∫


Ինչպիսի՞ն են քո հարաբերություններն
առարկաների աշխարհի հետ:
Բազմաթիվ առարկաների,
որ շրջապատում են քեզ:
Ամեն օր դիպչում ես դրանց,
վերցնում ես ձեռքդ,
տնօրինում ես ըստ քո
սեփական ցանկության:
Աթոռ, գրիչ, ավտոմեքենա, պնակ:
Նրանք քեզ համար միայն միջոցնե՞ր են,
նպատակադրած գործերդ
կատարելու գործիքնե՞ր,
թե՞ գոնե երբեմն
դու ուշադրություն ես նվիրում նրանց,
կամ գիտակցում ես
նրանց գոյությունը,
նրանց լինելության
եզակիությունը:

Եթե դու կապված ես
առարկաներին,
եթե օգտագործում ես դրանք
սեփական կարևորության զգացման
կամ ուրիշների աչքերին
քո կարևորության համար,
հոգսն իրերի մասին
լինելու է քո ամբողջ
կյանքի իմաստը:

Նույնանալով իրերի հետ,
դու շնորհակալ չես նրանց,
որ կան քո կյանքում:
Քանզի դու նրանց մեջ
միայն քեզ ես տեսնում:

Բայց երբ ընդունում ես
նրանց լինելության
եզակիությունը՝
առանց մտահայեցումների
և մտքի մեկնություննրի, -
չես կարող նրանց գոյություն համար
երախտագիտություն չզգալ:
Եվ հանկարծ բացահայտում ես,
որ դրանք բոլորովին էլ
անշունչ, անկենդան
առարկաներ չեն,
ինչպես քո մակերեսային
ընկալմանն էր թվում:
Նույնիսկ ֆիզիկոսները
հիմա հաստատում են.
մոլեկուլային
մակարդակի վրա
իրերը՝ զարկերակող
էներգիայի դաշտեր են:

Իրերի ոլորտի հանդեպ
քո երախտագիտությունը
անտարակույս փոխակերպելու է
քեզ շրջապատող աշխարհը:
Այն կդադարի անշարժ
և անտարբեր լինել:
Կկենդանանա մարդկային
մտքին անբացատրելի
բազում միջոցներով:


∫