Պատանեկան գրական նախագիծ

[Tiger29]

8. Ճանապարհի սերը

***

Սիրո պատմություն, որը գրագետ էր գրված, բայց իմը չէր: Մի տեսակ չկպավ հոգուս լարերին:
Կարդացի, բայց որևէ էմոցիա չապրեցի, երևի մի քիչ մակերեսային էր գրված, կամ ինչ-որ ինտիմ բան կար մեջը, որը միայն գրողը պիտի զգար:
Կերպարները այնքան էլ հասկանալի չէին իմ համար:
Ինչ վատ արարք էր արել Արիսը? Այդքան էլ չհասկացա:


Առավելությունը`
Հասկանալի և գրագետ լեզուն:

Թերությունը`
Սյուժեի ոչ այդքան լավ զարգացումը:

[Tiger29]

8. Ճանապարհի սերը

Կարծիքս սկիզբը կարդալուց հետո.
Եսիմ, սիրային պատմություններ էդքան էլ չեմ սիրում:

Լավը.
Անկեղծ ասած, շատ եմ ուզում ինչ-որ լավ բան նշեմ էս պատմվածքի մասին, բայց երբ հիշում եմ ահավոր փնթի գրելաձևը, կետադրական նշաններից հետո բացատների բացակայությունը, տառասխալները, հասկանում եմ, որ լավ բաներ ցավոք չեմ կարող ասել:

Վատը.
Հեղինակ ջան, խղճա ընթերցողներիդ, էս ստեղծագործությունը մանրակրկիտ խմբագրման կարիք ունի: Կետադրական նշաններից հետո բացատների բացակայությունը ստեղծագործությունը դժվարընթեռնելի է դարձնում ու չի թողնում, որ ընթերցողը հաճույք ստանա: Ու բացի դրանից ես պատմվածքից բան չհասկացա, չհասկացա, թե ով ով էր ու ում էր ուզում: Միգուցե մի հատ էլ պետք է կարդամ, որ բան հասկանամ, բայց ինձ սպանեք, ես էս պատմվածքին երկրորդ անգամ մոտիկ չեմ գա:

Ինչ խորհուրդ կտայի հեղինակին.
Ճիշտ կետադրել:

Վերջնական կարծիքս.
Բան չեմ հասկացել, ուրիշ բան չեմ կարող ասել:

Գրեցի կարծիքս, հիմա բացել եմ տեսնեմ, թե ինչ են գրել էս ստեղծագործության մասին ու Ռուֆուսի գրածում տառասխալների մասին եմ կարդում: Կասես, որ տառասխալների հետ ես? Էդ առումով ուշադիր եմ, բայց նստած մտածում եմ, որտեղ տառասխալներ կային, որ չնկատեցի Խտուտ տալը, օրինակ?

[ivy]

Ես գտա իմ հերոսին

Շատ լավ ու գրագետ էր շարադրված:
Էստեղ կարծիք հնչեց, որ սա էլ էր «տառապանքի» թեմայով, ինչի հետ հեչ համաձայն չեմ: Ընդհակառակը, ինձ համար սա շատ լավատեսական էր ու լուսավոր:
Այ թող էսպիսի «շարադրություններ» գրեն դպրոցներում:
Հույս ունեմ, հեղինակը չէր դիմել որևէ մեկի օգնությանը ու լրիվ ինքնուրույն էր շարադրել իր էսսեն:
Ապրի ինքը:

[ivy]

Սատանաբներ

Անկեղծ ասած, ինձ շատ դուր եկավ:
Ոչ մի բան ոչ կիսատ էր, ոչ թերի:
Ընտիր պատկեր էր: Տատը, սատանեքի մասին պատմությունը, ճանապարհը... Շատ հետաքրքիր էր էդ ամենը իրար կապակցված:
Ինձ ամենաշատ դուր եկած գործերից մեկն է:

[Գալաթեա]

1. Գինու մեջ թաթախված սիրտը

Չհասկացա՝ սրտի ու գինու կապը պատմվածքի հետ։ Կուզեի հետո հեղինակը պարզաբաներ։

Գրողի զգացածի հետ համարյա հավասար զգալով կարդացել եմ։ Ավելորդ պաթոս չկար, որից նման թեմաներում դժվար է լինում խուսափել, հատկապես եթե պստո ա գրողը, մզմզ ու ծմծմ էլ չկար։
Հոգնած սատկում եմ, բայց առանց կանգ առնելու կարդացել եմ։
Շարադրանքը թերություններ ուներ, որ հիմնականում կախված էր գրվածի ինքնաբուխ ու ճիշտ տեղից եկած լինելուց։ Շուշաթղթած-փայլեցրած չէր։ Համով թերություններ էին։ Օրինակ որ մի տեղ "ա" էր օգտագործած "է"-ի տեղը, էդ մեկն էր կարծես ամբողջ գործի մեջ։ Բնական բացթողում էր շատ։

Ապրի։ Պաչիկ հեղինակին։

[Գալաթեա]

2. Ես գտա իմ հերոսին

Վերնագիրն արդեն ստիպեց, որ մի քիչ լարվեմ։ Երբ որ ցինիկ վիճակներում "դու իմ հերոսն ես" արտահայտությունն օգտագործում ես մենակ ղժժալու համար՝ դժվար ա լուրջ մոտենալ դրա ռեալ կիրառմանը։
Հեղինակն իսկապես հերոսության դեպք ա պատկերել։ Արված ա իհարկե հոդվածային/լրագրողական ոճով։ Բան չեմ ասում, ոնց հարմար ա, բայց ես իր փոխարեն սա պատմվածք կսարքեի։ Կփորձեի մտնել էդ պայծառ պստոյի կաշվի մեջ, իր անունից գրել, օրինակ, իր աչքերով տեսնել իրավիճակը։
Թե չէ սենց շատ չոր ու ցամաք ա ստացվել, հեղինակ ջան։ Արի կլինի մի գնա էս ստանդարտ ժուռնալիստական փաստաներկայացնիչ, կողքից թեթևորեն սեփական դիրքորոշում դեմ տվիչ ճանապարհով։
Քոնը գտի, քո շունչը դիր մեջը, ու ոչ միայն ընդունված բառակապակցություններով ու արտահայտչաձևերով։ Ռիսկով եղիր։ Մի վախեցիր բացվել։ Նախ՝ գրող եղիր, ժուռնալիստ հա էլ կհասցնես լինել։

Ապրես

[Sambitbaba]

4. Հատված իմ կյանքի օրագրից

Շատ լավն էր: Այնքան զգացմունք կար մեջը...
Հեղինակ ջան, ապրես ու շնորհակալություն քեզ:

Մի բանն էր ահավոր. կետադրական նշանները...

[ivy]

Էսօր ուշացումով 4 նոր գործ է եկել դպրոցներից:
Հմմ... Երևի նախագիծը հետագայում մի անգամ էլ պիտի կրկնենք

[Ռուֆուս]

Ճիշտն ասած որոշել էի մրցույթն ամփոփելուց հետո ասեմ, բայց որ հարցնում ես, հիմա կասեմ: Կարող է ընդգծված հաճոյախոսություն թվալ, բայց անկեղծ եմ ասում: Այսպես ուրեմն, շատ դեպքերում, քո մեկնաբանությունները կարդալն ավելի հետաքրքիր է, քան պատմվածքն ինքը: Ընդ որում անկախ այն բանից, լավն է գործը, վատը, թե շատ վատը: Էլ չեմ ասում արտահայտած կարծիքը հինգ հարցադրումների միջոցով ջանադրաբար պատասխանելու մասին: (1.Կարծիքս սկիզբը կարդալուց հետո.2.Լավը.3.Վատը.4.Ինչ խորհուրդ կտայի հեղինակին.5.Վերջնական կարծիքս)
Կցանկանայի առաջարկել այս մոտեցումը ներառել Ակումբի կլասիկայի շարքում, և այսուհետ ժյուրիի անդամներին մրցույթների մասին արտահայտվելիս առաջնորդվել հենց այս ձևով: Անունն էլ, ասենք, կարելի է դնել «Ռուֆուսի Մեթոդ»

Շնորհակալ եմ, բայց պեչչի Ընդամենը աշխատել եմ որոշակի կրիտերիաներով գնահատել աշխատանքը, որպեսզի մենակ լավ կամ մենակ վատ բաներ չասեմ: Կարելի ա էս մեթոդը մի քիչ էլ մշակել, ուրիշ կրիտերիաներ ավելացնել, մի խոսքով ով ոնց հարմար ա գտնում, կարող ա ձևափոխի:

Գրեցի կարծիքս, հիմա բացել եմ տեսնեմ, թե ինչ են գրել էս ստեղծագործության մասին ու Ռուֆուսի գրածում տառասխալների մասին եմ կարդում: Կասես, որ տառասխալների հետ ես? Էդ առումով ուշադիր եմ, բայց նստած մտածում եմ, որտեղ տառասխալներ կային, որ չնկատեցի Խտուտ տալը, օրինակ?

Հա, ուշադիր չեմ եղել, տառասխալներ չկան, բայց կետադրությունն է շատ վատը: Ու քանի որ կետադրությունը գրեթե բոլոր մասնակիցների մոտ առանձնապես չի փայլում, վերջում աշխատանքները գնահատելիս տառասխալներն ու վատ կետադրությունը հաշվի չեմ առնելու, բայց քերականական սխալներին ուշադրություն եմ դարձնելու ու հնարավոր է, որ դրանց առկայությունը իջեցնի վերջնական գնահատականը:

Ես գտա իմ հերոսին

Շատ լավ ու գրագետ էր շարադրված:
Էստեղ կարծիք հնչեց, որ սա էլ էր «տառապանքի» թեմայով, ինչի հետ հեչ համաձայն չեմ: Ընդհակառակը, ինձ համար սա շատ լավատեսական էր ու լուսավոր:

Դա սկզբնական կարծիք էր, թե չէ ընդհանուր առմամբ ստեղծագործությունը դուրս եկավ

[Ռուֆուս]

Մեկ էլ շատ կուզենայի, որ մրցույթի մասնակիցներն էլ (առանց մատնելու, թե որ ստեղծագործության հեղինակներն են) մասնակցեն քննարկմանը, ասեն թե ինչ կարծիք ունեն մյուս մասնակիցների ստեղծագործությունների մասին, մի քիչ էլ ձեր տպավորությունները լսենք: Ինձ թվում է, բոլոր մասնակիցները էս մրցույթից շատ կարևոր դասեր կարող են քաղել ու նոր բաներ սովորեն:

[Արէա]

Մեկ էլ շատ կուզենայի, որ մրցույթի մասնակիցներն էլ (առանց մատնելու, թե որ ստեղծագործության հեղինակներն են) մասնակցեն քննարկմանը, ասեն թե ինչ կարծիք ունեն մյուս մասնակիցների ստեղծագործությունների մասին, մի քիչ էլ ձեր տպավորությունները լսենք: Ինձ թվում է, բոլոր մասնակիցները էս մրցույթից շատ կարևոր դասեր կարող են քաղել ու նոր բաներ սովորեն:

Իսկ ես նոր անդամների կարծիքներին եմ սպասում, անկախ նրանից մրցույթին մասնակցել են, թե ոչ։ Mane.-ն ու Ամրան մի մի նախադասություն ասեցին ու թաքնվեցին )
Հետաքրքիր ա ձեր կարծիքները, ժող։ Եկեք։

[StrangeLittleGirl]

Էսօր ուշացումով 4 նոր գործ է եկել դպրոցներից:
Հմմ... Երևի նախագիծը հետագայում մի անգամ էլ պիտի կրկնենք

Հա, ես հավեսի եմ ընկել Սենց գոնե գիտենք, որ օգտակար բան ա: Թե չէ մենք մեր մեջ մրցույթներ ենք անում, շնորհավորում, ցրվում տներով

[ivy]

Մի հատ էլ եկավ...
Մյուս մրցույթի համար արդեն 5 ստեղծագործություն կա:

[StrangeLittleGirl]

Մի հատ էլ եկավ...
Մյուս մրցույթի համար արդեն 5 ստեղծագործություն կա:

Բայց ինչու՞ են գալիս: Դեդլայնի մասին տեղյակ չէի՞ն

[Լոլիտա]

Նոր մտքովս անցավ բոլոր գործերն էլ կարդալ, մինչև էսօր ալարել էի, ինչ մեղքս թաքցնեմ :
Կարդացի Հելիումը . տպավորված եմ. շատ հմուտ կերպով հեղինակը հավաքական կերպար էր ներկայացրել հավեսն էր, ակումբցիների մեծ մասին չեմ ճանաչում, բայց ճանաչեցի Ակումբ - ընտանիք, կամ Ակումբ- տուն. կարծիքս առավել դրական էր, մենակ մի պահ ձանձրացել եմ երկխոսությունների մասում, կամ ակումբցիներին չճանաչելուց էր, կամ իրոք ձանձրալի էր, չգիտեմ:
Մուլտֆիլմ պատկերացրեցի,հսկայական մարդա քայլում, ջղային դեմքով, ինքնավստահ, հոգնած, բայց ոտքի վրա, ծանր- ծանր, փորի ճարպը կախված, բայց համառորեն քայլը թեթև պահող մարդուկ, չէ՛, հսկա ...
Կարծիքս դրական է :