Պատերա՞զմ, թե՞ խաղաղություն. լրջանալու պահը

[Lion]

Լիոն ջան, ես քո հակափաստարկները անլուրջ եմ համարում։ Բայց եթե իմ վերաբերմքւնքը մի կողմ թողնենք,ապա էն հոդվածը, որին արձագանքել ես, յքւրաքանչյուր ոք կարքղ է կարդալ որպես գրածներիդ հերքում։ Ընթերցողից ում որը կհամոզի՝ իրենց գործն է։ Ինձ համոզել է Արման Գրիգորյանի գրածը։

Է հա, էդ սամա-սաբոյ - հոդվածն էլ կա, իմ գրածն էլ կա, ընենց չի, որ դու չարձագանքեցիր, աշխարհը փլվեց կամ ինչ որ գործընթաց խախտվեց: Ուղղակի ինքդ ցույց տվեցիր, որ ասելու բան չունես, այսքան բան: Մի անգամ ասել եմ, էլի ասեմ - սարկազմը, նման լուրջ դիսկուսիաներում, եթե տեղին էլ է, ապա քիչ դոզայով ու, համեմված հիմնական ասելիքի հետ, ոնց որ իմ պոստերում էր: Եթե մարդը լուրջ ասելիք չի ասում, այլ ուղղակի տրվում է սարկազմին, ոնց արդեն քո դեպքում, ապա դա հակառակ էֆեկտն է տալիս - կարդացողին պարզ է լինում, որ հակադարձողն ասելիք չունի և ուղղակի սարկազմի միջոցով փորձում է քողարկել դա:

Երկու բառով հստակեցնեմ գրառմանդ արձագանքելու ոճիս դրդապատճառը։ Դա հոդվածագրի նկատմամբ արհամարհական վերաբերմունքիդ ու «Էս ով էր, ախպեր, էս... ինչ էր??» տիպի ձևակերպումներիդ խիստ օրինաչափ հակադարձում էր։ Եթե դու կարող ես Արմանի հոդվածին պատասխանել էդ տոնայնությամբ, ապա ես էլ էն՝ ինչով պատասխանել եմ։

Արտակ Գրիգորյանը չկա ֆորումում - եթե նա լիներ ու ինձ հետ խոսեր, ես ինձ թույլ չէի տա կենդանի դիսկուսիայում նման սարկաստիկ արտահայտություններ: Դրան հակառակ՝ ես կամ ֆորումում, դու կաս ու դու, լուրջ խոսակցության փոխարեն, սարկազմին ես տրվում: Ի դեպ ասած, զարմանալի մարդ ես՝ առաջարկում ես դիսկուսիա, աջ ու ձախ բողոքում ես, թե ինձնից բացի ոչ ոք փաստարկված չգրեց, բայց իմ գրածի դեպքում էլ խուսափում ես խոսակցությունից: Սա չի խոսում քո դիրքերի ամրության օգտին:

Իսկ հիմա մյուսներից ով որ չգիտի, ասեմ, թե «էդ ով էր»։ Քաղագիտության դոկտոր, ԱՄՆ Լիհայ համալսարանի պրոֆեսոր, Հայաստանում ուՀայաստանից դուրս համապատասխան ոլորտում պատկառելի հեղինակություն վայելող քաղաքագետի մասին կարող եք կարդալ այստեղ՝ https://hy.m.wikipedia.org/wiki/%D4%...B6?wprov=sfla1

Ես, օրինակ, չգիտեի, թե ինքն ով է և մինչ այս պահը մտածում էի, թե մեր հայաստանյան հաստիքային քաղաքագետներից է: Իմացա, ապրես, բայց դա մազաչափ իսկ չփոխեց իմ վերաբերմունքը նրա ասածի նկատմամբ: Ես չեմ սիրում հեղինակության ազդեցության տակ ընկնել, ինձ համար կարևորը՝ ասածն է: Արտակ Գրիգորյանի ասածը հարիր չէր իր կոչումներին և հնարավոր փառքին, ես այնտեղ տեսա տարրական քաղաքական կուրություն, ապագայի բացարձակ սխալ մոդելավորում և քաղաքական մոտիվացվածություն: Այսքան բան:

[Chuk]

Լիոն ջան, եթե քո գրածներում ես չեմ տեսել արձագանքելու արժանի պնդումներ, ավելին քան կար հոդվածում, որին արձագանքել ես, դա դեռ չի նշանակում, որ թեմայում բովանդակային բան չեմ գրել։ Եթե տենց բան ես պնդում, ապա կամ ուշադիր չես, կամ ստում ես։ Էդ իմ բերած նյութերն ու բովանդային գրառումներն են հիմնականում բովանդակային իմաստով անարձագանք մնում, ենթադրում եմ ՝ ասելիքի բացակայության պատճառով։ Սրանով եա դադարեցնում եմ նորից քո այն գրառմանն ու դրան՝ բացատրածս պատճառով ծաղրական արձագաներիս անդրադառնալը։

Sent from my A0001 using Tapatalk

[Lion]

Ես այս թեմային ուշադիր հետևում եմ և իմ գրած հակադարձումներին, որոնք ուղղված էին Արման Գրիգորյանի հոդվածների 8 կետերին, քո կողմից որևէ փաստարկված արձագանք չեմ տեսել: Հիշեցնեմ, այնտեղ 8 կետեր կային՝ խաղաղապահներ, ապառազմականացված գոտի, միջազգային երաշխիքներ (3 կետեր), հարևանների շահ, սպառազինությունների կրճատում և ամուր հաշտություն:

Սրանց վերաբերյալ դու այդ երբ փաստարկված խոսեցիր, որ ես չարձագանքեցի? Եթե ինչ որ բան բաց եմ թողել, խնդրեմ, թեման քո դիմաց է, ցույց տուր և մենք քննարկենք այդ բաց թողածը

[Վիշապ]

Նայելով մինչ հիմա առաջ քաշված «խաղաղասիրության» կցկտուր հիմնավորումներին, իմ հասկացածով տրամաբանությունը հետևյալն է, պետք է այնպես անել, որ Հայաստանը Ադրբեջանի անվտանգության համար պրոբլեմ չհանդիսանա, ու կլինի հաշտություն ու խաղաղություն։ Այսինքն խաղաղության մեխը ոչ թե կողմերի ուժերի հավասարակշռությունն է, այլ Հայաստանի թուլացումը։ Ու այստեղ անհրաժեշտ ու բավարար պայման է Ադրբեջանի բարի կամքը թուլացած Հայաստանի վրա չհարձակվելու համար։ Այսինքն կան մարդիկ, որոնք հիմա պատրաստ են Ալիևի ու Ադրբեջանի փոխարեն երդվել։
Ես կզսպեմ հետագա պիտակումներս, որ շատ չնեղվեք։

[Chuk]

Ի դեպ Արտակ չէ՝ Արման Գրիգորյան։

Sent from my A0001 using Tapatalk

[anslov]

Ժամանակն է դուրս գալ «Քաղաքական քննարկումներ թեմայից դուրս» թեմայի շրջանակներից ու էս հարցը ավելի հանգիստ ու կոնկրետ քննարկել: Լրիվ առանձացված:

Ավելի լավ վերնագիր, թեմայի համար, քան Լևոն Տեր-Պետրոսյանի 1997 թ. նոյեմբերի 1-ի հայտնի հոդվածի վերնագիր էր, չգտա:

Թեման շատ զգայական է բոլորիս համար, տեսակետներս կարող են կտրուկ տարբերվել միմյանցից: Դրա համար կոչ եմ անում էս հարթակում պահպանել հնարավորինս պոլիտկոռեկտություն, զերծ մնալ միմյանց պիտակումներից, հասկանանք, որ անկախ նրանից, թե ով հարցի լուծումը ոնց է տեսնում կամ պատկերացնում, նպատակը ամեն դեպքում երկրի անվտանգությունն է, Արցախի պահպանումն է, երկրի ծաղկումն է:

Ես ինքս ասելիք շատ ունեմ, բայց խնդրում եմ ներողամիտ լինել, որ շատ հաճախ ձեր հետ խոսելու եմ «այլոց շուրթերով», ավելի կոնկրետ այս թեմայում ձեզ եմ ներկայացնելու տարբեր հոդվածներ կամ հարցազրույցներ, որովհետև շատ հաճախ իմ ասելիքը ինձնից ավելի լավ ձևակերպել են ոլորտին ավելի լավ առնչություն ունեցողներն ու մասնագետները, պետական գործիչները, բանակցություններին անմիջապես առնչված մարդիկ:

Հիշեցնեմ, որ «Պատերա՞զմ, թե՞ խաղաղություն» բանավեճի նոր ալիքը բարձրացավ 2016 թ. դեկտեմբերի 17-ին ՀԱԿ համագումարում Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ելույթից հետո: Հաջորդ գրառման մեջ կտեղադրեմ այդ ելույթի տեքստն ու տեսահոլովակը:

Բոլորին խորհուրդ եմ տալիս անպայման կարդալ, նույնիսկ մեկից ավելի անգամ այդ ելույթը, ու փորձել կարդալ սառը՝ անկախ Տեր-Պետրոսյանի նկատմամբ ունեցած վերաբերմունքից: Ու ընդհանրապես, այս թեմայում ցանկացած նյութ, փաստարկ, տեսակետ խորհուրդ եմ տալիս ուշադիր ուսումնասիրել՝ հնարավորինս ոչ զգայական մակարդակում:

Մեծ սխալ է կատարվել, Լևոնի հրապարակային խոսքը դնել ու դարձնել քննարկման առարկա:

Լևոնը լինելով հայ քաղաքական մտքի հայտնի մարդկանցից ամենախոշոր դեմքը, երբևէ չի հենվել կամ հաշվարկել իր տեսակետները ներքին սպառման համար:
Ինքը միշտ հանդես է եկել որպես խշոր արտաքին քաղաքական խաղացող: Այնքան խոշոր, ինչքան կարող է ունենալ Հայաստանը: Նույնիսկ դրանից մի քանի անգամ ավելի խոշոր:
Նա շատ լավ գիտի, որ միակ քաղաքականությունը, որը էսպես ասած բաժին է ընկնում Հայսատանին արտաքին դաշտում, դա Արցախի հարցն է, որն էլ էս 25 տարում մեր ԲՈԼՈՐ ղեկավարները վարել են փայլուն, ունենալով Լևոնի գոնե ակադեմիական ղեկավարումը:
Լևոնը-Քոչարևյանը–Սերժը Արցախի հարցում մի անխախտ թիմ են ու բոլորով միշտ խփել են ու կխեն մի մեխի:

Մյուս կողմից էլ նա շատ լավ գիտակցել է, որ ժողովուդրը ՀՀ որևէ ֆակտոր չէ, ու դեռ երկար չի լինի, ու երբևէ իր դիպլոմատիան ու քաղաքականությունը կիրառելուց չի հենվել զրոյական ուժի- ասել է ժողովրդի քաղաքական կամքի վրա:

Էնպես որ Լևոնի արտաքին դաշտում ինչ-ինչ, շատ անգամ մեզ համար անկանխատեսելի ու անհասկանալի/անընդունելի հրապարակումները քննարկելը առնվազն ջուր ծեծոցի է, քանի որ անձամբ Լևոնը դրանք հրաարակելուց երբևէ չի էլ ակընկալում որ իրա ասածը ներսում քննարկվելու է:

Իսկ ներքին սպառման համար - ինչքան ըսենց ու սրա նման պարտվողական ջուր ծեծոցին ավելի քիչ քննարկվի ու էս հարցը փակվի, էնքան լավ ա մեր բոլորի համար:
Սրա մեջ ոչ մի լավ բան չկա, իսկ վատ բաներ լիքը- որ ազերներ կան լիքը որ հայերեն կարդում են ու սա կարդալով դուխ են հավաքում որ Հայաստանում լիքը մարդ կա որ իրանցից վախում ա: Սա ազգամիջյան մակարդակում հեչ լավ բան չի, ու քո պոտենցիալ թշնամին պետք ա քեզանից նախօրոք վախենա ոչ թե դուխ հավաքի քո վախից:

[anslov]

Միշտ հիշեք, որ մինիմում 400 000 ազերի ազատ տիրապեում է հայերենի ու հնարավորություն ունի կարդալ սովորական հայ մարդկանց մտքերը

[Chuk]

Մեծ սխալ է կատարվել, Լևոնի հրապարակային խոսքը դնել ու դարձնել քննարկման առարկա:

Լևոնը լինելով հայ քաղաքական մտքի հայտնի մարդկանցից ամենախոշոր դեմքը, երբևէ չի հենվել կամ հաշվարկել իր տեսակետները ներքին սպառման համար:
Ինքը միշտ հանդես է եկել որպես խշոր արտաքին քաղաքական խաղացող: Այնքան խոշոր, ինչքան կարող է ունենալ Հայաստանը: Նույնիսկ դրանից մի քանի անգամ ավելի խոշոր:
Նա շատ լավ գիտի, որ միակ քաղաքականությունը, որը էսպես ասած բաժին է ընկնում Հայսատանին արտաքին դաշտում, դա Արցախի հարցն է, որն էլ էս 25 տարում մեր ԲՈԼՈՐ ղեկավարները վարել են փայլուն, ունենալով Լևոնի գոնե ակադեմիական ղեկավարումը:
Լևոնը-Քոչարևյանը–Սերժը Արցախի հարցում մի անխախտ թիմ են ու բոլորով միշտ խփել են ու կխեն մի մեխի:

Մյուս կողմից էլ նա շատ լավ գիտակցել է, որ ժողովուդրը ՀՀ որևէ ֆակտոր չէ, ու դեռ երկար չի լինի, ու երբևէ իր դիպլոմատիան ու քաղաքականությունը կիրառելուց չի հենվել զրոյական ուժի- ասել է ժողովրդի քաղաքական կամքի վրա:

Էնպես որ Լևոնի արտաքին դաշտում ինչ-ինչ, շատ անգամ մեզ համար անկանխատեսելի ու անհասկանալի/անընդունելի հրապարակումները քննարկելը առնվազն ջուր ծեծոցի է, քանի որ անձամբ Լևոնը դրանք հրաարակելուց երբևէ չի էլ ակընկալում որ իրա ասածը ներսում քննարկվելու է:

Իսկ ներքին սպառման համար - ինչքան ըսենց ու սրա նման պարտվողական ջուր ծեծոցին ավելի քիչ քննարկվի ու էս հարցը փակվի, էնքան լավ ա մեր բոլորի համար:
Սրա մեջ ոչ մի լավ բան չկա, իսկ վատ բաներ լիքը- որ ազերներ կան լիքը որ հայերեն կարդում են ու սա կարդալով դուխ են հավաքում որ Հայաստանում լիքը մարդ կա որ իրանցից վախում ա: Սա ազգամիջյան մակարդակում հեչ լավ բան չի, ու քո պոտենցիալ թշնամին պետք ա քեզանից նախօրոք վախենա ոչ թե դուխ հավաքի քո վախից:

Հիացած եմ մտքի թռիչքներով: Բրավո:

[anslov]

Հիացած եմ մտքի թռիչքներով: Բրավո:

կարծում եմ, որ դա էս թեմայում բացարձակ կարևոր չէ, հիացած ես թե հիասթափված:
Կարևոր է էն, որ այս հարցը Ռուասաստանում ու ռուսաստանամնան գողական բարքերով ապրող երկրներում շատ հայերի անվտանգությանն է առնչվում, ու ազերիները պետք է պարզ գիտակցեն, որ հայը բացարձակ վախ չունի ոչ իրանցից, ոչ էլ իրանց նավթահոտ երկրից ու ոչ թե վերադարձնելու ենք, այլ ինչպես բազմիցս ասել է մեր քաղաքական ղեկավաությունը , եթե համը հանեն, ապա թող մեզ չմեղադրեն որ մի քանի շրջաններ էլ կորցրին իրանց "պատմական" հողերից:
Սա բխում է բոլոր հայերիս կենսական շահերից: Որ իրանք հավերժական փշերի վրա ապրեն թուրքերի հետ միասին, որ մենք ու մնացած տեղացի ազգերը ուշ թե շուտ իրանց քոչել ենք տալու իրանց ոչարի հոտերով դեպի իրանց պատմական հայրենիք:

Առյուծ Մըհերը, զարմով դյուցազուն,
Քառասուն տարի իշխում էր Սասուն.
Իշխում էր ահեղ, ու նըրա օրով
Հավքն էլ չէր անցնում Սասմա սարերով։
Սասմա սարերից շա՜տ ու շատ հեռու
Թնդում էր նրա հռչակն ահարկու,
Խոսվում էր իր փառքն, արարքն անվեհեր.
Հազար բերան էր — մի Առյուծ-Մհեր։

Էսպես, ահավոր առյուծի նըման,
Սասմա սարերում նստած էր իշխան
Քառասուն տարի։ Քառասուն տարում
«Ա՜խ» չէր քաշել նա դեռ իրեն օրում.
Բայց հիմի, երբ որ եկավ ծերացավ,
Էն անահ սիրտը ներս սողաց մի ցավ։
Սկըսավ մըտածել դյուցազուն ծերը.
— Հասել էն կյանքիս աշնան օրերը,
Շուտով սև հողին կերթամ ես գերի,
Կանցնի ծըխի պես փառքը Մըհերի,
Կանցնեն և՛ անուն, և՛ սարսափ, և՛ ահ,
Իմ անտեր ու որբ աշխարքի վըրա
Ոտի կըկանգնեն հազար քաջ ու դև...
Մի ժառանգ չունեմ՝ իմ անցման ետև
Իմ թուրը կապի, Սասուն պահպանի...
Ու միտք էր անում հըսկան ծերունի։

Հիմա Մհերի վիճակին մեր 25 տարվա եռագլուխ ղեկավարներն են:
Տեսնենք Դավիթ ժառանգ ունենալու են թե չէ՞
Եթե ունեցավ, վերջն է լինելու "մելիքի"

իսկ Ցռան Օհանը, ով Ձենով ահարկու ձայնով էր , Մհերի մահից հետո -

Ձենով Օհանը ահից սարսափած՝
Թըշնամու առաջն ելավ գըլխաբաց,
Աղաչանք արավ, ընկավ ոտները.
— Դու եղիր, ասավ, մեր գլխի տերը,
Ու քու շըվաքում քանի որ մենք կանք,
Քու ծառան լինենք, քու խարջը միշտ տանք,
Միայն մեր երկիր քարուքանդ չանես
Ու քաղցըր աչքով մեզ մըտիկ անես։

բայց ամեն դեպքում թուրքը -

— Չէ՛, ասավ Մելիք, քու ամբողջ ազգով
Անց պիտի կենաս իմ թըրի տակով,
Որ էգուց-էլօր, ինչ էլ որ անեմ,
Ոչ մի սասունցի թուր չառնի իմ դեմ։
Ու գընաց Օհան՝ բոլոր-բովանդակ
Սասունը բերավ, քաշեց թըրի տակ
Մենակ Դավիթը, ինչ արին-չարին,
Մոտ չեկավ դուշման Մելիքի թըրին։

...
Մի խոսքով Թումանյանի մշակմամբ "Սասունցի Դավիթը" հզոր գործ ա:
Ու կրկնվում ա մեր թվերին:
"Մհեր ու Դավիթ" են լուծում հայի անվտանգության ու պատվի հարցերը, ոչ թե ինչ որ "վիրտուալ" ժողովուրդ:

[Հայկօ]

Սրա մեջ ոչ մի լավ բան չկա, իսկ վատ բաներ լիքը- որ ազերներ կան լիքը որ հայերեն կարդում են ու սա կարդալով դուխ են հավաքում որ Հայաստանում լիքը մարդ կա որ իրանցից վախում ա: Սա ազգամիջյան մակարդակում հեչ լավ բան չի, ու քո պոտենցիալ թշնամին պետք ա քեզանից նախօրոք վախենա ոչ թե դուխ հավաքի քո վախից:

Ապ, «վախենալ» բառը էս թեմայում հլը որ մենակ դու ես օգտագործել, Լիոնն ու Տրիբունը. մի գրեք, չեն կարդա:

[Տրիբուն]

Ապ, «վախենալ» բառը էս թեմայում հլը որ մենակ դու ես օգտագործել, Լիոնն ու Տրիբունը. մի գրեք, չեն կարդա:

Մուտիլովշի՞կ, դու փաստորեն Չուկի գրառումներն ու Լևոնի ելույթ/հոդվածները առանց կարդալու ես ոգևորվել

․․․


Լուրջ երեւալու փորձեր, կամ ինչու չպետք է վախենալ խաղաղությունից

Լուրջ երեւալու փորձեր, կամ ինչու չպետք է վախենալ խաղաղությունից․․․

[Chuk]

Մուտիլովշի՞կ, դու փաստորեն Չուկի գրառումներն ու Լևոնի ելույթ/հոդվածները առանց կարդալու ես ոգևորվել

Ժխտականով էր էս, եղբայր:
Թե չէ ստեղ վախեցող գտնող չես:

[Տրիբուն]

Ժխտականով էր էս, եղբայր:
Թե չէ ստեղ վախեցող գտնող չես:

Իսկ էս թեմայում իմ գրածների մեջ քանի՞ տեղ կարաս հաստատականով գրած «վախենալ» գտնես: Հայկօ-ն մուտիլովշիկ ա, ու ես խիստ հիասթաված եմ: Ի՜նչ պոտենցիալ ա փոզմիշ լինում։

[Chuk]

Ժող ջան, ձեր կարծիքով մենք չգիտե՞նք էդ կրակոցների մասին։ Գիտենք, դրա հետևանք տարեկան 50 ու ավելի զոհերի մասին էլ գիտենք, «հրադադարի» ընթացքում ընդհանուր զոհված 2000 զինծառայողի ու խաղաղ բնակչի մասին էլ գիտենք, քանդված շինությունների, ռմբակոծված դպրոցների ու մանկապարտեզների մասին էլ գիտենք, գրեթե մարդաթափված սահմանամերձ գյուղերի մասին էլ գիտենք, խոշտանգված դիակների մասին էլ գիտենք, քնած սպային կացնահարող ազերի անասունի մասին էլ գիտենք, ժողովրդի մեջ ազգամիջյան ատելություն սերմանող քաղաքականության մասին էլ գիտենք։

Դե որ էդ ամեն ինչը գիտենք, եկեք միֆերի մեջ չընկնենք։ Ի՜նչ հաշտություն, ի՜նչ բան։ Հարցը մենակ պատերազմով պետք ա լուծվի, մի տասհազար զոհ տալուց, լիքը գյուղեր ու քաղաքներ ավիրելուց հետո՝ թշնամուն երկրի երեսից ոչնչացնելու միջոցով։

Խնդիր կա ու լրջագույն։ Էդ խնդիրը հաղթահարելու ելքեր ա պետք գտնել, ոչ թե ասել, որ խնդիրը կա, ուրեմն ելք չկա։

Ու մի հատ էլ կրկնեմ, որ ոչ մեկը դավաճան կամ ախմախ չի։ Եթե հստակ երաշխիքներով լուծում չլինի, ապա ոչ մի փոխզիջում էլ չի լինի, փոխարենը կշարունակվեն հրադադարի խախտումները, զոհերը, մանկապարտեզների ու դպրոցների ռմբակոծումները, սահմանամերձ համայնքների մարդաթափումը։

Sent from my A0001 using Tapatalk

[Գաղթական]

Եթե հստակ երաշխիքներով լուծում չլինի, ապա ոչ մի փոխզիջում էլ չի լինի, փոխարենը կշարունակվեն հրադադարի խախտումները, զոհերը, մանկապարտեզների ու դպրոցների ռմբակոծումները, սահմանամերձ համայնքների մարդաթափումը։

Իսկ հստակ երաշխիք ասելով ինչ ենք հասկանում?