Վիստ ջան, թույլ տուր մի բան էլ ես ասեմ, լա՞վ...
Դու կարող ես յուրաքանչյուր ընտրություն կատարես ու տարբեր բաներ էլ փորձես, բայց եթե ուզում ես իրոք, որ դրանցից ինչ-որ մեկը քեզ օգնի, ուրեմն պետք է մեջիցդ իսպառ վերացնես այդ թերահավատությունն ու նեգատիվը, հասկանու՞մ ես:
Հա, լիքը մարդիկ կան, որ իրենց ոչինչ չի օգնել: Բայց կան նաև շատ-շատերը, որոնք հասել են հաջողության, ու այդպիսի մարդկանց քանակը գնալով ավելանում է: Որովհետև համ բժշկությունն է առաջ ընթանում, համ էլ մեր ներքին բժիշկն է սկսել արթնանալ:
Բայց երկուսին էլ հավատալ է պետք ուղղակի: Անվերապահորեն, այսինքն, ջնջելով միջիցդ ամեն կասկածներ:
Ռուսաստանում ապրածս տարիներին մի էքստրասենս ընկեր ունեի թատրոնում: Սա որպես երկրորդ աշխատանք ձևակերպված էր Լենինգրադի քաղցկեղի ինստիտուտում, ու սրա աշխատանքն այն էր, որ նա համոզում էր հիվանդներին, որ նրանք կարող են ապաքինվել: Եվ դրանով օգնել էր ահագին մարդկանց: Եվ դա դեռ սովետի ժամանակներում էր, իսկ մենք արդեն ինչքան առաջ ենք գնացել:
Տարբեր օրինակներ կարելի է բերել, բայց ուզում եմ քեզ ասել Վայանա Սթեյբլի մասին, որովհետև մտածեցի, որ քանի որ փորձում ես ոչ ավանդական միջոցներ, նայիր նաև Թեթա (կամ Տետա) - ապաքինումը: Ինքս ոչինչ չեմ ուզում ասել, դու ինքդ կարդա, գիրքը հենց այդպես էլ կոչվում է՝ "Тета-исцеление", կամ նայիր Յութուբում այդ մասին: Բայց նայիր լրջորեն, լա՞վ: Ավելի լավ է, սկզբում կարդա կամ նայիր հենց Վայանայի պատմությունը:
Վերջին տարիների նորություններին տեղյակ չեմ, որ ավելին ասեմ, բայց մի վեց-յոթ տարի առաջ ահագին տպավորություն էր թողել ինձ վրա:
Մեջբերել
Էջանիշներ