Եվրոպաներում շատ եմ ռուսների հետ շփվել, բայց հենց ՌԴ-ում բնակվողների հետ մի քանի տարի առաջ էի ինտենսիվ շփման մեջ:
Մի հատ ստրատեգիա խաղի ափփ կար, որ ամիսներով խաղում էիր:
Տնտեսություն ու բանակ էիր զարգացնում, պատերազմներ ու բանակցություններ վարում և այլն:
Տենց մի հատ ռուսական կլանի անդամ էի դառել ու, գլուխ գովալ չլնի, միառժամանակ հետո էլ ինձ էդ իրանց կլանի լիդեր ընտրեցին: Բայց էդ ուրիշ պատմություն ա:
ՈՒրեմն էդ վախտերը կակ-ռազ Ղրիմի բազարն էր գնում ու էդ կլանի ընդհանուր չաթում, սաղ 100 անդամներով, ամբողջ օրը էդ հարցն էին թեժ քննարկում:
Ես էլ, ձեռի հետ, Արցախի ու Ղրիմի հետ զուգահեռներ էի տանում ու մեր դիրքորոշումն ահագին ռեկլամ անում:
Ինչ եմ ուզում ասել.
ընդեղ ընենց զապուշըննի վիճակ էր, որ մարդիկ կային՝ դաժը կուրսի չէին, թե հայերը քրիստոնյա են..
Հիմա չգիտեմ ոնց ա, բայց հա՝ 100% բոլոր ժամանակներում մենք բեսամբ կաղացել ենք մարքեթինգից ու մեզ բարենպաստ լույսի ներքո մատուցելուց:
Եթե էլ ինչ-որ բաներ անհատական մակարդակի վրա փորձել են արվել, ապա պետական մակարդակում հաստատ բավարար ուշադրություն էս հարցին չի դարձվել և ոչ մի ժամանակներում...
Էջանիշներ