Լենկա Վարդանյանի ստեղծագործական անկյուն

[Լենկ]

Ողջույն:
Խմբում նոր անդամ եմ և ցանկանում եմ ձեզ ներկայացնել իմ ստեղծագործությունները:
Դեմ չեմ լինի ձեր կողմից լսել կարծիքներ դրանց վերաբերյալ: Բայց նաև սիրում եմ բանավիճել և հեշտ չեմ հանձնվում:

Հարգանքներով` Լենկա Վարդանյան:

[Լենկ]

ԲԱՐՈՒԹՅԱՆ ԱՅԲՈՒԲԵՆ

Դրսում ցուրտ էր : Ձմռան սառը շունչն արդեն զգացնել էր տալիս : Անվստահ քայլերով մոտեցա դռներին ու մի պահ կանգ առա : Երկինքն այդ օրն աղքատիկ էր , լուսինն էլ կարծես հիվանդ լիներ , օրեր առաջվա գեղեցիկ մեղրագույնը , որը նրան դարձնում էր արևից էլ շքեղ՝ չկար . Հազիվ կաթնագույն երանգ էր խաղում : Թողնելով երկնքի մռայլ պատկերը՝ քայլերս շարունակեցի և դեռ մի քանի քայլ էլ չարած հայտնվեցի հսկա ու հին ինչ-որ շենքի դիմաց : Շենքից քիչ հեռու՝ մերկ ու քուն մտնող ծառերի տակ գտնվող նստարաններից մեկին հարմար տեղավորվեցի , շուրջս տերևներ էին , որոնք զոհն էին կատաղի քամու ու ինչպես ձմռան ծասկ , շպրտվել էին հոգնած հողի վրա : Տեսարանը գեղեցիկ էր , բայց մռայլ եղանակը թույլ չէր տալիս վայելել այն , ու երբ որոշեցի քայլերս ուղղել տուն , հայացքս ընկավ շենքի լուսավորված պատուհանին : Հետագա ինձ հետ կատարվածը նման չէր և իմ կարդացած ոչ մի պատմվածքի , վեպի կամ հեքիաթի : Պատուհանից փոքրիկներ էին երևում : Կարծես ինչ-որ տոն էր , բոլորն ուրախ էին , բայց այդ բոլորի մեջ յուրահատուկ ուշադրության արժանացրի մի աղջնակի : Նա մոտեցել էր պատուհանին , փոքրիկ ձեռքերը միացրած իրար աղոթում էր , իսկ որոշ ժամանակ անց սկսեց զմայլվել երկնքով , տերևներից լքված ու մրսող ծառերով , նրան նայելով ակամայից իմ հայացքն էլ նորից շրջեց փոքրիկ պուրակում : Անկախ ինձանից փակեցի աչքերս : Սկսում էի տաքանալ : Թվում էր՝ քիչ առաջվա փչող սառնությունը վերածվել էր ամռան զով քամու : Այն փոքրիկի աչքերն էի տեսնում կամ՝ պատկերացնում… Ւնքս էլ չգիտեմ , բայց այդ աչքերը արևների էին նման : Գուցե այդ էր պատճառը , որ տաքանում էի:

Չգիտեմ էլ, թե ակնթարթներն ինչպիսի արագությամբ էին անցել կողքովս , երբ ինչ-որ բան ստիպեց ինձ բաց անել կոպերս. Դա այն նույն հրաշքի ձայնն էր : Նրա մանկական պարզ աչքերը ինձ էին նայում , իսկ երկար ոսկեգույն վարսերը փռված էին ուսերին : Իսկապե՜ս , արևի էր նման : Ընդգծված դիմագծեր ուներ ու թվում էր՝ նկարչի վրձնի նուրբ շարժումներից է ստեղծվել: Երկար հափշտակված կնայեի փոքրիկին ու կմտածեի , եթե չսթափեցներ ինձ իր ձայնով. <<Սա իմ նամակը: Ինձ ասացին, որ արդեն կարող եմ գրել նամակ ձմեռ պապիկին:>>
Ես լուռ էի , աչքերն ասելու բան ունեին , հետաքրքրված նայեցի նրան ու ժպտացի , այս հրաշքը ոչ միայն գեղեցիկ՝ նաև խելացի էր , ինչ-որ բան հայացքիցս կռահելով՝ ավելացրեց.<< Ես գիտեմ՝ դուք չեք ձմեռ պապը , և գիտեմ , որ չկա ձմեռ պապ , բայց նաև գիտեմ՝ երբ ցանկանում ես ինչ-որ բան , անպայման կատարվում է ամանորի նախաշեմին : Կցանկանայի նամակս հասներ բոլոր այն մայրերին , որոնց փոքրիկներն էստեղ են , ուզում եմ նրանք բոլորը սովորեն այբուբենը բարության : Գիտե՛մ , բարին միշտ հաղթում է չարին , եթե նրանք իմանան բարության այբուբենը ես և ընկերներս չենք լինի այստեղ : Ահա վերցրեք ձեզ իմ կոնֆետը՝ որպես շնորհակալություն: >>
Չհասցրի ինչ-որ բան ասել… Անհետացավ մշուշում : Շտապ բացեցի նամակը , կարծում էի՝ ցանկություն է լինելու , այն էլ տիկնիկ կամ որևէ նման բան , բայց բացելով նամակը զգացի ցուրտը , որն ինձ այդ պահին ամբողջությամբ առավ իր ճանկերի մեջ : Նամակում գրված էր 4 տառ՝ Մ–Ա-Մ-Ա… Աչքերս փակեցի… ՄԱՄԱ :
Մա՜յր , բարության ու քնքշության կերպար : Հոգիս սկսեց մրսել , արցունքներս չորացան ,միտքս կուլ գնաց ու ես սկսեցի ուղղակի արտաշնչել առանց շնչելու , օդը պակասում էր , ակամայից նայեցի պատուհանին որտեղ նկատել էի փոքրիկին : Այդ արևոտ հայացքը հուսահատ հավատով նայում էր հեռուներին , փնտրում իր ստեղծած այբուբենի կերպարը…
Ես Նրա այբուբենը հիշում եմ միշտ , հիշում եմ շենքն ու պուրակը , այդ օրվա հիվանդ լուսնին ու մրսող ծառերին : Այժմ նաև հիշում եմ աղջնակի կարոտած հայացքը , որը հառել էր ինձ վրա երախտագիտությամբ :
Նա ճիշտ էր… Ամանորի նախաշեմին երազանքներն իրականանում են :

http://sirunc.wordpress.com

[Sambitbaba]

Բարի գալուստ Ակումբ:

Տեսե՞լ ես, որ ստեղծագործական մրցույթ է անց կացվում: Չե՞ս ուզում մասնակցել...

[Lion]

Գեղեցիկ էր և ինձ դուր եկավ, բայց, իմ կարծիքով, իհարկե, արժեր մի քիչ ավելի բացել - միտքը և գաղափարը լավն էր, բայց սեղմ էր, ըստ իս կարիք կար այդ լավ գաղափարը բացել, ավելի շքեղ ներկայացնել...

[Լենկ]

Նախ անչափ շնորհակալ եմ ձեզ, ձեր ժամանակից տրամադրելու և ընթերցելու համար )

[Լենկ]

Շնորհակալ եմ կարծիքի համար, Անկեղծ ասած ես էլ էի ցանկանում ավելի խորը լիներ ասելիքս, բայց մրցույթի էի մասնակցում, որտեղ ցավոք սահմանափակ էր ստեղծագերծության չափը: Կփորձեմ խոսքս ավելի խորը ներկայացնել , երբ պատրաստ լինի կհանձնեմ ձեր դատին )))

[Լենկ]

Մրցույթի մասին այո տեղյակ եմ բակց ավելի շատ Մուսայիցսա կախված կմասնակցեմ թե չէ ))
Հ.Գ. ներողություն եմ խնդրում եթե ինչ-որ բան էնպես չեմ անում, ուղղակի դեռ էտքան էլ լավ գլուխ չեմ հանում )))

[Lion]

Հարգելի Լենկա, ոչ-ոք չի ասում, որ սրանով սահմանափակվեք - սա մրցույթի համար էր, հիանալի է, եթե Մուսա լինի, նստեք ու ավելի շավ մշակեք Ձեր ստեղծագործությունը

[Լենկ]

Շնորհակալ եմ խորհրդի համար, կփորձեմ )))

[Sambitbaba]

Ես եթե մտել եմ էստեղ ու առաջին գրառումս շեշտում էր այն, որ ցանկանում եմ և քննարկվի և քննադատվի.... հետևաբար հասկանում եմ որ վարդեր շաղ չեք տալու...ինձ հետաքրքիրա էե ինչը դուր չի եկել... 20 տարեկան եմ ... դե իսկ ինչ վերաբերվումա որ շատերին դուր չի եկել ես մի կողմից էլ ուրախ եմ որ ոչ բոլորն են հասկանում ... )))

Եթե ազնվորեն, Լենկա ջան, ինձ էլ դուր չեկավ... Կներես... Հեչ հասուն ստեղծագործություն չէր, և հարցը բոլորովին էլ քո տարիքը չի:
Ակումբցիների մեջ կան երեխեք, որ 16-17 տարեկանից արդեն շատ հասուն գործեր են գրել: Կարդա, ինքդ կհամոզվես:

Մի գաղտնիք ասեմ: Մեզ բոլորիս էլ մեր գրածները սիրուն են թվում, բայց դա ոչ բոլորովին է, որ համապատասխանում է իրականությանը: Գեղեցիկ ու վեհափառ բառրը ոչ միշտ է, որ կարելի է գեղեցիկ արտահայտել, բայց ինձ թվում է, որ դա էլ չէ կարևորը...

Նախ շատ համաձայն եմ Բյուրի խոսքերի հետ` շատ գրի ու շատ կարդա, անկախ մեր կարծիքների քո գրածի մասին և քո կարծիքի` մեր կարծիքների մասին:

Իմ կողմից ավելացնեմ, որ գրելիս, պետք է նաև գրածդ համապատասխանի իրականությանը: Բացատրեմ: Եթե քսան տարեկանը գրում է "փոքրիկների", "աղջնակի" մասին, նշանակում է, որ այդ երեխան կամ երեխաները պետք է լինեն ամենաշատը մի հինգ-յոթ տարեկան: Իսկ եթե հաշվի առնենք նաև այն հանգամանքը, որ նամակում գրված էր ընդամենը "Մամա", ես օրինակ, կարող եմ պահանջել նաև, որ այդ աղջնակը հազիվ երեք-չորս տարեկան է և ընդամենը այդ երկու տառը գիտի...

Իսկ հիմա ասա, խնդրում եմ, ինչպե՞ս կարող է երեք-չորս տարեկան երեխան ասել այն, ինչ դու դրել ես նրա բերանը: Այն, ինչ փիլիսոփայում է նա, քսան, չէ, կներես, տասնհինգ տարեկանի փիլիսոփայություն է: Իսկ ասել "բարության այբուբեն"... գիտե՞ արդյոք հազիվ երկու տառ իմացող երեխան, թե ինչ ասել է այբուբեն... այն էլ բարության...

Խնդրում եմ, մի նեղացիր միայն լա՞վ... Ես գրեցի միայն, որովհետև դու նեղացել էիր մեր լռությունից:

Բայց ազնվորեն, մենք բոլորս միշտ շատ ուրախ ենք Ակումբի յուրաքանչյուր նոր անդամի:

[Gayl]

Թե ասա քեզ հազար տարի պետք էր?

[մարիօ]

Լավ, դե որ շատ ես ուզում արի ես էլ ասեմ․ ցանկացած տեքստ տեսնելիս, առաջին բանը որ ես նկատում եմ կոկիկությունն ա, իսկ քո գրածում էդ բացակայում ա։ Ես որ մտա կարդալու ու տեսա կետադրական նշաններից առաջ դրված բացատները, չակերտի սխալ նշանը, էն բացթողումները, որ կային տեքստում, արդեն խելոք փակեցի, դուրս եկա, որովհետև դա անձամբ ինձ համար փնթիության նշան ա ու անտարբերության սեփական տեքստիդ նկատմամբ։ Ինձ թվում ա, որ ցանկացած ընթերցողի դա վանում ա, որովհետև եթե դու տեքստիդ արտաքին տեսքի հետ ես նման անփույթ ու անտարբեր, պատկերացնում եմ, թե ինչ կիքսեր կարող ես արած կլինել բուն նյութումդ։
Ու, ճիշտն ասած մարդու տարիքը, սեռը կամ շատ գրած-չգրած լինելը ինձ էս հարցում ոչ մի բան չի ասում, որովհետև եթե մարդը գրում ա, պետք ա ամեն տառի ու ստորակետի համար պատասխանատու լինի ու հարգի անգամ կետադրական նշաններին, ինչը դու չես արել։ Եթե կընդունես, մի հատ խորհուրդ քեզ․ առավել ևս եթե ըստ քեզ շատ լուրջ բան ես գրում, ամեն ինչին ուշադրություն դարձրու, էդ թվում նաև լուրջ վերաբերմունքին գրածիդ նկատմամբ։

[Լենկ]

Ձեր թերությունը մարդիկ ՄԱՐԴ լինելն է , ու ստեցծագործությունների մեջ հոգեբանություն չգտնելը: Շնորհակալ եմ կարծիքների համար : Բայց էս Մասսային ես բացատրելու ոչինչ չեմ գտնում : Իմ ստեղծագործությունները գնահատվել ու գնահատվում են իրենց բացարիկությամբ չնայաց նրան որ ես չեմ ժխտում շատ դեպքերում ունեն հղկվելու կարիք.... այդ պատճառով նախընտրում եմ լքել էս մասսան... քանի որ էստեղ չեմ գտնում էնպիսի մարդ ով հասկանումա գրվածիս խորություն ը իսկ կետադրական նշաններին ինչ վերաբերվումա նախ copy ա արված բլօգից ու դժվար չէր հասկանալ որ copy ի ընթացքում նման բաներ լինում են... Սխալն իմն էր որ ես մտա ինտերնետային ինչ որ ակումբ , որտեղ ամեն մեկը տանը համակարգչի հետևում նստած փորձում է կարծիք հայտնել... Եթե դուք լինեիք ժամանակակից գրողների պեսգուցե և ժամանակակից գրող եք չգիտեմ էն ժամանակ հաշվի կառնեի... Բայց երբ գիտեմ ստեղծագործությանս ու մտքիս գինը որը գնահատվելա շատերի կողմից ներեցեք ձեր անմիտ հնչաց կարծիքներն էլ ինձ բնաաավ հետաքրքիր չեն... Շնորհակածություն հաջողություն... Ես դեռահաս չեմ իսկ գրողները միշտ չէ որ պետք է բացատրություն տան ես պարտավոր չեմ իմ բոլոր ընթերցոցբերին բացատրել թե քանի տարեկան էր աղջնակը. Դա ինքներդ պետք է հասկանաք աղջիկը դերևս իմ հոգու մանկությունն էր որը կիսատ է մնացել մորս մահի պատճառով.... Շատ անծանոթներ են կարդացել ու հասկացել թաքնված միտքը ու ասելիքը: Բացի ձեզանից կամ դուք բավակամ անհոգ եք կամ բավական անհոգի նման ստեղծագործությունը հասկանալու համար:

[Լենկ]

Ես գրում եմ հիմա շան մասին , ի դեպ հենց առաջին դեմքով ու շատ էի ցանկանում որ քննարկվեր ձեր կողմից բայց տեսնելով էսպիսի արձագանք ցաննություն չունեմ այծևս ներեցեք: Իմ գրածները խորը հոգեբանական են իսկ դուք ցավոք չեք գտնում դրանք : համամիտ կլինեի եթե ասեիք որ կիսատ է... բայց դուք մտածում եք թե քանի տարեկան է աղջիկը... ցավալի է... բայց շնորհակալ եմ

[Ռուֆուս]

Հաջողություն

Sent from my Nexus 5 using Tapatalk