(Թույլատրելի է յուրաքանչյուր տարբերակ, բայց քո դիմած տարբերակը` իմ ամենասիրած տարբերակն է, - շնորհակալություն:John-ի խոսքերից
)
Որովհետև Բեթմթնի համար, ինձ համար, երրորդի համար` դու, - ինչպիսին դրսևորում ես քեզ, այնպիսին էլ կաս:
Սա այլ հարց է: Եվ դրանով դու ոչ ոգուց չես տարբերվում:Ու ընդհանրապես, ի՞նչ է նշանակում «լինել այնպիսին, ինչպիսին կամ»։ Իսկ ո՞վ կարող է որոշել, թե ինչպիսին եմ ես։ Ես՝ չեմ կարողՈրտև ես ինձ լավ չեմ ճանաչում։
Մենք բոլորս այս աշխարհ ենք գալիս հենց մեզ, այլ ոչ թե մեկ ուրիշին ճանաչելու համար, էնպես որ քեզ լավ չճանաչելով, դու ոչ ոգու չես զարմացնի:
Ասեմ, որ ես ավելի հեշտությամբ կարող եմ քեզ ճանաչել, քան դու: Պատճառը քո հետևյալ տողերն են.
Սրանով ես արդեն "ճանաչում եմ" քեզ, իսկ դու` դեռ քո ճանաչման պրոցեսում ես, համաձա՞յն ես:Ու իրականում ես այնպիսին եմ՝՝ ինչպիսին որ ինձ ցույց եմ տալիս։ Իսկ թե ինչպիսին ցույց տամ՝ էլի ես եմ որոշում: Քանի հլը դիմացինի կողմից իմ մասին ստեղծված կարծիքին հակասող քայլ չեմ արել՝ իրա համար ես «այդպիսին եմ»։
Այսինքն, ոչ թե ինքն է որոշում, թե որպես ով և ինչ քեզ ճանաչի, այլ դու:Իսկ թե ինչ կարծիք ունի դիմացինն իմ մասին՝ ինքն է որոշում, իմ ուղղորդմամբ իհարկե։
Ու ոնց էլ գցում-բռնում ես, այդ հանգամանքը քիչ թե շատ օգնում է քեզ` ինքդ քեզ ճանաչել:
Բողոքում ես, Ջոն ջան: Սա բողոք չի` ի՞նչ է. "Ես հատուկ ինձ հսկողության տակ եմ պահում, որ հանկարծ նենց բան չգրեմ, որ կարա որպես «ղզիկություն» ընկալվի": Բողոքի համար պարտադիր չի, պլակատներ նկարես ու փողոց դուրս գաս, չէ՞:Ու էնքան խառն ա էդ ամեն ինչը, որ ես գերադասում եմ լինել այնպիսին, ինչպիսին ինձ հարմար է։ Ու չեմ բողոքում։
Մեջբերել
Էջանիշներ