Ագրեսիայի և ցինիզմի կապը

[arazaz]

ես էլ հաճույքով կզրուցեմ քո հետ; վիճել,կռվել․ սպառնալ,որակավորումներ տալ չեմ սիրում իմ հետ խոսացողին; իսկ զրույցը - դա հաճելի բան է;
լսիր, ինձ մի հետաքրքիր թեմա կա, այսինքն հետաքրքիր է էնքանով, որ պապս դա սկսել է պնդել ու ես չեմ կարողանում դեմը առնել;
ասում է,որ ագրեսիան ու ցինիզմը իրար հետ մեծ կապ ունեն; որ ցինիզմը ու ագրեսիան դրանք տարբեր ստադիաներ են; ոնց որ սիֆիլիսի տարբեր ստադիաները; ես թեմա եմ բացել սրա մասին որ զրուցենք, հանգիստ ձևով; որովհետև ես էտ կապը լավ չեմ հասկանում; կօգնես՞ ինձ հասկանալ էտ կապը;

[Sambitbaba]

ես էլ հաճույքով կզրուցեմ քո հետ; վիճել,կռվել․ սպառնալ,որակավորումներ տալ չեմ սիրում իմ հետ խոսացողին; իսկ զրույցը - դա հաճելի բան է;
լսիր, ինձ մի հետաքրքիր թեմա կա, այսինքն հետաքրքիր է էնքանով, որ պապս դա սկսել է պնդել ու ես չեմ կարողանում դեմը առնել;
ասում է,որ ագրեսիան ու ցինիզմը իրար հետ մեծ կապ ունեն; որ ցինիզմը ու ագրեսիան դրանք տարբեր ստադիաներ են; ոնց որ սիֆիլիսի տարբեր ստադիաները; ես թեմա եմ բացել սրա մասին որ զրուցենք, հանգիստ ձևով; որովհետև ես էտ կապը լավ չեմ հասկանում; կօգնես՞ ինձ հասկանալ էտ կապը;

Որքան ավելի շատ եմ մտածում, այնքան ավելի եմ խճճվում, էնպես որ, եկ փորձեմ ինչպես կստացվի: Ես դրանց կոնկրետ թեորեմները չգիտեմ իհարկե, ու նաև հոգեբան կամ հոգեբույժ էլ չեմ` նրանք ավելի լավ կիմանան: Բայց ինչ որ ինքս եմ հասկանում հարցի վերաբերյալ, կասեմ:

Կարծում եմ, պապդ թե ճիշտ է և թե սխալ:

Սխալ է այն պահով, որ սրանք երևի հանգիստ կարող են գոյատևել նաև իրարից անկախ: Օրինակ, ցինիկը հեշտ ու հանգիստ կարող է համատեղվել շատ պասիվ և նույնիսկ անկյալ մարդու բնավորությանը: Պատկերացրու "օբլոմովա"-դենդիա-սնոբա-ինտելեկտուալ մեկի, ով համարում է, որ կյանքում ամեն ինչ տեսել է ու ամեն ինչ գիտի, ծխամորճը բերանին տարածել է իր մարմինը բազմոցի վրա, կիսախուփ աչքերով նայում է շուրջն ու ամեն շնչավոր ու անշունչին անուն է կպցնում` իհարկե, լավագույն դեպքոում ներողամիտ-արհամարհական: Այս դեպքում, ինչ խոսք, որ ագրեսիա չկա: Մաքսիմում` մեծամտություն:

Բայց ինձ թվում է, թե սա շատ ավելի հազվադեպ երևույթ է, քան ցինիզմի և ագրեսիայի միևնույն սկզբնաղբյուր ունենալը: Եվ ստացվում է, որ պապդ էլ` հիմնականում ճիշտ է:

Ըստ իս, թե ցինիզմը և թե ագրեսիան` պաշտպանական միջոցներ են: Իսկ եթե մեկը որոշել է ինչ-որ բանից պաշտպանվել, նշանակում է, որ նա, բնականաբար, ինչ-որ բանից վախենում է: Եվ ուրեմն, երկուսի սկզբնաղբյուրն էլ` վախն է:

Հավանաբար, սկզբում ի հայտ է գալիս ցինիզմը: Սա` ուրիշների, իսկ ավելի շատ սեփական աչքին թոզ փչելու լավ միջոց է: Դու քեզ հեշտությամբ համոզում ես, որ բոլորին հեշտությամբ համոզեցիր, որ անվախ տղա/աղջիկ ես: Քանի որ բոլորը լռում են ու չեն ասում, որ դու վախկոտ ես (իսկ յուրաքանչյուր վախկոտի թվում է, թե իր վախկոտ լինելու մասին գրված է իր ճակատին), դու լրջորեն հավատում ես, թե ինչ լավ բան է ցինիկ լինելը: Իսկ իրականում, բոլորն ուղղակի թքած ունեն, վախկոտ ես դու թե ոչ, նրանք այդ մասին չեն էլ մտածում...
Եվ, քանի որ ցինիզմն առանձնապես հաստատուն բան չի վախը քողարկելու համար, բավականին կարճ ժամանակ անց այն դադարում է վստահություն ներշնչել քեզ: Եվ դու փոխարինում ես այն... գռեհկությամբ: Սա ավելի երկար պրոցես է, քան ցինիզմը, քանզի դու ավելի երկար ես հավատում նրա ուժին: Դրանում քեզ օգնում է այն հանգամանքը, որ դիմացիններդ սկսում են խորշել քեզանից, իսկ դու կարծում ես, թե վախենում են...
Հետո գալիս է մի պահ, երբ տեսնում ես, որ մնացել ես մենակ: Բոլորը հեռացել են քեզանից: Եվ սկզբնական վախերիդ հիմա գումարվում է նաև մենակ մնալու վախը... Եվ ի հայտ է գալիս ագրեսիան: Որովհետև քեզ արդեն պետք է ստիպել բորորին հավատալ, որ դու չես վախենում... Հիմա արդեն ագրեսիան` քո վախը թաքցնելու միակ ձևն է:

Այս պահին` այսպես:

Ճիշտն ասած, երբեք չէի մտածել այս թեմայի մասին, ու եթե ինչ-որ տեղ սխալ եմ, ներող եղիր: Առավել ևս, որ դրանք ինձ համար ուղղակի պատրանքներ են, այլ ոչ իրականություն...

[arazaz]

Ըստ իս, թե ցինիզմը և թե ագրեսիան` պաշտպանական միջոցներ են: Իսկ եթե մեկը որոշել է ինչ-որ բանից պաշտպանվել, նշանակում է, որ նա, բնականաբար, ինչ-որ բանից վախենում է: Եվ ուրեմն, երկուսի սկզբնաղբյուրն էլ` վախն է:

Պապս ասում է, որ ցինիկը ցինիկ է դառնում հիմնականում երեխա ժամանակվանից, որովհետև իրան դպրոցում շատ են կպնում ու ինքը չի կարողանում դրան պատասխանել;
ինչ որ տեղ քո ասածի նման է, այսինքն երկու դեպքում էլ դուրս է գալիս որ էտ երեխան վախկոտ է;
ու հետագա կյանքում ինքը դառնում է փորձանք շրջապատի գլխին իր մեջ կուտակած թույնով․;
շատ սպոռնի վերսիա է;

ինձ միշտ թվում էր, որ ցինիկը - ով կարողանում է մարդկանց վարպետոեն ձեռ առնել- նա շատ մեծ ինտելեկտի տեր մարդ է, ով նաև շատ սրամիտ է;
իսկ ագերսիվը ընդամենը մարդ է, ով շատ մեծ ուժ ունի ու ստիպում է դիմացինին հարգել իր ուժը - մանավանդ լեզվակռվի ժամանակ, շատ տեղին օգտագործելով բավականին ճիշտ ընտրված ագրեսիվ բառեր ու նախադասություններ; ճիշտ ասած միշտ հիացել եմ էտ մարդկանց էտ հատկության վրա, ովքեր բավականին լավ կպնում են դիմացինին, հարվածի համար ընտերլով ամենացավոտ տեղերը ու խփելով;
միգուցե ես սխալվու՞մ եմ;

[Sambitbaba]

Պապս ասում է, որ ցինիկը ցինիկ է դառնում հիմնականում երեխա ժամանակվանից, որովհետև իրան դպրոցում շատ են կպնում ու ինքը չի կարողանում դրան պատասխանել;
ինչ որ տեղ քո ասածի նման է, այսինքն երկու դեպքում էլ դուրս է գալիս որ էտ երեխան վախկոտ է;
ու հետագա կյանքում ինքը դառնում է փորձանք շրջապատի գլխին իր մեջ կուտակած թույնով․;
շատ սպոռնի վերսիա է;

ինձ միշտ թվում էր, որ ցինիկը - ով կարողանում է մարդկանց վարպետոեն ձեռ առնել- նա շատ մեծ ինտելեկտի տեր մարդ է, ով նաև շատ սրամիտ է;
իսկ ագերսիվը ընդամենը մարդ է, ով շատ մեծ ուժ ունի ու ստիպում է դիմացինին հարգել իր ուժը - մանավանդ լեզվակռվի ժամանակ, շատ տեղին օգտագործելով բավականին ճիշտ ընտրված ագրեսիվ բառեր ու նախադասություններ; ճիշտ ասած միշտ հիացել եմ էտ մարդկանց էտ հատկության վրա, ովքեր բավականին լավ կպնում են դիմացինին, հարվածի համար ընտերլով ամենացավոտ տեղերը ու խփելով;
միգուցե ես սխալվու՞մ եմ;

Կուզենայի, որ դու մի բանի շուրջ մտածես. առյուծը որ որսի է դուրս գալիս, ո՞րն է նրա նպատակը. իր ուժը բոլորին ցույց տա՞լը: Չե՞ս կարծում, որ նա ընդամենը սոված է: Իսկ կուշտ ժամանակ նա ոչ ոգու աջ ու ձախ չափալախելով ման չի գալիս, չէ՞: Եվ դա ընդամենն անգիտակից գազան է: Իսկ դու գիտակցող մարդու մասին ես խոսում... Թող դու քո ուժով տրակտոր ես բարձրացնում, բայց եթե եկար տուն, մի լավ բոքսեցիր կնոջդ ու հպարտ-հպարտ բազմեցիր թախտին, - ուրեմն դու վախկոտ ու թուլամորթ սրիկայի մեկն ես: Չե՞ս լսել երբեք, որ իրոք ուժեղները սովորաբար շատ բարի են լինում:

Իսկ դու ինտելեկտից ես խոսում... Իսկ միտքը` մկանների ուժից շատ ավելի հզոր բան է: Որովհետև մկաններիդ ուժն այսօր կա, իսկ վաղը չկա, իսկ միտքդ միշտ քեզ հետ է: Բայց եթե մեկն ինձանից ու քեզանից մի երկու գիրք ավել է կարդացել, և իր գիտելիքների շնորհիվ քիթը վեր է ցցել մյուսների առջև, ծաղրել, ասածդ` սրամտել է, դիմացինին նվաստացնելու համար, - դա ոչ մի ուժ էլ չէ, դա էլ վախի մի տեսակ է: Որովհետև, եթե դու նվաստացնում ես դիմացինիդ, ուրեմն վախենում ես, որ նա հանկարծ քեզ չնվաստացնի: Բայց եթե դու իրոք գիտակից մարդ ես, ոչ մի խոսք քեզ նվաստացնել չի կարող: Եթե դու ինձ ասում ես, որ ես հիմար եմ, ես կարող եմ նեղանալ այն ժամանակ միայն, եթե իրոք հիմար եմ, ու զայրանում եմ, որ դու իմ գաղտնիքը բացահայտեցիր բոլորի առջև: Հակառակ դեպքում` հազար անգամ ասա հիմար, - հետո՞... եթե ես մինչև քո ասելը հիմար չէի, արդյո՞ք հավատացի քո խոսքերին ու հիմարացա:

Ասածս այն է, որ թե ֆիզիկական , թե մտքի ուժի իրոք տիրող մարդը երբեք չի փորձի դիմացինին նվաստացնել:

Այդ իմաստով ես շատ ուրախ կլինեի, եթե դու կատակն ու ծաղրը տարբերեիր իրարից:

[arazaz]

Լսեցի քո ասածը ու մտածում եմ դրա շուրջը; Շատ հետաքրքիր ես խոսում ու շատ պարզ; Բայց էլի պետք է մտածեմ, որովհետև պապս էս ամենը այլ կերպ էր հիմնավորում․․․

Առյուծի մասով հիմա մի խնդիր կա; լսել եմ, որ կենդանիները նաև զբաղված են իրենց պոտենիցալ կոնկուրենտներին վախեցնելով; հենց էնպես, - որ իրանց տեղանք չմտնեն; չես մտածու՞մ որ սա նաև մարդուն ա հատուկ; որ իրանք դառնում են շատ ագրրեսիվ, երբ որ ինչ որ մեկի մեջ տեսնում են պոտենցիալ կոնկուրենտ; Պապս ասում է, որ ագրեսիան նաև վախ է արևի տակ սեփական տեղը կորցներու,սեփական հացը, և ավելի կարևոր է սեփական իմիջի կշիռը պահելու համար;
․․․․ ու ասում է Պապս, որ դա առավելապես երևում է ժամանակակից աշխարհում,երբ որ մարդիկ շփվում են ինտեռներտի միջոցով ու "շփման արագությունը" գերազանցում է մարդու իրավիճակը ադեկվատ մարսելու արագությանը; ու սոցիալական նիկերը տիեզերական երկրորդ արագությամբ հարձակվում են իրենց վիրտուալ ձևավորված հիերարխիաին վտանգ սպառնացող ամեն մի օբեկտի վրա, անգամ եթե այդ օբեկտը այդ պահին իրենցից մեկն է;
խուճուճ է խոսում Պապս ու անհասկանալի․․․
չեմ հասկանում իրան;
իսկ դու՞

[Sambitbaba]

Լսեցի քո ասածը ու մտածում եմ դրա շուրջը; Շատ հետաքրքիր ես խոսում ու շատ պարզ; Բայց էլի պետք է մտածեմ, որովհետև պապս էս ամենը այլ կերպ էր հիմնավորում․․․

Առյուծի մասով հիմա մի խնդիր կա; լսել եմ, որ կենդանիները նաև զբաղված են իրենց պոտենիցալ կոնկուրենտներին վախեցնելով; հենց էնպես, - որ իրանց տեղանք չմտնեն; չես մտածու՞մ որ սա նաև մարդուն ա հատուկ; որ իրանք դառնում են շատ ագրրեսիվ, երբ որ ինչ որ մեկի մեջ տեսնում են պոտենցիալ կոնկուրենտ; Պապս ասում է, որ ագրեսիան նաև վախ է արևի տակ սեփական տեղը կորցներու,սեփական հացը, և ավելի կարևոր է սեփական իմիջի կշիռը պահելու համար;
․․․․ ու ասում է Պապս, որ դա առավելապես երևում է ժամանակակից աշխարհում,երբ որ մարդիկ շփվում են ինտեռներտի միջոցով ու "շփման արագությունը" գերազանցում է մարդու իրավիճակը ադեկվատ մարսելու արագությանը; ու սոցիալական նիկերը տիեզերական երկրորդ արագությամբ հարձակվում են իրենց վիրտուալ ձևավորված հիերարխիաին վտանգ սպառնացող ամեն մի օբեկտի վրա, անգամ եթե այդ օբեկտը այդ պահին իրենցից մեկն է;
խուճուճ է խոսում Պապս ու անհասկանալի․․․
չեմ հասկանում իրան;
իսկ դու՞

Պապդ ու ես մոտավորապես նույն բանն ենք ասում: Եթե ինձ հասկանում ես, համարիր, որ պապիդ էլ ես հասկանում:
Մարդու էությունն է դա. չեն սիրում հարազատներին հասկանալ: Համարում են, որ եթե "պապս է" կամ "հայրս է", ուրեմն իր դարն ապրած, հետամնաց սերունդ է: Նրանց ինչ հասկանաս: Չէ՞...

Իսկ կենդանիների հաշվով...
Կարծում եմ, բնությունն է հաշվում կենդանիների տարածքը, իսկ կենդանիները պատրաստակամորեն լսում են մայր բնությանը:
Տես, օրինակ, թե այսօր ինչ հետաքրքիր բան է տեղի ունենում: Եղանակի տաքացման հետևանքով բևեռների սառույցները հալչում են, իսկ սա նշանակում է, որ սպիտակ արջերը սկսել են կորցնել իրենց տարածքները: Եվ շշմեցնող մի բան: Ցամաքի արջերը սկսել են կամովի փոքրացնել իրենց տարածքները, և այդպիսով տեղ են հատկացնում իրենց անտուն մնացած ազգականներին: Կարծում եմ, որ եթե բնությունը չմտածեր այդ մասին, արջերն ինքնուրույն հարցն այդքան իմաստուն կերպով լուծել անկարող կլինեին:

[Տրիբուն]

......

[arazaz]

Այդ իմաստով ես շատ ուրախ կլինեի, եթե դու կատակն ու ծաղրը տարբերեիր իրարից:

գիտես՞ Sambitbaba, մի քիչ առաջ Պապս նայում էր ակումբը ու ինձ ասեց էս ծաղրի կապակցությամբ, որ երբ որ ցինիկը հնար չի գտնում ծաղրելու դիմացինին ու գտնում ա որ ինչ էլ ասի շատ տափակ մի բան ա դուրս գալու, սկսում ա բարձր ձայնով սուտի հռհռալ․․․ ասում ա էլի ռեյտինգը կորցնելու վախա; էս ինչ բան ա էս վիրտուալ ռեյտինգը չեմ հասկանում ;
չգիտեմ էլ ինչ պատասխանեմ իրան, քանի որ իրա հետ ինչպես միշտ համաձայն չեմ;
կօգնես՞ ինձ խնդրում եմ;

[Sambitbaba]

գիտես՞ Sambitbaba, մի քիչ առաջ Պապս նայում էր ակումբը ու ինձ ասեց էս ծաղրի կապակցությամբ, որ երբ որ ցինիկը հնար չի գտնում ծաղրելու դիմացինին ու գտնում ա որ ինչ էլ ասի շատ տափակ մի բան ա դուրս գալու, սկսում ա բարձր ձայնով սուտի հռհռալ․․․ ասում ա էլի ռեյտինգը կորցնելու վախա; էս ինչ բան ա էս վիրտուալ ռեյտինգը չեմ հասկանում ;
չգիտեմ էլ ինչ պատասխանեմ իրան, քանի որ իրա հետ ինչպես միշտ համաձայն չեմ;
կօգնես՞ ինձ խնդրում եմ;

Պապդ ճիշտ է ասում, սիրելիս, ի՞նչ բացատրեմ... Ու նաև շատ հասկանալի... Ընդ որում` շատ մեղմ...

Թե՞ "ռեյտինգ" բառը բացատրեմ...

[Մարի-Լույս]

գիտես՞ Sambitbaba, մի քիչ առաջ Պապս նայում էր ակումբը ու ինձ ասեց էս ծաղրի կապակցությամբ, որ երբ որ ցինիկը հնար չի գտնում ծաղրելու դիմացինին ու գտնում ա որ ինչ էլ ասի շատ տափակ մի բան ա դուրս գալու, սկսում ա բարձր ձայնով սուտի հռհռալ․․․ ասում ա էլի ռեյտինգը կորցնելու վախա; էս ինչ բան ա էս վիրտուալ ռեյտինգը չեմ հասկանում ;
չգիտեմ էլ ինչ պատասխանեմ իրան, քանի որ իրա հետ ինչպես միշտ համաձայն չեմ;
կօգնես՞ ինձ խնդրում եմ;

Շաաատ նման եք, գուցե դրանիցա, որ չեք հասկանում միմյանց: Ի դեպ, պապիկդ բավականին հետաքրքիր անձնավորություն է, չի՞ գրանցվի ակումբում:

[StrangeLittleGirl]

Սամ, քո վարքը չի տարբերվում 20 տարեկան նեղացած ակումբցու վարքից: Ամոթ ա, գոնե տարիքիցդ ամաչի: Ես 20 տարեկանում էի տենց բաներ անում:

[Sambitbaba]

Սամ, քո վարքը չի տարբերվում 20 տարեկան նեղացած ակումբցու վարքից: Ամոթ ա, գոնե տարիքիցդ ամաչի: Ես 20 տարեկանում էի տենց բաներ անում:

Դու, որ ինձ մատնացույց արեցիր իմ սխալը` երեխաների շրթերի կաթի վերաբերյալ, հաշվի առա՞ր իմ տարիքը, որ հիմա այն բերել ու աչքս ես խոթում:
Իսկ երբ որ ես քեզ պատասխանեցի, ինձանից կես բառ գոնե ավելացրեցի՞ նրան, ինչ դու էիր ասել, թե՞ ուղղակի քեզ հետ վերադարձրեցի քո իսկ ասածը:
Լավ, թող Շինն անկարող է հասկանալ, որ ուրիշի, առավել ևս երեխաների համաեր կարելի է վիրավորվել ավելի, քան սեփական անձի համար, - բայց դու կին ես, դու ավելի լավ պետք է որ զգաս նման բաները, ու դրա հետ միասին էլ հոգեբան ես թե հոգեբույժ ես, ուրեմն շատ ավելի պետք է հասկանաս նման բաները... Ուրեմն ինչու՞ մի բան չասեցիր Շինին այդ մասին, երբ նա ինձ ամոթով էր տալիս: Իսկ եթե դու էլ դա չես հասկացել, ուրեմն իզուր են բոլոր գիտելիքներդ ու այս խոսակցությունն էլ ավելորդ է արդեն: "20 տարեկանում" նման բաները կարող էիր չհասկանալ, իսկ հիմա... Մի խոսքով:

Շին, ես քեզ ասելու բան չունեմ: Հա, պահի տակ վիրավորեցի քեզ, դրա համար սրտանց ներողություն: Բայց կոնկրետ թեմայի վերաբերյալ դու էդպես էլ ինձ չհասկացար: Ու ես վստահորեն կրկնում եմ քեզ, որ արժանի չէի քո ամոթանքներին, և ամոթանքներդ դու լրիվ հակառակ կողմ էիր ուղղել:
Իսկ եթե կուզես ավելի ճիշտ, այս տարիների ընթացքում քո մասին կազմած կարծիքիս համաձայն...
Այդ դու պետք է լինեիր իմ տեղում, դու պետք է վրդովվեիր ջահել երեխեքի առջև աղբ շաղ տալու վրա, իսկ ես այդ ժամանակ հանդես կգայի արդեն քեզ պաշտպանողի, այլ ոչ թե ցեխակոլոլ անողի դերում:
Ինչևէ, ինչ եղել` եղել է: Ներիր ինձ:

[arazaz]

Sambitbaba , պապս ասում ա, որ խմբակային ագրեսիայի ժամանակ հանդես ա գալիս ամբոխի որակների ամենավատ ու տգեղ դրսևորումենը ու ասում ա որ էտ ժամանակ ոչխարը դառնում ա գալյ, իսկ գայլը օձ;
չգիտեմ թե սա ինչքանով քո հետ կապ ունի, բայց ասում ա որ քեզ փոխանցեմ․․․

[Chuk]

Սամ, սեփական՝ անգամ ակնհայտ սխալն ընդունելը մեծություն ա, չընդունելը՝ չափազանց տխուր:

[Sambitbaba]

Sambitbaba , պապս ասում ա, որ խմբակային ագրեսիայի ժամանակ հանդես ա գալիս ամբոխի որակների ամենավատ ու տգեղ դրսևորումենը ու ասում ա որ էտ ժամանակ ոչխարը դառնում ա գալյ, իսկ գայլը օձ;
չգիտեմ թե սա ինչքանով քո հետ կապ ունի, բայց ասում ա որ քեզ փոխանցեմ․․․

Չէ, սա էդ դեպքը չի Արազ ջան, էստեղ ուրիշ բան է: Ուրիշ թեմաներում իմ ներկա օպոնենտների հետ հիմնականում միշտ, ինչպես ասում են, ջան ենք ասել ու ջան լսել: Իսկ այստեղ հանդես է եկել բառի բուն իմաստով, տարիքային` արժեքների գնահատման անհամապատասխանությունը: Հա, երևի չգիտես, ասեմ, որ Ակումբի անդամների մեծամասնությունից ես հիմնականում երկու, իսկ երբեմն երեք անգամ մեծ եմ: Մի խոսքով, պապիդ թայն եմ:

Եվ ուրեմն, ելնելով իմ հետամնացությունից, ես այն անխախտ կարծիքին եմ, որ եթե խոսքը գնում է Ակումբի անդամների մասին, դա ինձ համար նույնն է, ինչ խոսքը գնում է իմ ընտանիքի մասին, որովհետև ես արդեն հինգ տարի է, Ակումբի անդամ եմ: Ինձ համար պարտադիր չէր, որ Բյուրը կոնկրետ նշեր, թե երեխեքից ում շուրթերին է կաթ, իսկ ում շուրթերին` ոչ, - որպեսզի ես էլ ընտրեի. էս երեխու համար վրդովվեմ, իսկ մյուս երեխու համար ոչ: Ինձ վրդովում են նրանցից յուրաքանչյուրին ասված նման գռեհկությունները:

Իսկ ինձանից երկու անգամից ավելի ջահել Բյուրի համար իրենից արժեք է ներկայացնում արդեն միայն անձնականորեն նշված, մատով ցույց տվածը, իսկ "վերացականորեն" ինչ ուզես, կարող ես սփռել շուրջդ ու դա ներելի է: Այսինքն, եթե ես գամ ձեր տուն, հայհոյեմ սեղանի շուրջ նստած բոլորին, իսկ դու էլ վեր կենաս ու բերանս ջարդես, ես պետք է մեղադրեմ քեզ, քանզի ես կոնկրետ քեզ չէի հայհոյել, իսկ դու խեղճիս հետ այդքան անարդար վարվեցիր:

Մյուսներն էլ, իհարկե, ավելի շատ Բյուրին են հասկանում երևի: Չնայած մինչև օրս ես այնքան էլ այդ կարծիքին չէի: Կարծիքիս փոխեցին հենց իրենք: Ես միշտ աշխատել եմ այստեղ չխոսել տարիքից, համարելով, որ կարևորը մարդու հոգին է, այլ ոչ ֆիզիկական մարմինը: ճշմարտությունն ինձ համար միշտ էլ մնացել է ճշմարտություն, բայց տես, որ այսեղ ինձ ապացուցում են, որ տարիքի համեմատ կարող է համապատասխան ճշմարտություն լինել: Նույնիսկ այնքան համոզեցին մի պահ, որ ինքս էլ կասկածեցի, թե Շինին ինչ-որ ավելորդ բան եմ ասել ու սկսեցի ներողություն խնդրել... Հիմա ափսոսում եմ ներողությանս համար, որովհետև վերընթերցեցի այն առաջին վեճն ու հիմա վստահորեն պատասխանատու եմ ասածս բառերի համար, մեկ ճշտումով. ես չեմ պնդել, թե նա քինախնդիր է: Ուղղակի, շշմելով նրա նման վերաբերմունքից հարցին ու չհասկանալով դրա պատճառը, հարցրել եմ, կարո՞ղ է նախկինում եմ ինչ-որ բան արել նրա հանդեպ...

Ինչ վերաբերվում է Չուկին...

Արտ ջան, ես սխալ չեմ տեսնում, հակառակ դեպքում վաղուց էի ընդունել... ես դրա դեմ կոմպեքս չունեմ: Ընդհանրապես ես շատ եմ սիրում լսել ջահելներին, քանզի համարում եմ, որ յուրաքանչյուր նոր սերունդ հնից ավելի խելոք պետք է լինի: Կոնկրետ էս երեքիդ մասին, օրինակ, կարող եմ ասել.
Բյուրին մեկ անգամ չէ, որ ասել եմ. եթե հնարավոր լիներ կյանք վերապրել, ես կնախընտրեի հենց նրա կյանքն ապրել;
Շինին միշտ համարել եմ մտքեր կառուցող ամենագերազանց ճարտարապետն Ակումբում;
Դու ինձ ստիպել ես երբեմն փոխել կարծիքս ինչ-որ բանի վերաբերյալ նույնիսկ քաղաքական հարցերում, ինչից զզվում եմ ընդհանրապես: Հաճույքով կարդալով գրառումներդ յուրաքանչյուր թեմայում ու տեսնելով խելացի գնահատականներդ, միշտ ցավել եմ, որ դու իմ գործերը չես կարդում... Հիշում եմ, էն սկզբներում մի անգամ նույնիսկ ասացի մեկին մոտավորապես նման մի բան, որ եթե դու չես կարդում ին գրառումները, ինչ տարբերություն, թե որտեղ չես կարդում:

Բայց կոնկրետ հիմա, Արտ ջան, ցավոք, ես չեմ կարող համաձայնվել ձեր հետ: Ես սխալ չեմ տեսնում իմ կողմից, էնպես որ ցավոք, չեմ կարող ընդունել խորհուրդդ, չնայած համաձայն եմ, որ սխալ ընդունելը մեծություն է: Բայց սխալ պետք է նախ լինի, որ այն ընդունես: Ներկա պահին այն ընդունելու համար երևի ինձ պետք է հրաժարվել կյանքիս կեսից ու ձեր տարիքին վերադառնալ, բայց ես նախ անկարող եմ այդ անել, և հետո` չեմ էլ ուզում, քանզի ես շատ երախտապարտ եմ իմ անցած կյանքին:

Այնպես որ, այս հարցին ինչ-որ այլ կերպ նայելու երևի թե մի տարբերակ կա միայն. սպասել, մինչև դուք էլ հասնեք իմ տարիքին: Այն ժամանակ միգուցէ կհասկանաք...