա հիմնված
մի մեթոդ առաջարկեց:

Որպես փորձ նա հիվանդներին
առաջարկեց ամեն օր
Քսան անգամից ոչ պակաս՝
կրկնել հետևյալ միտքը.
"Օր օրի հետևից,
բոլոր հարցերում,
Ես ինձ ավելի ու ավելի
գերազանց եմ զգում":

Իսկ արդյունքնե՞րը:

Հիվանդների նշանակալի մասն
իրոք իրեն ավելի լա՛վ զգաց:

Բնականաբար:

Աստված իմ, այդ դեպքում
կարո՞ղ ենք արդյոք մենք բոլորս
Մեր մարմնի բջիջներին
ստիպել միշտ անել հենց այդ:

Իհա՛րկե: Դա նույն հարցն է,
որը դու հիմա տալիս ես քեզ
Մոլորակի վրա բոլոր
մարդկանց վերաբերյալ:

Ճի՛շտ է: Նույն հա՛րցն է:
Ճշգրտորեն նույն հա՛րցն է։:

Պատասխանը դրական է:

Դա հնարավոր է
համակարգավորման օգնությամբ:
Երբ կյանքի էլեմենտները
համակարգավորված են
Հասնելու համար իրենց
այն նպատակին,
Որն իրենց հետ գտնվում է
իրականության նույն հատվածում։

Քո մարմնի բջիջները
ներդաշնակորեն և կարգավորված
Կգործեն այն դեպքում, եթե
համաձայն են քո Հոգու հետ:
Այդ կարգավորված դիրքավորումը
պետք է գոյություն ունենա
Բջջային մակարդակի վրա
և ձևավորվի
Քո հոգու նպատակներով
տվյալ ֆեմտովայրկյանին:

Բառարանում ասվում է,
որ ֆեմտովայրկյանը՝ վայրկյանի
Մեկ միլիոներորդ մասի
մեկ միլիարդային մասն է:

Ճիշտ է: Իսկ քո Հոգին՝
Նախասկզբնական Էության
Քո մեջ գտնվող
էներգիայի Աղբյուրն է:

Հոգին՝ "Աստված է մեր ներսում":

Հենց այդպես է, որ կա:
Ոչ թե ուղղակի մտովի,
Ոչ թե ընդամենը խոսքերով,
այլ հենց գործով ասված:
Հոգին՝ դրսևորումն է
(անհատականություն ձեռք բերած)
Այն "Էության", որը կա Աստված:
Հոգին՝ դրսևորումն է Աստծո "էության":

Մեր դեպքում, այստեղ,
մեր մոլորակի վրա,
Հոգին՝ մարդու Աստվածային էությունն է,
իսկ մարդը՝ հոգևոր էությունն Աստծո՛:

Ճշմարի՛տ: Ավելի լավ չես էլ ասի:

Այ քեզ բան... Դա ենթադրում է
մետաֆիզիկայի մեջ,
Ավելի մեծ խորասուզում,
քան ես կարծում էի։

Բայց չեմ կարող չհարցնել.
հաստատու՞մ ես Դու արդյոք,
Որ Տիեզերքում կյանքի
դրսևորման յուրաքանչյուր
Էլեմենտար մասնիկի
անհրաժեշտ է համոզել
Անել մի ինչ-որ բան,
որպեսզի նա իրոք այդ անի:

Ասու՞մ ես Դու արդյոք,
որ էներգիայի
Ամենափոքրիկ մասնիկն անգամ
ունի գիտակցություն,
Որը նրան թույլ է տալիս
կոնկրետ իրավիճակում
Կոնկրետ որոշումներ ընդունել
իր ունեցած տարբերակներից:

Բարեկամս, դա արդեն
չափից դուրս է, համաձայնվի՞ր:
Լավ, մոռանանք մոլորակի
մնացած բոլոր բնակիչներին:
Բայց ինչպե՞ս կարող եմ ես համոզել
նույնիսկ սեփական բոլոր մասերիս,
Որպեզի նրանք միևնույն
խնդիրը կատարեն:

Ա՜յ, թե ինչ հարց է։
Գերազանց հարց է, ճի՞շտ է...
Բոլոր ժամանակների
հարցերից մեծագույնը:
Բայց տես, որ իրականում
ամեն ինչ շատ ավելի
Պարզ է, քան մտածում ես:

Մսյե Կուէն ասում է, որ դա
նույնքան հասարակ բան է,
որքան մտածե՛լը:

Իհարկե։ Եվ դա՝ կյանքի
մեծագույն գաղտնիքն է:
Երբ հասանես այն, վարպետի
մակարդակ կանցնես:

Գերազանց է:
Պատմիր ուրեմն,
Թե մետաֆիզիկական մակարդակում
ինչպես է դա աշխատում:
Մտքի այդ ուժի մասին
ես շատ եմ լսել
Բայց ասա, իրականում
ինչպե՞ս է այն աշխատում:

Դու շատ անգամ ես Ինձ ասել,
որ անկուշտ միտք ունես
(դե, Ես ինքս էլ այդ գիտեմ),
Բայց իրո՞ք դու ցանկանում ես
խորանալ Տիեզերքի
ալքիմիայի մեջ:

[Sambitbaba]

15

Իրականում ես այս զրույցը
չէի ծրագրավորել:
Ուղղակի տեղի ունեցածի վրա
ես ուշադրություն եմ դարձնում
Ճիշտ այն ժամանակ, երբ այն
տեղի է ունենում:


Իհարկե, չէի ցանկանա
ձգձգել ցուցակի, որը
Դու մեզ տվեցիր, հետագա
ուսումնասիրությունները...
Սակայն սա չափազանց
հետաքրքրաշարժ է նրա համար,
Որպեսզի հենց այնպես անցնես
նրա կողքով և մոռանաս:

Կարո՞ղ ենք մենք ավելի
համառոտ քննարկել իմ հարցը:

Դե լավ, ինչ արած:

Այդ մասին կարելի է
մի ամբողջ գիրք գրել:
Սակայն ահա քեզ.
"Բնազանցության հիմքերը.
Բարձրագույն իրականության
համառոտ դասընթաց":

Ինչպես մենք վերևում
նշեցինք արդեն,
Կյանքի բոլոր բաղկացուցիչ
տարրերը օժտված են
Նրանով, ինչը դուք ձեր լեզվով
կանվանեիք "գիտակցություն"՝
Կամ Ձեր Անքակտելի
Ֆունկցիաների Գիտակցում:

Տարրերից յուրաքանչյուրը
տոգորված է այդ գիտակցումով։
Այլ խոսքերով, ամեն տարր
լիովին օժտված է
Աստվածային Գիտակցությամբ՝
բերնեբերան լիքն է նրանով:

Իրոք, սխալ չէր լինի ասել,
որ յուրաքանչյուր տարր՝
ԻՆՔԸ Գիտակցությունն է
տարրական մասնիկի ձևով:

Այդպիսով, կյանքի յուրաքանչյուր տարր,
նույնիսկ ամենափոքրիկը,
Աստվածային Գիտակցության
մի շատ կարևոր մասնիկ է:

Դե, դուք, պոետներդ,
կասեիք հենց այդպես...
Եվ Ես էլ այդ վիճարկելու
պատճառներ չունեմ:

Հետո:

Սկզբնական Էության տարրերը
դեպի իրար են ձգվում
Այն տեսանկյամբ կամ բնութագրով,
որը մարդկային լեզվով
Կարելի էր անվանել
"ընդհանուր գործունեություն":

Այլ խոսքերով ասած,
նրանք բոլորը փորձում են
Ինչ-որ բան անել։
Նրանք մշտապես գործում են,
Շարժվում են, թրթռում են՝
և դա աննպատակ չէ:

Նրանց նպատակն այն է,
որ ուղղակի լինեն:
Նրանք հասկանում են,
որ կյանքը՝ շարժում է:
Եվ եթե երբևիցե
շարժումը կանգ առնի,
Ուրեմն այն, ինչը կյանքն է՝
կյանք լինել կդադարի:

Կյանք՝ հավասար է Շարժում։
Շարժում՝ հավասար է Կյանք:

Այո: Հետո, ամեն
առանձին տարրի համար
Նշանակություն չունի,
թե ինչ ինքը լինի:
Առանձին վերցրած տարրը
չունի նախասիրություններ:
Նա ուղղակի ցանկանում է լինել:
Նա՝ ծարավի է "լինել":

Այն, ինչը դուք անվանում եք
"համակարգավորվածություն"՝
Եվ դրան հետևող ընդհանուր
համախմբված գործողություններ, -
Թրթիռային ազդեցության ծնունդն է
յուրաքանչյուր առկա ուժի,
Որը գերազանցում է
առանձին վերցրած տարրին:

Այդպիսին է իրավիճակը
ամենուր բնության մեջ:
Որքան մեծ է ուժը,
այնքան մեծ է "ազդեցությունը"
Ուժի Ազդեցության Տարածքի
ամեն ավելի փոքր տարրի վրա:

Ազդեցության Տարածքի
ամեն տարր կարգավորվում է
Իր վրա ազդող ուժերից
ամենամեծին համապատասխան:

Ոչ ոք ինձ երբեք սա
նման կերպ չի պատմել:
Ուրեմն ինչու՞, ասա,
չի կարելի դա բացատրել
Բոլոր մարդկանց՝ ահա
այսպիսի հասարակ բառերով:

Կարելի է: Եվ Բարձրզարգացած
Էությունների քաղաքակրթությունները
Հենց այդպես էլ վարվում են:
Նրանք ուրախությամբ կիսվում են
Ամեն աշխարհ եկող էության հետ՝
նրանցից ամեն մեկին պատմում են
Կյանքի Միասնության մասին
և Կյանքի Բոլորապտույտի մասին:

Այնպես որ, եթե դուք
որպես ստեղծագործ էություններ
Ցանկանում եք, որ կյանքի
բոլոր առկա տարրերը,
Ամենամեծից մինչև
ամենափոքրիկ մասնիկը,
Շարժվեն ձեր սահմանած
ինչ-որ մեկ ուղղությամբ,

Ուրեմն պետք է ստեղծել
համակարգավորվածություն,
Օգտագործելով էներգիաների
միավորման հզոր ուժը,
Որոշակի կերպով այն
համակենտրոնացնելով:
Անշուշտ, միավորման
այդպիսի ուժ է միտքը:

Իսկ ի՞նչն է ծնում այդ
անհրաժեշտ կենտրոնացումը:
Ինչպե՞ս ստիպել էներգիայի
Միավորման այդ ուժին,
Մտքին, - կենտրոնանալ
անհրաժեշտ կերպով, այսինքն,
Այնպես, ինչպես ինձ պետք է
կոնկրետ ինչ-որ պահի։

Ցանկություն:

Ցանկությունը ներկա է
Հոգու մեջ: Ցանկությունը
Հենց Հոգին է, եթե
մեկ խոսքով սահմանենք:
Հոգին՝ Աստծո ցանկության
տեղական դրսևորումն է,
Որի իմաստն է, որպեսզի
փորձով ճանաչի Իրեն:

Ցանկությունը ծնում է
մտադրություն: Մտադրությունը
Ծնում է միտք: Դե, իսկ միտքը
ծնում է գործողություն:
Գործողությունը ծնում է
արդյունք: Եվ սակայն
Ոչ բոլոր մտքերն են,
որ միանշանակ ծնվել են
Հոգու ցանկությունից
սկիզբ առնող մտադրությունից:

Որոշակի իմաստով
միտքը կարող է նաև
"Ինքնագլուխ" լինել:
Այլ խոսքերով ասած,
Միտք ծնող էներգետիկական
խթանիչ ուժը կարող է
Իր սկիզբը առնել
մարմնի ցանկություններից:

Իսկ դա բերում է
տարատեսակ գործողությունների,
Որոնք սկիզբն են դնում
ոչ այնպիսի արդյունքների,
Ինչպիսին մտադրվել էր,
կամ ինչ ծրագրավորել էր Հոգին:

Իր մտադրված արդյունքը
Հոգին ներդնում է
Քո խելքի մեջ, և սակայն
քո մարմինը քեզ ստիպում է
Մի պահ խելքդ գցել,
մի պահ ամեն ինչ մոռանալ։

Հենց դա է տեղի ունենում
այն ժամանակ, երբ դու համարում ես,
Որ ինքդ մարմին ես,
հակառակ այն իրավիճակների,
Երբ գիտես, երբ համոզված ես,
որ իրականում դու՝ Հոգի ես:

Մեզանից մեծամասնությունը
ավելի հաճախ հուսում է,
Որ Հոգի մենք ուղղակի ունենք, -
բայց նրանք համոզված չեն:
Իսկ մարմնի առկայության վրա
մենք բոլորս ենք համոզված՝
Որովհետև ավելի շուտ մենք
մեզ նույնացնում ենք հենց նրա հետ:

Նորից կնշեմ, որ դու
շատ գեղեցիկ ես ձևակերպում:
Խճանկարի բոլոր դրվագներն
իրենց տեղն են ընկնում:

Հետո:

Սկզբնական Էության
բոլոր տարրերը՝ սկսած
Անհատական Հոգուց և վերջացրած
ամեն առանձին վերցրած
Էներգետիկական գործակցով
մարմնի (և Տիեզերքի) մեջ՝

Լիցքավորված են Ցանկությամբ,
Որն, ըստ իր էության,
էներգիայի դրսևորման
մի առանձնահատուկ ձև է:
Ցանկության լիցքը հարաբերական է
կոնկրետ տարրի չափին:

Ամենափոքր տարրերը պարունակում են
ամենափոքր Ցանկությունները:
Իսկ ավելի մեծ տարրերը,
որոնք բաղկացած են
Իրար հետ միասնացած
ավելի փոքր տարրերից,
Իրենց մեջ ավելի մեծ
Ցանկություն են պարունակում:

Ցանկության քանակը Կյանքի
ամեն տարրի մեջ
Ուղիղ համեմատական է
այդ տարրի չափերին:

Ցանկությունը՝ հրկիզող մոմն է
Կյանքի շարժիչի մեջ:

Այդպիսով, եթե այն,
ինչը մենք անվանում ենք "Աստված", -
Ամենայն Գոյն է, նշանակում է,
որ Աստծո Ցանկությունը՝
Բոլոր ցանկություններից
ամենամեծ Ցանկությունն է:

Այո։ Ճիշտ այդպես:
Դու շատ խորաթափանց ես:
Իսկ Աստծո Ցանկությունն է,
որ բոլոր արարածները՝
Այլ խոսքերով ասած,
Կյանքի բոլոր բավարարաչափ
Մեծ ու բարդ տարրերը,
գիտակցություն ունենան, -

Օգտագործելով Ազատ Կամքն ու
Գիտակցված Ընտրությունը,
Կարողանան ստեղծել իրենց
սեփական իրականությունը:

Ալքիմիական լեզվով
դա նշանակում է,
Որ Կյանքի բոլոր
Բազային Տարրերը՝
Նախասկզբնական Էության
տարրական մասնիկները,
Սփռված անծայրածիր
այս Տիեզերքում,

Չունեն նախընտրություն
այն հարցի վերաբերյալ,
Թե ինչ կերպ են միանում
իրենց զուգակցությունները:
Իսկ այ քո Հոգին,
որն այդպիսի մասնիկների
Հանրագումարն է, - ունի
որոշակի մտադրություն:

Քո Հոգին Աստվածային
Մտադրության տեղական
Ներկայությունն է, որը կայանում է
նրանում, որ ամեն վայրկյան
Դրսևորի Աստվածայնություն
համապատասխան նրա,
Ինչպես նրան սահմանում է
ամեն գիտակից արարած:

Ամեն այդպիսի արարած
ազատ է արարել ամենը,
Ինչ կցանկանա, և դրանում՝
Աստվածայնության մեծագույն
Դրսևորումն է: Այդ ամենը կարելի է
արտահայտել նաև այլ կերպ.
Դուք բոլորդ ունեք
Կամքի Ազատություն:

Դու կարող ես նկատել,
որ սկսած մեր առաջին զրույցից
Ես շատ անգամ եմ կրկնել,
որ Աստված նախընտրություններ չունի,
Թե ինչպես ես քո կյանքը
դու որոշում ապրել:
Իմ միակ Ցանկությունն է.
ուժ տալ նախընտրություններիդ:

Այսպիսով, դուք ինքներդ
անհատական կամ կոլեկտիվ
Մակարդակի վրա սահմանում եք,
թե ինչն է ձեզ համար
"Էական", - այլ կերպ ասած,
մաքուր էներգիայի ոլորտից
Նյութական գոյատևման ոլորտ
ի՛նչ եք պատրաստ փոխանցել։

Անելով այդ ընտրությունը,
դուք կարող եք լսել
Ձեր Մարմնին, կամ Մտքին,
կամ ձեր Հոգուն:
Ահա քեզ այսպիսի
"Բնազանցության հիմքերը.
Բարձրագույն իրականության
համառոտ ուսուցում":

[Sambitbaba]

16

Ա՜յ քեզ բան: Այստեղ իմաստի
այնպիսի հարուստ շերտեր կան,
Որ ես պատրաստ եմ քննարկել
այդ շերտերը հավերժ...
Բայց ավելի լավ է, անցնենք
Քո ցուցակի այլ կետերին,
Որպեսզի կարողանանք ի վերջո
որոշակիորեն պարզել,

Թե, երբ խոսում ենք երկար
քնից արթնանալու մասին,
Կոնկրետ ի՞նչ մենք նկատի ունենք,
ին՞չ ենք ցանկանում ասել։

... Ինչպես նաև այն պահերի մասին,
երբ դուք արթուն էիք, սակայն
Չէիք գործում համապատասխանաբար։
Կամ էլ չգիտեիք, որ արթուն եք։

Այո, ճիշտ է, ինչպես նաև
այն մասին, որ խոնարհաբար
Հուսում ենք արթնացնել ուրիշներին էլ:
Այսպիսով, եկ անցնենք
Համար 2 կետին:
Ի՞նչ կասես, կարելի՞ է:

Այո: Համար 2.

Արթնացածն ասում է
ճշմարտությունը՝ միշտ:
Չարթնացած վիճակում մարդը
շարունակ ստում է։
Նա շարունակ ստում է
ոչ միայն ուրիշներին,
Այլ... ցավալի է, բայց ստում է
նաև ինքն իրեն:

Օրինակ, քեզ շատ դժվար կլիներ
Բարձրզարգացած Էությանը
Համոզել, որ ձայների
և պատկերների հեղեղը
Դաժան և անվերջանալի,
որը դուք թափում եք
Ձեր սերունդների վրա,
սկսած ամենանուրբ տարիքից,

Ոչ մի կերպ չի ազդում
կյանքի մասին նրանց
Պատկերացումների վրա,
իսկ հետևաբար, նաև
Այն հանգամանքի վրա,
թե ձեր հաջորդ սերունդն
Ինչպես է ստեղծելու
Փորձն իր ամենօրյա:

Դուք, մյուս կողմից,
պատրատ չեք ընդունել,
Որ ձեր հասարակության մեջ
բռնության սաստիկ աճը
Գոնե ինչ-որ չափով
կապված է նմանատիպ
Պատկերների արդյունաբերության
հոսքի հետ՝ որովհետև,

Եթե դուք դա ընդունեք,
ուրեմն ստիպված կլինեք
Որոնել ուղիներ, փորձել
դրա հետ ինչ-որ բան անել:
Իսկ դուք համարում եք,
որ ոչինչ անել չեք կարող,
Այնպես որ, ավելի լավ է
ուշադրություն չդարձնել:

Այո, մենք Քեզ հետ
այնքան ենք խոսել
Հեռուստածրագրերի,
Կինո և վիդեո-ֆիլմերի
Համացանցային կայքերի,
ինչպես նաև վիդեոխաղերի,
Եվ նույնիսկ մանկական
խաղալիքների մասին,

Որոնք պարունակում են
բռնության, բռնության,
Բռնության դրվագներ
ամեն քայլափոխին,
Եվ նույնիսկ խրախուսում են
մեր երեխաներին՝
Թող առայժմ "խաղի տեսքով",
բայց կիրառել բռնություն…

Եվ չնայած դրան
դուք երևակայում եք,
Որ անկարող եք ինչ-որ կերպ
դրան դիմակայել՝
Կամ թույլ եք տալիս ձեզ
մնալ անկարող…
Եվ թող ամեն ինչ
գնա իր ճանապարհո՞վ։

Այո։ Իսկ մեզանից ոմանք
ճիշտ նույն կերպ են վերաբերվում
Ծխախոտին: Կամ վնասակար
սնունդ օգտագործելուն:
Սակավաշարժ ապրելակերպին:
Կամ որոշ սոցիալական նորմերի,
Որոնք անսպառ աղբյուրն են
մարդկանց միջև կոնֆլիկտների:

Որոշ գիտակից արարածների
այդ հակվածությունը
Դեպի ինքնակործանիչ վարքը
խոսում է այն մասին,

Որ այդ արարածները
բավականաչափ չեն հոգում
Իրենց մարմնի մասին,
կամ էլ բավականաչափ
Չեն հասկանում հենց իրենց,
որ նախաձեռնեն համապատասխան
Գործողություններ և դադարեն
սեփական անձը վնասել:

Նման վարք կարելի է սպասել
չորս տարեկան երեխայից,
Այլ ոչ թե այդ երեխայի
քառասնամյա ծնողներից:

Այնպես որ, մեզ պետք է
գոնե մի փոքր հասունանալ,
Որպեսզի հստակորեն
տեսնենք մեր իրականությունը,
Հետո մեր տեսածի մասին
պատմենք ճշմարտությունը:

Այո: Դա լավ սկիզբ կլիներ:

Իսկ Բարձրզարգացած Էությունները
երբեք չեն թաքնվում ճշմարտությունից,
Միշտ տեսնում են այն և մշտապես
միայն ճշմարիտն են ասում:

Այո: Արթնացածները
ի վիճակի չեն ստել,
Քանզի դա հակասում է նրանց
բազային մտադրությանը:
Նրանց հայտնի է, որ խաբել
սեփական անձը, ինչպես նաև
Ուրիշներին, բացարձակապես
հակաարդյունավետ է։

Դա բոլորովին չի մոտեցնում,
այլ ընդհակառակը, հեռացնում է
Նրանց իրենց ցանկություններից
և ընդհանուր մտադրություններից:

Այդ Էության համար փաստորեն
անհնար է ստել ինչ դեպքում էլ լինի,
Քանզի այդ դեպքում կփոխվի
նրա անհատական էներգետիկան,
Լիովին ակնհայտ դարձնելով այն,
որ տրվյալ էության ասածը
Չի համապատասխանում այլևս
նրա գիտելիքներին և ըմբռնմանը:

Ճիշտ ինչպես մենք շառագունում ենք,
երբ փորձում ենք ստել, -
Ծայրահեղ դեպքում, երբ փորձում են
ստել մեզանից ոմանք:

Շատ նման է, բայց առավել
բարձր մակարդակի վրա:

Նրա ամբողջ էությունը
կսկսեր դողալ ու թրթռալ
Նրան բացարձակապես
ոչ բնորոշ հաճախականությամբ՝
Ասես թե ինչ-որ մեկը
բառացիորեն փորձում է
Թափ տալ, դուրս կորզել
նրանից ճշմարտությունը:

Այնպես որ ամեն դեպքում ստել
նույնիսկ փորձել՝ իմաստ չունի:

Ուշադրություն դարձրու.
երբ մարդիկ նույնպես հավատարիմ են
Ընդհանուր ցանկություններին
և ընդհանուր մտադրություններին,
Նրանք էլ մեկմեկու չեն ստում:
Ստելը՝ հայտարարությունն է նրա,
Որ դու ցանկանում ես ոչ այն,
ինչ զրուցակիցդ է ցանկանում:

Հնարավոր է, դա քեզ համար պարզ է
առանց այդ էլ՝ պարզ չէ միայն,
Թե ինչպես դու կարող ես ազատվել
այդ դժբախտությունից:

Ստի վերջը կգա, երբ դուք
վերջ դնեք բաժանվածությանը:
Երբ ձեր քաղաքակրթությունը
որոշի, որ դուք բոլորդ,
Հիրավի, մի էություն եք
բազմաթիվ ձևերի մեջ,
Եվ այդ պատճառով դուք բոլորդ
ունեք միևնույն ցանկությունը։

Այդ ժամանակ ձեր մոտ կմնա նաև
ընդամենը մեկ մտադրություն:

Եվ ո՞րը կլինի այդ
ընդամենը մեկ մտադրությունը:

Այն, որ կատարելության հասնեք
ցանկացած պահի իրագործելով այն,
Ինչ ցանկանում է յուրաքանչյուր
կենդանի արարած:

Եվ ի՞նչ է ցանկանում
յուրաքանչյուր կենդանի արարած:

Կկրկնեմ այն, ինչ արդեն
ասվել է վերևում.
Ամեն կենդանի արարած
իրեն ճանաչել է ցանկանում
Փորձով, որպես այն Միակը,
ինչն իրականում գոյություն ունի:

Կամ, օգտագործելով
խոսքը ձեր լեզվի,
Որը նույնպես այստեղ
մենք հիշատակեցինք, -

ճանաչել իրեն որպես Սեր:
Որպես էներգիա, որը
Դուք անվանում եք "սեր":
Տիեզերքի միասնության միջոցով
Աստված դրսևորում է
Իր Աստվածային Սերը
Ամբողջ Կյանքի հանդեպ՝
նրա բոլոր ձևերի մեջ:

[Sambitbaba]

17

Այժմ ես կուզենայի
լսել մեկնաբանություններ
Երրորդ կետի վերաբերյալ:

Կետ համար 3.

Արթնացածի խոսքը
գործից չի տարանջատվում:
Նա միշտ իրականացնում է այն,
ինչ մտածում է և ասում։
Չարթնացած վիճակում մարդ
հաճախ ասում է մի բան,
Բայց իրականում անում է
լրիվ հակառակը:

Նաև ոչ միշտ է, որ մարդիկ
ասում են այն, ինչ մտածում են:
Բարձրզարգացած Էության տեսակետից,
որոշումը լռել այն մասին,
Ինչ քո մտքում է (իսկ դա,
ընդ որում, բոլորովին նույնը չէ,
Ինչ բացահայտ սուտը),
անբարերար վարք է համարվում:

Ի՞նչ իմաստ ունի մտածել միտք,
եթե այն չես արտահայտելու:
Բարձրզարգացած Էության տեսանկյունից,
եթե ինչ-որ մեկը չի գործում
Համաձայն այն ամենի,
ինչ ասել է ինքն իրեն
Կամ ասել է ուրիշներին, -
դա նույնպես անբարերար վարք է:

Իսկ ի՞նչ, եթե ես
ինչ-որ չար բան եմ մտածել:

Իսկ քո ինչի՞ն է պետք
չար մտքեր փափագել:
Վերջ տուր: Լսու՞մ ես, վերջ տուր։
Երբեմն քո գլխում առկայծում է
Մի խելագար միտք, բայց դու
պարտավոր չես պահել այն այնտեղ:

Իսկ եթե ես նրա հետ ոչինչ
անել չե՞մ կարողանում:

Ներողությու՞ն:
Ուրեմն, դու երևակայում ես,
Որ քեզանից չէ կախված,
Թե ինչ ես դու պնդում,
Իսկ ինչ ո՞չ:
Դե ինչ, հասկանալի է,
Թե ինչու է ձեր տեսակը
վտանգի մեջ գտնվում:

Այո, հասկանում եմ:
Եվ ես արդեն, իհարկե,
Շատ բաներում փոխել եմ
մտածողության իմ մոդելները:
Բայց մինչև օրս գլխովս
անցնող ոչ բոլոր, կարծում եմ,
Մտքերով է, որ արժեր
կիսվել ուրիշների հետ:

Ուրեմն պետք էլ չէ:
Կիսվիր նրանցով միայն,
Որոնք պահպանում ես:
Ընդ որում, գիտե՞ս արդյոք,
Որ ամեն միտք, որը
դու պահպանում ես, - աղոթք է:

Մի՛ ճնշիր ինձ վրա:

Իրապես Բարձրզարգացած
Էության համար դա խնդիր չէ:
Եթե նրանք զգում են,
որ իրենց գիտակցության միջով
Անցնում է միտք, որն իրենք
չեն ցանկանում իրականացնել,
Իրենց միտքը նրանք ուղղակի
ակնթարթորեն վերամտածում են:

Եթե գիտակցության միջով
անցնում է ինչ-որ
Խելացնոր վատ միտք,
նրանք չեն հապաղում դրա վրա:

Իսկ որոշ ժամանակ անց
նրանց միտքն ընտելանում է
Երբեք նանովայրկյանից ավել
չդիտարկել այն մտքերը,
Որոնց իրականացումը տեսնել
իրենք չէին ուզենա:
Ուղղակի այդ մտքերից
նրանք չեն կառչում ձեզ պես։

Նրանք բաց են թողնում
այդ բացասական մտքերը
Եվ անմիջապես անցնում են
նոր, ավելի դրական մտքի:

Դուք կարող եք անվանել այդ
նոր Մտքի Շարժում
Եվ ստեղծել համախոհների
խմբեր, որոնք պատրաստ են
Միանալ տվյալ մտքի ուժով
ձևավորվող պրակտիկային:

Այո, Դու արդեն առաջ
ասել ես այդ մասին:

Եվ՝ չկասկածես, - կասեմ դա նորից,
եթե օգտակար համարեմ:

Այնպես որ գլխիդ մեջ նորանոր
մտքեր ներգրավիր,
Եթե նրանք, որոնք
կան այնտեղ ներկա պահին,
Այնքան էլ դրական չեն:

Հետո, երբ նկատես,
որ հերթական միտքդ դրական է,
Այդ ժամանակ այո, իհարկե,
կա իմաստ կիսվել դրանով
Նրա հետ, ում այն կարող է
վերաբերվել կամ հետաքրքրել:

Ինչ վերաբերվում է խոսքի
և գործի միջև եղած կապին,
Թող քո յուրաքանչյուր խոսք
պարտավորություն լինի:
Եթե կարծում ես, որ չես ցանկանա
կամ չես կարողանա անել այն,
ինչի մասին պատրաստվում էիր
ասել... ուրեմն մի ասա:

Իսկ եթե ստացվել է այնպես,
որ այն պահին, երբ խոսում էիր,
Դու մտադրված էիր անել այնպես,
ինչպես նախկինում ասում էիր,
Բայց հետո իմացար,
որ չես կարող, որովհետև
Ծագել են ինչ-որ նոր,
չնախատեսված հանգամանքներ,

Ուրեմն մոտեցիր բոլոր նրանց,
ում պատրաստվում էիր
Ասել մտադրությանդ մասին,
և պարզիր իրավիճակը:
Ասա ճշմարտությունը նրանց:
Բացատրիր խոնարհ և նրբորեն,
Թե ինչու չես կարող խոսքդ
գործով ամրապնդել:

Մի խորշիր, ասա ճշմարտությունը
բոլորին ամեն ինչի մասին:
Այդպես են ապրում Բարձրզարգացած
Քաղաքակրթությունները:

Ես տեսնում եմ, որ Քո ցուցակի
առաջին մի քանի կետերը
Ինչ-որ չափով որոշակիորեն
փոխկապակցված են:
Օրինակ, չորրորդ կետը սերտորեն
կապված է երրորդ կետի հետ:

Այո: Համար 4 կետն ասում է.

Արթնացած մարդը միշտ,
յուրաքանչյուր իրավիճակում
Գործում է, որպես օրենք,
առավել արդյունավետ:
Չարթնացած վիճակում մարդը
հաճախ հակառակն է անում,
Վնասելով թե ուրիշին,
և թե ինքն իրեն։

Սա շատ նման է առաջին,
երկրորդ և երրորդ կետերին,
Միայն թե այստեղ ունենք հայացք
փոքր-ինչ այլ տեսանկյան տակ:

Կարո՞ղ ես Դու ինձ ասել,
թե ինչպես այս չորրորդ կետը
Կարելի է հարաբերակցել
մեր երկրային կյանքի հետ,
Որպեսզի ես կարողանամ
ավելի լավ հասկանալ,
Թե գործնականում ինչ է այն
նշանակում մեզ համար:

Իհարկե: Եվ քանի որ
առաջին մի քանի կետերը
Իրոք, փոխկապակցված են,
մենք արդեն ինչ-որ չափով
Քննարկել ենք չորրորդ
կետին վերաբերվող հարցերը...
Իսկ հիմա եկ փորձենք
ի մի բերել ամենը:

Եթե քո նպատակն է
կյանքդ լցնել հանգստով,
Սիրով և ուրախությամբ,
ուրեմն կասեմ քեզ հաստատ,
Որ դրան հասնելու համար
բռնությունն արդյունավետ չէ:
Դրանում մենք արդեն
լիովին համոզվել ենք:

Եթե ամուր առողջություն
պահպանելն է նպատակդ
Եվ երկար կյանք ապրելը,
ուրեմն, ասենք, ամեն օր
Մեռած մարմին ուտելը,
անընդմեջ ծխելը
Եվ պարբերաբար չափից դուրս
ալկոհոլ օգտագործելը,

Ինչ խոսք, արդյունավետ չէ,
կարող ես չկասկածել։
Դրանում մենք նույնպես
արդեն համոզվել ենք:

Եթե քո նպատակի
խնդիրն է առաջնահերթ,
Որպեսզի բարոյապես առողջ
երեխաներ դաստիարակես,
Ուրեմն առավել նուրբ
և տպավորվող տարիքում
Երեխաներին բռնության
և դաժանության տեսարաններ
Դիտել թույլատրելը՝
մեղմ ասած, արդյունավետ չէ:

Եվ դրանում նույնպես
մենք արդեն համոզվել ենք:

Եթե քո նպատակը՝
Երկրի մասին հոգ տանելն է,
Երկրի պաշարներից
գիտակցաբար, խղճով,
Խնայողաբար օգտվելն է,
ուրեմն գործել այնպես,
Ասես թե այդ պաշարները
անվերջ են, արդյունավետ չէ:

Մենք դրանում նույնպես
արդեն համոզվել ենք:

Եթե քո նպատակն է
բացահայտել և զարգացնել
Քո փոխհարաբերությունները
քեզ սիրող Աստծո հետ
Այնպես, որպեսզի կրոնը
դրական ազդեցություն ունենա
Մարդու գիտակցության վրա,
մարդկային գործերի վրա,

Ուրեմն անհանդուրժող,
խանդոտ և վրիժառու
Աստծո մասին մարդուն
պատմելը՝ արդյունավետ չէ:
Եվ դրանում էլ, հիրավի,
Մենք արդեն համոզվել ենք:

Պե՞տք են այլ օրինակներ:

Ոչ: Պատկերը պարզ է:

Ինձ դուր է գալիս,
որ այդ ամենը վերջապես
ի մի է գալիս:
Խոսքս այն մասին է,
որ մեկը բնականորեն
բխում է մյուսից:

Մարդկանց շատ ավելի
հեշտ կլիներ վերացնել
Տարաձայնությունը խոսքի
և գործի միջև, եթե
Նրանք գլուխ հանեին իրենց
առաջին հակումներից...

Կոնկրետացնեմ:

Նախ, վերացնեին հակվածությունը՝
տեսնել թե բոլորին
Եվ թե բոլոր երևույթները
առանձին, այլ ոչ միասնական:
Հետո հակվածությունը՝
տեսնել իրերը ոչ այնպես,
Ինչպիսին նրանք կան,
այլ արհամարհել շատ բան:

Եվ վերջապես, մարդկային
հակվածությունը՝ չասել
Ճշմարտությունը բոլորին
ամեն ինչի մասին:

Հետո նրանք դեն կնետեին
երրորդ կետում նկարագրված
Հակվածությունը, - ասել մի բան,
իսկ անել մեկ այլ բան,
Եվ երբ տեսնեին և հստակորեն
արտասանեին "այն, ինչ կա",
Կկարողանային կիրառել
այն, "ինչն արդյունավետ է"։

Սքանչելի ձևակերպեցիր:
Հիրավի, ամեն ինչ
մի թելի վրա շարեցիր:

Դա շնորհիվ այն բանի,
որ Դու այստեղ ամեն ինչ
հստակորեն շարադրեցիր:

Այնպես որ ինձ այլևս պետք չեն
չորրորդ կետի վերաբերյալ
Հավելյալ բացատրություններ:
Ես հասկացա, որ Այլ Տարածքների
Բարձրզարգացած Էությունները
տեսնում են ամեն ինչ
Ինչպես "կա", և ասում են
ամենն, ինչպես "կա"...

Եվ քանի որ այդ էությունները
ոչինչ չեն թաքցնում
Եվ ոչնչից չեն թաքնվում,
նրանք անում եմ միայն այն,
Ինչն արդյունավետորեն ապահովում է
նրանց առաջընթացը
Ճանապարհով, որը սահմանված է
նրանց միասնական աշխարհայացքով,
Միասնական մտածելակերպով
և նպատակների միասնությամբ:

Մարդիկ էլ ճիշտ նույն կերպ կգործեն,
երբ ձեր տեսակն ամբողջովին արթնանա:
Մյուս կողմից, այդպիսի վարքը կարող է
նրանց արթնացման ճանապարհի սանդղակը դառնալ:

Շատ հաճելի է այդ լսել:
Հույս է ներշնչում...
Հույս, որ մեզ իրոք
արթնացում է սպասվում:

Դու կարող ես լինել մեկը նրանցից,
ով կօժանդակի դրան:
Հենց դրա համար էլ պետք է
Երրորդ Հրավերը: Իսկ այժմ
Մարդկությունն ունի գործիքներ,
որոնց օգնությամբ կարելի է
Այդ արթնացումն իրականացնել:
Ունի գործիքներ և կամք:

Այսօր դուք ունեք ամբողջ
աշխարհը համակող
Փաստորեն ակնթարթային
կապի միջոցներ,
Ինչպես նաև անդադար աճող
մարդկանց քանակություն, որոնք
Պատրաստ են միանալ
արթնացման ընթացքին:

Եվ, ինչպես դու ասացիր,
արթնացումից ձեզ բաժանում է
Ընդամենը Մեկ Որոշում:

[Sambitbaba]

18

Լավ: Եկ հինգերորդ, վեցերորդ
և յոթերորդ կետերին անցնենք:
Նրանք հարաբերակցվում են
որոշակի պատկերացումների հետ,
Որոնք խորինս արմատավորված են
Համաշխարհային քաղաքակրթության
Հասարակական կառուցվածքի մեջ
ամենուր մեր մոլորակի վրա:

Լավ: Եկ կրկնենք դրանք:

Կետ համար 5.

Արթնացածն իր հանրության
շրջանակներում չի ընդունի
Ոչ մի պատկերացումներ
այն ամենի մասին,
Ինչը մարդիկ անվանում են
"արդարադատություն" կամ "պատիժ":

Կետ համար 6.

Արթնացածն իր հանրության
շրջանակներում չի ընդունի
Ոչ մի պատկերացումներ
այն ամենի մասին,
Ինչը մարդիկ անվանում են
"աղքատություն" կամ "կարիք":

Կետ համար 7.

Արթնացածն իր հանրության
շրջանակներում չի ընդունի
Ոչ մի պատկերացումներ
այն ամենի մասին,
Ինչը մարդիկ անվանում են
"ունեցվածք" և "սեփականություն":

Վիճելի պնդումներ են:

Ասա, ինչպե՞ս կարող է
ցանկացած հասարակություն՝
Նույնիսկ եթե բաղկացած է
Բարձրզարգացած Էություններից, -
Ապրել առանց որևէ
վարքագրքի, որը կկանոնավորեր
Այդ հասարակության
վարքն ու ապրելակերպը:

Եվ ինչպե՞ս նման կոլեկտիվի
անդամները կարող են
Երբևէ չզգալ, որ իրենց
"ինչ-որ բան չի հերիքում",
Հատկապես եթե նրանք
իրենց բարձրզարգացած կյանում
Չունեն ոչինչ, ինչը կարելի էր
սեփականություն համարել:

Սկզբում եկ դիտարկենք
քո հարցի երկրորդ մասը:

Իրականում ձեզ միշտ "հերիքում է"
ամենը, ինչ դուք ինքներդ
Անհրաժեշտ եք համարում
ձեր կենդանի մնալու համար,
Եթե դուք հաստատ գիտեք,
որ հարցը այն մասին,
Որ դուք կենդանի չեք մնա,
գոյություն չունի, չկա:

Այսինքն, երբ կենդանի մնալը
դրված չի վտանգի տակ,
Հարստության կամ աղքատության գաղափարը
կորցնում է իրական իմաստը:

Եվ այդ դեպքում ամենակարևոր
գործնական հարցը ոչ թե այն է,
թե արդյո՞ք դուք կենդանի կմնաք,
այլ այն, թե ինչպես այդ կանեք:

Հավերժական կյանքի գրավականը
տանում է նրան, որ մենք
Անխափան կերպով և անպայման
կիսվում ենք ամենով, ինչ ունենք,
Բոլորի հետ, ով կա,
ինչպես նաև բոլորս
Միասին պահպանում և խնայում ենք
յուրաքանչյուր էլեմենտ և առարկա,
Որոնց պաշարը Նյութական Աշխարհում
այս կամ այն պայմաններում,
Այս կամ այն իրավիճակում
կարող է լինել ոչ անվերջ:

Նման մոտեցման արդյունքում
յուրաքանչյուր սուր պակաս
Ուղղակի աներևակայելի է,
քանզի եթե ֆիզիկական
Միջավայրի ինչ-որ օբյեկտ
առկա չէ մշտապես
Եվ անվերջանալի քանակով,
ուրեմն, կամ առանց նրա
Կարելի է բավարարվել,
կամ այն կարելի է փոխարինել
Նույնպիսի օգտակար
և համանման հարմար մի բանով:

Ես, իհարկե, ուրախ եմ,
որ Տիեզերքում կան տեղեր,
Որտեղ կարևոր ոչինչ
սպառման ենթակա չէ...
Բայց մեզ, երկրաբնակներիս,
բախտն ավելի քիչ է ժպտացել:

Իրականում ոչ:
Չկա ձեզ համար
Կենսականորեն անհրաժեշտ մի պաշար,
որը ձեր մոլորակի վրա սպառելի է:

Մի՞թե: Իսկ ի՞նչ կասես
այնպիսի մի հասարակ
Բանի մասին, ինչպիսին ջուրն է:
Ինչպես ես արդեն նշեցի վերևում,
Մարդկանց հսկայական քանակություն
մեր օրերում մաքուր ջուր չունի:

Խնդիրը ջրի
անբավարար քանակությունը չէ:
Խնդիրը կամքի
կատարյալ բացակայությունն է:
Ուղղակի ձեր մեջ քիչ են մարդիկ,
որոնք պատրաստ են հոգալ
Այն մասին, որպեսզի բոլորը
մաքուր ջուր ունենան:

Այդ խնդիրը լիովին լուծելի է:

Դու ճիշտ ես, իհարկե:

Համաշխարհային Պաշարների Ինստիտուտը
իր կայքում հայտարարում է.
"Զինվելով անհրաժեշտ տեղեկություններով,
ջրի սուր պակաս ունեցող
Երկրները լիովին կարող էին
ջրի մատակարարումն ապահովելու համար
Ներդնել բաշխման
և խնայողության ստրատեգիա":

Ցավոք, էկոնոմիկապես
հետամնաց երկրների մոտ
Նման հնարավորություն
կարող է նաև չլինել:
Այդ պատճառով այդ մասին
պետք է հոգ տանեն
Տնտեսականորեն ավելի
հարուստ պետությունները:

Այո: Դա՝ շրջանակներում
ձեր քաղաքակրթության,
Լուրջ խնդիր է՝ կիսվելու
ձեր ունակության:

Ես վստահեցնում եմ, որ Երկրի վրա
կարող է չմնալ որևէ տեղ,
Որտեղ բնակչությունը
կարող էր մուտք չունենալ
Դեպի մաքուր ջուրը
և ընդհանրապես դեպի
Մարդու համար կենսականորեն
անհրաժեշտ որևէ այլ բան, -

Եթե միայն մարդիկ սկսեին
իրար մասին հոգալ:

Սակայն մեզ պետք է հիշել,
որ մենք խոսում ենք հիմա
Մի տեսակի մասին,
որը թույլ է տալիս ամեն ժամ
Մահանալ վեց հարյուր հիսուն
նորածինների... Այդ մասին
Դու ինքդ արդեն
հիշատակել ես մեկ անգամ:

Այո, մենք՝ պրիմիտիվ
տեսակ ենք, դա ճիշտ է:
Մեր գործողությունները՝
կամ անգործունեությունը, -
Ցավոք, ճարտարորեն
վկայում են այդ մասին:

Պրիմիտիվ եք թե ոչ,
բայց Երկրի մարդիկ
Հիրավի, կարող էին չմեռնել
սննդի պակասությունից:

Սարսափելի է, երբ երեխաները
մահանում են սովից
Մի մոլորակի վրա, որտեղ
Փարիզի, կամ Լոս Անջելեսի,
Տոկիոյի, կամ Բուենոս Այրեսի
մի ռեստորանի սեղաններից
Մեկ երեկոյի ընթացքում
կերակրի այնքան մնացորդ է թափվում,

Որով մի ամբողջ շաբաթ
հնարավոր է կերակրել
Աղքատ երկրներից մեկի
մի փոքրիկ գյուղի բնակիչներին:

Ես այդ գիտեմ:
Միացյալ Նահանգներում
Ուտելիքի 30-40 տոկոսը
մնացուկներին է ընկնում։

Համաձայն պաշտոնական
վիճակագրական տվյալների,
2010 թվականին
խանութները, ռեստորաններն ու
Առանձին տնտեսությունները
աղբանոցն են նետել մոտավորապես
60 տրիլիոն 250 միլիարդ
կիլոգրամ ուտելիք:

Այդպիսի իրավիճակ երբեք չէր ստեղծվի
Բարձրզարգացած քաղաքակրթությունում:

Եվ դա՝ պատասխանն է
քո հարցին այն մասին,
Թե ինչպես է հնարավոր,
որ Այլ Տարածքների արարածները
Երբեք "պակաս" չեն զգում:
Ուղղակի այն արարածի մոտ,
Որը կարողանում է կիսվել,
միշտ ամեն ինչ "բավարար է":

Իսկ ինչ վերաբերվում է
հարցին այն մասին, թե
Բարձրզարգացած Էություններն
ինչպես կարող են գոյատևել
"Առանց որևէ վարքագրքի, որը
կանոնավորում է նրանց վարքը",

Այստեղ կատարելապես ակնհայտ է,
որ արթնացած կյանք ապրելու
Ունակությունը ինքնին
անմիջականորեն կապված է
Տվյալ տեսակի
ինքնակարգավորման ունակության հետ:

Այլ Տարածքներում բնակվող
Բարձրզարգացած Էությունների
"Վարքագծային վարքագիրքը"
պերճագեղորեն պարզ է.

Ոչ ոքու մասին մի մտածիր,
մի ասա, մի կատարիր
Ոչինչ, ինչ չէիր ցանկանա,
որ ուրիշները մտածեին,
Ասեին կամ անեին
քո անձի վերաբերյալ:

Հմմ... հետաքրքիր է: Թվում է,
որ այստեղ, Երկրի վրա,
Ինչ-որ մեկն արդեն վաղուց
առաջարկել է նույն բանը մարդկանց:

Իրականում ձեր մոլորակի վրա
ամեն կրոն պատվիրում է
Ձեզ այդ վարքագրքի
այս կամ այն տարբերակը,
Որը դուք անվանում եք
մարդկության Ոսկե Օրենք:

Մարդկային մշակույթների
և Բարձրզարգացած քաղաքակրթությունների
Միջև տարբերությունն այն է,
որ վերջիններս փոխադարձության
Այդ օրենքը կիրառում են
գործնականում, այլ ոչ թե
Միայն խոսում են նրա մասին:

Այո, բայց ի՞նչ է տեղի ունենում
այդ քաղաքակրթություններում,
Եթե ինչ-որ մեկն այնուհանդերձ
անում է մի այնպիսի բան,
Ինչը չէր ցանկանա երբեք,
որ ուրիշներն անեն իր հետ:

Ի՞նչ է տեղ ունենում,
եթե ինչ-որ մեկը կատարում է...
Համոզված եմ, որ Դու ինձ կասես,
որ նրանց լեզվում ուղղակի չկա
Խոսք նման բավանդակությամբ...
կատարում է ոճրագործություն:

Դու ճիշտ ես: Այլ Տարածքների
Բարձրզարգացած Էությունների
Մշակույթներում ուղղակի չկան
այնպիսի երևույթներ,
Ինչպիսիք են ձեր մոլորակի վրա
"ոճրագործությունն ու պատիժը":

Ոչ ոք "ոճրագործություն"
չի կատարում, որովհետև
Բոլորը հասկանում են,
որ նրանք բոլորը՝ Մեկ Են
Եվ վշտացնել ուրիշին նույնն է,
ինչ վշտացնես ինքդ քեզ:

Այդ պատճառով նրանք
պահանջը չունեն նրա,
Ինչը դուք իմաստնաբար
արդարություն եք անվանում:
Ավելի խորը մակարդակի վրա
արդարությունն այն է, ինչը դուք
Հստակորեն կարող էիք անվանել
Առաքինի Գործողություն:

Մարդկային հասարակարգում
ոճրագործություններ, իհարկե, կան:
Եվ այն դեպքերում, երբ նրանք
կատարվում են, արդարադատությունը
Ոչ միշտ է հաղթում:

Բայց մեր հասարակության
անդամների մեծամասնությունը
Ասում է, որ բավարավածություն է
զգում այն մտքից, որ հետագայում
Արդարությունը կվերականգնվի:
Դատաստանի օր և հավերժական պատի՛ժ:

Իսկ այ, այստեղ ձեզ պետք է
լրջորեն կողմնորոշվել:
Ի՞նչ է ձեզ պետք` Աստված,
Որը ձեզ նվիրում է
Անպայմանական սե՞ր,
Թե՞ դատապարտող,
Վրիժառու, պատժող
և անողորմ Աստված:

Ես գիտեմ, գիտեմ:
Այստեղ մեզ մոտ լիակատար
Խառնաշփոթություն է:
Այդ ամենը շատ... բարդ է:

Մենք չենք ուզում, որ Դու
մեզ դատապարտես,
Եվ, միևնույն ժամանակ
մենք դա ցանկանում ենք:
Մենք չենք ցանկանում,
որ Դու մեզ պատժես,
Բայց առանց դրա էլ
ինչ-որ բան այն չէ:

Իսկ երբ Դու մեր զրույցում
հետևողաբար պնդում ես.
"Ես երբևիցէ
ձեզ չեմ պատժելու", -
Այդժամ մենք ուղղակի
Քեզ չենք հավատում,
Իսկ շատերին Քո խոսքերը
նույնիսկ բարկացնում են:

Որովհետև եթե Դու մեզ
չդատես ու պատժես,
Մեզ ի՞նչը կխանգարի
ծուռ ժանապարհ թեքվել:
Եթե "արդարություն" չկա
նույնիսկ երկնքում,
Ուրեմն ո՞վ կուղղի կատարվող
բոլոր վայրագությունները:

Իսկ ինչու՞ եք դուք հույս դրել,
որ այնտեղ երկնքում
Պետք է ուղղվի այն, ինչ դուք
"անարդարություն" եք համարում:
Մի՞թե մաքրող ու զովացնող անձրևը
երկնքից չի գալիս:

Երկնքից:

Եվ Ես կհիշեցնեմ քեզ.
անձրևն առանց ընտրության
Գալիս է թե արդարների,
և թե անարդարների վրա:

Իսկ ինչպե՞ս լինել Աստծո
"Ես կհատուցեմ"* խոսքերի հետ:

Ես երբեք նման բան չեմ ասել:

Դա ձերոնցից ինչ-որ մեկն է հորինել,
իսկ մնացածները հավատացել են:

"Արդարությունն" այն չէ,
ինչ դուք ապրում եք
Այն բանից հետո, երբ վարվում եք
որոշակի կերպով, այլ այն,
Ինչը ուղիղ արդյունքն է
դառնում ձեր արարքների:

Արդարության հաղթանակը՝
ինքը գործն է, այլ ոչ թե
Պատիժը, հետևող գործերին:
Արթնացածները դա հասկանում են:

Այո, մեր խնդիրն այն է,
որ մենք "արդարություն" ենք փնտրում
Այն բանից հետո միայն,
երբ տեղի է ունեցել "անարդարությունը",
Փոխարենը կողմնորոշվենք
այն բանի վրա, որպեսզի
Յուրաքանչյուր առանձին վերցրած մարդ
"արդարաբար» վարվի ամենասկզբից:

Ճի՛շտ նշանակետին:
Նշանակետի՛ն դիպար:
Արդարությունը՝ գործողություն է,
Հակազդեցություն չէ այն։

Երբ հասարակության բոլոր անդամները
սկսեն գործել արդար
(Ինչպես դա տեղի է ունենում
արթնացած տեսակների մոտ),
Այդ ժամանակ մեզ մոտ չի լինի
արդարադատության և պատժի պահանջ:
Այդ հասկացությունները մեր քաղաքակրթական
կառուցվածքից դուրս կմնան:

Ճիշտ է:

Բայց նման բան մի՞թե
ընդհանրապես հնարավոր է:
Կգա՞ արդյոք օրը...

Այո, կգա: Կգա անկասկած:
Երբ բոլորն արթնանան:

Իսկ արդյո՞ք բոլորը կարթնանան:

Դուք այդ որոշումը
ընդունում եք հենց հիմա:

Մեր երկխոսության որոշ մասեր
արդեն երևան եկել են
Մեր նախկին զրույցներում՝
ճիշտ այս նույն խոսքերով:
Ինչ-որ բան բառացիորեն
կրկնում է նախկինում ասվածը:
Ես ուրած եմ, որ մենք
վերադարձանք դրան այստեղ...

Ասես թե ես արտասանում եմ
սիրածս բանաստեղծության տողերը:

Կիսում եմ քո ուրախությունը:

Մեր այս ներկա զրույցը
ինձ հնարավորություն է տալիս
Վերականգնել մտքումս
շատ բաներ, նախկինում
Քո ասած խոսքերից
և այդ ամենը հավաքել
Մի առավել կազմավորված,
ներդաշնակ ամբողջության մեջ:

Այդպես էլ մտածված է:

Հենց դա, այդ ինտեգրացումը՝
մասերի ամբողջացումը, -
Այս Երրորդ Հրավերի
բաղկացուցիչ մասն է:

- - - - - - -
* Հռոմ. ԺԲ, 19.

[Sambitbaba]

19

Այսպիսով, մենք քննարկեցինք
"պակասի", "արդարադատության"
Եվ "պատժի" կոնցեպտները։
Իսկ ի՞նչ կարելի է ասել
համար 7 կետի մասին,
Որը վերաբերվում է
"սեփականության" մասին հարցերին:

Մի՞թե մեզ պետք չէ
ոչ մի բան ունենալ:

Դուք կարող եք ունենալ,
ինչ որ ցանկանաք,
Բայց Բարձրզարգացած Էությունների
քաղաքակրթություններում
Չկա այնպիսի հասկացություն,
ինչ սեփականությունն է:

Իսկ ի՞նչ վատ բան կա նրանում,
որ սեփականություն ունենաս:
Ուրեմն... ամենը, ինչ այս մոլորակի վրա
մենք անում ենք, - սխա՞լ է:

Չկան այնպիսի հասկացություններ,
ինչպես "ճիշտն" ու "սխալը":
Կա միայն այն, ինչ Նպատակահարմար է,
և այն, ինչ Նպատակահարմար չէ,
Ելնելով...

Գիտե՛մ-գիտե՛մ:
"Ելնելով այն բանից,
Թե մեր այս փորձի մեջ
ինչի ենք մենք ջանում հասնել":

Այո: Ես կրկնվում եմ, որովհետև
դու նույնպես կրկնվում ես:
Դու նորից ու նորից վերադառնում ես
մարդկային հասկացություններին,
Որոնք ոչ մի իմաստ չունեն
արթնացած տեսակի տեսանկյունից...

Օրինակ, "ճշմարիտ" և "սխալ":

Բայց և այնպես
ի՞նչ "անգործառնական"
Բան կա նրանում,
որպեսզի ինչ-որ բան ունենաս:
Մարդկանց մեծամասնությանը
լիովին ձեռք է տալիս այդ:

Դու նկատի ունես մարդկանց
այն մեծամասնությանը,
Որոնք տիրում են ձեր բոլոր
պաշարների մեծամասնությա՞նը:

Նույնիսկ նրանք, ովքեր չունեն շատ բան,
կուզենային ավելին ունենալ:

Իհարկե կուզենային,
քանզի շատերը նրանցից,
Ով տիրում է հարստության,
Կառչել են իրենց ունեցվածքից
Եվ ամբողջ ուժով պահում են այն
իրենց ձեռքին:

էկոնոմիկական համակարգը,
որը դուք ստեղծել եք,
Նրանց այդ հնարավորությունը
լիովին ապահովում է:
Իհարկե, կան բացառություններ էլ,
սակայն դրանք, այո,
Ընդամենը բացառություններ են,
այլ ոչ թե կանոն:

Եվ դու, անկասկած,
այդ տեսնում ես:

Դու ինքդ նկատեցիր
այս զրույցի սկզբում,
Որ Երկրագնդի 85
ամենահարուստ մարդկանց ձեռքին
Կուտակված է ավելի շատ հարստություն,
քան երկրի բնակչության կեսի,
Երեքուկես միլիարդ
ամենաաղքատ մարդկանց ձեռքին։

Դե այո, ես դա, իհարկե, տեսնում եմ…
բայց մեր զրույցում
Ես ցանկանում եմ հնչյունավորել
միջակ մարդու տեսանկյունը,
Նրա, որը կարող է լինել
մեզանից յուրաքանչյուրը։

Մարդկանց մեծամասնությունն
առանձնապես չի խորհում
Այդ ամոթալի և հրեշավոր
անհավասարության մասին։
Նրանք ուղղակի պատրաստ չեն
հրաժարվել ունեցվածքից,
Ինչ-որ բան իրենց սեփականությունն
անվանելու հնարավորությունից...

Իսկ ինչպե՞ս են հարցին մոտենում
Բարձրզարգացած տեսակները:

Նրանք հասկանում են,
որ, քանի որ իրենք միասնական են,
Ուրեմն Տիեզերքում
գոյություն ունեցող ամեն բան
Պատկանում է ապրողներից
յուրաքանչյուր էությանը:

Լավ, բայց գործնականում
դա ինչպե՞ս է աշխատում:
Չէ՞ որ ամեն երկրաբնակ
չի կարող փորել հողը,
Չի կարող ցանել սերմեր
և բերք հավաքել
Մոլորակի վրա եղած
յուրաքանչյուր ֆերմայում:

Չի կարելի մտնել
յուրաքանչյուր բնակարան
Եվ բնակություն հաստատել այնտեղ,
համարելով դա քո սեփականը:
Նախ, այնտեղ կարող է
ուղղակի տեղ չլինել...

Բացի այդ, մի՞թե բոլորը
պետք է հրաժարվեն
Իրենց անձնական կյանքից:
Մի՞թե իրոք, մենք բոլորս
Պետք է կիսվենք ամենով՝
ներառյալ ամուսինները,
Կանայք, երեխաները,
մի խոսքով, եղած-չեղածը:

Ինչպե՞ս է դա աշխատում:

Արթնացած տեսակների
քաղաքակրթություններում
"Սեփականության" գաղափարը
փոխարինվում է "տնօրինելու"
Ավելի լայն հասկացությամբ:

Էությունները որոշում են իրենց մեջ,
թե ով ինչի է տնօրինում,
Ով ում հետ է գտնվում
զուգընկերական հարաբերություններում,
Ով է դաստիարակում սերունդ,
ով ինչ ֆունկցիաներ է կատարում,
Կամ կյանքի որ ոլորտում է ծառայում
այս, նյութական աշխարհում:

Ոչ ոք իրեն չի "վերցնի"
այն, ինչ ուրիշինն է։
Ով սերունդ ունի, չի երևակայում,
Որ դա "իր սեփականությունն" է...
Ոչ ոք իր զուգընկերոջն
"իր սեփականությունը" չի համարում...

Եվ ինչ-որ մեկի տնօրինության
տակ գտնվող իրերն էլ,
Ինչ խոսք, "նրա սեփականությունը"
չեն կարող համարվել:

Ոչ ոքու մտքով չի անցնի,
որ եթե նա տիրապետում է
Իր մոլորակի վրա
ինչ-որ հողակտորի,
Ուրեմն դա ապահովում է
նրա տիրապետությունը
Ջրի վրա և ընդհանրապես
օգտակար հանածոների,

Ամեն ինչի վրա, ինչ կա
այդ հողակտորի տակ՝
Ընդհուպ մինչև մոլորակի
Ամենախորին շերտերը։

Եվ ոչ ոք չի երևակայում,
իբր "տիրում է"
Այդ հողակտորի վերևում եղած
օդին ու երկնքին:

Նման խոսակցություններն անիմաստ
և բացարձակապես անհեթեթ են
Այն արարածների համար,
որոնք հասկանում են,
Որ մենք բոլորս՝ Մեկ Ենք
և ոչ մի արարած
Չի կարող տիրել այն բանին,
ինչը բոլորինն է։

Իսկ մեզ մոտ անընդհատ
վեճեր են ընթանում
Այն բանի վերաբերյալ,
թե ով է տիրապետում
Մեր մոլորակի վրա
«օդային տարածքին»,
«Ջրային անդաստաններին»
կամ «օգտակար հանածոներին»։

Անշուշտ: Եվ ուրեմն
որտե՞ղ են սկսվում
Եվ որտե՞ղ են ավարտվում
մարդկային "տիրույթները":

Բայց եթե մարդիկ
ոչնչի չտիրեն,
Ուրեմն ինչպե՞ս կարող են
եկամուտ քաղել
Որևէ բանից: Իսկ եթե
եկամուտ չունենաս,
Ապրուստի փող աշխատել
ինչպե՞ս կկարողանաս:

Բարձրզարգացած Էությունները
ամբողջովին վերանայել են
"Եկամտի" գաղափարը:
Նրանք "եկամտաբեր"
Կամ "շահավետ" չեն համարում
իրավիճակը, երբ դու
Ի վնաս ուրիշների
ինչ-որ բան ես ստանում:

Նրանք ընդունելի չեն համարում
հաղթանակը, եթե այդ դեպքում
Ինչ-որ մեկը պարտվում է:
Եվ առավել ևս վայել չէ,
Երբ քո շահը պատճառ է դարձել
ուրիշների կորստի:

Նրանց քաղաքակրթություններում
ոչ ոք շահ չի ստանում,
Եթե չեն ստանում բոլորը:

Ենթադրում եմ, որ մոլորակի
մարդկանց մեծամասնությանը
Շատ ու շատ դժվար կլինի
նման մոտեցում ընդունելը:
Ինչը մեզ մոտեցնում է
ցուցակում համար 8 կետին:

Կետ համար 8.

Արթնացածն ամբողջ ժամանակ
բոլորի հետ կիսվում է ամենով:
Չարթնացած վիճակում մարդ
իրեն այդպես չի պահում,
Իսկ կիսվում է մարդկանց հետ
սովորաբար միայն հազվադեպ,
Առանց որևէ ցանկության
և խստիվ սահմանված դեպքերում:

Մոլորակի վրա շատ մարդկանց
դա անիրականալի կթվա:

Դատարկ բան: Դուք այդ
իրականացնում եք մշտապես:
Նույնիսկ ձեր ներկա
սահմանափակ իրականության մեջ:

Օրինակ, ընտանեկան կյանքում:

Չէ՞ որ անձրևի ժամանակ
քո մտքով անգամ չի անցնի
Պահել հովանոցը միայն քեզ վրա,
իսկ կնոջդ կամ երեխաներիդ
Ասել. "Ես շատ ցավում եմ,
որ դու հովանոց չունես:
Գիտե՞ս, քեզ պետք էր ավելի
շրջահայաց լինել":

Կամ չէ՞ որ երեխաներիդ
և կնոջդ աչքերի առջև
Դու չես ուտի մի ամբողջ
բլիթ, իսկ հետո ասես.
"Ցավալի է, որ այս բլիթից
ձեզ էլ բաժին չհասավ…...
Բայց չե՜ք կարող պատկերացնել
Թե ես ինչ հաճույք ստացա»։

Ես զավեշտական
օրինակներ բերեցի,
Բայց գաղափարը, կարծում եմ,
հստակորեն արտահայտեցի.
Միայնակ դու չես օգտվի
բարիքներից քո ունեցած,
Հարազատներդ ու մտերիմներդ էլ
իրենց բաժինը կստանան։

Միակ տարբերությունն այն է,
որ Բարձրզարգացած Էությունները
Բոլորին վերաբերվում են որպես
հարազատների և մտերիմների:

Երկրի շատ խնդիրների լուծումը
ընկած է հենց մակերեսին:

Ինչու՞ ուրեմն այդ ժամանակ
մենք չենք իրականացնում այդ որոշումը:
Ուրեմն ի՞նչն է հասարակությանը
խանգարում տեսնել "ակնհայտը",
Եվ ի՞նչն է խանգարում մեզ սկսել
կիսվել բոլորի հետ ամենով:

Պատճառը, թե ինչու Երկրի վրա
դուք ձեզ այդպես չեք պահում,
Այն է, որ դուք չեք հասկանում,
որ բոլորին ամեն ինչ բավական է, -
Իսկ այդ պատճառով ջանում եք
ապահովել ձեզ: Ձեր պատկերացումները
Պակասության մասին բթացնում են
կիսվելու ձեր բնական ձգտումը:

Սակայն մեր պաշարները
ավելի քան բավարար են
Այս մոլորակի վրա բնակվող
բոլոր մարդկանց համար:
Լիքն է ուտելիքը,
լիքն է ջուրը, էներգիան՝
Լիքն է, փաստորեն ամենը,
ինչ պետք է կյանքի համար:

Մենք ոչ թե ունենալու,
այլ բաժանելու խնդիր ունենք:

Ճիշտ է: Դուք կարող եք
անվերջ և շռայլորեն
Բաժանել բոլոր բարիքները,
տաղանդները, արհեստները,
Նորամուծությունները, ինչպես և
ձեր հարստությունները,
Որոնք ձեզ նվիրել է կյանքը, -
և դիտել, թե ինչպես է կյանքը
Մատուցում ձեզ ամենը,
ինչ անհրաժեշտ է կյանքի համար:

Դուք, իրոք, կզարմանաք,
երբ վերջապես հասկանաք,
Որ տվյալ մարմնի մեջ
ձեր կյանքը շարունակելու համար
Ձեզ պետք է շատ ավելի քիչ,
քան դուք կարծում էիք...

Իսկ նրա համար, որպեսզի
ապրեք տվյալ Հոգու մեջ,
Ձեզ ընդհանրապես ոչինչ պետք չէ,
քանզի չէ՞ որ դուք միշտ
Մնում եք կենդանի և ուրեմն,
ուղղակի անկարող եք չապրել:

Հարցն այն է միայն,
թե ինչ ձև կընդունի
Ձեր գոյատևումը:
Եվ իհարկե, դա հարց է,
Որին դուք պատասխանում եք
ձեր ամեն ընտրությամբ,
Ամեն որոշումով ձեր կյանքում
և ամեն գործողությամբ։

"Ի՞նչ ձև կընդունի իմ գոյատևումը":
Եվ այդ իմացությունը
Ամբողջովին կփոխի
արժեքների ձեր համակարգը։

Հենց այստեղ և հիմա
ձեր մոլորակին
Շատ ու շատ անհրաժեշտ են
հենց այնպիսի մարդիկ,
Որոնք, հենվելով
ինչպես Լիառատության,
Այնպես էլ Շռայլության
հավատների վրա,

Կորոշեն վերամշակել
և ցուցադրել մարդկության
Նոր հնարավոր կերպար՝
և դրանով օժանդակել
Ձեր մոլորակի մարդկության
վերջնական արթնացմանը:

Սակայն այդ մարդիկ
պետք է կամովի ընտրեն
Այդպիսի ճանապարհ,
ուրիշ ոչ ոք չի կարող
Նրանց նշանակել կամ օծել
այդ դերը կատարելու համար:

Բայց կրկնվեմ.

Ինչպե՞ս մենք կարող ենք
հայթհայթել ապրուստ,
Եթե բոլորն ամենով կիսվեն
բոլորի հետ՝ և յուրաքանչյուր
"Եկամուտ" անհրաժեշտ լինի
տալ ի հօգուտ բոլորի:

Կյանքն այն փորձը չէ,
որը պետք է "հայթհայթել":
Կյանքը՝ նվեր է,
որն ի սկզբանե
Ստացել եք դուք բոլորդ,
և բոլորովին էլ ոչ այն,
Ինչին ձեզ անհրաժեշտ է
օր-օրի արժանանալ:

Ցանկացած քաղաքակրթություն
հեշտությամբ կարող է
Մշակել մի համակարգ,
որտեղ հասարակությունն
Իր անհատական և խմբակային
պահանջները կբավարարի

Առանց նրա, որպեսզի
այդ հասարակության անդամները
Ստիպված լինեն հանուն
կենդանի մնալու
"Վաճառել իրենց հոգիները"
և հրաժարվել երազանքներից:

Ես Քեզ լսեցի:
Պետք է միջոց լինի
Ստեղծել սոցիալական
այնպիսի համակարգ,

Որտեղ ամեն մեկը կատարում է
քիչ թե շատ հավասար
Էներգետիկական ներդրում
և բնականաբար ստանում է
Քիչ թե շատ հավասար
վարձատրում, և այդ դեպքում
Ոչ ոք ստիպված չի լինի
քարշ տալ խղճուկ կյանք:

Եվ հանուն կենդանի մնալու
ոչ ոք ստիպված չի լինի
Հրաժարվել ցանկությունից
զբաղվել սիրելի զբաղմունքով։
Բայց ես ենթադրում եմ,
որ դա չի լինի, քանի դեռ
Մեր ամբողջ հասարակությունը
չի փոխակերպվել:

Իրականում ձեր հասարակությունն
անպայման կփոխվի,
Երբ մարդկանց մեծամասնությունը
վերջիվերջո համոզվի,
Թե որքան ավելի հեշտ է
ապրել ձեզանից նրանց,
Ովքեր արդեն ընտրել են
ճանապարհը փոխակերպման։

Վերևում Ես արդեն ասել եմ,
որ օժանդակել մարդկության
Արթնացմանը նշանակում է
ոչ թե դառնալ առաջնորդ,
Այլ քայլել, «կապված սանձին»
սեփական խորին իմացության,
Որը կհուշի քեզ մարդ լինելու
նոր միջոցը բարեշրջական:

Միշտ հիշիր.

Առաջնորդը նա չէ, ով ասում է.
"Եկ Իմ հետևից":
Առաջնորդը նա է, ով ասում է.
"Ես առաջինը կգնամ":

Չի կարելի մեկ օրվա մեջ
փոխել հասարակության կառուցվածքը,
Բայց դու կարող ես քո սեփական
օրինակի վրա վերամշակել
Եվ ցուցադրել հասարակությանը
արթնացած մարդու որակները՝
Առաջինը ոտք դնելով
այդ նոր ճանապարհի վրա: