Երևի սխալ հասկացար, Հարդ ջան... Ասածս համեմատություն էր ուղղակի: Սովորաբար չեմ սիրում բացատներ թողնելը, բայց ոչ քեզ մոտ, իսկ քեզ մոտ չսիրեցի ավելորդ բացատները գծիկից առաջ և հետո:Հարդ-ի խոսքերից
Sambitbaba ջան, ես ինքս եմ էն մարդկանցից ով տանել չի կարողանում ստորակետ վերջակետից հետո բացատի բացակայությունը: Պատմվածքում եթե էդպիսի բաներ են եղել հաստատ ինչ որ տեխնիկական սխալի արդյունքում, ես գրելուց նման բան չէի կարող անել
Բայց դա տեխնիկական և ուղղվող բաներ են, սիրելիս: Կարևորը, որ գործդ հիմնականում լավն էր: Ու հուսով եմ, որ հետագայում ավելի լավերով կզարմացնես:
Շատ հնարավոր է, որ այդպես է: Ես չեմ սիրում այս մասին խոսել, քանի որ ձեր, երիտասարդների համար ասածս "քայնդ օֆ" հետադիմական է հնչելու: Բայց երբևիցէ չեմ ունեցել այլ կարծիք գրականության, կամ ընդհանրապես արվեստի վերաբերյալ իմ կյանքի բոլոր գիտակից տարիների ընթացքում:Ի՞նչն ա սերիալացնում: Հայերեն խոսակցական լեզվով մարդկային հարաբերություննե՞րը: Կարող ա՞ դա նրանից ա որ հայերենով էսօր մեծապես վատ որակի սերիալներն են նկարահանվում ու դա ա մեղավոր որ եթե լեզուն կիրառական հայերենն ա ուրեմն ասոցացնում ա հայկական սերիալի հետ: Ո՞նց պետք ա գրվեր նույն տեքստը, որ լիներ համ գործածական, համ ոչ սերիալային:
Արվեստը՝ դա այն է, ինչ իր հետևից է տանում մասսաներին: Գիտակցում ենք դա մենք թե ոչ, համաձայն ենք դրա հետ թե ոչ, բայց հենց այդպես է, որ կա: Դա մեր արյան մեջ է, և դրա հետ ոչինչ անել մենք չենք կարող:
Եվ ուրեմն, այն պետք է միշտ վեր լինի կիրառականից: Եվ հենց "կիրառական արվեստ" հասկացողությունն էր, որ սկսեց քանդել արվեստի տունը:
Մարդ միշտ ձգտում է նրան, ինչի պակասությունը զգում է իր մեջ: Իսկ արդյո՞ք "կիրառականի" մեջ շատ է այն, ինչ չկա քո մեջ և ինչին կձգտեիր...
Կարծում եմ, հենց դա է պատճառներից մեկը, որ "Ով է մարդ իրականում" թեմայում գրառումները կարդալուց հետո մարդ ուզում է վերջ տալ կյանքին. դրանք առանց ձգտում մարդկանց գրառումներ են, ում ձգտումները սկսել են մեռնել կիրառական արվեստներում...
Քանզի, գիտակցության, արյան մեջ ունենալով համոզմունքը, որ պետք է ձգտես արվեստի պարունակությանը, և տեսնելով որ այդ պարունակության մեջ դրան ձգտելու առանձնապես ոչինչ չկա, - բնականաբար սկսելու ես լրիվ հակառակ կողմի վրա փնտրել քեզ հետաքրքրություններ...
Փառք Աստծո, որ մարդու գիտակցությունը հնարավորություն ունի նաև ժամանակ առ ժամանակ մեծ "ուբոռկա" կատարել իր պահեստներում ու դեն նետել կուտակած աղբը:
Եվ այդ պատճառով լիովին համաձայն եմ Բարեկամի հետ, երբ լեզբիների մասին քո հարցին տված Բյուրի պատասխանին նա արձագանքում է. "Հիմա արդեն հակառակն է կլիշե":
Իսկ երբ Բյուրը չի համաձայնվում դրան. "Չէի ասի։ Դու քանի՞ ժամանակակից գործ ես կարդացել նույնասեռական զույգերի մասին։ Ահագին քիչ են։", -
- կասեի, որ բոլորովին էլ պարտադիր չէ, որ դա շատանա թղթի վրա, քանի որ գիտակցության մեջ մենք արդեն դրանից օվերդոզ ենք եղել: Եվ ուրախ եմ տեղեկացնել, որ մոտենում է ուղեղի մաքրման ժամանակը:
Եթե Շեքսպիրը գրեր Բուկովսկու "կիրառական" բառապաշարով, ասօր ալամ աշխարհն իրար հետ կշփվեր երեք բառով ընդամենը. ֆաք, սաք և շիթ...
Մեջբերել
Էջանիշներ