Կարդացի: Ահավոր ցավում եմ, որ կարդալուց առաջ խիստ չեմ հարբել...
Սկզբում կարծեցի, թե գիտաֆանտաստիկ պատմվածք եմ կարդում և, ինչ մեղքս թաքցնեմ, որոշեցի, թե Ռուբին կամ Անոինգն է հեղինակը: Բայց երբ հասա "ծակոտիններ, տարալուծվել, վայկյանվա" և նման բազմաթիվ բառերի, հասկացա, որ նրանք ցանկության դեպքում էլ չէին կարող սա գրել:
Կարծում եմ, որ այս... չգիտեմ, ի՞նչ անուն տամ... ջագըրնաութի, կամ նեյորգետի, կամ միրովերսի (կապ չունի, թե ինչ անուն կարելի է սրան տալ, - ուղղակի վերցրեք նրա օգտագործած բառերից որևէ մեկն ու անվանեք այս երևույթը, որովհետև ի՞նչ տարբերություն, մեկ է, պարզ չի, թե ինչ է) հեղինակը խիստ նեղացած է Ակումբից և որոշել է պայթեցնել նրա անդամների ուղեղները:
Մոտավորապես երկու ժամ տանջամահ լինելով փորձեցի ինչ-որ բան հասկանալ... Երևի ամենահասկանալի նախադասություններն էին.
"Ահա և փրկության ձեռքը, որ նրան էր մեկնում ոսկեղեն մերկություն հագած, բոլոր երկարության լուսային ալիքները սանձած մի կին։"
"Կատվին շոյեց, և ուզեցավ վերադառնալ իր անպտուղ մտավարժանքին, երբ դիմացը կանգնեց հսկայական ջագըրնաութն, որն ինչպես կոսմիկ էպոսն էր ասում, կարող էր թափառել բոլոր չափումներով (որոնց թիվն մեկից ավել էր և տասից պակաս, բայց ոչ ինն էր, ոչ ութը և այլն)։"
" Հրաժարվեց, թե որ իր հարցն կամ իր հետ էր, կամ թշնամու և տիեզերական հավասարարն գուցե օգներ գտնել նրան։"
Համարձակներին առաջարկում եմ կարդալ զգույշ:
No... please... noօօօօօօօօօօօօօօօօ...to be continued...
Մեջբերել
Էջանիշներ