a little poetry

**ivy** · 01.08.2018, 23:41

Սիրուն ա շատ

Մյուսներն էլ ցույց տուր։

**Պի319** · 01.08.2018, 23:46

սուսուփուս նստել
ծնկներդ գրկած
մազերս թողնել
մատներիդ խաղին
կիսալույսի մեջ
արտացոլանքդ
ծովագույն տեսնել
ու նայել երկար
քո սպիտակահեղց
ուսոսկրներին
լուռումունջ նստել
կարմրիկ գորգին
ուղիղ դեմ դիմաց
պատմել գույներից
մարդկանցից խոսել
որ պիտի լինեն
կիսամթի մեջ
աչքերիդ փայլը
ձեռքերիս զգալ
ու ամենումդ
գոյս կորցնել
ու անէանալ
ու անհետանալ

**Պի319** · 01.08.2018, 23:48

destruction
կարծես թե
երջանիկ ենք
ու ոչ մի երկինք
չի պատրաստվում
փլվել խաղաղ գլխներիս
ու ոչ մի հող չի պատրաստվում
փախչել ոտքներիս տակից
ու ոչ ոք չի որոշել
կրակել մեր մեջքին
կամ հենց ճակատին՝
ինչ-որ տեղից դուրս գալով՝
անսպասելի:
կարծես թե
ամեն ինչ կարգին է.
մեջս մի փոքր փլվել է երկինքը
ու կապույտ ճաքերից հրեշտակներն են
աչքով անում,
հողը մի թեթեւ փախչում է ոտքերիս տակից՝
ընկնելու ելքով
ու ինչ-որ մեկը
ինչ-որ տեղից դուրս գալով
կրակում է ուղիղ
սրտիս՝
անելք:

**Sambitbaba** · 04.08.2018, 06:44

Շնորհակալություն:
Շատ լավն են:
Էլի եմ ուզում...

**Պի319** · 04.08.2018, 14:06

դու հավատում ես,
որ շուտով գարուն է
ու լուսանցքերում ծաղիկներ են բացվելու դեղին,
որ փետրվարները նահանջելու են հեռու-հեռու-հեռու
ու մնալու են նկարներում միայն՝
միասին բարձրացած տանիքներին արված:
դու մտածում ես,
որ շուտով կմոռանաս ձմռան մասին,
մտքիցդ կհանես սայթաքումները բոլոր,
ու ոչ միային սառույցին,
որ մուրաբայով թեյեր կխմես
հիշողություններ կուլ տալով,
ու մարտը թեթեւ ձեռքով ամեն ինչ
իր տեղը կգցի:
քեզ թվում է՝
ձյունի հետ մաքրվելու են
դեպքերն ու դեմքերը մայթերից,
որ նահանջները լինելու են հստակ ու անսահման պարզ,
որ գուցե, գիտե՞ս,
կփոխվի սարյանի այգու հին նստարանի դերը
գարնան հետ
ու սառույցը կդառնա ջուր,
կհոսի ինչ-որ տեղ հանդարտ:
քեզ ասել են՝
փետրվարն ունի 28 օր,
Թե այն տարվա ամենակարճլիկ ամիսն է,
որ կա:
բայց դու, ամեն դեպքում, հույս չունենաս,
մենք չտեղավորած տխրություն ունենք
ձմռան օրերում,
մի քանի ձեռքեր կան, որոնք պիտի տաքացնենք,
ու մի քանի պարանոց, որոնց համար շարֆ ենք դառնալու
ընթացքում մի քանի հոգեվարք պիտի ապրենք վրադիր՝
վերջին օրերին պարտավորվելով մոռանալ օրացույցին նայել.
փետրվարի 29,
30,
31:

(Նոթբուքում էնքան քիչ բան ունեմ, իրենցից մեկը)

**Sambitbaba** · 04.08.2018, 19:20

Պի319-ի խոսքերից

(Նոթբուքում էնքան քիչ բան ունեմ, իրենցից մեկը)

Իսկ տետրերիդ մեջ ունե՞ս գրած
կամ կոնֆետների թղթերին հանձնած
պատի օրացույցի էջերին խզբզած
պատշգամբիդ բազրիքի վրա ճանկռռռտած...

հավաքիր ու բոլորը բեր այստեղ
անպայման

**Պի319** · 04.08.2018, 21:31

Սովորականից շատ եմ մտածում
Քո մասին
Կարմիրի մասին
Միտքս ոնց որ Ամստերդամի
Կորած փողոցները լինի՝
Մի երկու հոգի են
Ամեն մեկն իր երաժշտությամբ
Իր գործերով
Ու ես
Հենց էդտեղ,
Էդ երկուսից խոսքի անլսելիության չափ հեռու
Քեզ սեր կխոստովանեի,
Սեր իմ,
Եթե բառերը էսքան պարզ չլինեին
Զգացմունքի առաջ
Ես քեզ համար Բրել կմիացնեի
Կարմիր լապտերների տակ,
Ես Պրեւեր կկարդայի քեզ համար
Իմ սեր
Որովհետեւ նրանից հետո
Դու լավագույնն ես,
Որ պատահել է հետս
Որովհետեւ եթե նա բանաստեղծություններ էր գրում
Դու բանաստեղծություն ես, որ կաս՝
Երկնային,
Բարձր,
Կարմիր
Կարմիր
Կարմիր
Իմ բոլոր մոխրագույն օրերում։