Չեմ ներկայացնում Ելենա Բլավատսկայային: Շատերը երեևի չգիտեն նրան կամ այնքան վատ բան գիտեն, որ ավելի լավ կլիներ չներկայացնել նրան...

Բայց հարցն այստեղ ոչ թե Բլավատսկայան է, այլ այն, ինչ նա ասում է մեր մասին: Իսկ այն, ինչ նա ասում է մեր մասին, լրիվ նորություն էր ինձ համար և, մտածելով, որ դա հետաքրքիր նորություն կարող է լինել ձեզանից շատերի համար էլ, որոշեցի բացել այս թեման: Չգիտեմ, ճիշտ տեղում եմ բացել թե ոչ, եթե ոչ, մոդերներին կխնդրեի տեղափոխել այն հարմար բաժին (նախապես ներողություն ավելորդ գլխացավանքի համար): Իսկ մենք եկեք փորձենք նման նյութեր տեղադրել այստեղ ու փորձել խոսել դրա մասին, և թող սա լինի առաջինը:

Ի՞նչ կասեք...

Отрывок из письма Е.П. Блаватской к её тёте
Н. Фадеевой


Նյու- Յորք, 19 -, 1877


Հին հրեական լեզուն, կամ այն լեզուն, որը մենք սովորաբար անվանում ենք իվրիտ, իրականում երբեք գոյություն չի ունեցել; դա լեզու է, որ չունի միակ լեզու-նախնի և կազմված է հունական, արաբական ու խալդեական ծագում ունեցող էլեմենտներից: Ինձ հաջողվեց ապացուցել այդ պրոֆեսոր Ռոսոնին Յեյլի համալսարանից: Վերցրեք հին հրեական լեզվի յուրաքանչյուր բառ, և ես կապացուցեմ, որ այն ծագում է հունական, արաբական և խալդեական լեզուներից: Իվրիտը հիշեցնում է խայտաբղետ կտորներից կարած արլեկինի հագուստ: Բիբլիական բոլոր անուններն ունեն արտասահմանյան արմատներ, նրանց կառուցվածքն ինքը խոսում է իր մասին: Դա արաբա-եթովպական բարբառ է, խալդեական լեզվի խառնուրդով; իսկ խալդեական լեզուն էլ արմատներով դեպի սանսկրիտ է գնում: Այսօր արդեն ապացուցված է, որ ժամանակին Բաբելոնը բնակեցված է եղել բրամիններով և ունեցել է սանսկրիտի դպրոց: Մեր ասորեագետները խոստովանում են, որ հնագույն Աքքադ քաղաքի բնակիչները (ըստ Ռոլինսոնի* տվյալների) եկել են այնտեղ, ամենայն հավանականությամբ, Հայաստանից, սովորեցնելով մոգերին մի հոգևոր լեզվի, որն իրենից ինչ-որ սուրբ լեզու էր ներկայացնում: Այլ խոսքերով ասած, դրանք այն արիացիներն էին, ում լեզվի հետ նմանապես կապված է նաև մեր սլավոնական լեզվի ծագումը:

- - - - -
* Հնարավոր է, Բլավատսկայան նկատի ունի. Sir Henry Rawlinson, 1st Baronet