∫


Իհարկե, դու գիտես,
որ մահկանացու ես:
բայց այդ գիտելիքը
մնում է միայն
մտավոր կոնցեպտ,
քանի դեռ դեմ առ դեմ
մահին չես հանդիպել:
Լուրջ հիվանդություն,
դժբախտ պատահար,
կորուստ մերձավորների
և հարազատների՝
և մահը կյանքդ է մտնում
որպես սեփական
մահկանացության գիտակցվածություն:

Մարդկանց մեծամասնությունն
այդ չի ուզում խոստովանել,
շուռ է գալիս վախով,
բայց եթե չնահանջես,
չվախենաս խոստովանել,
որ մարմինը կարճաժամկետ է
և մահկանացու ամեն պահ, -
այդ ժամ տեղի է ունենում
ապանույնականացում
ինչպես ֆիզիկական պատյանիդ,
այնպես էլ էգոյիդ հետ:
Երբ տեսնում և ընդունում ես
կյանքի բոլոր ձևերի
անկայությունը, քեզ պատում է
հանգստի և խախաղության
զարմանալի զգացումը:


∫