Ագրեսիայի և ցինիզմի կապը

[Sambitbaba]

չէէէէէ; ոչ թե բառը , այլ ոնց ա կարողացել մարդ գերի դառնալ իր վիրտուալ կերպարին; այ սա եմ ուզում հասկանամ ; միգուցէ դա հիվանդույթուն է՞;
մարդը արդեն վախենում է ոչ միայն իր ռեալ կյանքից, այլ նաև վիրտուալ
աբսուրդ է․ պապուս ասած;
ինչի՞ մարդ չի կարողանում նորմալ ընդունի ռեալությունը ; պապս ասում ա, որ սա էլի փակ կյանքում գոյացած վախերից ա;
այ սա էի ուզում որ բացատրես; ու ոնց որ թե համարյա թե բացատրել ես;

Ուրեմն սրանից պրծանք: Անցնենք առաջ:
Չէ, հետ վերադառնանք:
Վերևում ինչ-որ գրել էիր ինձանից սովորելու մասին... Խնդրում եմ, նման բան չանես: Ես քեզ համար, ու ոչ ոգու համար էլ, ուսուցիչ չեմ: Ես նույնիսկ պապդ էլ չեմ: Ուղղակի էս պահին մեր կյանքն այնպես է դասավորվել, որ դու հարցնում ես, ես` պատասխանում եմ: Եվ որքան կտևի մեր համբերությունը, ոչ ոգու հայտնի չէ, ճի՞շտ է: Ես պատրաստ եմ պատասխանել քո յուրաքանչյուր հարցին, իհարկե, գիտեցածիս սահմաններում և առանց կեղծելու: Բայց դու մի սովորիր: Գնա ու կյանքդ ինքդ դասավորիր: Կյանքում ուրիշներից ինչ-որ բան սպասողներն իրենց ողջ կյանքում ինչ-որ բանի պակաս են ունենում: Որովհետև միշտ սպասում են, որ ինչ-որ մեկն իրենց ինչ-որ բան կտա, իսկ իրենք մատը մատին չեն խփում: Բայց ոչ ոք ոչ ոգու ոչինչ չի տալիս:
Սա գիտելիքներին էլ է վերաբերվում: Կարծում եմ, պապդ համաձայն է ինձ հետ:

Հիմա կարելի է առաջ էլ անցնել:

Հ.Գ. Հենա` նորից մոռանում էի... Ասածդ "ռեալության" մասին մի բան ասեմ:

ինչի՞ մարդ չի կարողանում նորմալ ընդունի ռեալությունը

Մարդ չի կարողանում նորմալ ընդունել իրականությունը, որովհետև այն, ինչ նա իրականություն է համարում, իրականության հետ ոչ մի կապ չունի: Դա մարդու էգոյի խաղերն է: Իսկ մարդն` իր էգոն չի:

[arazaz]

Ուրեմն սրանից պրծանք: Անցնենք առաջ:
Չէ, հետ վերադառնանք:
Վերևում ինչ-որ գրել էիր ինձանից սովորելու մասին... Խնդրում եմ, նման բան չանես: Ես քեզ համար, ու ոչ ոգու համար էլ, ուսուցիչ չեմ: Ես նույնիսկ պապդ էլ չեմ: Ուղղակի էս պահին մեր կյանքն այնպես է դասավորվել, որ դու հարցնում ես, ես` պատասխանում եմ: Եվ որքան կտևի մեր համբերությունը, ոչ ոգու հայտնի չէ, ճի՞շտ է: Ես պատրաստ եմ պատասխանել քո յուրաքանչյուր հարցին, իհարկե, գիտեցածիս սահմաններում և առանց կեղծելու: Բայց դու մի սովորիր: Գնա ու կյանքդ ինքդ դասավորիր: Կյանքում ուրիշներից ինչ-որ բան սպասողներն իրենց ողջ կյանքում ինչ-որ բանի պակաս են ունենում: Որովհետև միշտ սպասում են, որ ինչ-որ մեկն իրենց ինչ-որ բան կտա, իսկ իրենք մատը մատին չեն խփում: Բայց ոչ ոք ոչ ոգու ոչինչ չի տալիս:
Սա գիտելիքներին էլ է վերաբերվում: Կարծում եմ, պապդ համաձայն է ինձ հետ:

պապս ասում է, որ մի քիչ ծայրահեղացնում ես

[arazaz]

Sambitbaba եկա քեզ ամեն դեպքում հաջող անեմ; չգիտեմ ոնց կվերջանա էս ամենը; ՛լրիվ դավադիտ եղած եմ իմ ընտանիքից էլ, խանութից էլ, կյանքիցս էլ․․․
լավ մնա

[Sambitbaba]

Sambitbaba եկա քեզ ամեն դեպքում հաջող անեմ; լավ մնա

Հաջողություն: Ես կհիշեմ քեզ:

չգիտեմ ոնց կվերջանա էս ամենը;

Իսկ ո՞վ գիտի...

՛լրիվ դավադիտ եղած եմ իմ ընտանիքից էլ, խանութից էլ, կյանքիցս էլ․

Էնպես ես ասում, կարծես էդ կյանքը ոչ թե քոնն է, այլ ուրիշինը: Իսկ եթե քոնն է, ուրեմն ամեն ինչ քո ձեռքին է: Վերցրու և փոխիր, ինչ դուր չի գալիս: Հնարավորինս: Կամաց-կամաց: Ու մեկ էլ կտեսնես, որ մի ինչ-որ բան արդեն դադարել է քեզ "դավադիտ" անել... Եվ այդպես շարունակ:
Բայց մի սպասիր, որ ինչ-որ մեկը կվերցնի ու ամեն ինչ կփոխի քո կյանքում: Պատրանքների հետևից մի ընկիր:

[Sambitbaba]

պապս ասում է, որ մի քիչ ծայրահեղացնում ես

Կարող է: Բայց դա իմ ընտրությունն է:
Պապդ կարող է համարել, որ դա` մերձավորին սիրելու իմ ըմբռնումն է: