Մայրության հակառակ կողմը

[Sambitbaba]

Վարդ, իսկ դու ուզո՞ւմ ես, որ ինչ-որ բան փոխվի ու հավատո՞ւմ ես, որ հնարավոր կլինի փոխել, թե համակերպվել ես, որ էդպես էլ պիտի մնա:

Ես նենց ախմախ օպտիմիստ եմ ու նենց եմ հավատում, որ ամեն իրավիճակից էլ լավ ելք կա: Ու եթե չհավատայի դրան, երևի էն աշխատանքն էլ չէի ընտրի, որ ընտրել եմ:

Իսկ խոստովանությանդ համար քեզ մի հատ մեծ ու տաք գըրկ:

Ելք, իհարկե, կա, Այվ ջան, բայց այնքան ժամանակ, քանի դեռ դու ինքդ այդ ելքի վրա մի մեծ կողպեք չես կախել: Իսկ գիտե՞ս, թե որն է այդ կողպեքը... Երբ ինքդ քեզ համոզել ես, որ շատ լավ գիտես, թե քո վաղվա օրն ինչպիսին էր...

Հիշողություններ ապագայի մասին` սա է Վարդի դիրքորոշումը: Ինչ-ինչ պատճառներով նա որոշել է, որ շատ լավ գիտի, թե ինչպիսին է ինքը լինելու վաղը, ինչ է ասելու, ինչ է անելու, ինչ է մտածելու... Այսինքն, ոչ մի շանս չի թողնում իրեն և իր մոտիկներին ապրել վաղվա օրն այնպիսին, ինչպիսին այն կարող էր լինել առանց նախապես գրված սցենարի...

Կներես, Վարդ ջան, եթե հանկարծ կոպիտ կհնչի, բայց քեզ նեղացնել չեմ ուզում: Հակառակը, ես էլ` Այվիի պես խոնարհվում եմ քո համարձակության առջև, քանզի իրոք, կարծում եմ, որ որոշակի համարձակություն է անհրաժեշտ նման կարգի խոստովանությունների համար: Եվ ինչպես նա, ես էլ կուզենայի իմանալ. դու ուզու՞մ ես, որ ինչ-որ բան փոխվի...