∫
Տառապանքները սկսվում են,
երբ իրավիճակին
մտավոր պիտակ ես կպցնում,
սահմանում ես այն
որպես "վատ", անցանկալի:
Ծնվում են զայրույթ,
վիրավորվածություն՝
և անմիջապես անձնականանում են
ձևով արձագանքող "ես"-ի:
Անուն տալը, մտավոր
պիտակով ապահովելը՝
սովորույթ է, բայց դրա վերջը
կարելի է դնել:
"Չանվանելու" պրակտիկան
սկսիր փոքր բանից:
Ասենք թե ուշացել ես
քո ինքնաթիռից,
վրադ սուրճ ես թափել,
սայթաքել բոլորի առջև
և կեղտն ես ընկել, -
կհաջողվի՞ արդյոք
զսպել քեզ, իրավիճակը
վատ, կամ ցավալի,
կամ չար չանվանել:
Կարո՞ղ ես արդյոք
անմիջապես ընդունել
այդ պահի այդպիսիությունը:
Ինչ-որ բանի, որպես
"անընդունելի վատ" սահմանումը
քո մեջ հուզումնային
կաշկանդում է ծնում:
Իսկ եթե թույլ տաս
իրադարձությանը լինել
առանց այն նախորոշելու, -
քո մեջ աներևակայելի
ուժի աղբյուր կբացվի:
Զգացմունքային կաշկանդվածությունը
կտրում է քեզ այդ ուժից:
Հենց իր՝ կյանքի ուժից:
∫
Մեջբերել
Էջանիշներ