Օրագրային զրույցներ

[Աթեիստ]

@Աթեիստ, կարո՞ղ ենք Անձնական օրագրերի ենթաբաժնում թեմաների համար «Բնորոշիչ» ավելացնել, ոնց որ Ստեղծագործական բաժնում կան բնորոշիչներ՝ արձակ, պոեզիա, որ թեմայի վերնագրում կարմիրով երևում են: Կարո՞ղ ենք էդպես էլ Անձնական օրագրերում «փակ օրագիր», «բաց օրագիր» կսմ նմանատիպ կարմրատառ բնորոշիչներ ավելացնել:
Ես ինքս էդ տեխնիկական հնարավորությունը չունեմ:

Դեռ չեմ գտնում, թե դա ոնց ա արվում։
Գտնեմ, տեղյակ կպահեմ։

[StrangeLittleGirl]

Էս ինչ մեծ պատմություն ա սարքվում էս ստից հարցից։ Անձամբ ես խոստանում եմ երբևէ էլ ոչ մեկի գրառումը չմեջբերել, ակումբում չքննարկել։ Բայց չեմ խոստանում սքրինշոթ չանել, ուրիշ տեղերում չքննարկել։ Իսկ իմ օրագրային գրառումների հետ կարող եք անել ինչ ուզում եք։

[մարդ եղած վախտ]

իմ օրագրի համար բլոգային գրառում արեցի․․․ տենց երևի թե հարցը կփակվի

[Sambitbaba]

Առհասարակ հասկացել եմ, որ էդ միֆական «երրորդ աչքը» իրականում ուրիշի աչքն ա:

Հա, բայց էն «ուրիշի աչքը», որով դու ինքդ ես սովորել նայել քեզ վրա...

[ivy]

Էս ֆորումի ծրագիրը վաղուց թարմացնել է պետք: Անհրաժեշտ է հնարավորություն, կարճ ռեակցիա տալու ամեն մի նախադասությանն ու բառին, ասենք՝
- Ախխխխ, սրտովս ա
- Էս մեկը թույն/բոմբ/սբանող էր
- Յախկ, մենակ քեզնից սենց մտքեր կարելի էր սպասել, անաաասուուուն
- Էս մոմենտը ուզում եմ քննարկել, կլնի՞ կյանք
- Պաչում եմ ազիզ, չդնես, լավ կլինի
- Զզզվում եմ քեզնից, օձ
- Աաաաաա՜հ, աաաաա՜հ, օօօօօօօ՜հ... ըմմմմմմ․․․

Օրինակ ես իմ յուրաքանչյուր գրառմանը կուզենայի նախ բոլոր ակտիվ մասնակիցները (դե բոլոր 6 հոգիդ) շնորհակալություն ու վարկանիշ տային, ու մեկը մյուսին հերթ չտալով քննարկեին, թե ոնց են ստացվել էսքան հոյակապ մտքերը, ու ինչի հնարավոր չի ավելի թույն մտքեր արտահայտել։
Ու ես օրվա ընթացքում մի 426 անգամ կբացեի գրառումս նորից կկարդայի ու կնայեի ռեակցիաներին ու հերթական անգամ ակումբազմի գալարումների մեջ կընկնեի մի երկու րոպե։
Հետո մի երկու չաշխատող տող կավելացնեի պռոյեկտիս կոդերին, մի երկու տուֆտա նամակի կպատասխանեի, իբր գործ եմ անում, հետո մաստուրբացիա ըստ պահանջի, հետո մի հատ կոֆե, ու նորից կգայի ու՝ աաաաա՜հ, աաաաա՜հ, աաաաա՜հ․․․

Հ․Գ․ Էսօր վիսկու զահլա չունեմ։

Առանց թարմացնելու էլ, ոնց որ թե էդ գրածդ ամեն ինչը լավ էլ կա մեր թաղերում

Իսկ դու առանց վիսկու էլ կարգին կրեատիվ ես:
Քո ասած, մնացել ենք 6 հոգի մարդ, ամեն մեկի տաղանդներն ավելի լավ են սկսել երևալ. առաջներում չէի նկատել քո էս ստեղծագործ ջիղը:

[Բարեկամ]

Էս ինչ մեծ պատմություն ա սարքվում էս ստից հարցից։ Անձամբ ես խոստանում եմ երբևէ էլ ոչ մեկի գրառումը չմեջբերել, ակումբում չքննարկել։ Բայց չեմ խոստանում սքրինշոթ չանել, ուրիշ տեղերում չքննարկել։ Իսկ իմ օրագրային գրառումների հետ կարող եք անել ինչ ուզում եք։

Դե մի քիչ էլ արհեստականորեն թեմաներ ենք ստեղծում֊բզբզում էս անթեմա ֆորումում, որ մարդիկ չձանձրանան ու չթողնեն էս հարթակը նորից տարիներով ամայի

[StrangeLittleGirl]

Դե մի քիչ էլ արհեստականորեն թեմաներ ենք ստեղծում֊բզբզում էս անթեմա ֆորումում, որ մարդիկ չձանձրանան ու չթողնեն էս հարթակը նորից տարիներով ամայի

Հա էլի, մանավանդ որ օրագիր քննարկել էլ չի կարելի, ստիպված քննարկելն ենք քննարկում

[մարդ եղած վախտ]

Հա էլի, մանավանդ որ օրագիր քննարկել էլ չի կարելի, ստիպված քննարկելն ենք քննարկում

մորթիք էլի :\

[ivy]

մորթիք էլի :\

Ամեն ինչ քեզ վրա մի վերցրու։ Եթե էս թեման նախկիններում (մինչմևական ժամանակներում) պարբերաբար հայտնված չլիներ, հաստատ հիմա էսքան չէինք խորանա՝ մի պստիկ միջադեպի պատճառով։
Հետն էլ ֆորումը էնպիսի տեղ է, որտեղ անհատական լուծումներն էդքան էլ չեն համապատասխանում ֆորմատին, ընդհանուր կանոններ ու լուծումներ են պետք, որն էս պարագայում էդքան էլ հեշտ չի, դա էլ է նպաստում նրան, որ էսքան քննարկում ենք։
Բլոգ եթե լիներ կամ ուրիշ մի տարածք, որտեղ ամեն մեկն իր կանոններն է ստեղծում իր սեփական տարածքի, իր գրառումների, դրանց քննարկումների և հետևորդների քոմենթների համար, ամեն ինչ մի քիչ ուրիշ կլիներ։ Էստեղ ընդհանուր կանոններ են գործում, տարածքն էլ՝ իր բոլոր գրառումներով, ֆորումինն է (երևի դրա համար էլ ֆորումների կյանքը երկար չէր․ էս կոնցեպտը ոչ բոլոր անհատականություններին է հարմար թվում)։

Բայց էս հարցին ոնց որ թե ընդհանուր լուծում չենք գտնի․ ամեն մեկը մի բան է ակնկալում՝ իր օրագրի հետ կապված։ Դրա համար ընդհանուր կանոների մեջ թարմացում չեմ մտցնի, բայց ուշադիր կլինեմ անձնական օրագրերի մեջբերումների հանդեպ, չնայած չեմ կարծում, որ էս քննարկումից հետո սա պրոբլեմ առաջացնող հարց լինի (գոնե էս քննարկման մասնակիցների կողմից հրահրվող)։

Էնպես որ, լավ էր, որ էսքան խոսեցինք

[Վիշապ]

Վերջերս երբևէ մշտապես Հայաստան չվերադառնալու միտքը փոխարինվել է մի ուրիշով. ես ո՞նց եմ Հայաստանում ապրել մինչև քսանհինգ տարեկան։ Ու ինչու՞ եմ ես էսքան մշակութապես տարբեր մյուսներից։ Ի վերջո, նույն միջավայրում եմ մեծացել, դպրոց ու համալսարան գնացել։

Էս հարցերը հատկապես սրվում են, երբ ամեն անգամ որևէ բան եմ անում Հայաստանի հետ ու ամեն անգամ բախումներ են լինում մշակութային տարբերությունների պատճառով։ Ու էդ տարբերությունները մասնավորապես վերաբերում են ժամանակին։ Երբ ինձ ասում են՝ ո՞նց ես էդքան բան հասցնում, շատ պարզ պատասխան կա. ժամանակս ճիշտ եմ կազմակերպում։ Իսկ էդ ճիշտ կազմակերպման համար ինձ պետք է հստակ իմանալ, թե ինչին ինչքան ժամանակ եմ տրամադրելու։ Ու եթե որևէ մեկն իմ ժամանակային սահմանները չի հարգում, մեծ բախում է լինում։

Ժամանակային սահման կոչվածը շատ բաներ կարող է նշանակել. հանդիպումից ուշանալ, հանդիպման օրը փոխել կամ շատ շուտ չտեղեկացնել հանդիպման մասին (հատկապես երբ դա ներառում է դեպի Հայաստան ճամփորդություն), վերջնաժամկետները չհարգել, հանդիպումը նախատեսվածից երկար անցկացնել (կամ ընդհանրապես չնախատեսել, թե ինչքան է տևելու) և այլն։

Ասենք էնպես չի, որ եկա Դանիա ու հրաշքով սկսեցի ժամանակիս էդքան լուրջ վերաբերվել։ Միշտ էլ էդպիսին եմ եղել ու միշտ էլ Հայաստանում դրա պատճառով կոնֆլիկտներ եմ ունեցել։ Բայց չեմ հասկանում՝ ո՞նց եմ ընդհանրապես դիմացել ու ո՞նց եմ կարողացել ֆունկցիոնալ լինել, գերազանցությամբ դպրոց-համալսարան ավարտել ու անգամ աշխատել։ Իհարկե, ժամանակի ընթացքում սովորել եմ գոնե անձնական շփումներում մի քիչ ներողամիտ լինել, բայց գործնականի դեպքում նույնիսկ ավելի անհանդուրժող եմ դարձել։ Ու ամեն անգամ նյարդային կծիկ եմ դառնում նման բաներից հետո, մի քանի օր է պետք լինում, որ վերականգնվեմ։

Իսկ ո՞նց եմ էսպիսին դարձել հարցին հարցով պատասխանեց ամուսինս. ի՞նչ ես տեսել մեծանալուց։ Ու հա, իմ ընտանիքի բոլոր անդամները պարտաճանաչ են եղել։ Իսկ հորս՝ վերջնաժամկետներին հավատարիմ մնալու մասին նույնիսկ ծիծաղելի պատմություններ կան։ Բայց էստեղ էլ հարց է առաջանում. ինքը ո՞նց է կարողացել ապրել էդ հասարակությունում ու էդքան պրոդուկտիվ լինել։

Մի երկրորդ խնդիր էլ կա, որ էլի չեմ հասկանում՝ ո՞նց եմ էդքան ապրել Հայաստանում ու չգժվել։ Բայց դրա մասին մի ուրիշ անգամ։

Բյուր, հեչ մտքովդ անցել ա, որ կարող ա ասենք Աֆղանստանում ծնված լինեիր, կամ խոսքի Բիրմայում, կամ հեռու չգնանք՝ Իրանում, ու տեսնես էլի սենց ինքնասիրահարված դանիացի էի՞ր լինելու

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, հեչ մտքովդ անցել ա, որ կարող ա ասենք Աֆղանստանում ծնված լինեիր, կամ խոսքի Բիրմայում, կամ հեռու չգնանք՝ Իրանում, ու տեսնես էլի սենց ինքնասիրահարված դանիացի էի՞ր լինելու

Չէ, չի անցել

[ivy]

Բյուր, հեչ մտքովդ անցել ա, որ կարող ա ասենք Աֆղանստանում ծնված լինեիր, կամ խոսքի Բիրմայում, կամ հեռու չգնանք՝ Իրանում, ու տեսնես էլի սենց ինքնասիրահարված դանիացի էի՞ր լինելու

Էս գրառումը որ տեսա, մտածում էի՝ ջնջել որպես «վիրավորական», թե թողնել։
Գրառման ուղերձը երևի հնարավոր կլիներ նաև առանց «ինքնասիրահարված» ու նման պիտակների արտահայտել։
Խնդրում եմ ավելի հարգալից լինել միմյանց հանդեպ։

[StrangeLittleGirl]

Էս գրառումը որ տեսա, մտածում էի՝ ջնջել որպես «վիրավորական», թե թողնել։
Գրառման ուղերձը երևի հնարավոր կլիներ նաև առանց «ինքնասիրահարված» ու նման պիտակների արտահայտել։
Խնդրում եմ ավելի հարգալից լինել միմյանց հանդեպ։

Վիշապն ուղղակի տեղյակ չի, որ գրառման երկրորդ՝ չգրված մասը հենց էդ տիպի գրառումներին կամ ավելի ճիշտ իրական կյանքում էդ տիպին վարք ցուցաբերողների մասին էր լինելու։ Հետաքրքիր ա, որ տենց ձեւակերպումով ուղղակի ապացուցում ա էն, ինչից մինչեւ հոգուս խորքը զզված եմ։

[Վիշապ]

Վիշապն ուղղակի տեղյակ չի, որ գրառման երկրորդ՝ չգրված մասը հենց էդ տիպի գրառումներին կամ ավելի ճիշտ իրական կյանքում էդ տիպին վարք ցուցաբերողների մասին էր լինելու։ Հետաքրքիր ա, որ տենց ձեւակերպումով ուղղակի ապացուցում ա էն, ինչից մինչեւ հոգուս խորքը զզված եմ։

1. Բյուր ջան, իրեն ինչ-որ շերտից (կարևոր չի) բարձր դասող ու քամահրանք արտահայտող կամայական սնոբային գրառում բացասական ռեակցիա է առաջացնելու անկախ նրանից, թե ինչքան օբյեկտիվ ես դու։ Ինձ թվում է՝ սա հասկանալու համար ոչ գիտական աստիճան է պետք ունենալ, ոչ էլ հոգեբան է պետք լինել։
Ու էս տեսանկյունից, քո գրառումով դու ինձ մաքուր հայաստանցի հայ ես հենց հիմա երևում, սիրելիս, այսինքն դանիական համեստությունը մոտդ չի երևում

2. Էնպես չի, որ ես հետդ համաձայն չեմ հայերիս կազմակերպվածության առումով, դե ընդհանուր առմամբ, բայց կարելի է հաշվի առնել, որ հայերիս մեջ նշմարելի քանակով կազմակերպված մարդիկ էլ կան էլի, բացի քեզնից, չարժի սաղ Հայաստանի վրա ոտքերը սրբել, ու անկախ ամեն ինչից չարժի մեզ շատ ստորացնել, առանց էդ էլ նեղն ենք ։Ճ

3. Մյուս կողմից էլ սեփական եզակիության մասին բարձրաձայնելը քեզ ոչ մի օգտակար բան չի տալիս, եթե դու նույնիսկ իսկապես եզակի ես ու զզված ես մնացյալ բոլոր հետամնացներից, մարդիկ եզակիներին չեն սիրում, օրինակ Հիսուս Քրիստոսին խաչեցին, եթե հիշում ես։

4. Ես վաղուց սովոր եմ քո ինտելեկտուալ-էմոցիոնալ-սուբյեկտիվ-մեկ-մեկ-էլ-հնարած մտքերին ու զգում եմ, որ սեփական անձիդ նկատմամբ քննադատությունը տանել չես կարողանում, բայց սա քո «միչև հոգուդ խորքը զզված»-իդ ի պատասխան

5. Թեթև տար, կետո արա։

Հ․Գ․ Եթե վիրավորական է, ջնջեք, ուղղակի ասեմ, որ Բյուրի գրառումն էլ առանձնապես պոզիտիվ չի

[StrangeLittleGirl]

1. Բյուր ջան, իրեն ինչ-որ շերտից (կարևոր չի) բարձր դասող ու քամահրանք արտահայտող կամայական սնոբային գրառում բացասական ռեակցիա է առաջացնելու անկախ նրանից, թե ինչքան օբյեկտիվ ես դու։ Ինձ թվում է՝ սա հասկանալու համար ոչ գիտական աստիճան է պետք ունենալ, ոչ էլ հոգեբան է պետք լինել։
Ու էս տեսանկյունից, քո գրառումով դու ինձ մաքուր հայաստանցի հայ ես հենց հիմա երևում, սիրելիս, այսինքն դանիական համեստությունը մոտդ չի երևում

2. Էնպես չի, որ ես հետդ համաձայն չեմ հայերիս կազմակերպվածության առումով, դե ընդհանուր առմամբ, բայց կարելի է հաշվի առնել, որ հայերիս մեջ նշմարելի քանակով կազմակերպված մարդիկ էլ կան էլի, բացի քեզնից, չարժի սաղ Հայաստանի վրա ոտքերը սրբել, ու անկախ ամեն ինչից չարժի մեզ շատ ստորացնել, առանց էդ էլ նեղն ենք ։Ճ

3. Մյուս կողմից էլ սեփական եզակիության մասին բարձրաձայնելը քեզ ոչ մի օգտակար բան չի տալիս, եթե դու նույնիսկ իսկապես եզակի ես ու զզված ես մնացյալ բոլոր հետամնացներից, մարդիկ եզակիներին չեն սիրում, օրինակ Հիսուս Քրիստոսին խաչեցին, եթե հիշում ես։

4. Ես վաղուց սովոր եմ քո ինտելեկտուալ-էմոցիոնալ-սուբյեկտիվ-մեկ-մեկ-էլ-հնարած մտքերին ու զգում եմ, որ սեփական անձիդ նկատմամբ քննադատությունը տանել չես կարողանում, բայց սա քո «միչև հոգուդ խորքը զզված»-իդ ի պատասխան

5. Թեթև տար, կետո արա։

Հ․Գ․ Եթե վիրավորական է, ջնջեք, ուղղակի ասեմ, որ Բյուրի գրառումն էլ առանձնապես պոզիտիվ չի

1. Քամահրանք որտե՞ղ տեսար։ Ես իմ գրառմամբ իմ հուսահատությունն էի արտահայտում։ Թե քեզ թվում ա ինձ դզում ա անընդհատ իմ ազգակիցների հետ էսպիսի ստից թեմայով տուրումդփոցների մեջ լինելը կամ մեծամասնության մեջ փոքրամասնություն լինելը, չարաչար սխալվում ես։

2. Կազմակերպ-անկազմակերպ բառեր չեմ օգտագործել, էդ դու ես օգտագործում։ Ես զուտ տարբերություն եմ ընդգծել՝ առանց գնահատական տալու։

3. Հա, գիտեմ, որ ակումբում ինձ չեք սիրում, ես էլ գրում եմ, որ ձեր ներվերը սղոցեմ։ Բայց երևի սխալ եմ անում, չպիտի ձեզ պատվեմ իմ ժամանակով։

4. Մինչև հոգուս խորքը թքած ունեմ

5. Թեթևը դու տար, ես թեթև տանելու չունեմ