Ցմահ բանտարկյալներից մեկի մասին քննարկում

[Mephistopheles]

Կարաս հետ վերցնես ։)

Բյուր քեզ մեկ ա սիրում եմ... Գրառմեն մասին էր խոսքը... դիրքորոշումդ չեմ ընդունում, բայց քեզ ընդունում եմ... նույնն էլ մնացածներին... կարելի ա 1000 տարի էլ վիճել, բայց էդ արդեն ուրիշ թեմա ա

[StrangeLittleGirl]

Բյուր քեզ մեկ ա սիրում եմ... Գրառմեն մասին էր խոսքը... դիրքորոշումդ չեմ ընդունում, բայց քեզ ընդունում եմ... նույնն էլ մնացածներին... կարելի ա 1000 տարի էլ վիճել, բայց էդ արդեն ուրիշ թեմա ա

Հա, չվիճենք էլի: Արդեն էս թեման ոնց կարար քննարկվեր, քննարկվել ա:

[Sambitbaba]

Իհարկե տվել եմ։ Իսկ ինչ եթե կա՞. շատ լավ, ոչինչ )) Ոչինչ չի փոխվի իմ կյանքում։
Իսկ այ դու վախենում ես էդ հարցից, իսկ ի՞նչ եթե ոչ մի փորձ էլ չկա։ Էդ դեպքում քո ամբողջ աշխարհընկալումը կքանդվի, իսկ իմը կմնա նույնը։
Ես հենց էդ առողջ սկեպտիցիզմի պակասի մասին եմ խոսում, որ կա քո մոտ։

Արէա ջան, ամբողջ բանն այն է, որ առողջ սկեպտիցիզմի ժամանակներն ինձ համար արդեն վաղուց անցել են, այդ հասկացաղությունն ինձ համար հիմա խաբկանքի պես մի բան է նշանակում: Ոնց որ ասես, ասենք. "առողջ թոքերի բորբոքում": Առողջով չի լինում, կամ ունես, կամ չունես: Այդ պատճառով է, որ շատ ճիշտ ես նկատել. ես "առողջ սկեպտիցիզմ" չունեմ:
Բայց չունեմ նաև մի շատ ավելի կարևոր բան ինձ համար. չունեմ կասկած, որ գոյություն ունի անհնարին ինչ-որ բան:
Անհնարին ոչինչ գոյություն չունի: Գոյություն ունի գիտելիքների պակաս:

Հա, մոռացա ասել, որ վախենում եմ ես միայն մեկ... չէ, երկու բանից. որ քեզպեսները, ում ես շատ հարգում ու սիրում եմ, ինձ չեն ուզում հասկանալ, ու որ զրույցների, առավել ևս վեճերի մեջ՝ ձեզանից մեծ չերևամ, քանզի համարում եմ, որ դա ոչ մի կապ չունի, որովհետև մեր իրական, ամբողջական, հավերժական կյանքում մենք բոլորս էլ միևնույն տարիքին ենք: Բայց երբեմն, ինչպես, օրինակ, այս պահին, այս երկրորդ վախըս շրջանցել չի ստացվում, քանի որ մեր զրույցը, քո հարցը՝ ակամա բերում են դրան, իսկ ազնվորեն չպատասխանել քեզ ես արդեն չեմ կարող:

Արէա ջան, իսկ ի՞նչ, եթե ես ոչ թե վախենում եմ ասածիդ պես, այլ ասածդ "ազատ սկեպտիցիզմի" փորձն արդեն ապրել եմ մոտավորապես 32 տարի առաջ, երբ ինքս էլ՝ մոտավորապես 32 տարեկան էի, ու հիմա, քեզ նայելով, այն ժամանակների ինձ եմ հիշում ուրախությամբ... Այդ դեպքում դու կուզեի՞ր, որ ապրելով քո երկու կյանքին հավասար ժամանակաշրջան, ես մնացած լինեի իմ նույն մտածելակերպին, նույն աշխարհընկալմանը, նույն հայացքներին...

Հավատա, սա միակ բանն է, ինչից ամբողջ կյանքումս ոչ թե վախեցել, այլ սարսափել եմ. հանկարծ մի պահ համարել, որ վերջ, ես ամեն ինչի հասել եմ, ամեն ինչ գիտեմ ու ոչնչի կարիք (հոգևորի հարցում) այլևս չունեմ: Երդվում եմ քեզ, եթե հանկարծ գա մի այդպիսի պահ իմ կյանքում, ես անմիջապես վերջ կտամ կյանքիս, քանի որ այն այլևս անիմաստ կդառնա:

Աշխարհընկալումը՝ բոլորինը, - պետք է քանդվի ամեն վայրկյան, այն նույնը մնալ չի կարող: Հոսող գետի նման: Վերևներում մի տեղ ասացի արդեն, որ գյոլ կապած ջուրը վաղ թե ուշ սկսում է հոտել: Ու ես էլ, դու էլ, գիտենք այս հասարակ աքսիոման: Բայց պահի տակ հիմա դու ուզում ես ինձ ապացուցել, որ կյանքը գյոլ տված ջրի մեջ է և ափսոս, որ ասօրվա համար ես 32 տարի առաջ ապրած փորձս չեմ պահպանել: Ճիշտ ես, չեմ պահպանել: Բայց շատ լավ սերտել եմ դրանից ստացած դասս ու դրա համար հիմա վերաքննություն տալու պահանջ էլ չունեմ:

Նորից, Արէա ջան, իմ նպատակը չէ իմ փորձը քո գլխին բարդելը, ես ուղղակի շատ եմ ուզում, որ դա հասկանաս ինձ, թե ինչու ես չեմ կարող պատասխանել քո տված հարցին քո ուզած ձևով: Բայց դրա հետ մեկտեղ չեմ էլ կարող խլել իմ փորձը քեզանից: Հակառակը, այն դրված է քո առջև ու թե ինչ կանես դու դրա հետ կամ չես անի, դա արդեն քո կամքն է: Հասկանալով, որ մենք բոլորս միասին ենք, մեկ ենք այս համատարած ամբողջականության մեջ, ես հասկանում եմ նաև, մեր մեզանից յուրաքանչյուրի փորձ ապրվում է մեր բոլորի համար, որ իմ ու քո առանձին վերցրած փորձերը՝ մեր բոլորի սեփականությունն է և դա է միակ օրենքը, որը մենք փոխել անկարող ենք: Ու միակ պատճառն էլ, մեծ հաշվով վերցրած, հենց այդ է, որ արդեն քանի օր է ճակատ-ճակատի ենք տալիս, որ Տարոն-Զաքար փորձից ամեն մեկս մեզ հանանելիք փորձի պատառները կռճոտենք:

[Sambitbaba]

Արի հետս հրեշտակ մի խաղա, ամեն երկրորդ բառդ ինձ ուղղված գրառումներում սիրուն տեքստի տակ քողարկված վիրավորանք ա: Մեծ մարդ ես, մի քիչ ներողամիտ եղիր: Թե՞ ուղղակի կոպիտ լինելը բավարար հանցանք չի ներողամտությանդ արժանանալու համար: Ամեն դեպքում առանձնակի դաժանության ի վիճակի չեմ ես: Ինձնից աշխատիր հեռու ֆռֆռալ ու փառք Աստծո իմ դաստիարակությամբ զբաղվել են բավականին երկրային, հասարակ ու նորմալ մարդիկ ու ոչ թե քո նման պաճուճապատ խոսքերի հետևում թաքնված երկերեսանիներ, էս ի պատասխան վարկանիշիդ:

Նորից շնորհակալություն, սիրելիս:

[LisBeth]

Անտեր մնա։ Էս երկրում փաստորեն ազատների մեջ ավելի հետաքրքիր մարդ չի մնացել։

Ավելի հետաքրքիր մարդու ներրկայությունը չի բացառում կամ պակասեցնում այլ մարդու հանդեպ ունեցած հետաքրքրությունը։ Սա ամուսնական հարաբերություն չի որ մոնոգամիա ենթադրի։

[Sambitbaba]

Սամ ջան, քանի որ մի տեղ ինձ «իմաստնացրիր», թույլ տուր այդ «իմաստուն» դիրքից քեզ հորդորել դադարեցնել նմանատիպ գրառումները։ Որպեսզի հորդորս շատ չոր ու ցամաք չստացվի, մի քանի բառով մեկնաբանեմ։

Ես Տարոնին չեմ ճանաչել, կոնկրետ իր անձը չեմ պատկերացնում։ Ու սուտ կլինի ասելը, որ հենց իր անձի համար տվայտանքների մեջ եմ։ Բայց Տարոնն իմ համար առարկայանում ա որպես հավաքական կերպար, ինտեգրում էն ամենի, ինչը ես տեսել եմ, զգացել եմ, իմ ու այլոց մաշկի վրա։ Տարոնների ես բանակում եմ շատ տեսել, բայց ոչ միայն, ու Զաքարների էլ։ Տարոնների տառապանքն էլ շատ տեսել։ Տարոններ կան հիմա իմ շրջապատում, որ բանակում նույնկերպ ենթարկվել են ֆիզիկական ու հոգեբանական բռնության, ուղղակի երևի ավելի քիչ, քան Տարոնը ու բախտները բերել ա կենդանի մնան։ Տասը տարուց ավելի ա անցել, բայց էդ մարդիկ մինչև հիմա չեն հաղթահարել էն հոգեբանական տրավման, որ ստացել են։ Հենց ինձ փորձել են նման կերպ վերաբերվել։ Ու հիմա, երբ դու սենց բաներ ես գրում, եա պրոյեկտում եմ այդ հավաքական Տարոն կերպարի վրա ու անձնապես վիրավորվում։ Պաշտպանիր Զաքարին, ասա որ սխալվել է, ինչ ուզում ես ասա, Տարոնին էնպես, ինչպես ներկայացնում էիր, էլ մի արա։ Դա տգեղ է, ստոր է, դա անարգում է էդ մարդու հիշատակը ու գոյություն ունեցող մեծ պրոբլեմը։

Եթե էս ասածս քո համար հիմք չի էդ ոճը թարգելու համար, ապա մտածիր պաշտպանյալիդ մասին։ Որտև եթե դու ուզում ես իրա կերպարն էստեղ ընկալելի դարձնել, հասկացիր, որ էն միջավայրում չես, որը կիսում է քո փիլիսոփայությունը։ Դու ռացիոնալ մարդկանց մեջ ես, ովքեր քո գրածներից հանգում են միայն նրան, որ Զաքարը ռացիոնալ դաշտում պաշտպանություն չունի, որ իր մասին ճիշտ է էստեղ խոսացվածը, ու ինքը կարող է ընկալելի լինել միայն քո իռացիոնալ դաշտում, որը մենք չենք ընդունում։ Այլ կերպ ասած դու հիմա արջի ծառայություն ես մատուցում Զաքարին։

Թարգի՛ր։

Շին, քեզ էլ եմ խնդրում։ Թարգի՛ր։ Մեֆին հասկանում եմ,նոր է մտել, խոսելու պահանջ ունի, մյուսներս մեր ամբողջ ասելիքն արդեն ասել ենք։

Sent from my A0001 using Tapatalk

Ես Զաքարին չեմ պաշտպանում, Չուկ ջան, առավել ևս չեմ արադացնում: Պաշտպանում եմ նրանց, ովքեր Զաքարի հետ կապի մեջ են եղել: Դա նույն բա՞նն է:
Տեսել ես, չէ՞, Զաքարին ուղղված մեղադրանքներս: Տեսել ես: Նույնիսկ կարծեմ շնորհակալել էիր: Բայց որտե՞ղ ես տեսել, որ նրան արդարացնեմ: Եվ չնայած չես տեսել, բայց և այնպես ասում ես, որ պաշտպանում եմ, որովհետև չնայած մեղադրանքներիս, այնուամենայնիվ ձեզ հետ էլ համաձայն չեմ, և ըստ ձեզ, մի բան է մնում միայն, որ պաշտպանում եմ:
Ես էլ եմ բանակում ծառայել, ես էլ եմ տեսել տարոններ ու զաքարներ:
Ինչո՞վ ես անարգեցի Տարոնի հիշատակը՝ թող նույնիսկ հավաքական կերպարի: Ասածդ կերպարի մեջ լույսից բացի ուրիշ ոչինչ չեմ տեսել ու չեմ էլ ցույց տվել, իսկ եթե դու կամ ուրիշները մութն եք տեսնում, գուցէ փորձեք վառե՞լ անջատիչը:

Ինչ խոսք, կարող եմ նաև դադարեցնել գրառումներս:
Բայց ասա խնդրեմ, այս հարթակը միայն ձե՞ր տեսակետների համար է: Նախապես ասեմ, որ "միայն ձեր", չի նշանակում միակողմանի: Բայց ռացիոնալ, ըստ իս, այս դեպքում նշանակում է երկկողմանի: Իսկ ես երրորդ կողմն եմ, և այդ պատճառով իռացիոնալ եմ: Օք:Իսկ կյանքը շատ է բազմակողմանի, մի մոռացիր, խնդրում եմ, Արտ ջան:

ՀԻմա թերթեմ մինչև վերջ, եթե ինձ վերաբերվող էլի բան կա, - պատասխանեմ, ու կդադարեմ:

[Sambitbaba]

Ասեմ ինչի եմ նմանեցնում էս պահին Սամոյի արածը։
Փորձում ա քվանտային ֆիզիկայի օրենքներով բացատրել դույլի աշխատանքը ։)

Էն դույլի, որ սաղս սաղ օրը տեսնում ենք, շփվում ենք ու ոչ մի ձև չենք կարա կապենք քվանտային ֆիզիկայի հետ։

Բայց դա կախված է ոչ թե քվանտային ֆիզիկայի թերություններից, այլ մեր կապել կարողանալ-չկարողանալու ունակություններից միայն Արտ ջան...
Եթե մենք չենք կարողանում կապել, քվանտային ֆիզիկան ու դույլը ոչինչ չեն կորցնում: Կորցնում ենք մենք միայն: Բայց հիմնականում չգիտենք էլ, որ կորցնում ենք:

[Sambitbaba]

Արտ, չեմ դիմանում, երբ բացարձակ անհեթեթությունները խելացի դեմքով սկսում են սղացնել՝ ձեռի հետ վիրավորելով էն բանից հետո երբ ընդամենը իրան հիշեցրի, որ իրանով հիացած չեմ, էլ ո՞նց կլիներ: Բայց որ իմ պատճառով ակումբի մթնոլորտը չփչանա, էս քանի օրը կաշխատեմ քիչ մտնեմ, մի քիչ հանդարտվի:

Իմ անհեթեթությունների վերաբերյալ դու քո հեթեթությունները կարող ես շաղ տալ որքան ուզես, ու հերթական շնորհակալությունից բացի ինձանից ոչինչ չես ստանա: Բայց կոնկրետ հիշատակածդ դեպքում դու ինձ ուղղակիորեն ասացիր. պաշոլ նա ... : Իսկ երբ ես էլ քեզ ուղարկեցի նույն ուղղությամբ, անմիջապես ինչ-որ տեղդ սկսեց ցավել: Էնպես որ ես հանդարտ եմ ու ոչ մի տեղս էլ չի մրմռում: Դու քեզ տես:

[Ուլուանա]

Ռուբի ջան, քեզ խնդրանք ունեմ։ Գուցե ավելի ճիշտ կլիներ անձնական նամակով գրել, բայց որոշեցի էսպես։ Եթե անձամբ ես քեզ վիրավորել եմ, խնդրում եմ դա կոնկրետ դրվագներով ասել։ Դա կարող ես թե էս թեմայում անել, թե հրապարակայնացնել չուզելու դեպքում՝ նամակով։ Ուղղակի կուզեմ նախ ինքս իմ համար քննեմ վիրավորելու պատճառները, հետո քայլեր ձեռնարկեմ դրանք շտկելու ու հետագայում չկրկնելու համար, որտև հաստատ որևէ մեկին նեղացնելու միտք չեմ ունեցել, ինչպես, վստահ եմ, քննարկման մասնակիցների բացարձակ մեծամասնությունը։

Իրականում կուզեի, որ մյուսներինն էլ նշես, անուն առ անուն, դրվագ առ դրվագ, որպեսզի հիմա փորձենք էս «ճգնաժամից» դուրս գանք։ Նույնը մյուս այցելողներին ա վերաբերում։ Բայց ցավոք կարող եմ խոսել միայն իմ անունից։

Արտ, կարելի՞ ա ես նշեմ մի վիրավորական միտք, որ էս պահին թարմ ա, քանի որ վերջին էջերում էլ արտահայտվեց, բայց մինչև էդ էլի էր հնչել։ Արդեն քանի հոգի Զաքարի հետ շփվողներին ու լավ վերաբերվողներին մեղադրեց կեղծ մարդասիրության մեջ. «Էդքան մարդասեր եք, գնացեք, Տարոնի ընտանիքին այցելեք, օգնեք և այլն» կամ նույնը հռետորական հարցի տեսքով։ Ըստ քեզ, սա վիրավորական չի՞։

[Sambitbaba]

Ես էլ չեմ կպնում, միմիայն նշում եմ դրանց հակագիտական լինելը, ու թե ինչու գիտական օրենքները ոչ մի կերպ չեն կարող նկարագրել այն ինչ մտածում ու ասում է Սամը։ Հա, գիտեմ, ասելու է գիտությունը տարածվում է միայն աշխարհիկ կյանքի վրա և այլն... ես էլ դա կանխատեսելով ասեմ՝ հակագիտական մեթոդներով «աշխարհ կառուցողների» տրամաբանականությունը թույլ է տալիս ամեն ինչ, և ուրեմն չի կարող հերքել ոչինչ։ Այդտեղ զրույց էլ չի կարող լինել, մենակ հավատքների փոխանակում։ Իսկ դա մեկը ինձ հետաքրքիր չի։

Հեչ նման չի... քվանտային օրենքների մեջ կա օրենք, գիտական մեթոդ, Սամի ասածների մեջ կա դրանց ի սպառ բացակայություն, նույնիսկ կասեի՝ ամբողջությամբ վառ ընգծված դիտավորյալ հակագիտական մոտեցում է։

Ես էլ քեզ չեմ կպնում, հարգելիս: Որովհետև քեզ չեմ ճանաչում: Ու խոստովանեմ, գրառումներդ կարդալիս, առանձնապես պայծառացում էլ չեմ ապրել:
Բայց ասեմ, որ իմ տան հեռախոսը, եթե տանը մարդ չկա, նույնիսկ չի էլ բարեհաճում ծլնգալ: Համարում է, իմաստ չունի ծլնգալ, եթե տանը ոչ ոք չկա:

[Ծլնգ]

Ես էլ քեզ չեմ կպնում, հարգելիս: Որովհետև քեզ չեմ ճանաչում: Ու խոստովանեմ, գրառումներդ կարդալիս, առանձնապես պայծառացում էլ չեմ ապրել:
Բայց ասեմ, որ իմ տան հեռախոսը, եթե տանը մարդ չկա, նույնիսկ չի էլ բարեհաճում ծլնգալ: Համարում է, իմաստ չունի ծլնգալ, եթե տանը ոչ ոք չկա:

դե ուրեմն համարենք, որ քո տանը մարդ չկա, իմ համար էլ՝ ծլնգալու ոչ մի իմաստ...

[Շինարար]

Ես ի սկզբանե ուզում էի ծաղկաքաղ անել էն բոլոր պիտակները, որոնք կպցվեցին Զաքարի հետ շփվողներին. սկսած մեղմ «միամիտ, մանիպուլացված երեխաներից» վերջացրած «հանցագործությունների վրա աչք փակողներով», դե՝ «ապուշ-տխմարներն» էլ ներառյալ։ Թերևս էս թեմայի շրջանակներից դուրս էլ էդ ամենը հասավ մինչև «մարդասպանի երկրպագուներ» կամ «զաքարապաշտներ» արտահայտությանը։
Ինչևէ, ի տարբերություն անցյալ շաբաթվա, երբ ես ու ոչ միայն ես, մյուս «զոհերն» էլ, բավականին ծանր էինք տանում էս թեմայի վիրավորանքները, հիմա ավելի սառն եմ նայում թեմային։ Իրոք, չեմ ուզում ավելորդ պաթոս մտցնել, բայց երբ գրառում էի անում, մոտս նենց տպավորություն էր, որ հես ա զինված հարձակման եմ ենթարկվելու ու մոտ մի շաբաթ ռիսկ ու հավես չարեցի «Ակումբին» մոտենալու. այ էդ կարգի մեծ էր լարվածությունը թեմայում։ Երկու օր շարունակ նույնիսկ երազումս էլ էի էս թեմաները տեսնում, ահագին ժամանակ ու ինտերնետից փախուստ պահանջվեց, որ ասենք օպտիկայի խնդիր լուծելու պահին մեկ էլ ուղեղումս էս թեման չառկայծի։


Մի բան կուզեի ավելացնել էս քննարկումներին։ Զաքարին այցելողներին ու իր հետ շփվողներին թե՛ դրական, թե՛ բացասական ինչ ասես չասվեց, բայց թերևս մի կարևոր բան համարյա չշոշափվեց. հետաքրքրասիրությունը։ Զաքարն ի սկզբանե ինձ շատ հետաքրքիր մարդ էր թվում, մինչև իր կարգավիճակի մասին իմանալն էլ, հետո երբ իմացա, հետաքրքրությունս ավելի մեծացավ։ Ինչքան էլ դուք էստեղ Զաքարի մի քանի գրառումից նրան ամբողջական հոգեվերլուծության ենթարկեք, հստակ պնդեք, որ չի զղջացել, ես մինչև հիմա իր մասին չափազանց քիչ պնդումներ կարող եմ անել։ Ես միայն գիտեմ, որ նա ահագին փոփոխություններ ա կրել, որ նա յախշիից (էս բառը քննարկումներից սովորեցի) դարձել ա շատ հավասարակշռված, նոր գիտելիքների ձգտող մարդ և աշխատում ա ինքն իր վրա։ Ու էդ փոփոխություններն, իրոք, հետաքրքիր են, հատկապես երբ տեղի են ունեցել ՔՀԿ—ի պայմաններում։ Մի բան էլ ասեմ, եթե չեմ սխալվում, ես եմ պնդել այցելել իրեն։ Ես մինչև այցելությունս իհարկե ծանրութեթև եմ արել բոլոր հնարավոր վտանգներն ու ռիսկերը, կշռադատել եմ ունեցածս ինֆորմացիան, հետո՝ գնացել։ Ինչ խոսք, ինձ քրեակատարողական հիմնարկները միշտ հետաքրքիր են եղել ու ես շատ ոգևորված էի, որ հնարավորություն ունեի էնտեղ գնալու։ Ու իրոք, էդ իմ համար անփոխարինելի կյանքի փորձ էր, գիտելիք, որը ես միայն կարող էի ստանալ էդ պատերից ներս մտնելով, իմ աչքով լիքը բան տեսնելով։
Իսկ ինչ վերաբերում է Զաքարի հետ շփմանը, մի բան էլի կարող եմ հստակ պնդել, գոնե՝ իմ դեպքում, որ ես որևէ ձև չեմ տուժել էդ շփումից, որ դա իմ վրա որևէ բացասական հետևանք չի ունեցել ու եթե Զաքարն էլ ուզենա, ես էլի կայցելեմ իրեն։ Իհարկե, հանգիստ կարող եք հիասթափվել ինձնից, ինձ էգոիստի պիտակ տալ, բայց եթե էդ մարդու հետ շփումն ինձ հետաքրքիր ա, ինչու՞ չշփվեմ։


Էս թեմաներում իմ համար ամենացավոտ նորությունն էն էր, որ էդ ամենը (թերևս ոչ նկարագրված դաժանությամբ կամ սպանության ելքով) էդքան օրինաչափ ա բանակում։ Չգիտեմ, ուղղակիորեն ուղեղումս չի տեղավորվում էդ անպատժելիությունը, որ հարցը պիտի հասնի մահվան, որ ինչ-որ միջոցներ նախաձեռնվեն։ Ի դեպ, նույն ՔՀԿ-ներում էլ, Զաքարը ոչ առաջինը, ոչ էլ վերջինն ա, որ հեռախոս ու ինտերնետ ունի։ Եսիմ, ես միայն ուրախ եմ, որ ինքն ինտերնետն օգտագործում ա ինքնակրթվելու համար ու որ մի օր Ակումբում ա հայտնվել։


Էս ամենի արդունքում նաև դադարեցի Ակումբում ինձ կոմֆորտ զգալ. էն առաջին օրերի մթնոլորտի ազդեցությութունը, եսիմ, ուղղակի անբացատրելի էր։ Ու չնայած հիմա ծայրահեղությունը նվազել ա, կան մարդիկ, ովքեր կրակին շարունակում են յուղ լցնել։ Կարծում եմ ակնհայտ ա, որ կշռադատված, հիմնավորված, առանց վիրավորանք կարծիքներն ու վերլուծությունները լավ են, ինչ տեսակետ էլ արտահայտեն, վիրավորանքներն ու պրովոկացիաները՝ չէ։

Ռուբի ջան, դու խելացի և հասուն մարդ լինելով առնվազն պիտի հստակ գիտակցես որ էստեղ ոչ ոք ցանկություն չի ունեցել ոչ քեզ ոչ մյուս ակումբցիներին վիրավորելու։ Եթե որոշ ձևակերպումներ էլ վիրավորական են թվում, դա պահի տակ կրքերի բորբոքումից ա ու մարդկանց հենց քո ասած վիրավորված ակումբցիների հմար անհանգստությունից։ Այլ հարց ա կա արդյոք պատճառ անհանգստանալու։ Բայց պարզ ա չէ՞ որ նպատակները պոզիտիվ են։ Գուցե մարդիկ ինչ որ բան լավ չեն հասկանում, ինչու փոխանակ բառերի հետևից ընկնելու, որոնցից բոլորն էլ էնպիսի բառեր են որ ընկերական միջավայրում կարելի ա ասել իրար։ Ես միամիտ բառի հետ երեսուն չորս տարի ա ապրում եմ։ Իմ կարծիքով չարժե նեղանալ որ մարդիկ քեզ համար անհանգստանում են, Ջղայնանալլ թե ձեր ինչ գործն ա՝ հա, բայց նեղանալու բան չկա։ Դու նայի, որ ովքեր էստեղ պատրաստ չեն հավատալ Զաքարին, բոլորս տարբեր ենք էլի իրարից մտածում ինչ որ նյուանսներում։ Օրինակ ես ասի ձեզ համար ուրիշ հերոսներ ընտրեք, Բյուրը հակադարձեց թե սխալ ձևակերպում ա։ Սա քննարկում ա, ու շատ զգայուն թեմայի մասին։ Տարոնը շատերին ա երազ գալիս էս օրերին։ Ախպորս ցավը տանեմ։ Իրա անունն էլ ա Տարոն։ Թող բացատրեն հիմնավորեն ոչ թե իրանց մեջ քննարկեն ամեն բառից կախվեն նեղվեն մեկը մյուսի նեղվածությանը ոգևորացնի։ Ընդհակառակը իրար պետք ա ասեն բայց Շինը ուղղակի անհանգստանում ա, հետն էլ ծառայել ա, դժվար ար ա էս պահին իր համար ընկալելը։

Ես միշտ կիսվում եմ իմ էն ընկերների հետ ում որ մեկից ջղայնացած բողոքում եմ, Էդ մեկի դիրքորոշումն ա առաջ տանում՝ Տիրան ինչու չես մտածում որ նա էս ա ի նկատի ունեցել, ոչ թե մի բան էլ կրակի վրա յուղ լցնեն։ Տես հենց էս թեմայում երբ որևէ մեկը չափն անցնում ա մեր կարծիքով ոնց ենք փորձում իրար հանդարտեցնել, որովհետև էս թեմայի հիմքում հոգատարությունն ա մարդու հանդեպ՝ մեկի համար իր կարծիքով ուղղման ճանապարհին գտնվող մարդասպանի, մյուսի համար իր կարծիքով իր մոլորված ընկերոջ։ Պետք չի տենց ընկալել ոնց դու ես ընկալում, հատկապես դու որ իմ կարծիքով էնքան լայնախոհ մարդ ես։

[Sambitbaba]

դե ուրեմն համարենք, որ քո տանը մարդ չկա, իմ համար էլ՝ ծլնգալու ոչ մի իմաստ...

Ճիշտ հասկացար: Իմ տունը լրիվ դատարկ է: Ու դռներս էլ միշտ բաց: Համեցիր, եթե կուզես:

[Ուլուանա]

Ռուբի ջան, դու խելացի և հասուն մարդ լինելով առնվազն պիտի հստակ գիտակցես որ էստեղ ոչ ոք ցանկություն չի ունեցել ոչ քեզ ոչ մյուս ակումբցիներին վիրավորելու։ Եթե որոշ ձևակերպումներ էլ վիրավորական են թվում, դա պահի տակ կրքերի բորբոքումից ա ու մարդկանց հենց քո ասած վիրավորված ակումբցիների հմար անհանգստությունից։ Այլ հարց ա կա արդյոք պատճառ անհանգստանալու։ Բայց պարզ ա չէ՞ որ նպատակները պոզիտիվ են։ Գուցե մարդիկ ինչ որ բան լավ չեն հասկանում, ինչու փոխանակ բառերի հետևից ընկնելու, որոնցից բոլորն էլ էնպիսի բառեր են որ ընկերական միջավայրում կարելի ա ասել իրար։ Ես միամիտ բառի հետ երեսուն չորս տարի ա ապրում եմ։ Իմ կարծիքով չարժե նեղանալ որ մարդիկ քեզ համար անհանգստանում են, Ջղսյնանալլ թե ձեր ի չ գործն ա֊ հա, բայց նեղանալու բան չկա։ Դու նայի, որ ովքեր էստեղ պատրաստ չեն հավատալ Զաքարյան, բոլորս տարբեր ենք էլի իրարից մտածում ինչ որ մյուսներում։ Օրինակ ես ասի ձեզ համար ուրիշ հերոսներ ընտրեք, Բյուրը հակադարձեց թե սխալ ձևակերպում ա։ Սա քննարկում ա, ու շատ զգայուն թե։Անի մասին։ Տարոնը շատերին ա երազ գալիս էս օրերին։ Ախպերս ցավը տանեմ։ Իրա անունն էլ ա Տարոն։ Թող բացատրեն հիմնավորեն ոչ թե իրանց մեջ քննարկեն ամեն բառից կախվեն նեղվեն մեկը մյուսի նեղվածեւթյանը ոգևորացնի։ Ընդհակառակը իրար պետք ա ասեն բայց Մի ը ուղղակի անհանգստանում ա, հետն էլ ծառայել ս, դժվար ար ա էս պահին իր համար ընկալելը։

Ես միշտ կիսվում եմ իմ էն ընկեր որի հետ ում որ մեկից ջղայնացած բողոքում եմ, Էդ մեկի դիրքորոշումն ա առաջ տանում՝ Տիրան ինչու չես մտածում որ նա էս ա ի նկատի ունեցել, ոչ թե մի բան էլ կրակի վրա յուղ լցնեն։ Տես հենց ս թեմայում երբ որևէ մեկը չեն անցնում սա մեր կարծիքով ոնց ենք փորձում իրար հանդարտեցնել, որովհետև էս թեմայի հիմքում հոգատարությունն ա մարդու հանդեպ՝ մեկի համար իր կարծիքով ուղղման ճանապարհին գտնվող մարդասպանի, մյսշուսի համար իր կարծիքով իր մոլորված ընկերոջ։ Պետք չի տենց ընկալել ոնց դու ես ընկալում, հատկապես դու որ իմ կարծիքով էնքան լայնախոհ մարդ ես։

Կներես, էստեղ էլ ես պատասխանեմ, Ռուբին էլ իր տեղը կպատասխանի հետո, եթե ուզի։ Շին ջան, դու ու էլի շատերը, համոզված եմ, իրոք քո ասած մոտիվներով եք շարժվում էդ թեմայով խոսելիս, ինչքան էլ որ արտահայտման ձևը մեզ համար ընդունելի կամ հաճելի չլինի։ Բայց արի դու բոլորի անունից մի խոսի, էլի։ Ի դեպ, անձամբ ես միամիտ բառից չեմ վիրավորվել կամ վիրավորվում. ասել քեզ՝ սաղ կյանքս ապրել եմ էդ բառի հետ ու հարազատի պես հանգիստ գոյակցում ենք։ Խոսքն էդ բառի մասին չի, կարծում եմ։ Չնայած, ո՞վ գիտի, գուցե կան մարդիկ, որ իրենց էն աստիճանի հեռու են համարում միամիտ լինելուց, որ իրենց համար դա վիրավորական ա։ Ինչևէ, ես իմ մասին եմ ասում։ Իսկ որ մարդիկ կան, որ ուղղակի արդեն զվարճանում են ուղղակի էս ամեն ինչի վրա, ես պարզ տեսնում եմ։ Ու, այո, հենց յուղ են լցնում, եթե անընդհատ անտեղի կրկնում են բաներ, որոնք արդեն հազար անգամ ասվել են ու որոշակիորեն ոչ մի լուծման չեն տանում, բացի նրանից, որ ասողն իրեն լավ ա զգում, որ «սրամտելու» ու «դիպուկախոսելու»՝ իր կարծիքով հարմար առիթ գտավ։

[Ծլնգ]

Ճիշտ հասկացար: Իմ տունը լրիվ դատարկ է: Ու դռներս էլ միշտ բաց: Համեցիր, եթե կուզես:

շնորհակալ եմ հրավերքի համար, բայց արդեն երկուսս էլ համաձայնվեցինք, որ անմարդ տանը ծլնգալու իմաստ չկա, իսկ այս հեռախոսս առանց ծլնգալու կյանք չունի, ու քո անմարդ տանը լուռ հեռախոս արդեն կա, ինչքան հասկացա։ Քեզ բարի Samitbaba-յություն ակումբում և դրանից դուրս...