Պատկերացրու, որ ճկույթդ իրեն առանձին մեկն է համարում. մի օր ճակատդ է քորում, մի օր ականջդ, մի օր քիթդ... և այդպես տարիներ շարունակ: Ու մեկ էլ իմանում է, որ մարմինդ շատ լավ գիտի իր բոլոր շարուժումների մասին: Եվ սկսում է համարել, որ ուղղակի անհնար է, որ մարմինդ այդ ամենն իմանա...
Իսկ պատկերացրու, որ քո ամեն բջիջն է իրեն առանձին անհատ համարում...
Պատկերացրու, որ օվկիանոսի կաթիլն էլ համարում է, որ օվկիանոսն իրենից տեղեկություններ չունի...
Դրանից ինչ է, իրականությունը փոխվու՞մ է:
Բայց պատկերացրու, եթե մի պահ կաթիլը հասկանա, որ ինքը օվկիանոսի մասնիկն է: Հասկանա և ընդունի: Հենց այդ պահին օվկիանոսի բոլոր կաթիլների մասին տեղեկություններն իրենը կդառնան:
Էջանիշներ