Էս պատմվածքի մասին էլ ահագին կառուցական քննարկում արդեն եղել ա: Արդեն երկրորդ պատմվածքն ա՝ սկսվում ա քամով, և ընդամենը երկրորդ պատմվածքն ա: Ուրեմն քամին ինչ-որ հարմար բան ա պատկեր ստեղծելու համար, ուրեմն պետք ա խույս տալ, եթե քամու անհրաժեշտությունը խիստ չի զգացվում:ivy-ի խոսքերից
Մի քիչ տարօրինակ էր, որ պատմողը քեռի Աշոտն էր ու վերջում մահանում ա փաստորեն, չնայած Կազինո ֆիլմը հիշեցի, որում պատմողերից մեկը մինչև վերջ պատմում ա, նույնիսկ իրան կենդանի թաղելու տեսարանը, բայց էդ ամենը էնտեղ էնքան համով ա արված, էստեղ իհարկե էդ համը չկար: Հնարքը կիրառելիս պետք ա իմանաք, թե ինչի եք էդպես վարվում, օրինակ՝ կարող են էսպիսի տարբերակներ լինել՝ ուղղակի անհրաժեշտ ա, այլ կերպ հնարավոր չի, մեկ էլ էնքան հմուտ պատմող եմ, էնքան լավ կարող եմ անել դա, որ շատ սիրուն ստացվի, էս դեպքում ՝ ոչ էն էր, ոչ էլ էն:
Զրույցը ևս համոզիչ չի ստացվել: «-Թու՜, ես ձեր… բա թիկունքից կհարձակվե՞ն, բա ես էնտեղ չլինեի՞, գայի ձեզ օգնության»,- շատ համով միտք ա, բայց ինձ թվում ա էս միտքը ուրիշ բառերով կամ ուրիշ շարադասությամբ ա ասվում, չգիտեմ, հեղինակ, հլա պատկերացրու դու ես լսում պատմությունը ու էդպիսի հոգու զեղում ես ունենում, ո՞նց կասես, ի՞նչ բառերով, բառերի ի՞նչ հերթականությամբ: Իմ կարծիքով՝ ոչ սենց: Վերջին ընկուզենին էլ էր ավելորդ, ախր շատ բանալ, հասարակ ա դարձնում իրականությունը էսպիսի ծեծված դետալների կիրառումը կամ պիտի դա էնպես անմիջական մատուցվի, տեղ հասցվի, որ արհեստականություն չզգացվի:
Թեմայի հետ կապված խնդիր չունեմ, լրիվ պատկերացնում եմ իրավիճակ, երբ Արցախյան պատերազմի վետերանը թաղի երեխաներին դրվագներ պատմի պատերազմից, բայց սենց չէ էլի: Հեղինակ ջան, եթե ականատեսն ես եղել նման զրույցի, դու ինձնից լավ գիտես՝ ոնց ա եղել այն իրականում, ես չեմ տեսել երբեք, ու դու ինձնից լավ գիտես, որ հենց սենց չի եղել հաստատ: Պետք չի իրականությունը փորձել ավելի սիրունացնել, հղկել և այլն, պատմիր ոնց կա, մեկ ա դու քո տեսածն ես պատմում, քո աչքերով էդ իրականությունը մեկ ա տարբեր ա լինելու զրույցի մասնակից մյուսների աչքերին երևացած իրականությունից:
Ոչի՞նչ, որ էս երկու կարծիքն ասացի: Բայց ասեմ՝ ոչ մեկիս ասածն էլ հալած յուղի տեղ մի ընդունեք, արեք՝ ոնց դուք եք ճիշտ գտնում վերջին հաշվով, բայց հետո երբ որոշեք, որ ես ճիշտ էի օրինակ, չասեք՝ էն ակումբի Շինարարը գիտեր, չասավ, հենա՝ ասացի:
Մեջբերել
։ Խոստովանի, որ էն չի, ինչ ցանկացել ես ասել։ Ընդհանրապես որևէ բարդ բառ կամ բառակապակցություն ձևակերպելիս, ստեղծելիս փորձեք քննել ստացվածի իմաստը, տեսնել՝ ինչ է ստացվել ի վերջո։ Էդպես շատ է լինում, որ կարծես լավ ու ճիշտ է հնչում, առաջին հայացքից կարծես իմաստալից էլ է, բայց որ խորանում ես, ավելի ուշադիր ես իմաստը տնտղում, տեսնում ես՝ ծիծաղելի ու անհեթեթ բան է ստացվել։ Բոլորի հետ էլ երբեմն կարող է լինել, կարևորը՝ վերջում դա հայտնաբերելն ու փոխելը կամ վերացնելն է։ Բայց գուցե հեղինակն իրականում «ծնունդ» է նկատի ունեցել, սխալմամբ է «սնունդ» գրել։ Էդ դեպքում ուղղումս հետ եմ վերցնում։
Ինձ թվում ա` հեղինակը դա ա նկատի ունեցել:
Էջանիշներ