Օր
Շատ վարպետորեն գրած գործ է: Ասես թե հանգիստ, առանց որևէ խնդրի կարդում ես, բայց հետո ինչ-որ ճնշող տխրություն է իջնում վրադ...
Բյուր ջան, չեմ կարծում, թե "ամերիկացի" է գրողը, համենայն դեպս, իմ ճանաչած "ամերիկերենն" այնքան էլ այդպիսին չի: Օրինակ, իմ ճանաչած Ամերիկայում ամեն օր փողոցները չեն մաքրում... և այլն: Նույնիսկ ավելի մեծ հավանականություն ունեմ կարծելու, թե հենց դու ես գրել:
Հեչ չեմ սիրում "թրեշ", "սփոյլեր" տիպի բառերի օգտագործումը գրական ստեղծագործության մեջ... Նման բաներն ինձ շատ են վանում ստեղծագործությունից ու շատ եմ ափսոսում դրա համար... Ոնց որ միանգամից սիրտս կուրանա...
Առավել շատ չեմ սիրում ֆեյսբուքային գրառումները, ու եթե այդ մասը չլիներ, հաստատ քվեարկելու էի այս պատմվածքի օգտին, իսկ հիմա տատանումների մեջ եմ...
Ու մի երկու անհասկանալի պահեր էլ կային ինձ համար.
Հեծանիվ քշելը, առավոտյան մարմնամարզության պես մի բա՞ն էր, թե տրանսպորտ` աշխատանքի գնալու համար:
Ո՞րն է Բի Ջիզի «Stayin’ Alive»-ի ծիծաղելի մասը, առավել ևս "ամերիկյան" վախկոտ հասարակության համար. նրանք հաստատ կվախենային սլավոնացուն նեղացնել իրենց ծիծաղով...
Հեչ չհասկացա Թանյա Գևինի դերը պատմվածքում: Որ մյուսներից զատվում է, պարզ է: Բայց ի՞նչ դեր է նա խաղում... Նրա անվան վերջին հիշատակումից նույնիսկ սկսեցի կասկածել, որ Թանյան խանդի առարկա է հեղինակի և նրա միջև, ով արդեն քանի շաբաթ չի գրում, - արդյո՞ք ճիշտ եմ հասկացել...
Ծերուկի համեմատությունը Կաշվերեսի հետ հավես էր...
Հենց նոր կինս հենց այսպես ինձ հաց ուտելու կանչեց...- Սե՛մ, ընթրիքը պատրաստ է, արի՛։
Էջանիշներ