∫
Զննիր կենդանուն,
ծառին, ծաղկին:
Տես, թե նրանք ինչպես են
հանգստանում Գոյի մեջ:
Հենց ինքը Գոյն են նրանք:
Նրանք միշտ նույնպիսին են,
ինչ կան:
Իրենց բնական արժանապատվությամբ,
մաքրությամբ և բնատուր
առաքինությամբ:
Բայց այդ տեսնելու համար
պետք է դեն նետել մտքի՝
ամեն ինչին անուն տալու
և մտավոր պիտակներ
կախելու սովորությունը:
Նայիր այդ բոլոր
պիտակներից և բացատրություններից վեր՝
և կտեսնես բնության
այն անարտահայտելի տարածքը,
որը մտքով չես ճանաչի
և զգացմունքներով
չես ընկալի:
Այդ ներդաշնակությունն
ու սրբությունն
ընդգրկում է ոչ միայն բնությանը,
այլև քեզ:
∫
Մեջբերել
Էջանիշներ