Եվրոպայում կամ ԱՄՆ-ում հայտնված ցանկացած հայ կհաստաստի էն փաստը, որ մեզ՝ հայերիս մեծամասնությանն ավելի մեծ տարիք են տալիս, քան մեր իրականն ա: Ինչու՞:
Խոսքը ոչ միայն տեսքի, (ես որ նիհար եմ լինում՝ 26-ի կամ նույնիսկ 25-ի տպավորություն եմ թողնում) այլ՝ պահելաձևի, խոսքի, շարժուձևի: Մենք մի տեսակ տարեց ու մեծ ենք եվրոպացի ու ամերիկացի մեր տարիքայինների կողքին:
Ինձ սա շատ մանթո ա գցում, որ ճիշտն ասեմ:
Ես լավ չեմ զգում, որ իմ ընկերներից մեկը, որն, ասենք, 29 տարեկան ա, երևում ա 24 , իսկ ես, որ 28 եմ, երևում եմ 35-36:
Ու դա ասում են բոլորը:
Կրկնում եմ, որ խոսքը միայն տեսքի մասին չի: Խոսքն էստեղ խոսելու, հասուն պահելաձևի ու ինչ-որ «մեծական» vibe ունենալու մեջ ա, որ մենք նույնիսկ երբեմն չենք էլ նկատում:
Ռեինկարնացիային հավատողներն ու gnosticism ուսումնասիրողներն էստեղ կասեին՝ « դա նրանից ա, որ դու հին հոգի ես: Քո հոգին չգիտեմ որերորդ անգամ ա արդեն վերածնվում երկրի վրա՝ էդ իսկ պատճառով դա արտացոլվում ա քո մեծական պահելաձևի մեջ»:
Թողնենք ռեինկարնացիան ու գնոզը մի կողմ ու մտածենք պրագմատիկ ձևով:
Ինչի՞ ենք մենք՝ հայերս, մեծական vibe-ով:
Արդյո՞ք դա ձեզ խանգարում կամ ինչու չէ՝ օգնում ա կյանքում:
Տառապած ազգ ու տառապած սոցիալ background ունեցող ժողովուրդ ենք, դրա համա՞ր:
Շա՛տ պրոբլեմ ու սթրես ենք տեսել ու ներքուստ մի 10 տարով (մինիմում) մեծացել ենք, դրա համա՞ր:
Գրեք ձեր կարծիքները:
Արդյո՞ք ձեզ ասել են, որ դուք ձեր տարիքից մեծ եք երևում (անկախ ձեր տեսքից) ու ի՞նչ եք կարծում դրա շուրջ:
Էջանիշներ