Ակումբցուն օգնություն է անհրաժեշտ

[VisTolog]

Էս պահը չհասկացա: Հո խաղ ու պար չի՞, եթե կարծում ես, որ չի աշխատելու, ինչո՞ւ ես էս մեթոդն ընտրում: Ասենք՝ կյանքիդ ու առողջությանդ հաշվին ապացուցեցիր, որ ոչ ավանդականը չի աշխատում, բա վերջը՞: Էդտեղ իմաստը ո՞ր մասում ա թաքնված, չեմ ջոկում:

Ոչ ավանդականը դեղաբույսերի լուծությա ընդամենը, որը կողմնակի ազդեցություն /որ ես զգամ/ չունի ու առաջին անգամը չի օգտագործվում ուռուցքների դեմ, կյանքիս ու առողջությանս էլ վտանգ չի սպառնում։ Հիմա փորձում ենք կանխարգելել, իսկ կաշխատի թե չէ՝ կիմանանք։ Եթե պետքա ընտրություն անել քիմիոթերապիայի ու պրոֆիլակտիկ դեղաբույսերի մեջ, էն դեպքում երբ քիմիան ոչ միայն չի օգնում այլ նաև վնասումա, ես իհարկե ընտրում եմ դեղաբույսը։ Դեղաբույսն էլ болиголов ու тодикамп, կոնկրետ հիմա մենակ болиголов, կաթիլ առ կաթիլ։ Ինչ վրաբերվումա ապացուցելուն, ես չեմ հավատում ոչ ավանդական բժշկության հրաշքներին, ոչ էլ քիմիոթերապիայի հրաշքներին, չնայած երբեմն փաստվումա, որ ոչ ավանդականով ավելի շատ մարդա առողջացել։

Մենք չենք գնում տարբեր բուժումների զուտ ինչ որ բան ապացուցելու համար, այլ գնալով դրանց մենք կունենանք հնարավորություն համոզվելու կամ հերքելու։

[Sambitbaba]

Վիստ ջան, թույլ տուր մի բան էլ ես ասեմ, լա՞վ...
Դու կարող ես յուրաքանչյուր ընտրություն կատարես ու տարբեր բաներ էլ փորձես, բայց եթե ուզում ես իրոք, որ դրանցից ինչ-որ մեկը քեզ օգնի, ուրեմն պետք է մեջիցդ իսպառ վերացնես այդ թերահավատությունն ու նեգատիվը, հասկանու՞մ ես:

Հա, լիքը մարդիկ կան, որ իրենց ոչինչ չի օգնել: Բայց կան նաև շատ-շատերը, որոնք հասել են հաջողության, ու այդպիսի մարդկանց քանակը գնալով ավելանում է: Որովհետև համ բժշկությունն է առաջ ընթանում, համ էլ մեր ներքին բժիշկն է սկսել արթնանալ:
Բայց երկուսին էլ հավատալ է պետք ուղղակի: Անվերապահորեն, այսինքն, ջնջելով միջիցդ ամեն կասկածներ:

Ռուսաստանում ապրածս տարիներին մի էքստրասենս ընկեր ունեի թատրոնում: Սա որպես երկրորդ աշխատանք ձևակերպված էր Լենինգրադի քաղցկեղի ինստիտուտում, ու սրա աշխատանքն այն էր, որ նա համոզում էր հիվանդներին, որ նրանք կարող են ապաքինվել: Եվ դրանով օգնել էր ահագին մարդկանց: Եվ դա դեռ սովետի ժամանակներում էր, իսկ մենք արդեն ինչքան առաջ ենք գնացել:

Տարբեր օրինակներ կարելի է բերել, բայց ուզում եմ քեզ ասել Վայանա Սթեյբլի մասին, որովհետև մտածեցի, որ քանի որ փորձում ես ոչ ավանդական միջոցներ, նայիր նաև Թեթա (կամ Տետա) - ապաքինումը: Ինքս ոչինչ չեմ ուզում ասել, դու ինքդ կարդա, գիրքը հենց այդպես էլ կոչվում է՝ "Тета-исцеление", կամ նայիր Յութուբում այդ մասին: Բայց նայիր լրջորեն, լա՞վ: Ավելի լավ է, սկզբում կարդա կամ նայիր հենց Վայանայի պատմությունը:
Վերջին տարիների նորություններին տեղյակ չեմ, որ ավելին ասեմ, բայց մի վեց-յոթ տարի առաջ ահագին տպավորություն էր թողել ինձ վրա: