Մեջբերում Glück-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Վերջերս Բրաունի «Ինֆեռնո» գործն եմ կարդացել: Հավանել եմ հեղինակի ոճը, ասելիքի մատուցումը ու գրքի անկախությունը հեղինակից (երբ որևէ մտքի, երևույթի մասին կերպարները հակասական կարծիքներ են արտահայտում, կարդալուց չի զգացվում՝ հեղինակը որի կողմնակիցն ա): Բրաունից պատրաստվում եմ էլի գրքեր կարդալ: Մի գործով լիարժեք կարծիք կազմել դժվարանում եմ:
Կարդա: "Դժոխքն" ըստ իս, չորս վեպերից (որտեղ նույն հերոսն է) ամենաթույլն է: Առաջին երեքն են. "Դա Վինչիի ծածկագիրը", "Հրեշտակներն ու սատանաները" և "Կորած խորհրդանիշը": Ինձ շատ դուր են եկել առաջինն ու երրորդը: