ինձ հեչ էլ հասկանալի չէ:
Ինչու՞ համար պետք է Հավատացյալը փորձի Ապացուցել:
Հավատը- դա ապացուցողական չէ: Դրա համար էլ այն Հավատ է, և ոչ թե օբեկտիվ իրականություն: Այն իրականությունը, որը մարդը համարում է Օբեկտիվ, հենվելիով իր արտաքին աշխարհ դուրս եկող պորտերի ազդակների վրա, ու դրանվց միջոցով Իր հնարավորության սահմաններում կառուցելով ինչ որ հատկանիշներով օժտված օբեկտ:
իսկ Հավատը - դա մի հատկություն է, որով օժտված է ցանկացած մարդ, սկսած երեխա տարիքից, երբ Հավատում է մեծերին:
Մարդը, ով որ չունի Հավատ, գոյություն չունի: ցանկացած մարդ հավատում է
Ուրիշ բան, որ մարդկանց մի տեսակ կա, որ հավատացող մարդուն անընդատ փորձում է "ճիշտ ուղու վրա կանգնեցնել", ու "ցույց տալ", որ իր Հավատը - դա հիմարություն է:
Դրանք ընդամենը դժբախտ մարդիկ են, որոնք հիմնականում ինքնահաստատման համար են դա անում:
Այսինքն իրեն հակա-հավատավոր հայտարարողը նույն ձև դժբախտ մարդու հատկանիշ է, ինչպես հակա-ռուս, հակա-ամերիկացի , հակա-Սերժիկ և հատկապես Հակա- Պուտին /
/ - ականները:
Ու ամենահետաքրքիրը էն է, որ ամենա-Հակաները- դրանք լիբերռալներն են, ովքեր իրենց համար ուզում են ջերմոցային պայմաններ ու ուզում են "ազատագրվել" հասարակական կարգ ու կանոնից, ու որպես զուգահեռ պրոցես երազում են թե ոնց են պահպանողականներին դարձնելու գեյեր ու անազգ-անհայրենիք-անծնող խոտակերներ:
Մի խոսքով,
երբեք ոչ մի նորմալ շաքային Հավատացյալ, չի Ապացուցում, որ Աստված կա:
Էջանիշներ