Պատերա՞զմ, թե՞ խաղաղություն. լրջանալու պահը

[Gayl]

Դրա համար քեզ պիվա խմելուց եմ համոզելու

Որ հետն էլ մի երկու սիրուն ծիտ բերես մեկա հողը միջազգային հանրության հետ չեմ փոխանակելու

[Ներսես_AM]

էս թեման նենց թարս պահի բացվեց։ Առաջին հիսուն էջը ընթացիկ չհասցրեցի կարդամ, բայց պիտի հետ գնամ կարդամ։ Բայց հընթացս մի հարց ունեմ։ Եթե նախկինում հնչել ա ու պատասխանվել ես ներողություն։

Չինար ու Մովսես գյուղերը Հայաստանի միջազգայնորեն ընդունված տարածքում են, ամիսը մի քանի անգամ կրակի տակ են հայտնվում։ Միջազգային հանրության միջազգային երաշխիքներ, վաշի ձեյստվիյա։

[Աթեիստ]

Խնդրում եմ ինձ օրինակներ բերեք, էլի, ասենք վերջին 50 տարվա ընթացքում կնքված հաշտության պայմանագրերի օրինակ, որ հետո մի կողմը խախտել ա, բայց միջազգային հանրությունը ոչինչ չի արել։
Լիոնը գրում ա, որ 100-ավոր օրինակներ կան։ Կուզեի մի քանիսի մասին կարդալ։

[Աթեիստ]

էս թեման նենց թարս պահի բացվեց։ Առաջին հիսուն էջը ընթացիկ չհասցրեցի կարդամ, բայց պիտի հետ գնամ կարդամ։ Բայց հընթացս մի հարց ունեմ։ Եթե նախկինում հնչել ա ու պատասխանվել ես ներողություն։

Չինար ու Մովսես գյուղերը Հայաստանի միջազգայնորեն ընդունված տարածքում են, ամիսը մի քանի անգամ կրակի տակ են հայտնվում։ Միջազգային հանրության միջազգային երաշխիքներ, վաշի ձեյստվիյա։

Ներս, հոդվածում գրած էր, քանի հաշտություն կնքած չի, պատերազմի մեջ ես, չեն խառնվում։ Մաքսիմում Ռուսաստանը պտի խառնվեր, էն էլ տեսնում ենք։

[Արէա]

էս թեման նենց թարս պահի բացվեց։ Առաջին հիսուն էջը ընթացիկ չհասցրեցի կարդամ, բայց պիտի հետ գնամ կարդամ։ Բայց հընթացս մի հարց ունեմ։ Եթե նախկինում հնչել ա ու պատասխանվել ես ներողություն։

Չինար ու Մովսես գյուղերը Հայաստանի միջազգայնորեն ընդունված տարածքում են, ամիսը մի քանի անգամ կրակի տակ են հայտնվում։ Միջազգային հանրության միջազգային երաշխիքներ, վաշի ձեյստվիյա։

Թող Թուրքիան մի կրակոց արձակի, տես ոնց են խառնվում։
Նույն ՀԱՊԿ-ն հստակ ասել ա. Ղարաբաղի հարցի հետ կապված մենք չենք խառնվելու, անգամ եթե գնդակոծվի Հայաստանի տարածքը։
Նույն տրամաբանությամբ կարաս հարց տաս. թե խի միջազգային հանրությունը չի խառնվում երբ հայկական կողմը գնդակոծում ա Ադրբեջանի տարածքը։ Որովհետև միջազգային հանրությունը արտահայտել ա իր դիրքորոշումը ղարաբաղի հարցի վերաբերյալ, դրանից ավելին չի անելու մինչև չփոխես ստատուս քվոն, մինչև նոր պայմանագիր, նոր իրավիճակ չձևավորվի։
Դե թող Հայաստանը, կամ Ադրբեջանը գնդակոծի վրացական գյուղերը, տես միջազգային հանրությունը չի՞ խառնվի։
Էդ էլ էլի «Լևոնի» կառավարության շնորհքն ա, որ Հայաստանին ագրեսոր չի ճանաչում էդ նույն միջազգային հանրությունը։
Դե թող հիմա Կարսի ժողովուրդը որոշի միանա Հայաստանին, ու հայկական կողմը զորք մտցնի Կարս, տես նույն կերպ կմարսե՞նք ոնց որ Ղարաբաղի դեպքում։

[Lion]

Աթեիստ ջան, մարդկության պատմությունը վերջին 50 տարով է սահմանափակվում? Այս կապակցությամբ, եթե ուզում ես ճիշտն իմանալ, վերջին 50 տարում դե-յուրե ոչ-ոք ոչ-ոքի պատերազմ չի էլ հայտարարել, որ մի հատ էլ հաշտություն կնքվի՝ բոլորը կռվում են ներքին կարգով, առանց դե-յուրե պատերազմ հայտարարելու, քանի որ պատերազմի հայտարարման փաստը այն հայտարարողի համար բացասական իրավական ու քաղաքական հետևանքներ է առաջացնում: Այս կապակցությամբ՝ կողմերը փորձում են ոչ թե <պատերազմել>, այլ ուրիշ բանի տակ քողարկել իրենց արածները, օրինակ՝ հակաահաբեկչական գործողության:

Ի դեպ, սերբազրկված Կոսովոն տիպիկ օրինակ է, երբ այն սերբ բնակչության համար տարաբնույթ երաշխիքներով տրվեց ալբանացիներին, բայց այժմ զրկվում է կամ զրկված է իր բնիկ բնակիչներից՝ սերբերից: Միջազգային հանրությանը սրբորեն հավատացողներին ուզում եմ հիշեցնել նաև Իսրայելի և Գազայի հատվածի օրինակը, երբ նույն միջազգային հանրությունը այդպես էլ մատը մատին չի տալիս Գազայի հատվածի արաբների՝ միջազգայնորեն ճանաչված իրավունքները պաշտպանելու համար:

Եվ վերջապես, որպեսզի չասեք, թե ես օրինակներ բերելուց խուսափում եմ, վերջին 50 տարվա պահով, ահա մի տիպիկ օրինակ.

1949 թ-ի հունվարի 1-ին կնքված հաշտության համաձայնագիրը վերջ դրեց Հնդկաստանի և Պակիստանի միջև մղված Առաջին պատերազմին, սակայն 1965 թ-ի օգոստոս-սեպտեմբեր ամիսներին բռնկվեց ավելի մեծ մասշտաբներ ունեցող Հնդկա-պակիստանյան Երկրորդ պատերազմը: 1966 թ-ի հունվարին էլ Պակիստանի նախագահն ու Հնդկաստանի վարչապետը ստորագրեցին հերթական հաշտության համաձայնությունը: Սրան հակառակ, սակայն, 1971 թ-ի դեկտեմբերին բռնկվեց Հնդկա-պակիստանյան Երրորդ պատերազմը, որն իր արյունահեղ բնույթով չզիջեց նախորդին, ընդ որում դրանից հետո և մինչև այժմ էլ կողմերը գտնվում են փաստացի պատերազմական դրության մեջ:

Սա, այսպես ասած, դասական օրինակն է, իսկ ինչ է տեղի ունենում տարաբնույթ աֆրիկաներում, արաբների ու հրեաների մոտ, դա արդեն բոլորս ու հիանալի գիտենք:

[Աթեիստ]

Աթեիստ ջան, մարդկության պատմությունը վերջին 50 տարով է սահմանափակվում? Այս կապակցությամբ, եթե ուզում ես ճիշտն իմանալ, վերջին 50 տարում դե-յուրե ոչ-ոք ոչ-ոքի պատերազմ չի էլ հայտարարել, որ մի հատ էլ հաշտություն կնքվի՝ բոլորը կռվում են ներքին կարգով, առանց դե-յուրե պատերազմ հայտարարելու, քանի որ պատերազմի հայտարարման փաստը այն հայտարարողի համար բացասական իրավական ու քաղաքական հետևանքներ է առաջացնում: Այս կապակցությամբ՝ կողմերը փորձում են ոչ թե <պատերազմել>, այլ ուրիշ բանի տակ քողարկել իրենց արածները, օրինակ՝ հակաահաբեկչական գործողության:

Ի դեպ, սերբազրկված Կոսովոն տիպիկ օրինակ է, երբ այն սերբ բնակչության համար տարաբնույթ երաշխիքներով տրվեց ալբանացիներին, բայց այժմ զրկվում է կամ զրկված է իր բնիկ բնակիչներից՝ սերբերից: Միջազգային հանրությանը սրբորեն հավատացողներին ուզում եմ հիշեցնել նաև Իսրայելի և Գազայի հատվածի օրինակը, երբ նույն միջազգային հանրությունը այդպես էլ մատը մատին չի տալիս Գազայի հատվածի արաբների՝ միջազգայնորեն ճանաչված իրավունքները պաշտպանելու համար:

Եվ վերջապես, որպեսզի չասեք, թե ես օրինակներ բերելուց խուսափում եմ, վերջին 50 տարվա պահով, ահա մի տիպիկ օրինակ.

1949 թ-ի հունվարի 1-ին կնքված հաշտության համաձայնագիրը վերջ դրեց Հնդկաստանի և Պակիստանի միջև մղված Առաջին պատերազմին, սակայն 1965 թ-ի օգոստոս-սեպտեմբեր ամիսներին բռնկվեց ավելի մեծ մասշտաբներ ունեցող Հնդկա-պակիստանյան Երկրորդ պատերազմը: 1966 թ-ի հունվարին էլ Պակիստանի նախագահն ու Հնդկաստանի վարչապետը ստորագրեցին հերթական հաշտության համաձայնությունը: Սրան հակառակ, սակայն, 1971 թ-ի դեկտեմբերին բռնկվեց Հնդկա-պակիստանյան Երրորդ պատերազմը, որն իր արյունահեղ բնույթով չզիջեց նախորդին, ընդ որում դրանից հետո և մինչև այժմ էլ կողմերը գտնվում են փաստացի պատերազմական դրության մեջ:

Սա, այսպես ասած, դասական օրինակն է, իսկ ինչ է տեղի ունենում տարաբնույթ աֆրիկաներում, արաբների ու հրեաների մոտ, դա արդեն բոլորս ու հիանալի գիտենք:

Հենց էդ ա, որ բոլորս չի, որ գիտենք, ես պատմությունից շատ թույլ եմ։
Ինձ հետաքրքիր ա, Հնդկաստանի ու Պակիստանի դեպքում որևէ միջազգային կառույց մասնակցե՞լ ա հաշտության համաձայնության ստորագրմանը։ Եթե այո, հետո ի՞նչ ա արել, երբ կողմերից մեկը խախտել ա համաձայնությունը։

[Lion]

Առաջին պատերազմն ավարտվեց ՄԱԿ-ի համապատասխան բանաձևի համաձայն, Երկրորդը՝ ՄԱԿ-ի անվտանգության խորհրդի համապատասխան բանաձևի համաձայն, Երրորդը՝ չի ավարտվել մինչ այսօր:

Երկրորդ ու Երրորդ պատերազմների դրդիչն ու ագրեսորը միանշանակ եղել է Պակիստանը ու, ինչքան ինձ հայտնի է, չնայած ՄԱԿ-ի ու նաև նույնիսկ ՄԱԿ-ի անվտանգության խորհրդի համապատասխան բանաձևերի առկայությանը, ոչ մի միջազգային ուժ չի մասնակցել պատերազմին Հնդկաստանի կողմում և հնդիկները հետ են մղել հարվածն իրենց ուժերով - սենց բաներ...

[Ծլնգ]

Խնդրում եմ ինձ օրինակներ բերեք, էլի, ասենք վերջին 50 տարվա ընթացքում կնքված հաշտության պայմանագրերի օրինակ, որ հետո մի կողմը խախտել ա, բայց միջազգային հանրությունը ոչինչ չի արել։
Լիոնը գրում ա, որ 100-ավոր օրինակներ կան։ Կուզեի մի քանիսի մասին կարդալ։

Ադիս Աբեբա ու Տրիպոլի, Օսլո, Սոչի, Ալժիր, ․․․

ու Դեյտոնից էլ հեչ լավ հոտ չի գալիս․․․

Բայց դե այն դարում երբ Ռուսաստանը հանգիստ Ուկրաինա ա մտնում (հետն էլ երրորդ երկրի քաղաքացիական ինքնաթիռ են երկնքից քցում), Սիրիայում ու Յեմենում էլ ում հավեսը տալիս ա՝ կռիվ-կռիվ ա խաղում, մի քիչ տարօրինակ ա թղթերին ու «միջազգային հրանությանը» հավատալը․․․

[StrangeLittleGirl]

Ավելացնեմ թութսիների ցեղասպանությունը, երբ հենց կրակ բացվեց, խաղաղապահներն առաջինը լքեցին տարածքը:

Sendt fra min E5823 med Tapatalk

[Տրիբուն]

Խնդրում եմ ինձ օրինակներ բերեք, էլի, ասենք վերջին 50 տարվա ընթացքում կնքված հաշտության պայմանագրերի օրինակ, որ հետո մի կողմը խախտել ա, բայց միջազգային հանրությունը ոչինչ չի արել։
Լիոնը գրում ա, որ 100-ավոր օրինակներ կան։ Կուզեի մի քանիսի մասին կարդալ։

Որ շատ հեռու չգնանք, Եվրոպայի հենց կենտրոնում, բալկանյան մի քանի պատերազմների մեջ ներքաշված բոլոր երկրների սահմանները միջազգայնորեն ճանաչված են եղել, բայց էտ չխանգարեց սերբերին մի քանի անգամ, խորվաթներին առնվազն մեկ անգամ, ալբանացիներին առնվազն երկու անգամ խախտել ՄԱԿ-ի բոլոր որոշումներն ու կնքված բոլոր համաձայնագրերը ու վերսկսել ռազմական գործողությունները իրանց հարմար պահերին։ Միակ քչից խախանդ ու բախտիյար կողմը Սլովենիան էր։

Դե իսկ մեզ ամենասրտամոտը Կիպրական հարցն ա: Կիպրոսը ՄԹ-ից անկախացել էր 1963 թվին, սահմանները միջազգայնորեն ճանաչված էին, կար բրիտանակն ռազմական երկու բազա, նենց ոնց որ ռուսական բազաները Հայաստանում: ՄԹ-ն կիպրոսի անվտանության երաշխավորն էր, Հունաստանն էլ ապերը: Թուրքերը կես րոպե չմտածեծցին 1974 թվի ներխուժումից առաջ։ Պաշտոնապես պատճառը Կիպրոսում տեղի ունեցած ռազմական հեղաշրջումն էր, բայց դե պատճառ հա էլ կարելի ա գտնել, ցանկություն լինի։

Իսրայելա-արաբական կոնֆլիտի ողջ պատմությունը ՄԱԿ-ի բազմաթիվ որոշումների, դրանց խախտման, ՄԱԿ-ի խաղաղապահ ուժերի տեղակայման ու դրանց վրա բազմակողմանի թքելու պատմություն ա կոնֆլիկտի բոլոր կողմերի կողմից։

Ռուսաստանի կողմից Վրաստան ներխուժելը «խաղաղություն պարտադրելու» համար:

Իսկ ով կարծում ա, թե միջազգայնորեն ճանաչված սահմանները քանի կոպեկի արժեք ունեն, թող հիշեն Ղրիմը, ու մտածեն, թե քանի վարկյան կմտածի Թուրքիան ասենք եթե վիզ պետք լինի չերեզ Նախիջևան մտնել Ադրբեջան:

Քանի Թուրքիայից խոսք գնաց, Թուրքան հոր բախչի պես մտնում ու դուրս ա գալիս Սիրիա ու Իրաք, երկու սահմաններն էլ միջազգայնորեն ճանաչված են:

Ի միջի այլոց, էտ ՀԱԿ-ի եքա հոդվածի մեջ գրած հույն-թուրքական բարիդրացիությունն էլ մուտիլովկայա։ Հարաբերությունները ռեգուլյար սրվում են, ու հաճախ կագնեցնում են կոնֆլիկտի եզրին։ Երկուսին էլ էս պահին հետ ա պահում անդառնալի վնասի վախը։

Դե քանի վերջին հարյուր տարվա մասին ա խոսքը, եկեք չմոռանանք, որ երկրորդ համաշխարհային պատերամզը սկսվել ա առաջինի ավարտից ու Վերսալյան գլոբալ խաղաղության համաձայնագրից ու Փարիզի խաղաղության կոնֆերանսից ուղիղ 20 տարի հետո։

Ընդհանուր առմամ խաղաղության համաձայնագիրը լավ բան ա, բնականաբար։ Բայց, հաստատ ոչ էս պահին, ոչ էս Ադրբեջանի ու Թուրքիայի հետ, ոչ մեր էս անկայուն ու անհասկանալի վիճակով։ Թե չէ, խաղաղության ցավը տանեմ, ո՞վ չի ուզում։

[Տրիբուն]

Բայց էս Չուկի մեջբերած ՀԱԿ-ի բացատրագիրքը իրոք մազալու գործ ա։ Կարդում եմ․

Կա եւս մեկ հանգամանք: Եթե Հայաստանը անկեղծորեն շարժվի խաղաղություն գտնելու ճանապարհով (ինչին ձգտում են հասնել միջնորդ երկրները), կառուցողական ու նախաձեռնողական վարքագիծ դրսեւորի, իսկ Ադրբեջանը մերժի, ապա Հայաստանը կհայտնվի շահեկան, Ադրբեջանը՝ մեկուսացված վիճակում: Դրանով էապես կնվազի, եթե ոչ՝ ամբողջությամբ կբացառվի պատերազմի վերսկսման վտանգը, որովհետեւ աշխարհի ճնշումներն ու զայրույթը կուղղվեն դեպի Ադրբեջան: Կամ՝ նա ստիպված կլինի ստորագրել խաղաղության պայմանագիրը։

Հորս արև, էս գրողները էս մոլորակից չեն։ Աշխարհի զայրույթը ․․․․ Էս ինչի՞ մասին ա, արա։ Աշխարհը նենց կոնկրետ, կոմպակտ, հավաքական միավոր ա երևի, իրա շատ կոնկրետ ու չափելի զգացմունքներով - զայրույթ, ուրախություն, աջակցություն, ջերմություն, վայ մեռնեմ էն ջանիիիին, ապրես բալեեեես, տատին ուտի էն ճուճըըըը ․․․

[Տրիբուն]

Ու ընհանրապես ողջ հոդված կոչվածը հեգացած ա վերացական, Չուկի սիրած կենացային դրույթներով - միջազգային հանրությունը, տիեզերական գիտակցությունը, առևտուրը, ներդրումները, սահմանները, եղբայրությունն ու բարիդրացիությունը, համատեղ երջանկությունը ․․․․ Դպրոցական շարադրություն, սղցրած յանի ծրագրի տակ։ Ու էլի Զուրաբյանն ու Մանուկյանը իրոք մեղքս գալիս են։ Պիտի էսի մի ձևի նաղդեն ժողովրդի վրա, որ գոնե 7% տանեն։

[Արէա]

Եթե չկա միջազգային իրավունք կոչվածը, եթե չկա միջազգային հանրության զսպող ուժը, եթե միջազգային կառույցները ոչ մի բան նման դեպքերում չեն անում, չեն կարող անել, ի՞նչն ա զսպում կամայական ուժեղ պետությանը հենց վաղը գրավել հարևան ավելի թույլ պետությունը։

[StrangeLittleGirl]

Եթե չկա միջազգային իրավունք կոչվածը, եթե չկա միջազգային հանրության զսպող ուժը, եթե միջազգային կառույցները ոչ մի բան նման դեպքերում չեն անում, չեն կարող անել, ի՞նչն ա զսպում կամայական ուժեղ պետությանը հենց վաղը գրավել հարևան ավելի թույլ պետությունը։

Բացարձակապես ոչ մի բան։ Եթե էդ պահին էդ ուժեղ պետությանը էդ հարևան պետությունը մտնելը ձեռ ա տալիս ինչ-ինչ պատճառներով, մտնում ա։