Կյանքն առանց սահմանափակումների

[Rhayader]

+ փաթեթավորումն էլ քրջոտ է, պարունակության գույնն ու հոտն էլ վստահություն չի ներշնչում: Պարտադիր չի ուտել ու թունավորվել, որ հասկանաս՝ ինքը լավը չի:

[Sambitbaba]

* * *

Ասթմայի դեմ դեղամիջոցի իմ երկարամյա որոնումների վերջը վերջապես եկավ...

50 տարի ասթմայով և ալերգիայով տառապելուց հետո, մի հրաշալի երեկո, իմ հիվանդությունն անսպասելիորեն անցավ ինքնիրեն: Դա տեղի ունեցավ 2006 թվականի փետրվարի 25-ին:

Այն օրը ես ճաշում էի Օստինում, և հանկարծ ինձ ինչ-որ տարօրինակ զգացում համակեց: Ինձ սկսեց թվալ, որ ինչ-որ մեկն աննկատելիորեն ներգործում է ինձ վրա: Ասես թե ինձ սիրո մի ալիք էր համակել:

Այն երեկո մթնոլորտը հյուրանոցի կոնֆերենց-դահլիճում էլեկտրականացած էր և լի անըմբռնելի հրճվանքով: Հռետորը, դոկտոր Հյու Լինը, նստեց իմ սեղանի շուրջ: Ընդմիջման ժամանակ ես պատմեցի նրան իմ հիվանդության մասին: Ավելի ուշ նա օգտագործեց իմ պատմվածքը որպես իր զրույցի մեկնակետ:

Իհարկե, ես ծանոթ էի հավայական հոգևոր ապաքինող հունա համակարգի հետ, բայց ոչինչ չգիտեի դոկտոր Հյու Լինի ներկայացրած սիստեմի հիմքում ընկած ներման և ապաքինման մեթոդոլոգիայի ու փիլիսոփայության մասին: Նա մեզ ասաց, որ ճաշի ժամանակ աշխատել է մեզանից ամեն մեկի մաքրման վրա: Կարդալով մեր անունները, նա մեզ ազատագրում և ներդաշնակություն է ուղարկել: Իսկ արել է այդ, արտահայտելով իր սերն ամեն մարդու հանդեպ, թողություն է խնդրել բոլոր այն մեղքերի համար, որ միտումնավոր և պատահաբար, անցյալում և ներկայում, գործել են ինքը և իր նախնիները, մեր և մեր նախնիների հանդեպ, աշխարհի արարումից սկսված ամբողջ ճանապարհին: Ա՛յ քեզ բան: Հաստատ, շատ բան կար մաքրելու` այնպես, որպեսզի նա և մենք էլ նրա հետ, կարողանանք վերադառնալ Աստծո հետ իսկական փոխհարաբերություններին:

Արդեն իսկ հաջորդ օրը տեղի ունեցավ հրաշքը: Ես գործնական ընթրիքի գնացի ծրագրիս ղեկավարի և նրա կնոջ հետ: Մինչև ռեստորան ինձ անհրաժեշտ էր քայլել ընդամենը մի քանի թաղամաս: Ճանապարհին ես ուշադրություն դարձրեցի, որ ոչ մի անգամ ինհալատորի կարիք չունեցա: Դա շատ տարօրինակ էր և իմ առաջին կասկածը դարձավ: Ես մտածեցի, որ երևի թե այլևս ասթմա չունեմ, և, կարծես թե, դա ճշմարիտ էր:

Ռեստորանում ինձ բախտ վիճակվեց հանդիպել դոկտոր Հյու Լինին: Մենք խոսեցինք Հո'օպոնոպոնոյի միջոցով ապաքինման մասին և այն մասին, որ այժմ, փորձելով Հո'օպոնոպոնոյի ուժը սեփական ասթմայից ապաքինվելու օրինակի վրա, ես կարող եմ գնալ և օգնել ուրիշներին իրենց խնդիրները լուծելու հարցում: Նա ասաց նաև, որ շատ կարևոր է ամեն անգամ ուտելուց առաջ խմել ջուր` թունավոր նյութերից ազատվելու և մաքուր էներգիայի համար տեղ ազատելու համար: Հը՛մմ:

Ես ավելի ու ավելի լավ եմ ինձ զգում: Անցել է արդեն վեց ամիս, և, չնայած ես հիվանդացա բրոնխիտով, դեղամիջոցներ այնուամենայնիվ չընդունեցի: Ես այլևս երբեք շնչարգելք չեմ ունեցել, կարիք չունեմ ինհալատորի և ասթմայի համար դեղերի: Այս ամիսների ընթացքում եղել եմ տներում, որտեղ կան կատուներ, շներ ու թռչուններ, և ծանր շնչառություն կամ ինհալատորի կարիք չեմ ունեցել: Թոքերս մաքուր են, և ես կարող եմ ամբողջ կրծքով օդ ներշնչել, ամբողջ կյանքումս առաջին անգամ: Դա շշմեցուցի՛չ է:

Դոկտոր Հյու Լին, դուք կասեիք, որ այդ ամենն արել են Տիեզերքը և իմ հոգին, բայց ես շնորհակալ եմ Ձեզ և շնորհակալություն Ջո Վիտալեին այն բանի համար, որ նա նվիրեց մեզ դոկտոր Հյու Լինին և կախարդական ապաքինումների այն երեկոն: Երախտապարտ եմ հավերժ:

Մարթա Սնի
www.translimits.com

* * *


Իռլանդացին ապացույց է գտնում

Տաս տարի առաջ ես ձեռնամուխ եղա Հո'օպոնոպոնոյի մեթոդի միջոցով ինքնաճանաչմանը: Խնդիրները լուծելու հավայական այդ սիստեմին ես եկել էի ասիական ապաքինող համակարգերի, մարտարվեստների և էներգետիկական փոխանակությունների սկզբունքները երկար տարիներ ուսումնասիրելուց հետո:

Ես համառ էի ճշմարտության որոնումներում: Լինելով իռլանդացի, ես ամեն ինչի ռեալ ապացույցներ եմ փնտրում (բառերի վարագույրի տակ փորձում եմ արդյունք տեսնել): Ես մեծացել եմ Հարավային Բոստոնում, նահանգ Մասաչուսեց (շրջան, որտեղ ապրում էին խստապահանջ իռլանդացի աշխատավորներ, իսկ հրաձգության և ոստիկանի ավտոմեքենայի շչակի ձայները սովորական էին, ինչպես թռչունների երգն այգում): Այդ պատճառով այնտեղ Տիեզերքի մետաֆիզիկական ըմբռնումը բացահայտելու հնարավորություն ոչ հաճախ էր վիճակվում: Եվ ահա, ստանալով հնարավորություն ներկա լինել սեմինարին, ես օգտվեցի դրանից, որպեսզի ծանոթանամ հավայական այդ աշխարհայացքի հետ:

Այն, ինչ ես տեսա, անսպասելի էր ինձ համար: Շատ սիստեմներ հիմնված են էներգիայի օգտագործման և նրա տեղափոխման վրա (ինչը նման է շախմատի ֆիգուրաների տեղաշարժմանը): Սակայն Հո'օպոնոպոնոյի մեթոդը ցույց տվեց, թե ինչպես ազատվել այն բացասականից, որը որպես պրոբլեմային իրավիճակներ արտահայտվում է սեփական անձիս մեջ (սրբելով միանգամից շախմատի բոլոր ֆիգուրաները): Ես հետաքրքրված էի, եթե չասենք ավելին: Այն պահին շատ բաներ վրիպեցին ինձանից, քանզի բոլոր այդ գաղափարները նորություն էին ինձ համար: Բայց լեկցիայի վերջում ես որոշեցի, որ կփորձեմ երկու գործիք, որոնք առաջարկվեցին մեզ: Ես սկսեցի ակտիվորեն օգտագործել դրանք նաև իմ մերսման սալոնում, ձգտելով գտնել ապացույց, որ դա աշխատում է:

Անցյալում ես արդեն կիրառել եմ թուի-նա, չինական բուժական մերսման ձևը: Սակայն հետո սկսեցի այլ կերպ նայել բուժման պրոցեսին: Մինչև նոր մեթոդը կիրառելը, ինձ մոտ հստակ պատկերացում էր ձևավորվել մարդու հիվանդանալու վերաբերյալ, հիմնված էներգիայի և մերիդիանների ասիական ավանդույթի վրա: Բայց, կիրառելով նոր մեթոդը, ես նկատեցի, որ շատ բաների հանդեպ իմ վերաբերմունքը փոխվում է: Այն այլևս չէր հիմնվում իմ անցած փորձի վրա: Իմ բուժումն ուղղված էր այն շրջաններին, որոնք անմիջական կապ չունեին հիվանդներիս բողոքների հետ: Ապաքինման այս նոր մեթոդը կիրառելուց հետո, հիվանդները համարյա միշտ խոսում էին իրենց խնդիրների լուծման հարցում վայրկենական արդյունքների մասին: Հարկ չկա ասել, որ ես սկսեցի ավելի լավ հասկանալ Հո'օպոնոպոնոն: Իմ առջև սկսեց բացվել հավայական այդ մեթոդի ավելի լայն պատկերը: Հաջորդ գարնանը ես անցա լրիվ կուրս և սկսեցի ամբողջ ուժով կիրառել առաջարկված մեթոդներն ու եղանակները:

Մի անգամ զանգահարեց իմ նախկին հաճախորդը, մասնագիտությամբ հոգեբույժ, անվանենք նրան լեդի Դ.: Նա խնդրեց ինձ նայել իր հիվանդներից մեկին (անվանենք նրան լեդի Ֆ.), ում մասին շատ էր անհանգստանում: Վերջինիս ախտորոշում էին տվել` երկբևեռ խախտում, ինքնասպանության բազմաթիվ փորձեր; նրան նոււյնիսկ մի քանի անգամ սեփական ապահովության համար հոգեբուժարանում էին պահել: Ես հարցրեցի լեդի Դ-ին. "Ես քեզ ինչ-որ վատ բա՞ն եմ արել": Նա ծիծաղեց և պատասխանեց. "Ես գիտեմ, դու կարող ես օգնել: Դու պարտավոր ես: Եթե ոչ դու, նա գլուխ հանել չի կարողանա": Եվ ես համաձայնվեցի: Վերջում լեդի Դ-ն ավելացրեց, որ մի անգամ լեդի Ֆ-ի վրա հարձակվել է նրա մերսորդը: Ես հարցրեցի ինձ. "Ինչպե՞ս ես կարող եմ օգնել այդ կնոջը":

Այն երեկո, հասնելով տուն, ինչ-որ ժամանակ ես նստել և ուղղակի մտածում էի, թե ինչ կարող եմ անել: Ինչպե՞ս կարող եմ փոխել ստեղծված իրավիճակը: Երկար մտորումներից հետո եկավ պատասխանը. Հո'օպոնոպո՛նո: Հո'օպոնոպո՛նո: Այդ մեթոդի անունը մաշված ձայնասկավառակի պես շարունակում էր պտտվել իմ գլխում, և ես որոշեցի օգտագործել այն եղանակները, որոնք առաջ երբեք չէի կիրառել: Ես տիտանական լարում էի ներդնում հիվանդի ամեն այցից առաջ, ընթացքում և հետո, ոչինչ չասելով լեդի Ֆ-ին իմ բուժման գաղտնիքի մասին: Մեր հանդիպումների ժամանակ իմ բուժարանը լցված էր դրականով, իմ մաքրումներից հետո օդը հագենում էր խորին հանդարտությամբ: Կարճ ասած, լեդի Ֆ-ի կյանքում կտուկ շրջադարձ կատարվեց: Այժմ նա հաջողակ կին է, ով կարող է ընկալել կյանքն այնպիսին, ինչպիսին այն կա: Այդ կինը քայլող ապացույցն է նրա, որ, եթե մենք ամբողջ պատասխանատվությունը վերցնում ենք մեր վրա, իրավիճակը կարող է էականորեն փոխվել:

Իմ մերսման բիզնեսը նույնպես փոխվել և մեծացել է: Այժմ ես հազվադեպ եմ դիպչում հիվանդներիս: Այժմ ես բառացիորեն բուժում եմ կյանքով, շարունակ թռչելով խոչընդոտների վրայով, հիացմունքով սպասելով, թե ուրիշ էլ ուր կտանի ինձ մաքրումը: Հեշտ էր դա արդյո՞ք: Ոչ, բայց ես անսահման երախտապարտ եմ այն իրավիճակներին, որոնք հանդիպեցին ինձ իմ ճանապարհին և օգնեցին հասկանալ, թե ով եմ ես իրականում:

Երկար տարիներ ես Foundation of I, Inc., Freedom of the Cosmos կազմակերպության կամավոր եմ, և իմ տեսակետը պարզ է. մեր կյանքում միշտ կլինեն անախորժություններ այս կամ այն ձևով: Դա կարող է լինել խնդիրներ ընտանիքում, ստրես, հասարակական կարծիք, պատերազմ: Այժմ, փոխարենն ասել. "Ինչու՞ ես" (պատասխան մեղքի տեսանկյունից), ես ընտրում եմ "Ես եմ պատասխանատու դրա համար" պատասխանը (մեղքը բացակայում է): Ես ուղղակի օգտագործում եմ առաջարկված եղանակները և թողնում եմ ամեն ինչ Աստծո կամքին:

Դա դժվար, շատ դժվար աշխատանք է: Ես ասացի դժվա՞ր: Բայց ես հավատում եմ, որ դրանից հետո գալիս է հանգստությունը: Ուղղակի մենք չենք կարող հասկանալ տեղի ունեցող ամեն ինչ, որովհետև միևնույն ժամանակային շրջանակներում գոյություն ունեն մեր իրականությանը զուգահեռ բազմաթիվ իրականություններ: Մեզ պետք չէ ժամանակ ծախսել "ինչպե՞ս", "ինչու՞", "ե՞րբ" տիպի հարցերի վրա, պետք է ուղղակի գործել:

Վարվելով ըստ սովորության, մենք դուրս են մնում մեր "եսի" շրջանակներից: Հենց որ, մեղադրելով, հակազդելով, բողոքելով և վշտանալով մենք անցնում ենք մեր սահմանը, մենք մեր տեսադաշտից բաց ենք թողնում բուն խնդիրը, իսկ դրա հետ մեկտեղ նաև խնդրից ազատվելու հնարավորությունը, որն ամփոփված է հենց մեր մեջ: Եթե մեղադրում ենք, ուրեմն կորցնում ենք կապը մեր հետ ( ինչպես հաշիվը չվճարելու դեպքում` հո՛պ, և հեռախոսդ անջատված է):

Սեփական ինքնասիրությունը շոյելու կամ դեպրեսիայի մեջ ընկնելու փոխարեն, պետք է ուղղակի ընթանալ առաջ, չքննադատելով ամենակարևորը, ինչ ունենք մենք` ինքներս մեզ:

Եթե մաքրման ընթացքում սայթաքեմ և ընկնեմ, ես կկարողանամ բարձրանալ, թափ տալ ինձ և ամեն ինչ սկսել նորից` ես կունենամ հնարավորություն նոր ապացույցներ գտնելու համար:

Երախտապարտ եմ ձեզ:

Բրայան Օմ Քոլինզ

[Sambitbaba]

ԻՆՉՊԵՍ ԱՐԱԳՈՐԵՆ ՀԱՍՆԵԼ
ԱՐԴՅՈՒՆՔՆԵՐԻ

Դուք չպետք է ասեք Աստծոն.
"Խնդրում եմ, ներիր ինձ",
որովհետև դա պետք է Աստծոն,
դուք պետք է ասեք այդ ֆրազը,
որովհետև այն պետք է ձեզ:

Դ-ր Իհալիակալա Հյու Լին

Չնայած բոլոր ապացույցներին, որոնք բերեցի նախորդ գլխում, ես առաջվա պես կասկածում էի: Ես ասացի դոկտոր Հյու Լինին, որ մաքրվելուց հետո ոչ միշտ եմ տեսնում անհապաղ արդյունքները: Նա պատասխանեց. "Եթե քո և ուրիշների մաքրվելուց հետո դու նշանակալի արդյունքներ չես տեսնում, ուրեմն պետք է երանություն ապրես: Եվ պետք է մաքրվես ավելի ուժեղ: Աշխարհի սխալները դու պահում ես քո հոգում ճիշտ նույնպես, ինչպես ես": Հետո նա ավելացրեց. "Շեքսպիրը խորաթափանցության անհավանական շնորհ ուներ.

"Հոգի իմ, միջուկ մեղավոր աշխարհի,
Տրվելով խռովահույզ ուժերի գերությանը,
Դու տառապում ես հոգևոր կարիքներից..."
(Շեքսպիր, սոնետ 146)

Շեքսպիրը գրել է, որ գիտակցությունը (ինտելեկտ) հասցնում է խելագարության, շփոթության, անըմբռնողության (սոնետ 129), իսկ բացի այդ, նա նկարագրել է վերհիշողությունների պրոբլեմը:

Երբ գաղտնի և լուռ մտքերի դատին
Ես կանչում եմ ձայներն անցյալի, -
Իմ կորուստները միտքս են գալիս,
Եվ տառապում եմ հին ցավով կրկին:


* * *

Հետո սուզվում եմ կորուստներիս մեջ
Ու նորից սոսկում ամեն կորստից,
Ու վճարում եմ թանկ գնով նորից,
Ինչի համար արդեն վճարել էի:
(Շեքսպիր, սոնետ 30)

Մորրնան այսպես էր բացատրում Աստծո` մեզ պարգևած կյանքի նպատակը. "Մաքրիր, ջնջիր, ջնջիր և գտիր քո սեփական Շանգրի-լան: Որտե՞ղ: Քո ներսում":


Շեքսպիրն ու Մորրնան կրողներն են ուղերձի, որով բացահայտվել է մեր գոյատևության հանելուկը:

Ես ջանում էի այնպես, ինչպես կարող է ջանալ մարդը, ծայրահեղ դեպքում` Ջո Վիտալե կամ Աո Աուկա անունը կրող մարդը: Եվ սակայն, առաջվա պես չէի կարողանում հասկանալ էությունը նրա, ինչ ինձ փորձում էր ասել դոկտոր Հյու Լինը: Բայց ես շատ էի համառ: Ու հիշում էի այն, ինչ գրել էի իմ նախորդ գրքերում. "Չհասկանալը` հիանալի վիճակ է, որը նախորդում է պայծառացմանը":

Ինչ արած, ես գտնվում էի այդ "հիանալի վիճակում":

Շատ թերապևտներ էին գալիս դոկտոր Հյու Լինի մոտ, բողոքում էին, որ իրենց վատ են զգում կամ այնպիսի զգացում ունեն, որ չեն կարողանում օգնել մարդկանց: Ես կարող էի միջնորդ դառնալ նրանց համար: Եվ այդ պատճառով www.miraclescoaching.com կայքում բացեցի ծրագիր` հրաշքներին սովորեցնելու համար: Այդ ծրագրում ես ցանկանում էի օգնել բուժարարներին հասկանալ, որ ուրիշներին ապաքինելու համար անհրաժեշտ է նախ և առաջ ապաքինել սեփական անձը: Ուրիշներն իրականում կատարյալ են: Ժամանակին դոկտոր Հյու Լինը բացատրել էր ինձ դա նամակով:



Հո'օպոնոպոնոյի միջնորդությամբ ինքնության մեթոդի դասի ժամանակ, երբ ես խոսում էի, ուսանողներից մեկը հանկարծ բարձր գոչեց.

"Աստված իմ, հիմա ես հասկանում եմ, թե ինչու, երբ բուժում էի իմ պացիենտներին, ստամոքսումս ցավ էի զգում: Ես գիտակցաբար ինձ վրա էի վերցնում նրանց ցավը: Այժմ ես կարող եմ մաքրվել ու հեռացնել ցավն ինձանից":

Այդ ուսանողը ստացավ այն պայծառացումը, որը "բժշկողները" չէին ստանում: Նրանք չէին հասկանում, որ պացիենտն ինքը գտնվում է հիանալի վիճակում: Պացիեենտը չէ խնդիրը: Եվ բժիշկը նույնպես խնդիրը չէ: Խնդիրն այն է, ինչի մասին Շեքսպիրն ասել է. "... և տառապում եմ հին ցավով կրկին":

Խնդիրն ամփոփված է ենթագիտակցության (ունիհիպիլի) մեջ կրկնվող սխալական հիշողություններում, որոնք "բժշկողները" կիսում են իրենց պացիենտների հետ:

Հո'օպոնոպոնոյի միջնորդությամբ ինքնությունը` խնդիրները լուծելու պրոցես է, կրկնողության, ներման և փոխակերպման ձևով ամենի, ինչը ձեզանից յուրաքանչյուրը կարող է կիրառել իր վրա: Դա Աստծոն դիմելու պրոցես է, որ կոչված է ենթագիտակցության սխալական հիշողությունները փոխակերպել զրոյի, այսինքն` ոչինչի:

Ճիշտ նույնը վերաբերվում է ձեզ էլ: Սխալական հիշողությունները ձեր ենթագիտակցության մեջ իրենցից կրկնվող խնդիրներ են ներկայացնում, լինեն դրանք խնդիրներ ձեր քաշի հետ կապված, ձեր որդու հետ կամ էլի ինչ-որ խնդիրներ: Գիտակցական միտքը, ինտելեկտը, գլոբալ խնդիրներին տեղյակ չէ: Այն փոքր-ինչ պատկերացում անգամ չունի, թե ինչ է տեղի ունենում:

Տեղի ունեցածի էությունը հետևյալն է. Հո'օպոնոպոնոյի մեթոդը դիմում է մարդու ներսի ամենագետ Աստծոն, որպեսզի փոխակերպի հիշողությունները և ենթագիտակցության մեջ դրանք փոխարինի զրոյով:

Այստեղ անհրաժեշտ է մի դիտողություն անել: Սպասումներն ու ցանկություններն Աստծո վրա ոչ մի ազդեցություն չեն գործում: Աստված անելու է, ինչ ինքը կցանկանա, իր սեփական ձևով և իր ժամանակին:



Չնայած ես առայժմ ամբողջ ասածի իմաստը չէի հասկանում, բայց և այնպես գիտակցեցի "Ես սիրում եմ քեզ" արտահայտության հզորությունը: Այն բավական անմեղ արտահայտություն էր թվում: Ի՞նչ վնաս կարելի է հասցնել, եթե անընդհատ կրկնես "Ես քեզ սիրում եմ": Ոչ մի: Իրոք որ` զրո:

Ինչպես մի անգամ բացատրեց դոկտոր Հյու Լինը. "Որպեսզի ճանապարհ հարթես Աստվածային բարեկեցության գալուստի համար, սկզբում պետք է հրաժարվել հիշողություններից: Քանի հիշողությունները (արգելքները/սահմանափակումները) ներկա են ենթագիտակցության մեջ, նրանք խանգարում են Աստծոն տալ մեզ հաց մեր հանապազօրյա":

Ինձ մոտ այնպիսի զգացում ծագեց, որ "Ես սիրում եմ քեզ" մեթոդի օգնությամբ մաքրման մասին հարկավոր է պատմել ամբողջ աշխարհին: Քանի որ ես բավական լավ ձեռնարկիչ եմ, որպեսզի անմիջապես դրանում վաճառելու արժանի ապրանք տեսնեմ, իմ գործընկեր Փեթ Օ'Բրայենի հետ խոսեցի այդ մեթոդին նվիրված աուդիոծրագրի ձայնագրման մասին: Նա արագ համաձայնվեց: Մինչև նա կձայնագրեր երաժշտությունը, իսկ ես կձայնագրեի այդ չորս ֆրազները, ես նմանապես մշակեցի վեբ-կայք, որտեղ տեղադրեցի այդ տեղեկացման պատճենը:

Այդ վեբ-կայքն ու աուդիոձայնագրությունը բեսթսելլերներ դարձան և ուրախություն բերեցին ինձ և Փիթին: Բայց ավելի, քան վաճառքը, մեզ ուրախացնում էր այն, որ մենք օգնում ենք մարդկանց բացահայտել մաքրման այդ հասարակ պրոցեսը: Պատկերացրեք հազարավոր մարդկանց մտքերը, ովքեր մտածում են "Ես սիրում եմ քեզ":


Մարկ Ռայենը, ընկերս, ով առաջինն ինձ պատմեց հոգեկան հիվանդ հանցագործներին բուժող հանելուկային դոկտորի մասին, նույնպես միացավ դոկտոր Հյու Լինի մեթոդի վրա հիմնված ապրանքների ստեղծմանը:

Ես և Մարկը` ենթագիտակցության վրա ներգործող DVD վիդեոֆիլմ նկարեցինք: Այն շատ հեշտ էր օգտագործել և ոչ մի ծանրաբեռնում չէր պահանջում: Ձեզանից պահանջվում էր ուղղակի դնել սկավառակը նվագարկիչի մեջ, հարմար նստել և նայել էկրանին: Որպես ձայնային ուղեկցություն վերարտադրվում էին պատմություններ, որոնք պատմում էինք ես կամ Մարկը, ինչպես նաև օրիգինալ երաժշտություն: Էկրանին ձեր գիտակից միտքը տեսնում էր սքանչելի պատկերներ, օրինակ ամպեր ու կղզիներ: Բայց դուք չէիք տեսնում այն հայտարարությունները, որոնք ակնթարթորեն հայտնվում և անհետանում էին: Այդ հայտարարություններն ասես ձեր ենթագիտակցության համար նախատեսված հեռագրեր լինեին: Դրանք բառեր էին, որ օգնում էին ազատվել զայրույթից ու վիրավորանքից և լցվել սիրով: Ընդհանուր առմամբ, վիդեոֆիլմը ստեղծված էր, որպեսզի օգնի մարդկանց մոռանալ վիրավորանքն ու նորից սիրել:

Այդ ապրանքը մշակված էր նրա համար, որպեսզի օգնի մարդկանց մաքրել իրենց ներքին արգելքները: Մաքրումից հետո նրանք ավելի էին մոտենում սահմանափակումների բացակայության երջանիկ զրոյական վիճակին:


Չդադարելով մաքրվել, ես շարունակում էի նոր մտահղացումների ուսումնասիրությունը: Այդ պրոցեսը ես ոգեշնչված մարքեթինգ անվանեցի: Անցյալում ես կարող էի փորձել ստեղծել նոր ապրանք, համակցելով արդեն գոյություն ունեցող մտահղացումներն ու ապրանքները: Իսկ այժմ նկատեցի, որ ավելի էֆեկտիվ և հեշտ է ուղղակի թույլ տալ մտահղացումներին գալ դեպի ինձ: Ամենն, ինչ պետք էր անել, - արձագանքել դրանց: Հենց այդպես ես ու Փիթը "Ես սիրում եմ քեզ" աուդիոձայնագրությունն արեցինք: Հենց այդպես ես ու Մարկը ստեղծեցինք վիդեոն ենթագիտակցության համար: Մտահղացումներն ուղղակի հայտնվեցին մտքումս, և ես ընդամենն արձագանքեցի նրանց:

Եթե դուք խորհեք այս վերևում ասվածի վրա, կարոք եք ակնածանքի թրթիռ զգալ: Ես ուղղակի խոսում եմ այն մասին, որ մաքրումը մնացած ամեն ինչից շատ ավելի է կարևոր: Երբ մաքրվում եք, իդեաները սկսում են հոսել դեպի ձեզ: Եվ դրանցից ոմանք կարող են ձեզ շատ հարստացնել:

Դոկտոր Հյու Լինն առաջարկում է անընդհատ մաքրման իր հորինած մի քանի միջոցներ: Դրանցից մեկը մի սիմվոլ է, որի պատկերը նա տեսել է մի անգամ ոգեշնչման շնորհիվ: Նա տեղադրեց այդ խորհրդանիշն իր այցեքարտի վրա, ինչպես նաև այդ պատկերով արտադրեց կրծքանշաններ ու սթիքերներ: Ինչպես ասաց դոկտոր Հյու Լինը, "Ceeport" բառը նշանակում է "Clean, erase, erase, while returning back to Port" ("Մաքրվիր, ջնջիր, ջնջիր, վերադառնալով հետ Նավահանգիստ` զրոյական վիճակին") :

Ես համոզված եմ, որ մաքրումը` արագ արդյունքների հասնելու միակ միջոցն է, այդ պատճառով հագուստիս վրա կրում եմ այդ պատկերով երկու կրծքանշաններ: Ինչպես նաև այդ պատկերով սթիքերները կպցրել եմ ամեն համապատասխան իրերի վրա, սկսած իմ ավտոմեքենաներից մինչև համակարգիչս, դրամապանակս ու սպորտային սարքերս: Երևի ճակատիս էլ կպցնեի, եթե դա տարօրինակ չլիներ ինձ շրջապատողների համար: Նույնիսկ կարող եմ այդպիսի դաջվածք անել:

Մի անգամ, երբ դոկտոր Հյու Լինն ինձ մոտ եկավ այս գիրքը քննարկելու համար, ես ցույց տվեցի նրան իմ այցեքարտը: Ընկերս լուսանկարել էր ինձ, երբ ես կանգնած էի իմ նոր, 2005 թ. Panoz Esperante GTLM ավտոմեքենայի առջև: Դա շքեղ սպորտային ավտոմեքենաների մակնիշ է, որոնք ձեռքով հավաքվում են Ատլանտայում: Ես գիտեի, որ համոզիչ տեսք ունեմ, և որ դա հարստության տպավորություն է թողնում, բայց գաղափար չունեի, թե որքան հզոր է այդ էֆեկտը:

Դա մաքրման միջոց է, - ուսումնասիրելով լուսանկարն, ասաց դոկտոր Հյու Լինը: - Դու կարող ես, թափահարելով այցեքարտդ առարկաների, մարդկանց և ինքդ քեզ վրա, մաքրել հիշողություններն ու հեռու վանել ամբողջ բացասականը":

Ճշմարիտ է նա թե ոչ, բայց ես հպարտություն զգացի այցեքարտիս համար և ավելի քան երբևէ, ցանկացա բաժանել այն մարդկանց: Եվ անընդհատ թափահարում էի այն ինձ վրա, որպեսզի տարածությունն իմ շուրջ մաքրեմ բացասականից: Դոկտոր Հյու Լինը նկատեց այդ և ժպտաց:

Նա ասաց, որ Panoz ավտոմեքենաներն արտադրող գործընկերության` վրան երեքնուկի կանաչ տերև և "ին-յան" խորհրդանիշը պատկերող վահանի տեսքով լոգոն նույնպես մաքրման գործիք է հանդիսանում: Այն կրում էր իր վրա վառ-կարմիր, սպիտակ և կապույտ գույները, ինչպես նաև անմոռուկի կանաչ տերևը: Այդ ամենը խոսում է այն մասին, որ լոգոն` մաքրման հզոր միջոց է: Քանի որ ես սիրում եմ իմ ավտոմեքենան, աշխատում եմ հնարավորինս շատ ժամանակ անց կացնել ղեկի մոտ, և գիտակցումը, որ դրա հետ մեկտեղ մաքրվում եմ, ստիպում է ինձ անվերջ ժպտալ:

Ես համոզված եմ, որ շատ ընթերցողների դոկտոր Հյու Լինի հետ զրույցը կթվա խոսակցություն "խելքը գցած մեկի" հետ: Բայց անկախ այն բանից, համարում եք դուք նրան խելագար թե ոչ, արդյունքները, որոնց հասա ես և ուրիշ մարդիկ մաքրման "աննորմալ" միջոցների օգնությամբ, բացարձակապես իրական են: Սակայն եթե դուք թերահավատորեն եք տրամադրված, այդ արդյունքները թվարկելու իմաստ չկա: Վերջիվերջո մարդիկ, ովքեր տեղադրել են Ceeport խորհրդանիշն իրենց գրասենյակներում իրենց վաճառքի քանակը մեծացնելու համար, կարող են ձեզ հիմար ու սնոտիապաշտ թվալ: Ինչ արած, հնարավոր է, որ բանը պլացեբոյի էֆեկտն է. դեղամիջոցն օգնում է, որովհետև դուք հավատում եք, որ օգնում է: Նույնիսկ եթե այդպես է, ես կասեմ. շարունակեք այն ընդունել:

Օրինակ, Մարվինը, ավտոմեքենաներ վաճառողը, ում մասին կկարդաք հաջորդ գլխում, խփել է շքեղ ավտոմեքենաների վաճառքի բոլոր ռեկորդները: Նա ասաց ինձ, որ Ceeport սթիքերները կպցրել է ամենուր:

"Ես կպցրել եմ այն սեղանիս տակ, առաստաղին, համակարգչիս վրա, սրճամանին, մեքենաների տակ, ցուցադրական դահլիճում ու էլի շատ ուրիշ տեղեր, - ասաց նա: - Ես զեղջ չեմ ստանում այդ սթիքերները գնելիս: Բայց գնում եմ դրանք հարյուրներով և կպցնում եմ ուր պատահի":

Հնարավոր է, նրա հավատը մաքրման հանդեպ այդպիսի արդյունքների է բերում:

Կամ էլ միջոցն ինքն է կատարում իր աշխատանքը:

Ո՞վ կարող է ասել ճշգրիտ:

Մի անգամ մի բժիշկ ինձ ասաց. "Բժշկության մեջ ամենուր կիրառվում է բուտաֆորիա և պլացեբո":

Եթե իմ այցեքարտը պլացեբո է, ուրեմն դա շատ ավելի էժան դեղամիջոց է:

Ես կասեմ, որ, եթե այդ մեթոդն աշխատում է, ուրեմն շարունակեք կիրառել այն:

Մաքրվեք, մաքրվեք, մաքրվեք:

[Sambitbaba]

ԻՆՉՊԵՍ ԲԱՐԵԼԱՎԵԼ
ՍԵՓԱԿԱՆ ԲԱՐԵԿԵՑՈՒԹՅՈՒՆԸ

Ես, - "Ես" եմ:
Օվաու նո կա յա

Դոկտոր Հյու Լինի հետ իմ հաջորդ սեմինարը տարբերվում էր առաջինից: Սակայն դրա նպատակը նույնն էր. պատմել հիշողությունների ծրագրերի մաքրման ու ջնջման մասին, - սակայն այս անգամ դոկտորի պատմությունը նույնիսկ ավելի թուլացնող էր և ավելի հանպատրաստից: Նա սկսեց նրանից, որ վերցրեց բեյսբոլի գնդակն ու հարցրեց, թե որն է խաղի իմաստը:

"Հարվածել, որպեսզի հետո վազես-հասնես տուն", - ասաց ինչ-որ մեկը:

"Հաղթել" - ասաց մեկ ուրիշը:

"Հետևել գնդակին", - ասացի ես:

"Ճի՛շտ է, - պատասխանեց դոկտոր Հյու Լինն իր հավայական բարբառով: - Որպեսզի հաղթեք կամ վազեք-հասնեք տուն, ձեզ անհրաժեշտ է անընդհատ հետևել գնդակին: Բայց ի՞նչ տեղ է գրավում ձեր կյանքում բեյսբոլի գնդակը":

Բոլորը լուռ էին:

"Ձեր շնչառությունը", - ասաց մի մասնակից:

"Ընթացիկ պահը", - ասաց մեկ ուրիշը:

Դոկտոր Հյու Լինը հասկացավ, որ մենք չենք կարող գտնել ճիշտ պատասխան և ինքն առաջարկեց. "Բեյսբոլի գնդակն` Աստված է, - ասաց նա: - Դուք պետք է կենտրոնանաք դեպի զրոյական վիճակ վերադարձի վրա: Ոչ մի հիշողություն: Ոչ մի ծրագիր: Զրո":

Մաքրվել: Մաքրվել: Մաքրվել:

Դուք այստեղ եք, որպեսզի մաքրվեք կամ չմաքրվեք: Դուք կարող եք ընտրել, թե ինչ է ձեզ դուր գալիս, բայց դուք չեք որոշողը, կստանա՞ք, ինչ ցանկանում եք, թե ոչ: Դուք վստահում եք Աստծոն անել այն, ինչ լավ կլինի ձեր համար: Գիտե՞ք դուք այդ ավելի լավ, քան Աստված: Դժվար թե:

Մաքրվել: Մաքրվել: Մաքրվել:

"Իմ նպատակն է` համաձայնության մեջ մնալ Աստծո մտադրությունների հետ", - ասացի ես դոկտոր Հյու Լինին:

"Դա լավ է, Ջոզեֆ":

Ցանկությունները` սահմանափակումներ են: Դուք որոշում եք, որ ցանկանում եք կայանել ձեր ավտոմեքենան շենքի առջև առաջին շարքում: Դուք պնդում եք այդ: Բայց Աստված ձեզ կայանի տեղ է տրամադրում մուտքից մեկ կիլոմետր հեռավորության վրա: Ինչու՞: Որովհետև ձեզ ավելի շատ քայլել է պետք:

Մաքրվել: Մաքրվել: Մաքրվել:

Եվս երկու օր ես անց կացրեցի դոկտոր Հյու Լինի հետ: Տասներեք հոգի էին սենյակում: Հիմնական ուշադրությունը կենտրոնացված էր նրա վրա, թե ինչպես են ծագում խնդիրները:

"Դուք միշտ խնդիրներ կունենաք", - հայտարարեց դոկտորը: Ես չեմ հավատում այդ պնդմանը, բայց և այնպես գրի առա:

Մաքրվել: Մաքրվել: Մաքրվել:

"Խնդիրները` վերարտադրվող հիշողություններ են, - ասաց նա: - Հիշողությունները` ծրագրեր են: Եվ այդ ծրագրերը միայն ձերը չեն: Նրանք ընդհանուր են: Որպեսզի ազատես հիշողությունը, պետք է սեր հղել Աստծոն: Աստված լսում և պատասխանում է մեզ մեր համար ամենալավ միջոցով և անհրաժեշտ ժամանակ: Դուք ընտրում եք, բայց չեք որոշում: Որոշում է Աստված":

Ես չհասկացա: Մաքրվել: Մաքրվել: Մաքրվել:

Մարվինը, կենսուրախ, լայնաժպիտ ֆիլիպինցի մի տղա, վեր կացավ տեղից և ասաց, որ մեկ տարվա ընթացքում նա ավելի քան 150 մլն դոլարի շքեղ ավտոմեքենաներ է վաճառել: Ընդ որում նա չի ջանացել հնարավորինս շատ վաճառել: Նա` մաքրվել է:

"Ես ուղղակի կրկնում էի "Ես սիրում եմ քեզ" ամբողջ օրը, - բացատրում էր նա վատ անգլերենով: - Ես մաքրվում էի, երբ լսում էի մարդկանց: Ես ուղղակի մաքրվում էի, մաքրվում էի, մաքրվում էի: Անընդհատ մաքրվում էի":

"Դու ընդհանրապե՞ս քո առջև ոչ մի նպատակ նպատակ չէիր դնում", - թերահավատորեն հարցրեցի ես, նկատի ունենալով, որ նա, ծայրահեղ դեպքում, ցանկանում էր ավտոմեքենաներ վաճառել, որովհետև դա նրա աշխատանքն է:

"Երբեք, - պատասխանեց նա: - Առանց բացառությունների: Ես ուղղակի գալիս էի գործի և մաքրվում էի":

Մաքրվել: Մաքրվել: Մաքրվել:

Այդ երկու օրը ես անց կացրեցի, լսելով պատմություններ մաքրվելու մասին նույնպիսի սովորական մարդկանցից, ինչպիսին եք դուք և ես: Բայց պարզվեց, որ ընդունել այդ պատմությունները դժվար է բավական: Ուղղակի մաքրվել և կրկնել "Ես սիրում եմ քեզ", - և աշխարհը կփոխվի՞: Դուք ավելի շատ ավտոմեքենանե՞ր կվաճառեք: Կաշխատեք ավելի շատ փո՞ղ: Ճի՞շտ:

"Դուք ամբողջովին պատասխանատու եք տեղի ունեցող ամեն ինչի համար, - ասաց դոկտոր Հյու Լինը: - Ամեն ինչ գտնվում է ձեր մեջ: Բացարձակապես ամեն ինչ: Առանց բացառությունների: Դուք պետք է մաքրվեք դրանից, հակառակ դեպքում երբեք չեք մաքրվի":

Մաքրել տեռորի՞զմը:

Մաքրվել: Մաքրվել: Մաքրվել:

Մաքրել էկոնո՞միկան:

Մաքրվել: Մաքրվել: Մաքրվել:

Մաքրե՞լ (ինքներդ տեղադրեք ցանկացած բառ) :

Մաքրվել: Մաքրվել: Մաքրվել:

Այդ ամենը ձեր փորձն է, դուք եք պարտավոր այն մաքրել", - ասում է դոկտոր Հյու Լինը:


Երբ ընդմիջման ժամանակ զանգահարեցի տուն իմանալու, թե ինչպես է իրեն զգում Ներիսսան և մեր սիրելի տնային կենդանիները, Ներիսսան կտրեց խոսքս, ասելով, որ ամբողջ օրն անց է կացրել ինձ համար անակնկալիք պատրաստելու համար:

"Ի՞նչ է դա", - հարցրեցի:

"Մեծ անակնկալիք":

"Ասա":

"Դու երբեք չես գուշակի, նույնիսկ միլիոն տարում":

"Մի ստիպիր ինձ գուշակել: Ես միլիոն տարի չունեմ":

Նախքան հայտնելը, թե ինչ ասաց նա, թույլ տվեք մի պահ հետ վերադառնալ: Ներիսսան սթրեսի մեջ էր ընկել, որովհետև միանգամից մի քանի գործով էր զբաղվում: Եվ ուղղակի այլևս չէր դիմանում: Նա աշխատում էր ինձ համար վիդեոյի վրա, մեկ այլ վիդեոյի վրա պատվիրատուի համար: Ստեղծում էր ծրագրային ապահովում, որի գովազդով պատրաստվում էր զբաղվել: Ինչպես նաև պետք է հոգ տաներ մեր ընտանի կենդանիների և տան մասին, քանի ես բացակայում էի: Նրան ուղղակի չէր հերիքում ժամանակ, ծրագրավորել օրն իր բոլոր գործերը հասցնելու համար: Այդ պատճառով պատկերացրեք զարմանքս, երբ ես լսեցի.

"Ես քանդեցի քո հանդերձարանը և ձևափոխեցի այն":

Մաքրվել: Մաքրվել: Մաքրվել:

Ես շշմել էի: Իմ հանդերձարանը մաքրելը նրա անհրաժեշտ գործերի ցուցակում չկար և չկար նույնիսկ իմ սեփական ցուցակում:

"Ես դուրս հանեցի քո ամբողջ հագուստը, կախիչները, նոր դարակներ սարքեցի, նորից կախեցի բոլորը, թափթփված հագուստը կախիչների վրա, և դարակներում դասավորեցի մնացածը, որ թափված էր հատակին":

Դա ապշեցրեց ինձ այնպես, ինչպես եթե ես, ասենք, անսպասելիորեն հինգ միլիոն դոլարի չեկ ստանայի:

Դա անհավանական էր:

"Ի՞նչը ստիպեց քեզ զբաղվել դրանով", - հարցրեցի ես:

"Ես ուղղակի ցանկացա զբաղվել դրանով", - պատասխանեց նա:

Նա ցանկացավ զբաղվել դրանո՞վ: Հնարավոր է: Բայց նա ժամանակ չուներ: Դա մաքուր երկնքում փայլատակող կայծակի էր նման:

Դոկտոր Հյու Լինն ասում է, որ, երբ դուք մաքրում եք ձեր հիշողությունները, ձեզ ոգեշնչում է գալիս: Ներիսսային հաստատ իմ հանդերձարանը կարգի բերելու ոգեշնչում էր այցելել: Դա փոխաբերություն է, բայց նաև ապացույց, որ ներքին մաքրումն արտաքին արդյունքների է բերում:

Դուք չեք կարող հաշվարկել, թե արտաքին արդյունքներն ինչպիսին կլինեն:

Դուք կարող եք ընտրել, բայց չեք կարող որոշել:

Ավելի ուշ, հյուրանոցում, մենք դոկտոր Հյու Լինի հետ նստել էինք նրա սենյակում կողք-կողքի, ինչպես ուսուցիչ և աշակերտ: Բայց բանն այն է, որ այդ դոկտոր Հյու Լինն էր վերաբերվում ինձ որպես ուսուցչի:

"Ջոզեֆ, դու Աստծո տաս ընտրյալներից մեկն ես":

"Ե՞ս":

Ես շոյված էի, բայց բացարձակապես չէի հասկանում, թե ինչի մասին է նա խոսում:

"Դու այս աշխարհ ես եկել, որպեսզի արթնացնես Աստծոն մարդկանց մեջ, - բացատրեց նա: - Քո ստեղծագործությունները հիպնոսական էֆեկտ ունեն: Դա քո շնորն է: Բայց կա ավելին":

"Ավելի՞ն":

Մաքրվել: Մաքրվել: Մաքրվել:

"Դու, Ի, մարդ ես բիզնեսի համար, - ասաց նա: - Դու գիտե՞ս, թե ինչ է դա նշանակում":

Ես ոչ մի պատկերացում չունեի և հենց այդպես էլ պատասխանեցի:

"Դու Հիսուս ես բիզնեսի համար, - բացատրեց նա, - կարևոր մասնիկ փոփոխությունների համար":

Երբ նա խոսում էր, ես մտածում էի, որ այդ խոսակցությունը մեր մեջ կմնա: Ոչ ոք չի հավատա դրան: Անձամբ ես չհավատացի:

Մաքրվել: Մաքրվել: Մաքրվել:

"Երբ Մորրնայի հետ էի, - ասաց դոկտորը, հիշելով իրեն Հո'օպոնոպոնոյի բարեփոխված մեթոդին սովորեցնող կահունայի հետ անց կացրած տարիները, - առաջին հինգ տարին ես նրան խելագար էի համարում: Բայց մի անգամ այդ միտքն անհետացավ":

Դոկտոր Հյու Լինի խոսակցական ոճը քաոսային է, պոէտիկ և երազկոտ: Ստեղծվում է տպավորություն, որ նա միաժամանակ օգտագործում է իր ուղեղի թե աջ, և թե ձախ կիսագնդերը, այն դեպքում, երբ մեզանից յուրաքանչյուրը միայն մեկն է օգտագործում: Որ ես բիզնեսի փրկիչն եմ խոսքերից, նա անցավ Մորրնայի մասին զրույցին: Դա շփվելու նրա սեփական, հիպնոսական մեթոդն է: Նա ամբողջովին իր վրա էր գամել իմ ուշադրությունը: Ես ցանկանում էի գիտենալ ավելին:

"Քո գլխի շուրջ կա պսակ, Ջոզեֆ, - ասաց նա, տեսնելով այն, ինչ ես չէի կարող տեսնել կամ զգալ: - Այն կազմված է վրան արծիվ պատկերած մետաղադրամների նմանվող դրամական խորհրդանիշերից:":

Չգիտեմ ինչու, ցանկացա դոկտորին ցույց տալ շղթան, որ կրում եմ վզիս: Այդ ոսկե շղթան երկու և կես հազար տարի առաջ սարքվել է Հին Հռոմում: Նա վերցրեց շղթան ու դրեց իր ափին:

"Այս շղթայի վրա լատիներեն բառ է դրոշմված, բացատրեցի ես, - Fidem, որ նշանակում է "հավատ"":

Դոկտոր Հյու Լինը, շղթան ձեռքին, լռում էր: Թվում էր, թե նա տպավորություններ կամ պատկերներ է ստանում: Քանի նա "կարգավորվում" էր շղթայի հաճախականության վրա, ես նույնպես լուռ էի:

"Անցյալ կյանքում դու հռչակավոր հռետոր ես եղել, - ասաց դոկտորը, - բայց քեզ շրջապատել և սպանել են: Այս շղթան քո մեջ ապաքինում է այդ հիշողությունը":

Դա հետաքրքիր էր: Ես հաճախ եմ ունեցել տեսիլքներ, որ անցյալում հռչակավոր հռետոր եմ եղել ու սպանվել եմ մի ճառից հետո, բայց մինչև այդ պահը վախենում էի այդ մասին խոսել: Ես կարծում էի, որ դրանք իմ էգոիստական երազանքներն են, այլ ոչ թե անցյալ կյանքս: Ինչպե՞ս, ձեռքին պահելով շղթաս, դոկտոր Հյու Լինը բացահայտեց իմ այդ հիշողությունը:

"Ես հազվադեպ եմ այն կրում", - խոստովանեցի ես:

"Միշտ կրիր այն", - ասաց դոկտորը:

Նա ակնապիշ նայում էր շղթային:

"Այն սքանչելի է, - հայտարարեց նա: - Այս շղթան պատկանել է մի բուժարարի, ով լավ հասկանում էր ինքնաճանաչման արժեքը":

Ես հիացած էի: Դոկտոր Հյու Լինն ուներ այնպիսի աուրա, որն ամենօրյա իրականության ալեկոծ ծովում անդորրության կղզի էր հիշեցնում: Երբ աշխարհը պտտվում էր հորձանուտում, նա միևնույն է հանգիստ էր մնում: Նա խոսում էր ամբողջ սրտով, ընդունելով ամենն, ինչ տեղ է ունենում, և ամենն, ինչ ասվում է: Նա նայեց ինձ, հետո հայացքն իջեցրեց ոտքերիս:

"Աստված իմ, Ջոզեֆ, ինձ հարկ է նստել քո ոտքերի մոտ", - ասաց նա, ոգեշնչված նրանով, ինչ տեսավ իմ մեջ: - Դու նման ես Աստծո":

Մաքրվել: Մաքրվել: Մաքրվել:

[Sambitbaba]

"Մենք այստեղ ենք մաքրվելու համար, - հիշեցրեց դոկտոր Հյու Լինն ինձ և մնացած բոլորին հանգստյան օրերի մեր պարապմունքի ժամանակ: - Միշտ մաքրվեք, անընդհատ, որպեսզի մաքրեք բոլոր հիշողությունները և հնարավորություն տաք Աստծոն ոգեշնչել մեզ այն գործերի համար, հանուն որոնց մենք այս աշխարհ ենք եկել":

Մաքրվել: Մաքրվել: Մաքրվել:

Պարապմունքի ժամանակ ես հասկացա, որ շատ ժամանակ եմ նվիրել իմ "Ձգողության գաղտնիքը" գրքի մաքրմանը, որը բեսթսելլեր դարձավ, իսկ մեկ ուրիշ` "Ամեն րոպե գնորդ է ծնվում" ("There's a Customer Born Every Minute") գրքի մաքրմանը, որն այնքան էլ լավ չէր վաճառվում, բոլորովին ժամանակ չեմ հատկացրել: Ինձ կարծես կայծակը հարվածեց: Ահա թե ինչու իմ ուրիշ գրքերն այդքան հաջողություն չունեն:

Երբ այցելում էի առաջին սեմինարը, ես հասկացա, որ մաքրման համար կարող եմ օգտագործել մատիտի ծայրին գտնվող ռետինը: Դրա համար կարելի էր այդ ռետինով թեթևակի հարվածել առարկաներին, որոնք մտադրվում եմ մաքրել: Այ այսպես: Դա հիշողությունները մաքրելու եթե ոչ փաստ, ուրեմն խորհրդանիշ է: Ես վերցրեցի իմ նոր` "Կյանքի ձեռնարկ, որը մոռացել են տալ ձեզ ծնվելիս" գիրքը և նրա վրա մատիտ դրեցի: Ամեն օր երկար ամիսների ընթացքում ես թեթևակի հարվածում էի գրքին ռետինով: Ինձ ցնորված համարեք: Բայց դա ֆիզիոլոգիական ձգան էր, որն օգնում էր ինձ մաքրել այդ գիրքը շրջապատող հիշողությունները: Արդյունքում այդ գիրքը նույնպես բեսթսելլեր դարձավ և չորս օր վաճառքների առաջնորդ մնաց: Շատ առաջատար ընկերություններ հազարավոր օրինակներ գնեցին: Գիրքը վաճառվում էր Wal-Mart խանութների ցանցի միջոցով: Գրքի մասին հոդված հայտնվեց Women's Day ամսագրում:

Բայց ես ոչ մի մաքրում չէի արել "Ամեն րոպե գնորդ է ծնվում" գրքի վերաբերյալ: Հրատարակվելուց հետո այն մոտեցավ բեսթսելլերների ցուցակին, բայց այդպես էլ լավագույնների մեջ չմտավ: Գրքի վրա ուշադրություն գրավելու համար ես կազմակերպեցի մարդաշատ գովազդային ակցիաներ: Ուշադրություն հրավիրել հաջողվեց, բայց վաճառքի մակարդակի վրա դա համարյա չանդրադարձավ: Ես պատմեցի այդ մասին դոկտոր Հյու Լինին:

"Մտովի գիրքդ դիր ջրով լիքը բաժակի մեջ ու վերևից մի ինչ-որ միրգ դիր, - խորհուրդ տվեց նա: - Գիտեմ, դա տարօրինակ է հնչում: Բայց հիշիր այսօրվա օրը, դիր գիրքդ ջրի մեջ ու տես, թե ինչ տեղ կունենա":

Հետո նա զարմացրեց ինձ հարցով Օփրայի մասին:

"Դու ցանկանու՞մ ես հայտնվել Օփրա Ուինֆրիի հեռուստահաղորդման մեջ":

Կակազելով ասացի, որ շատ եմ ուզում: Այն ժամանակ ես դեռ ներկա չէի եղել Լարրի Քինգի հեռուստահաղորդմանը, այդ պատճառով Օփրա Ուինֆրիի հեռուստահաղորդմանը ներկա լինելն ինձ կարիերայի մեծ փուլ էր թվում:

"Քեզ անհրաժեշտ է մաքրվել, և այդ դեպքում զրույցի ժամանակ դու շնչակտուր չես լինի", - խորհուրդ տվեց նա:

Մաքրվել: Մաքրվել: Մաքրվել:

"Երկու հեղինակ արդեն եղել են այդ հեռուստահաղորդման ժամանակ, և երկուսն էլ կակազում էին", - բացատրեց նա:

"Ես այդ չէի ցանականա", - ասացի ես:

"Երբ դու գնաս Օփրայի հեռուստահաղորդմանը, դա տեղի կունենա ոչ թե քո, այլ նրա ցանկությամբ", - ասաց դոկտորը:

"Հուսադրիչ է հնչում" - պատասխանեցի ես:

"Դու պետք է դեն նետես միտքն այն մասին, որ մարդիկ ինչ-որ բաներ անում են քեզ համար: Նրանք այդ անում են իրենց համար: Ամենն, ինչ քեզ պետք է անել, - մաքրվել":

Մաքրվել: Մաքրվել: Մաքրվել:

Նախքան դոկտոր Հյու Լինին հրաժեշտ տալը, ես նորից հարցրեցի նրան հոգեկան հիվանդ հանցագործների բաժնում որպես շարքային թերապևտ իր անց կացրած տարիների մասին:

"Ես ցանկանում եմ, որ դու մի բան պարզես քեզ բացարձակ հստակ, - ասաց նա. - Դա հեշտ չէր, և ես արեցի դա ոչ թե մենակ":

Ես առաջվա պես ցանկանում էի ավելին իմանալ: Շատ ավելին:

Մաքրվել: Մաքրվել: Մաքրվել:



Թվում է, յուրաքանչյուր մարդ, ով օգտվել է Հո'օպոնոպոնոյի մեթոդով, ունի իր սեփական հրաշալի պատմությունը: Բերեմ ևս մեկ օրինակ:


Թանկագին դոկտոր Հյու Լի՛ն:

Վերջերս Ֆիլադելֆիայում ես այցելեցի Հո'օպոնոպոնոյի մեթոդն ուսումնասիրող սեմինարին: Ամբողջ սրտով երախտագիտություն եմ հայտնում Ձեզ այն բանի համար, որ Դուք ցույց տվեցիք ինձ իմ Տուն վերադառնալու ճանապարհը: Ես ամբողջ սրտով երախտապարտ եմ Աստծոն Ձեր և Ձեր երեխաների համար, ովքեր օգնում են Ձեզ ուսուցանել: Որպես ապացույց թույլ տվեք պատմել իրադարձությունների մասին, որ տեղի ունեցան մեր խմբի անդամներից մեկի հետ սեմինարից հետո: Դա ուղերձ է բոլորին, ում հետաքրքիր է Հո'օպոնոպոնոյի մեթոդի ուժը: Եթե այս վկայությունն արժանի է հրապարակման, պատմեք նրա մասին: Եթե ոչ, դեն նետեք այն և թող մնա երախտագիրությունս միայն:

Ահռելի շնորհակալություն Ձեզ ամեն ինչի համար:

Թող պահպանի Ձեզ Աստված խաղաղության մեջ, թող հղի ձեզ իմաստություն, առողջություն և երկար կյանք:

Շատ-շատ սեր և բարեմաղթանքներ:

Դայանա Հայնե

Հո'օպոնոպոնոյի մեթոդն ուսումնասիրելու
Ֆիլադելֆիայում անց կացված սեմինարի արդյունքների
վկայությունը

Դոկտոր Հյու Լինը հավաքույթն սկսեց լեկցիայով և նկարչությամբ: Նա բացատրեց Հո'օպոնոպոնոյի մեթոդի կոսմոգոնիան: Նա հարցրեց մեզ. "Ո՞վ եք դուք: Գիտե՞ք": Միասին մենք բացահայտեցինք մեր իսկական Հոգու անհավանական, հավերժական, անսահման, համընդհանուր, կատարյալ և զրոյական իրականությունը, որտեղ ծագում է ամբողջ աշխարհը: Նա "Տուն" անվանեց դա: Հետո նրա հետ մենք հետազոտեցինք "Ո՞րն է խնդիրը" հարցը: "Դուք նկատե՞լ եք, - հարցրեց նա, - որ միշտ գտնվում եք այնտեղ, որտեղ կան խնդիրներ: Դա ձեզ ասու՞մ է ինչ-որ բան": Հին հունական փիլիսոփա Սոկրատեսի նման, նա մեզ ստիպում էր մտածել, տալ հարցել և տալ պատասխաններ: Դոկտոր Հյու Լինը վարպետորեն դուրս հանեց այդ թաքնված հիշողություններն ու դատողությունները, դրանք մաքրելու և փոխակերպելու համար:

Ընկնելով նրա հյուսած ցանցը, ես բարձրացնում էի ձեռքս, տալիս էի հարցս և ինքս էլ մեկնաբանում էի այն: Սակայն ամեն օր ինձ մոտ հայտնվում էր զգացում, որ ամեն անգամ, երբ ես հարց եմ տալիս, դոկտոր Հյու Լինը կասեցնում է ինձ: Նրա ամեն պատասխան ասես "այրում" էր ինձ և ես ինձ հրապարակավ ամոթահար արված ու նվաստացված էի զգում:

Մինչև կիրակի առավոտ ես արդեն այնքան էի բարկացած դոկտոր Հյու Լինի վրա, որ ցանկանում էի լքել սեմինարը: Ես սկսեցի նրան ինքնահավան, մեծամիտ և փառասեր մարդ համարել: Նստել էի հուզված ու դժգոհ, և լաց լինելու պատրաստ:

Այնքան էի գրգռված, որ կասկածում էի, թե կկարողանամ շարունակել պարապմունքը: Համոզված, որ այլևս չեմ կարող ինձ զսպել, ես վեր կացա և դուրս եկա զուգարան, որպեսզի չհեծկլտամ հենց սենյակում բոլորի առջև: Միայնակ նստած զուգարանում, ես զգում էի, թե ինչպես հուզմունքս վերաճում է զայրույթի: Այո, ես կատաղի զայրույթ էի ապրում: Իմ ինչ-որ մի մաս չէր ցանկանում, որ այդ զայրույթը դադարի: Բայց ինչ-որ բան ներսումս ստիպում էր կրկնել. "Ներիր ինձ: Ներիր ինձ: Ես սիրում եմ քեզ":

Ես կրկնում էի դա իմ զայրույթին նորից ու նորից: Եվ հետո հասկացա, որ զայրույթի այդ զգացումը նորություն չէր ինձ համար: Այդ զգացումն ապրում էր հոգումս, գիտակցությանս մեջ մարմրող կրակի նման: Այդ կրակը դուրս էր ժայթքում ամեն անգամ, երբ ամուսինս կտրում էր խոսքս կամ երբ մորս իրավաբանը պնդում էր իր ճշմարտացիության վրա:

Իսկ հետո հասկացա: Ահա՛ այն: Դա ինչ-որ հին հիշողություն է, գերան աչքիս մեջ, այն գերանը, որը ես ջանում եմ գտնել ուրիշ մարդկանց սրտերում: Դա իմ հիշողության սուրն էր դամոկլյան, որը ես կրում էի սրտումս, իմ "այսօրվա" մեջ, և որով ջանում էի վիրավորել այլ մարդկանց. դոկտոր Հյու Լինին, մորս, ամուսնուս, Բուշին, Սադդամ Հուսեինին, բոլորին, ում կարող եմ մեղադրել: Ահա թե ինչի մասին է ասում դոկտոր Հյու Լինը: Նորից ու նորից կրկնվող տեսաժապավենի անվերջանալի վերափաթաթում:

Ես մնացի: Վերադարձա սենյակ, որտեղ կայանում էր հանդիպումը, և լռեցի մինչև օրվա վերջ: Անվերջ կրկնում էի մտքումս. "Ես շատ ցավում եմ: Ներիր ինձ, խնդրում եմ: Ես երախտապարտ եմ քեզ: Ես սիրում եմ քեզ": Երբ դոկտոր Հյու Լինը պատասխանում էր հարցերին, ես միայն սեր էի զգում նրա կողմից և նախկին հուզումներիցս ոչինչ չվերապրեցի: Բայց նա բացարձակապես չէր փոխվել: Փոխվել էր ինչ-որ բան իմ մեջ:

Իմ սենյակ վերադառնալուց որոշ ժամանակ անց դոկտոր Հյու Լինը պատմեց, թե ինչպես է ինքը ծանոթացել Հո'օպոնոպոնոյի մեթոդի հետ: Նա թողել էր կուրսը, և ոչ թե մեկ, այլ երեք անգամ, ամեն անգամ իր ուսուցչին համարելով "խելագար" և հետ վերցնելով սեմինարի համար վճարված դրամը: Նա գիտե՞ր, թե ինչի մասին էի ես մտածում: Գիտե՞ր, որ համարելով նրան խելագար, ցանկանում էի հեռանալ:

Ընդմիջման ժամանակ ես զգույշ մոտեցա դոկտոր Հյու Լինին: Նա մեծ սիրով բացատրեց, որ իմ գլխում ծնվել է հինավուրց, հաճախ կրկնվող վերհիշողություն տղամարդու գերիշխողության մասին: Նա ասաց, որ այդ հիշողությունն ընդհանուր է շատերի համար և հսկայական համբերություն ու համառություն է պահանջվում ապաքինվելու համար: Դա տեղի չի ունենա, մինչև ես չվերադառնամ տուն և չգիտակցեմ այս սեմինարի ժամանակ ինձ հետ տեղի ունեցած ապաքինման ամբողջ խորությունը:

Ամբողջ սեմինարի ընթացքում դոկտոր Հյու Լինը մեզ միջոցներ էր տրամադրում մեր վերհիշողությունների փոխակերպման համար: Այդ միջոցները չի կարելի ինտելեկտուալ համարել: Չսպասելով որևէ արդյունք, ես ուղղակի, չնայած և մեծ թերահավատությամբ, վերցրեցի մատիտը, ասացի: "Ցողիկ", թակեցի երեք բառերի վրա, որ գրել էի թղթին, - բառերի, որոնք ինձ համար խորհրդանշում էին իմ խնդիրները. "համակարգիչ", "որդի" և "ամուսին": Եվ նորից ես չհասկացա այդ խոսքերի ուժը, մինչև չվերադարձա տուն:

Երբ վերադարձա տուն, ամուսինս որդուս հետ դիմավորում էին ինձ: Ժպտալով, նրանք ասացին. "Գուշակի՞ր, թե ինչ ենք մենք գնել": "Նոր համակարգի՞չ", - փորձեցի գուշակել ես: Մեր համակարգչի հետ անընդհատ ինչ-որ խնդիրներ էին ծագում: Մենք անընդհատ կորցնում էինք ժամեր (բառի բուն իմաստով) նրա տեխնիկական սպասարկման վրա, և ես արդեն սկսել էի մտածել, որ կամ մեզ զարհուրելի համակարգիչ է վիճակվել, կամ էլ նրա մեջ ինչ-որ չար ոգի է մտել: Վերջին մի քանի շաբաթների ընթացքում մեր համակարգիչը մի քանի անգամ փչացավ: Դա սարսափելի նյարդայնացնում էր: Ինձ ոչ այնքան անհանգստացնում է համակարգիչը, որքան ներդաշնակությունը:

Ես փոքր ինչ զարմացա, երբ ամուսինս ու որդիս միաբերան ասացին, որ գնել են նոր համակարգիչ: Բառի բուն իմաստով երեկ երեկոյան նրանք որոշել էին գնել նոր համակարգիչ 64-բայթանոց պրոցեսորով: Հետո նրանք ասացին. "Գուշակիր համակարգիչի մակնիշը": Ես սկսեցի թվարկել բոլոր ինձ հայտնի մակնիշները. Dell, Hewlett-Packard, Sony, Gateway, Compaq և այլն: Իմ ամեն կռահմանը նրանք պատասխանում էին. "Ոչ: Ոչ: Ոչ": Ես աղաչեցի. "Հանձնվում եմ":

Այժմ հարկ է պատմել ամուսնուս մասին: Դա շատ խիստ կանոններով տղամարդ է: Մենք ամուսնացած ենք արդեն 30 տարի: Նա երկաթե կամք ունի, և եթե որոշել է ինչ-որ բան, ուրեմն դրանում անհավանական համառություն է ցուցաբերում: Նա վաղուց Windows համակարգիչների կողմնակից էր, և ոչինչ, ուղղակի ոչինչ նրա կարծիքը փոխել չէր կարող: Այդ պատճառով, երբ նրանք երկուսով գոչեցին "Apple!", ես անսահման զարմացա: Հասկանում եք, ես միշտ ցանկանում էի հենց այդ ֆիրմայի համակարգիչ գնել, բայց դրանք մեր տանն արգելված էին, ինչպես խոզի միսը կոշերային խոհանոցում:

Ուրիշներին դա կարող է սովորական բան թվալ: Բայց ես ամուսնացած եմ արդեն ավելի քան 30 տարի: Այդ 30 տարիների ընթացքում, միասնության և ըմբռնման հասնելու ճանապարհին մենք տարբեր ժամանակներ ենք ապրել: Համակարգչի այդ, թվում է թե, պատահական ընտրությունն ինձ համար խորհրդանշում էր մի գործողություն, որն ամերիկյան հնդիկներն անվանում են "թաղել պատերազմի կացինը": Ես նկատի ունեմ, որ եթե Չինաստանն անկախություն տար Տիբեթին, դա ինձ ավելի քիչ կզարմացներ:

Ես հիշեցի, թե ինչպես վերցրեցի մատիտն, ասացի: "Ցողիկ" և ռետինով սկսեցի կտկտացնել "ամուսին", "համակարգիչ" և "որդի" բառերի վրա: Կարո՞ղ էր արդյոք 30-ամյա կոնֆլիկտը լուծվել այդքան արագորեն և այդքան էֆեկտիվ կերպով: Կարո՞ղ էր արդյոք "Ես շատ ցավում եմ" , "Ներիր ինձ, խնդրում եմ", "Ես երախտապարտ եմ քեզ" և "Ես սիրում եմ քեզ" ֆրազների մտովի կրկնելը փոխել իմ ամբողջ կյանքի կոնֆլիկտներն ինձ համար ամենակարևոր մարդկանց` մորս և ամուսնուս հետ: Երկու շաբաթ է անցել սեմինարից: Ամեն օր ես աղոթում եմ այնպես, ինչպես սովորեցրել է ինձ դոկտոր Հյու Լինը, ամբողջ ուժով: Տղաս առողջացավ երկարատև հիվանդությունից հետո, իսկ ամուսինս խոսում է ինձ հետ թեմաների մասին, որոնք ես աշխատում էի չհիշատակել: Իսկ երեկ երեկոյան նա ասաց ինձ. "Եթե ցանկանում ես, թանկագինս, եկ քեզ համար այն ոչ մեծ նոութբուքերից գնենք":

[Sambitbaba]

ԹԵՐԱՀԱՎԱՏՆԵՐԸ ՑԱՆԿԱՆՈՒՄ ԵՆ
ԻՄԱՆԱԼ

"Կյանքի իմաստն է, որպեսզի քայլ առ քայլ վերադառնանք Սիրո վիճակին: Այդ նպատակին հասնելու համար
մարդ պետք է հասկանա, որ լիակատար (100%) պատասխանատվություն է կրում իր կյանքում բոլոր իրադարձությունների համար: Նա պետք է հասկանա,
որ իր մտքերով նա ստեղծում է իր կյանքը, պահ պահի հետևից: Խնդիրը ոչ թե մարդկանց, տեղերի և իրավիճակների մեջ է,
այլ այդ մարդկանց, տեղերի և իրավիճակների մասին մտքերի մեջ: Մարդ պետք է հասկանա, որ գոյություն չունի այնպիսի հասկացություն, ինչպես "արտաքին աշխարհ":

Դ-ր Իհալիակալա Հյու Լին

Ինչպես արդեն հիշատակել եմ այս գրքում, ես գրեցի հոդված "Աշխարհի ամենատարօրինակ բժիշկը" վերնագրով և տեղադրեցի այն իմ բլոգում: Ինչպես նաև ավելացրեցի այն իմ www.mrfire.com կայքին: Բացի այդ Դէվիդ Ռիքլանը նույնպես հրատարակեց այն իր "Դեպի ավելի լավ կյանք տանող 101 ուղիները" գրքում: Իմ գրած բոլոր հոդվածներից, սա ամենահայտնին և ամենաքննարկվողը դարձավ: Մարդիկ տեղադրում էին այն նորությունների ցուցակում, ուղարկում էին իրենց մոտիկներին և այլն: Ակնհայտ է, որ նրա բովանդակությունը հետաքրքրել էր ամեն մարդու: Դա այն հոդվածն էր, որը գրավեց նաև իմ այժմեական հրատարակչին, John Wiley & Sons ընկերությանը և բերեց ինձ այս գիրքը ստեղծելուն:

Բայց այն դուր էր եկել ոչ բոլորին: Ոմանք չէին կարողանում հավատալ, որ որևէ մարդ, թող նույնիսկ հոգեբան, ընդունակ է օժանդակել հոգեկան հիվանդ ոճրագործների ապաքինմանը: Մի մարդ դոկտոր Հյու Լինին նամակ գրեց, որտեղ նա ապացույցներ էր պահանջում: Այդ մարդը փաստեր էր ուզում դոկտոր Հյու Լինի` հիվանդանոցի հոգեկան հիվանդների բաժնում կայացած փորձի մասին: Ճշմարիտն ասած, ես էլ էի ցանկանում այդ: Ահա թե ինչ գրեց դոկտոր Հյու Լինն իր համառոտ պատասխանի մեջ:


Այս պատմությունը, ինչպես նաև այլ պատմությունների մեծամասնությունն էլ, բացատրություն է պահանջում:

Ճշմարտությունը հետևյալն է:

1. Ես մի քանի տարի անց եմ կացրել Հավայական կղզիների Պետական հիվանդանոցում որպես հաստիքային հոգեբան: Այդ հիվանդանոցն աշխատում է Հավայիի նահանգի առողջապահության Պետական դեպարտամենտի ղեկավարության ներքո:

2. Հաստիքային հոգեբանի պաշտոնում ես աշխատել եմ 1984-1987 թթ: Քրեական հանցագործություններ (սպանություններ, բռնաբարություններ, թմրադեղերի օգտագործում, հարձակումներ, մարդկանց ծեծել, սեփականությանը վնաս հասցնել) կատարած արական սեռի հիվանդների խիստ հսկվող բաժնում ես աշխատել եմ շաբաթական 20 ժամ:

3. Երբ 1984 թվականին ես ընդունվեցի գործի, բոլոր մեկուսացված սենյակները զբաղված էին մոլագար հիվանդներով:

4. Ամեն օր ստիպված էինք որոշ հիվանդների ոտքերին ու ձեռքերին երկաթե կապանքներ հագցնել, ուրիշ հիվանդների հանդեպ բռնության գործողություններ կատարելը կանխելու համար:

5. Հիվանդների կողմից մեկմեկու հանդեպ ուժ կիրառելն, ինչպես նաև բժշկական կազմի վրա հարձակումներ տեղի էին ունենում անընդհատ:

6.Հիվանդներին չէր թույլատրվում բարելավել իրենց կենսապայմանները և որևէ աշխատանք կատարել:

7. Հիվանդների ոչ մի վերադաստիարակում չէր կատարվում:

8.Կլինիկայից դուրս հիվանդների աշխատանքի կամ հանգստի համար ոչ մի գործողություն չէր նախաձեռնվում:

9. Հիվանդների հարազատների այցելությունները թույլատրվում էին շատ հազվադեպ:

10. Հիվանդներին չէր թույլատրվում լքել կլինիկայի հսկողության տակ գտնվող տերիտորիան առանց բժշկի թույլտվության և առանց ձեռնաշղթաների ու կապանքների:

11. Հիվանդները տարիներով ապրում էին հիվանդանոցում, իսկ մեկ հիվանդի հիվանդանոցում գտնվելն արժե տարեկան մոտ 30000 դոլար:

12. Սպասարկող անձնակազմի հոսքը ծայրահեղ բարձր էր:

13. Հիվանդանոցի շենքը գորշացած էր ու հին:

14. Հիվանդանոցի բժշկական կազմը հիմնականում հիանալի և հոգատար մարդիկ էին:

15. Այն, ինչ ես նկարագրում եմ, բնորոշ է հոգեբուժարանների մեծամասնության համար:


Երբ 1987 թվականին ես հեռացա հիվանդանոցից, իրավիճակը հետևյալն էր:


1. Մեկուսացված հիվանդասենյակներն այլևս չէին օգտագործվում:

2. Ձեռնաշղթաներ և կապանքներ այլևս չէին կիրառվում:

3. Բռնության գործողությունները բացառիկորեն հազվադեպ էին դարձել, և մասնավորապես դա վերաբերվում էր նոր հիվանդներին:

4. Հիվանդներին թույլատրեցին բարելավել իրենց կենցաղը և աշխատել, ներառյալ սենյակները զարդարելը, աշխատանքը հիվանդանոցի տարածքի բարելավման վրա և օրինական գործունեություն հիվանդանոցից դուրս գրվելուց առաջ:

5. Սկսեցին միջոցառումներ անց կացվել հիվանդանոցի սահմաններից դուրս, ներառյալ յոգայի և թենիսի պարապմունքները: Ընդ որում հիվանդանոցից դուրս գալու համար բժշկի գրավոր թույլտվությունն ու կապանքներ օգտագործել այլևս չէր պահանջվում:

6. Հիվանդները կարող էին աշխատել հիվանդանոցի սահմաններից դուրս, օրինակ ավտոմեքենաներ լվանալ: Աշխատանքի դուրս գալու համար բժշկի գրավոր թույլտվությունն ու կապանքներ օգտագործել այլևս չէր պահանջվում:

7. Հիվանդանոցում հիվանդները թխում էին կարկանդակ և կոշիկ էին կարում:

8. Հիվանդներին սկսեցին այցելել հարազատները:

9. Հիվանդանոցի անձնակազմի հոսքը կտրուկ ցածրացավ:

10. Պատերը ներկելու և տեխնիկական սպասարկումը բարելավելու շնորհիվ, ինչպես նաև մարդկանց վերաբերմունքը փոխվելու շնորհիվ, կլինիկայում մթնոլորտը նշանակալիորեն լավացավ:

11. Կլինիկայի անձնակազմն ավելի շատ էր մասնակցում հիվանդներին աջակցելուն և ջանում էր լրիվ պատասխանատվություն կրել նրանց համար:

12. Հիվանդների կլինիկա մուտք գործելու և այնտեղից դուրս գրվելու ժամանակաշրջանը կտրուկ կրճատվեց և արդեն չափվում էր ոչ թե տարիներով, այլ ամիսներով:

13. Անձնակազմի և հիվանդների փոխհարաբերություններն արմատական փոփոխություններ կրեցին`բանտապանի և բանտարկյալի միջև հարաբերություններից փոխվեցին մեծ ընտանիքի անդամների միջև հարաբերությունների, որտեղ մարդիկ հոգ են տանում միմյանց մասին:


Ւնչ արեցի ես դրա համար որպես հաստիքային հոգեբա՞ն: Ես կիրառեցի ինքնության մեթոդը Հո'օպոնոպոնոյի միջոցով: Դա մեթոդ է կրկնման, ներման և փոխակերպման ամենի, ինչ տեղի էր ունենում իմ մեջ և ինչն արտահայտվում էր որպես իմ գիտակցված կամ անգիտակից խնդիրներ, հիվանդանոցում իմ աշխատանքից առաջ, ընթացքում և հետո իմ կյանքի ամեն պահի:

Հիվանդանոցում ես հիվանդների բուժմամբ և կոնսուլտացիայով չեմ զբաղվել:

Հիվանդանոցի անձնակազմի ոչ մի ժողովներ ես անց չեմ կացրել:

Ես լրիվ պատասխանատվություն եմ վերցրել ինձ վրա իմ անձը մաքրելու համար այն խնդիրներից, որոնք առաջացան ինձ մոտ որպես հաստիքային հոգեբանի:

Ինձ ստեղծել է նա, ով "Է", և ես կատարյալ եմ, ինչպես նաև նրա բոլոր արարածները: Կատարյալ չեն միայն վերհիշողությունները, որոնք ստիպում են մեզ գործել, կրկնվում են որպես դատապարտում, զայրույթ, վրդովմունք, դժգոհություն և այն, ինչ գիտե միայն Աստված և ինչ կրում ենք մենք մեր Հոգում:


Խաղաղություն ինձ
Իհալիակալա Հյու Լին

[Sambitbaba]

Ես ինքս շարունակում եմ Հո'օպոնոպոնոյի մեթոդի ուսումնասիրությունը, բայց երբեմն ինքս եմ սովորեցնում այն ուրիշներին, երբ զգում եմ, որ նրանք պատրաստ են լսել: Անշուշտ, նրանց պատրաստվածության վիճակն իմ սրտացոլումն է, այլ ոչ իրենց: Որքան ավելի եմ ես մաքրվում, այնքան ավելի մաքուր են դառնում մարդիկ իմ շուրջ: Բայց այդ փաստը դժվար է ընդունել: Շատ ավելի հեշտ է ցանկանալ փոխել ուրիշին, քան փոխվել ինքդ:

Մաուի կղզու վրա անշարժ գույքի վաճառքի գործակալը մեզ պտտեցրեց շուրջբոլոր, որպեսզի տներ ցույց տա: Ճանապարհին մենք շատ էինք խոսում ապաքինման, հոգևորի, "Գաղտնիք" ֆիլմի և ինքնակատարելագործման մասին: Այդ ամենը հետաքրքիր էր, բայց մեր ճանապարհի մի ինչ-որ էտապում իրոք-որ զարմանալի մի բան տեղ ունեցավ:

Ժամանակին այդ գործակալը կարդացել էր իմ հայտնի հովածը դոկտոր Հյու Լինի և ապաքինման հավայական Հո'օպոնոպոնոյի մեթոդի մասին, որի օգնությամբ դոկտորը բուժել էր հոգեկան հիվանդ ոճրագործներին: Եվ նրա վրա նույնպես, ինչպես շատերի, այդ հոդվածը մեծ տպավորություն էր գործել:

Բայց, ինչպես և շատ ուրիշներ, նա այնքան էլ լավ չէր հասկացել այն:

Երբ մենք ընթանում էինք Մաուի սքանչելի կղզու ճանապարհներով, ես լսում էի գործակալի բողոքները մի տան մասին, որը նա ոչ մի կերպ չէր կարողանում վաճառել: Տանտերն ու գնորդն իսկական պատերազմ էին սկսել տան համար, մեկմեկու վրա էին թափում իրենց զայրույթը, վրդովմունքը և նման այլ զգացմունքներ: Գործարքն ինքը մոռացվել էր արդեն այդ վեճերի հետևում, և նրանք քայլ անգամ առաջ չէին շարժվել այն ավարտելու համար: Գործակալը շատ հիասթափված էր իր պատվիրատուների վարքից:

Ես մի քիչ լսեցի նրան, իսկ հետո ցանկություն հայտնեցի խոսել այդ մասին:

"Իսկ դուք կուզենայի՞ք իմանալ, թե ինչպես դոկտոր Հյու Լինը կհարթեր այդ իրավիճակը Հո'օպոնոպոնոյի մեթոդի օգնությամբ", - հարցրեցի ես:

"Այո՛, - գոչեց գործակալը զարմացած: - Ինձ շատ հետաքրքիր է: Պատմեք, խնդրում եմ":

"Հետաքրքիր կլիներ լսել", - ասաց Ներիսսան:

"Դե ինչ, ես դոկտոր Հյու Լինը չեմ, - սկսեցի ես, - բայց ես նրա հետ միասին գիրք եմ գրում և անց եմ կացնում պարապմունքներ: Այդ պատճառով կարծում եմ, որ գիտեմ, թե ինչպես հարթել իրավիճակը":

"Պատմե՛ք":

"Դոկտոր Հյու Լինն ուսումնասիրում է ինքն իրեն, որպեսզի հասկանա, թե ո՞րն է իր ներսում այն ընդհանուր փորձը, որի արտահայտումը նա տեսնում է իրենից դուրս, - սկսեցի ես: - Երբ նա աշխատում էր հոգեբուժական հիվանդանոցում, նա կարդում էր իր հիվանդների հիվանդության պատմությունը: Երբ նա զզվանք էր զգում իր հիվանդների որոշ արարքների կամ նրանց հիվանդության մեջ ինչ-որ իրադարձությունների հանդեպ, նա ոչ թե աշխատում էր հիվանդների հետ, այլ սկսում էր աշխատել զգացմունքների հետ, որոնք ինքն էր զգում: Երբ նա մաքրում էր այդ զգացմունքները, հիվանդներն էլ սկսում էին մաքրվել և առողջանում էին":

"Ինձ դա դուր է գալիս", - ասաց գործակալը:

"Մարդկանց մեծամասնությունը չի հասկանում, թե ինչ է նշանակում պատասխանատվություն, - շարունակեցի ես: - Նրանք մեղադրում են ուրիշներին: Երբ նրանք հասունանում և ավելի գիտակից են դառնում, սկսում են գիտակցել, որ պատասխանատու են իրենց արարքների համար: Բայց եթե դուք ավելի գիտակից դառնաք, կհասկանաք, որ դուք պատասխանատու եք այն ամենի համար, ինչ ասում կամ անում է ուրիշ մարդն էլ, ուղղակի այն պատճառով, որ նա հայտնվել է ձեր կյանքում, դա ձեր փորձն է: Եթե դուք եք ստեղծում ձեր իրականությունը, ուրեմն դուք ստեղծում եք ամենն, ինչ ստեղծում եք, նույնիսկ այն, ինչ ձեզ դուր չի գալիս":

Գործակալը ճպտաց, շարժելով գլուխը:

Ես շարունակեցի:

"Ոչ մի կապ չունի, թե ինչ են անում տանտերն ու գնորդը ձեր իրավիճակում: Կարևոր է, թե ինչ եք անում դուք: Դոկտոր Հյու Լինն ուղղակի կրկնում է "Ես սիրում եմ քեզ", "Ես շատ ցավում եմ", "Ներիր ինձ, խնդրում եմ" և "Ես երախտապարտ եմ քեզ" ֆրազները: Նա չի ասում դա մարդկանց, նա ասում է դա Աստծոն: Գաղափարը` ընդհանուր էներգիան մաքրելն է":

"Ես կանեմ այդ", - ասաց գործակալը:

"Բայց դուք չպետք է այդ անեք նրա համար, որպեսզի ստանաք ինչ-որ բան, - շարունակեցի ես: - Դուք անում եք այդ, որպեսզի մաքրեք ընդհանուր էներգիան, որպեսզի այլևս ոչ ոք այդ բացասական փորձը չունենա, երբեք: Դա մաքրում է, և այն երբեք չպետք է դադարի":

Ես դադարեցի խոսել:

Թվում էր, թե գործակալը հասկացավ իմաստը: Նրա աչքերը լայն բացված էին, իսկ բերանին ժպիտ էր խաղում:

"Եթե դուք դա գիտակցեք, - շարունակեցի ես, - ուրեմն կկարողանաք մաքրվել և ապաքինվել: Քանի որ դուք գրավեցիք իմ ուշադրությունը տունը վաճառելու այդ իրավիճակի վրա, ուրեմն ես էլ պետք է մաքրվեմ: Այժմ դա իմ կենսափորձի մասն է: Ես ինքս եմ հանդիսանում իմ փորձի արարիչը, այդ պատճառով նույնպես պատասխանատվություն եմ կրում այդ իրավիճակի համար":

Մի քանի օր անց էլեկտրոնային փոստով ես նամակ ստացա այն գործակալից: Նա գրում էր, որ շարունակում է օգտագործել դոկտոր Հյու Լինի ապաքինման մեթոդը:

Ահա թե ինչպես է դա աշխատում:

Այդ ամենը` սերն է:

Եվ դա` անվերջ է:

Եվ դուք լրիվ պատասխանատու եք:

Մի անգամ ես "Փողի գաղտնիքը" սեմինար էի անց կացնում Մեյդի Հարտի հետ, ով Թեքսաս նահանգի Ուիմբեռլի քաղաքի Միասնական եկեղեցու ղեկավարն է: Այդ սեմինարի ժամանակ նրա մասնակիցներին ես սովորեցնում էի Հո'օպոնոպոնոյի մաքրման մեթոդին: Սեմինարի ավարտից հետո մի տղամարդ մոտեցավ ինձ ու ասաց. "Ինձ համար շատ դժվար է ասել "Ես շատ ցավում եմ" և "Ներիր ինձ, խնդրում եմ"":

"Ինչու՞" - հարցրեցի ես:

Ես երբեք նման բան չէի լսել: Ու ես զարմացած էի:

"Ես չեմ կարող պատկերացնել սիրող Աստծո, ով ներման մասին իմ խնդրանքի կարիքն ունի, - պատասխանեց նա: - Ես չեմ կարծում, որ Աստված պարտավոր է ինձ ներել ամեն ինչի համար":

Ես փոքր ինչ մտածեցի և, երբ գտա պատասխանը, ասացի այդ մարդուն. "Դուք ասում եք այդ ֆրազները ոչ թե նրա համար, որ Աստված ձեզ ների: Դուք ասում եք դրանք, որպեսզի ինքներդ ձեզ մաքրեք: Դուք ասում եք դրանք Աստծոն, բայց նրանք անձամբ ձեր մաքրվելու համար են":

Այլ խոսքերով ասած, Աստված արդեն իսկ իր սերը ձեր վրա է սփռում: Եվ այդ պրոցեսը չի դադարում երբեք: Զրոյական վիճակը, որտեղ սահմանափակումներ գոյություն չունեն, մենք կարող ենք նկարագրել որպես մաքուր սիրո վիճակ: Այդ սերն այնտեղ է: Բայց այնտեղ չեք դուք: Այդ պատճաևով, ասելով. "Ես սիրում եմ քեզ", "Ես շատ ցավում եմ", "Ներիր ինձ, խնդրում եմ" և "Ես երախտապարտ եմ քեզ", դուք մաքրում եք ծրագրերը, որոնք գտնվում են ձեր մեջ և թույլ չեն տալիս հայտնվել մաքուր վիճակում` սիրո վիճակում:

Կրկնում եմ, որ Աստված ձեզանից Հո'օպոնոպոնոյի մեթոդի կատարումը չի պահանջում, բայց դուք ունեք դրա կարիքը:


Վերջերս էլեկտրոնային փոստով ես մի սրտահույզ նամակ ստացա իմ մոտիկ ընկերուհուց: Նա հարցնում էր. "Ի՞նչ կասեիր դու մեկին, ով կարդացել է քո գիրքը, նայել է "Գաղտնիք" ֆիլմը, ով ամեն օր կարդում է քո բլոգը, ով ջանում է ամբողջ ուժով, բայց առաջվա պես նստած է առանց փող, առանց երջանկություն և անհաջողություններ է կրում անընդմեջ: Ինձ մոտ անընդհատ նորանոր խնդիրներ են ծագում: Դրան վերջ չկա: Ի՞նչ կասես":

Ես զգացի նրա ցավը: Վերջիվերջո, ես էլ ժամանակին անտուն եմ եղել: Տաս տարի ապրել եմ ծայրահեղ աղքատության մեջ: Իմ "հանկարծակի" հաջողության համար քսան տարի պահանջվեց: Ինձ ծանոթ է զգացումը, երբ թվում է, թե հողը փախչում է ոտքերիդ տակից:

Ի՞նչ կարելի է ասել այդ մարդուն:

Անցյալում ես մի որոշում կառաջարկեի: Խորհուրդ կտայի, օրինակ, կարդալ Կլոդ Բրիսթոլի "Հավատի կախարդանքը" ("The Magic of Believing") գիրքը: Յոթ անգամ դիտել "Գաղտնիք" ֆիլմը: Գրել սցենարը կյանքի, որը ցանկանում ես ապրել: Ամեն օր ժամանակ գտնել խորհրդածման համար: Աշխատել ինքնախարազանման խնդիրների վրա:

Բայց դա իրավիճակը փոխելու ոչ թե ամենահեշտ մեթոդն է: Ես հասկացա (և դա կարող է հաստատել դոկտոր Հյու Լինը), որ տվյալ մեթոդը հազվադեպ է աշխատում:

Ուրեմն ի՞նչ է մնում անել:

Ինչպե՞ս դուք կամ ես, կամ էլի ինչ-որ մեկը, կարող ենք օգնել դժբախտության մեջ գտնվող մարդուն:

Հո'օպոնոպոնոյի մեթոդի համաձայն, միակ միջոոցը ինքդ քեզ մաքրելն է: Մարդիկ, ովքեր այս աշխարհ են եկել ինձանից առաջ (ներառյալ նա, ով ինձ նամակ էր գրել), ընդհանուր ծրագրեր ունեն ինձ հետ: Դա մտավոր վիրուսի է նման: Նրանց չի կարելի դատապարտել: Նրանք իրենց թակարդում են զգում կամ պատին դեմ տրված: Ես կարող եմ պարան նետել նրանց, բայց, ամենայն հավանականությամբ, նրանք չեն օգտվի այդ պարանից, կամ կօգտագործեն նրա համար, որպեսզի կախվեն:

Ի՞նչ անել ուրեմն:

Ամենն, ինչ կարող եմ անել ես, մաքրել ինձ: Երբ ես մաքրում եմ ինձ, նրանք էլ են մաքրվում: Երբ մենք մաքրում ենք ընդհանուր ծրագրեր, այդ ծրագրերն անհետանում են բոլոր մարդկանց միջից: Ահա թե ինչ եմ ես անում հիմա: Դա այն է, ինչի մասին ինձ ասաց դոկտոր Հյու Լինը մեր, արդեն այնքան վաղուց կայացած առաջին հեռախոսային զրույցի ժամանակ. "Ամենն, ինչ անում եմ ես. մաքրվել, մաքրվել, մաքրվել":

Ամենն, ինչ անում եմ ես, ասում եմ. "Ես սիրում եմ քեզ", "Ես շատ ցավում եմ", "Ներիր ինձ, խնդրում եմ" և "Ես երախտապարտ եմ քեզ": Մնացած ամեն ինչ անում է Աստված: Ես դա անսիրտ չեմ համարում, հակառակը, ես դա համարում եմ ամենաազնիվ զբաղմունքը, որով երբևիցէ զբաղվել եմ: Եվ դրանով զբաղված եմ հենց հիմա, երբ գրում եմ այս տողերը:

Ի մի բերենք այս պատմության հոգևոր հանրագումարը:

Քանի որ ինձ նամակ գրող մարդու պատմությունն այսօր ձեր փորձի մասն է հանդիսանում, դա նշանակում է նաև ձեր ապաքինման անհրաժեշտություն էլ: Վերջիվերջո, եթե դուք եք ստեղծում ձեր իրականությունը, ուրեմն դուք պետք է ստեղծեիք այս իրավիճակն էլ, այնպես ինչպես այն` ձեր իրականության մասն է: Ես առաջարկում եմ "Ես սիրում եմ քեզ" ֆրազն օգտագործել այսպիսի իրավիճակներն ուղղելու համար:

Երբ դուք ապաքինեք ձեզ, կապաքինվի նաև նա, ով գրել էր ինձ, և բոլորն, ով ունի այդ ծրագրից:

[Rhayader]

Էս թեմայում տեղին կլինի



Էս էլ պետք կգա, վագինայով շնչելու մասին.

Սկզբում, երբ սկսեք կիրառել այս պրակտիկան, կարող են դուրս գալ տարբեր էմոցիաներ, արցունքներ, նույնիսկ ճիչեր: Մի վախեցիր, ընդունիր այն շնորհակալությամբ: Պառկիր մեջքիդ վրա, ձեռքերդ դիր արգանդիդ շրջանում ու խոսիր քո կանացի կենտրոնի հետ, ներողություն խնդրիր, որ այդքան քիչ ուշադրություն ես դարձրել իրեն, քիչ սեր ես պարգևել, արգանդիկին հարցրու, թե ինչ է իրեն անհանգստացնում, ինչպես է իրեն զգում, ինչ կարող ես անել իր համար: Ու պատասխանները կգան:

http://www.mneploho.net/clubs/229_pr...ie-matkoi.html

[Sambitbaba]

Էս թեմայում տեղին կլինի
Էս էլ պետք կգա, վագինայով շնչելու մասին.

Դե, վաղուց է հայտնի, որ ուղեղը` ոչ թե մտածող գործիք է, այլ մտքերի շտեմարան, պահեստ: Իսկ մտածող գործիքը կարող է գտնվել մարմնի տարբեր տեղերում: Այս վիդեոն շատ լավ ցույց է տալիս, որ մտածող գործիքը կարող է իրեն շատ լավ զգալ նույնիսկ սեռական օրգաններում: Ընդ որում, ինչպես ցուցադրողի, այնպես էլ` դիտողի: Եվ եթե դրան գումարում ենք մեր այսօրվա անսահման տեղեկատվական հնարավորությունները, ուրեմն յուրաքանչյուր ոք հեշտությամբ գտնում է թեմաներ իր մարմնի այն մասի համեմատ, որով մտածում է, - դա պարզ է:

Պարզ չէ մի այլ բան: Ինչու՞ է տղամարդկային սեռական օրգաններով մտածողը հետաքրքրվում վիդեոյով, որի վրա մեծ տառերով գրված է. СОВЕТЫ ДАМАМ...

Ի՞նչ խորհուրդ հույս ունի այնտեղից վերցնել...


Հ.Գ. Ուրախ եմ, որ թեման հետաքրքիր է քեզ...

[Sambitbaba]

ԸՆՏՐՈՒԹՅՈՒՆԸ`
ՍԱՀՄԱՆԱՓԱԿՈՒԹՅՈՒՆ Է

Աստծոն, ով կարդում է մեր հոգիներում,
մենք կարող ենք խնդրել մեզ խանգարող բոլոր
մտքերի և վերհիշողությունների ապաքինման համար:

Մորրնա Սիմեոնա

2006 թվականի հոկտեմբերին դոկտոր Հյու Լինը ժամանեց Օստին, նահանգ Թեքսաս, որպեսզի մի քանի օր անց կացնի ինձ հետ: Արդեն օդանավակայանում մենք սկսեցինք խոսել կյանքի, նոր ծրագրերի, մաքրվելու մասին և այլն: Դոկտոր Հյու Լինը հարցրեց, թե ի՞նչ է տեղի ունեցել վերջին օրերի ընթացքում: Ես պատմեցի նրան, որ որոշակիորեն անհանգստացած եմ:

"Կա մի ֆիլմ, որտեղ դերասանն ասում է, որ որոշ մարդիկ արթնացել և ապրում են անընդհատ հիացմունքի վիճակում: Ես ինքս էլ մոտ եմ այդ վիճակին, - ասացի ես: - Իմ կյանքում հրաշքներ են կատարվում, և նման կյանքն ինձ արբեցնում է":

"Ավելի շատ պատմիր", - պնդեց դոկտորը:

Ես պատմեցի նրան իմ նոր ավտոմեքենայի մասին, որը ես պաշտում եմ: Դա 2005 թ. արտադրության Panoz Esperante GTLM շքեղ սպորտային ավտոմեքենա է: Այդ ավտոմեքենաներն արտադրում է ընտանեկան Panoz ձեռնարկությունը: Ամեն մի ավտոմեքենա հավաքվում է ձեռքով, ամեն մեկի վրա դրոշմված է հավաքողի նշանը, և ամեն ավտոմեքենայի իր անունն է տրվում: Իմի անունն է` Ֆրանսին: Ես գիտեի, որ դոկտոր Հյու Լինը կգնահատի մեքենայի մեջ ներդրված սերը և փաստը, որ ես վերաբերվում եմ նրան, ինչպես կենդանի արարածի: Դոկտորի համար կենդանի է ամեն ինչ:

Ես պատմեցի նրան, որ "Գաղտնիք" ֆիլմի շնորհիվ մասնակցել եմ Լարի Քինգի հեռուստահաղորդմանը: Նա ցանկացավ իմանալ, թե ինչպիսի մարդ է Լարի Քինգը: Ես պատմեցի: Քինգն անմիջական, բարյացկամ և խելոք մարդ է: Ինձ նա դուր եկավ:

Ես շարունակեցի ու պատմեցի նրան իմ գրքերի, իսկ ավելի կոնկրետ, "Ձգողության գաղտնիքը" և "Կյանքի ձեռնարկ..." գրքերի ձեռք բերած հաջողության մասին: Մի քանի րոպե անց դոկտոր Հյու Լինը տեսավ, որ ես լցվում եմ էներգիայով:

"Ի՞նչ ես կարծում, - հարցրեց նա, - ի՞նչ է փոխվել քո մեջ համեմատ այն պահի, երբ դու առաջին անգամ Հո'օպոնոպոնոյի մեթոդին սովորելու սեմինար ընկար":

Փոքր ինչ մտածելուց հետո ես պատասխանեցի. "Ես դադարել եմ հսկել տեղի ունեցող ամեն ինչի: Ես թույլ եմ տվել ինձ լողալ հոսանքի ուղղությամբ: Ամենն, ինչ անում եմ ես, - մաքրվում եմ, ջնջում եմ հիշողություններս և ձգտում եմ ընկնել զրոյական վիճակի մեջ":

Նա թափահարեց ուսիս և խրախուսանքով ժպտաց:

Մենք քայլեցինք դեպի ավտոմեքենաս, բայց մի քանի քայլ հետո նա կանգ առավ և աչքերը հառեց ինձ:

"Դու քայլում ես զսպանակի պես, համարյա հիացած ասաց նա: - Դու փաստորեն ցատկում ես":

"Դե... ճիշտ, ես իրոք շատ ուրախ եմ մեր հանդիպմանը", - պատասխանեցի ես:

Մենք գնացինք ընթրելու, և ես պատմեցի դոկտորին իմ հիասթափության մասին. "Ամեն րոպե գնորդ է ծնվում" գրքիս համեմատ, մեկ ուրիշ գիրքս շատ ավելի վատ էր վաճառվում:

"Ջոզեֆ, դու պետք է սիրես նրան":

Ես ցանկանում էի, որ գիրքս վաճառվի, և այդ պատճառով չէի հասկանում, թե ինչ սիրո մասին է խոսքը:

"Ջոզեֆ, եթե դու ունենայիր երեք երեխա և նրանցից մեկը հետ մնար դպրոցում, դու կասեի՞ր նրան, որ հիասթափված ես իրենից":

"Ոչ", - պատասխանեցի ես: Եվ անմիջապես հասկացա: Իմ գիրքն` իմ երեխան է, և ես չպետք է ասեմ, որ նա ինչ-որ բանով ավելի վատն է իմ մյուս երեխաներից: Ես այնքան սուր զգացի դա, որ բառացիորեն լաց եղա ռեստորանում:

"Դու հասկացար, Ջոզեֆ, - ասաց դոկտոր Հյու Լինը: - Դու պարտավոր ես սիրել քո բոլոր երեխաներին":

Ես մեծ ցավ զգացի, որ շուռ եմ եկել "երեխայիցս" այն պատճառով, որ նա հետ է մնացել կյանքի դպրոցում: Մտքումս, դիմելով Աստծոն, ես սկսեցի կրկնել. "Ես սիրում եմ քեզ", "Ես շատ ցավում եմ", "Ներիր ինձ, խնդրում եմ" և "Ես երախտապարտ եմ քեզ", սրտումս պահպանելով զգացմունքս գրքիս հանդեպ: Ավել ուշ, երբ տուն վերադարձա, ես վերցրեցի գիրքն ու սեղմեցի այն կրծքիս, արտահայտելով սերս և խնդրելով ներել ինձ այն բանի համար, որ չեմ գնահատել նրան ուղղակի իր գոյության համար:


Հետո, երբ մենք արդեն տուն էինք գնում, մեքենայի մեջ դոկտոր Հյու Լինն ասաց, որ իմ ներսում էլֆ է տեսնում:

"Ի՞նչ":

"Էլֆ", - պատասխանեց նա:

Ես սովոր էի, որ դոկտոր Հյու Լինը տեսնում է բաներ, որոնք չեմ տեսնում ես: Նա չէր համարում դա ֆիզիկական հնարավորություն, - ավելի շուտ դա հիշեցնում էր ժամանակի ամեն պահի մեջ թաքնվածի բացահայտում:

"Էլֆը մեծ աչքեր ունի և մեծ ականջներ: Նա ցանկանում է մնալ ներսում և չի ցուցադրում իրեն հասարակության առջև":

"Դա իմ այն մասն է, ով ցանկանում է մնալ տանը և աշխատել համակարգչի առջև, այլ ոչ թե շփվել տարբեր մարդկանց հետ":

"Կա նաև մի այլ մաս, ում դուր են գալիս բեմահարթակի լույսերը":

"Իմ երկու երրորդը ցանկանում էր մասնակցել Լարրի Քինգի և Օփրա Ուինֆրիի հեռուստահաղորդումներին, - համաձայնվեցի ես, - բայց վերջին մասը ցանկանում էր մնալ տան լռության մեջ":

"Քո էլֆը հոգ է տանում քո ողջմտության մասին, - բացատրեց դոկտոր Հյու Լինը: - Մարդիկ, ովքեր անում են ամեն ինչ ճանաչված լինելու համար, մոլագար են դառնում: Մարդիկ, ովքեր ցանկանում են մեկուսանալ քարանձավում, թաքցնում են իրենց լույսը քարերի հետևում: Քեզ հաջողվում է պահպանել բալանսը":

Նույն երեկոյան իմ սիրելի Ներիսսային ես պատմեցի էլֆիս մասին:

"Իսկ ի՞նչ կլինի, եթե քո այդ մասը ցանկանա բեմ դուրս գալ", - հարցրեց նա:

"Չգիտեմ":


Դոկտոր Հյու Լինին Թեքսասի իմ տանը թողնելուց մեկ օր անց, ես գնացի նրա հետ հանդիպման: Նա նստած էր սեղանի մոտ երկու մեքսիկացի կանանց հետ, ովքեր, թվում էր, որսում եմ նրա ասած ամեն մի բառ: Նա ինձ մոտ կանչեց: Ես սուրճ սարքեցի ինձ համար ու ցանկանում էի նստել դոկտորի հետևում գտնվող բազկաթոռին: Բայց նա կասեցրեց ինձ և խնդրեց նստել իր կողքի աթոռին, կանանց դիմաց:

"Պատմիր այս կանանց, թե ինչով ես դու զբաղվում", - ասաց նա:

Ես պատմեցի իմ գրքերի մասին, կինոյում իմ հայտնվելու մասին և այն մասին, թե ինչպես եմ փորձում օգնել մարդկանց իրենց երջանկությունը գտնել:

"Պատմիր նրանց, թե ինչպես ես վարվում քո խնդիրների հետ":

"Առաջ ես փորձում էի լուծել դրանք, վերաբերվեին ինձ կամ մեկ ուրիշի: Այժմ թույլ եմ տալիս նրանց մնալ չլուծված, բայց մաքրում եմ հիշողությունները, որոնք այդ խնդիրներն են հրահրում: Երբ անում եմ այդ, խնդիրները լուծվում են, իսկ ես երջանկանում եմ նրանով, որ խնդիրները լուծվել են":

"Ջոզեֆ, կարո՞ղ ես օրինակ բերել":

"Իմ քույրը հիասթափեցնում է ինձ, - խոստովանեցի ես: - Նա ապրում է նպաստով, նրա տունը թալանել են, փաստաթղթերը գողացել են, և էլի շատ ուրիշ տհաճություններ: Նա դժբախտ է և դրանով վշտացնում է ինձ: Ես փորձել եմ օգնել նրան, ուղարկել եմ փող, գրքեր, ֆիլմեր և նույնիսկ DVD նվագարկիչ: Բայց նա ոչ մի ջանք չի գործադրում փոխվելու համար: Իսկ հիմա ես արդեն չեմ էլ փորձում փոխել նրան":

"Իսկ ի՞նչ եք դուք անում", հարցրեց կանանցից մեկը:

"Ես աշխատում եմ իմ վրա, - բացատրեցի ես: - Հիմա ես հասկանում եմ, որ կյանքը, որով նա ապրում է, - ոչ միայն իր գործողությունների արդյունքն է: Դա նմանապես հիշողություն է կամ անկատարելի ծրագիր, և նա ընկել է այդ ծրագրի թակարդը: Ինչես եթե նա վարակվել է վիրուսով: Այդտեղ նա մեղք չունի: Եվ քանի որ ես զգում եմ այդ, քանի որ զգում եմ նրա ցավը, նշանակում է, դա մեր ընդհանուր ծրագիրն է: Ես պետք է մաքրվեմ: Երբ մաքրվեմ, այդ ծրագիրը կլքի քրոջս էլ":

"Ի՞նչ եք դուք անում մաքրվելու համար":

"Ուղղակի կրկնում եմ. "Եա սիրում եմ քեզ", "Ես շատ ցավում եմ", "Ներիր ինձ, խնդրում եմ" և "Ես երախտապարտ եմ քեզ"":

Դոկտոր Հյու Լինը բացատրեց, որ "Ես քեզ սիրում եմ" հասարակ ֆրազի մեջ կան երեք էլեմենտներ, որոնց օգնությամբ կարելի է փոխակերպել ինչ ասես: Նա ասաց, որ դրանք են. երախտագիտությունը, հարգանքը և փոխակերպումը: Ես շարունակեցի բացատրել:

"Ֆրազները, որոնք ես արտասանում եմ, ինձ համար նման են կախարդական հմայախոսքի, որը բացում է Տիեզերքի դռները: Երբ ես ոտանավորի պես արտասանում եմ այդ ֆրազները, ես բացում եմ ինքս ինձ Աստծո համար, որպեսզի նա կարողանա մաքրել ինձ ու ջնջել բոլոր այն ծրագրերը, որոնք խանգարում են ինձ ապրել":

Դոկտոր Հյու Լինն ասաց, որ նրան դուր է գալիս Հո'օպոնոպոնոյի մաքրման մեթոդի իմ նկարագրությունը:

"Վիրուսի հետ համեմատելը շատ ճիշտ է, - ասաց նա: - Դա ծրագիր է, որը տիրում է աշխարհին, և մենք ընկել ենք նրա ազդեցության տակ: Եթե ինչ-որ մեկն ընկել է այդ ծրագրի ճանկը և դուք նկատել եք այդ, նշանակում է դուք էլ եք այդ ծրագրի ճանկն ընկել: Գաղափարն այն է, որպեսզի ամբողջ պատասխանատվությունը վերցնեք ձեր վրա: Երբ դուք մաքրում եք ձեզ, մաքրում եք ծրագիրը բոլորի համար": Նա դադար տվեց մի պահ ու շարունակեց. "Բայց գոյություն ունեն բազում տարբեր ծրագրեր: Նրանք ասես մոլախոտեր լինեն զրոյի շուրջ: Անսահմանափակ հնարավորություններ ստանալու համար, անհրաժեշտ է մաքրվել ավելի, քան դուք կարող եք պատկերացնել":

Թվում էր, թե կանայք հասկացան, և դա ինձ զարմացրեց: Մենք խոսում էինք հասկացությունների մասին, որոնք մտածելակերպ են փոխում, և կանայք հեշտությամբ ընդունում էին դրանք: Ես չէի կարող դա հասկանալ, բայց ենթադրեցի, որ նրանք ընկել են դոկտոր Հյու Լինի թրթիռների երանգի մեջ, իսկ դա նույնն է, ինչ կամերտոնի արձագանքը:

[Sambitbaba]

Ցուրտ վաղ առավոտյան մենք դոկտոր Հյու Լինի հետ դուրս եկանք զբոսանքի: Քայլեցինք մոտ կիլոմետր խճապատված փոշոտ ճանապարհով: Ճանապարհին եղնիկ տեսանք: Մի տեղ մեր վրա սկսեց հաչել շների մի ոհմակ, բայց մենք զրուցելով շարունակում էինք քայլել: Հանկարծ դոկտոր Հյու Լինը գլուխը դեպի շները թեքեց և, ասես թե բարեմաղթելով նրանց, ասաց. "Մենք սիրում ենք ձեզ":

Շները դադարեցին հաչել:

"Մեզանից յուրաքանչյուրը ցանկանում է սիրված լինել, - ասաց նա: - Դու, ես, և նույնիսկ շները":

Մի փոքրիկ շուն մյուսների հետևից գողտրիկ հաչեց: Ես ենթադրեցի, որ նա ցանկանում է ասել. "Դա մեզ դու՛ր է գալիս" կամ "Շնորհակալություն": Կամ նույնիսկ. "Ես նույնպես սիրում եմ ձեզ":

Դոկտորի հետ մեր զրույցները միշտ արտակարգ հետաքրքիր էին: Մի անգամ նա ցնցեց ինձ ֆրազով, որ մեր կյանքում կա մեկ ընտրություն միայն. մաքրվել կամ չմաքրվել:

"Դու կարող ես գործել կամ հիշողությամբ, կամ ոգեշնչմամբ, - բացատրեց նա: - Եվ վերջ":

"Ես միշտ ասել եմ մարդկանց, որ նրանք կարող են գործել ոգեշնչամբ կամ ոչ, - պատասխանեցի ես: - Դրանում է հենց կամքի ազատությունը: Աստված ծանուցում է ուղարկում, իսկ դուք կարող եք գործել կամ չգործել: Եթե դուք գործում եք, ամեն ինչ լավ կլինի: Եթե ոչ` կարող եք խնդիրներ ունենալ":

"Ընտրությունն այն է, որպեսզի մաքրվես կամ չմաքրվես, - ասաց Հյու Լինը: -Եթե դուք մաքուր եք, գալիս է ոգեշնչումը, և դուք գործում եք: Դուք չեք մտածում այդ մասին: Եթե մտածում եք, ուրեմն ոգեշնչումը համեմատում եք էլի մի ինչ-որ բանի հետ, իսկ այն, ինչի հետ համեմատում եք, հենց ձեր հիշողությունն է: Մաքրեք հիշողությունը, և ընտրություն չեք ունենա: Կմնա ոգեեշնչումը միայն, և դուք կգործեք առաց մտորումների":

Այ քեզ բա՛ն: Այդ միտքը ցնցեց ինձ: Ես նույնիսկ վատ զգացի, որ գրել ու պնդել եմ, որ ընտրությունը` կամքի ազատություն է: Այժմ ես գիտեմ, որ կամքի ազատություն նշանակում է, որ դուք լռվել եք ձեր հիշողություններում: Երբ հայտնվեք զրոյական վիճակում, որտեղ սահմանափակումներ չկան, դուք չեք անի ոչինչ, բացի այն, ինչ պետք է անեք:

"Ասես թե մենք բոլորս` մի մեծ սիմֆոնիայի երաժիշտները լինենք, - բացատրեց դոկտոր Հյու Լինը: Մեզանից ամեն մեկն իր գործիքն ունի: Ես նույնպես: Քո ընթերցողներն` իրենց գործիքներն ունեն: Եվ ոչ մի նմանատիպ գործիք չկա: Որպեսզի նվագենք համերգն այնպես, որ այն բոլորին դուր գա, ամեն մեկը պետք է նվագի իր, այլ ոչ թե ուրիշի դերերգը: Խնդիրները մեր մոտ սկսում են ծագել այն ժամանակ, երբ մենք հրաժարվում ենք սեփական գործիքից կամ սկսում ենք նախանձել ուրիշների գործիքներին: Դա` հիշողությունն է":

Ես սկսեցի հասկանալ, որ համերգի համար անհրաժեշտ են նաև բեմի աշխատողներ, գովազդողներ ու հավաքարարներ: Ամեն մեկն իր դերն ունի:

Ես նույնպես ազդում էի տարբեր մարդկանց վրա, ում ճանաչում էի և ովքեր, թվում էր, բացարձակապես չգիտեին, թե ինչպես են հաջողության հասել: Օրինակ Ջեյմս Քաանը, "Կնքահայրը" ֆիլմում և "Լաս Վեգաս" հեռուստասերիալում նկարահանված ճանաչված դերասան: Ես հանդիպել եմ նրա հետ մի քանի անգամ: Թե ինչպես է նա ճանաչված դարձել, նրա համար նույնպիսի հանելուկ է, ինչպես ձեր կամ իմ համար: Նա հիանալի, կարելի է ասել, լեգենդար դերասան է: Բայց ամենն, ինչ արել է նա, - մնացել է, ինչպիսին կա: Նա ուղղակի խաղացել է իր դերը` ամբողջ Տիեզերքի համար գրված սցենարում:

Նույնն իմ մասին էլ կարելի է ասել: Որոշ մարդիկ, ում հետ ես հանդիպել եմ, պահում էին իրենց այնպես, ասես թե ես գուրու լինեմ: Եթե նրանք դիտել են ինձ "Գաղտնիք" ֆիլմում կամ կարդացել են գրքերս, հակտապես "Ձգողության գաղտնիքը", - ուրեմն որոշել են, որ ես անմիջական կապ եմ հաստատել Աստծո հետ: Բայց ես ես ուղղակի նվագում եմ իմ գործիքի վրա` կյանքի համերգում:

Երբ դուք խաղում եք ձեր դերն, իսկ ես իմը` աշխարհը գործում է: Երբ դուք ջանում եք դառնալ Ես, իսկ ես` դուք, խնդիրներ են ծագում:

"Ո՞վ է բաժանել այդ դերերը", - հարցրեցի ես դոկտոր Հյու Լինին:

"Աստված, - պատասխանեց նա: - Զրոն":

"Ե՞րբ է նա բաժանել դրանք":

"Շատ ավելի վաղ, քան ես և դու որպես ամեոբաներ հայտնվել ենք այս աշխարհում":

"Նշանակու՞մ է դա արդյոք, որ ընտրության ազատություն գոյություն չունի ընդհանրապես: Որ մենք ընդամենը տրված դերերը կատարողներ ենք":

"Դու ընտրության լիակատար ազատություն ունես, - պատասխանեց նա: - Դու ստեղծում ես այնպես, ինչպես շնչում ես, բայց, զրոյից կյանքդ ապրելու համար, դու պետք է ազատ արձակես բոլոր վերհիշողություններդ, որպեսզի հայտնվես այդ վիճակում":

Պետք է խոստովանեմ, որ ես այնքան էլ չհասկացա այդ ամբողջ զրույցը: Իմ մի մասը գիտակցում էր, որ իմ աշխատանքն է` նվագել իմ գործիքի վրա: Նվագելով իմ գործիքի վրա, կյանքի ընդհանուր մանրանկարչության վրա ես իմ տեղում կլինեմ: Բայց եթե ցանկանամ այդ մանրանկարչության վրա ինձ ուրիշ տեղ խցկել, այդ անել չեմ կարող, ու նաև ամբողջական պատկերը կքանդվի:

"Քո գիտակցությունը փորձում է այդ ամենը հասկանալ, - ասաց դոկտոր Հյու Լինը: - Բայց նա ընդունակ է ընկալել ընդամենը 15 բայթ տեղեկություն, այն դեպքում երբ ամեն վայրկյան ընդունում է 15 միլիոն բայթ տեղեկություն: Քո գիտակցությունը պատկերացում անգամ չունի, թե ինչ է կատարվում":

Այնքան էլ հաճելի չէր դա ընդունել:

Համենայն դեպս, իմ գիտակցությանը:


Ինչպես արդեն ասել եմ, մի անգամ ես սեմինար էի վարում "Փողի գաղտնիքը" թեմայով: Ես ասում էի բոլորին, որ նրանք կունենան փող, եթե մաքրվեն: Պատմեցի այդ մասին դոկտոր Հյու Լինին, և նա համաձայնվեց:

"Հիշողությունները կարող են վանել փողը, - ասաց նա: - Եթե դու մաքուր ես փողի վերաբերյալ, դու կունենաս այն: Տիեզերքը տալիս է այն քեզ, եթե դու ընդունում ես: Կրկնվող վերհիշողություններն են, որ վանում են փողը ձեզանից կամ ձեզ` դրա ըմբռնումից":

"Ինչպե՞ս կարելի է մաքրվել":

"Շարունակիր ասել "Ես սիրում եմ քեզ"":

"Պետք է ասել փողի՞ն":

"Դուք կարող եք սիրել փողը, բայց ավելի լավ է դա ասել Աստծոն: Եթե դուք գտնվում եք զրոյական վիճակում, դուք սահմանափակումներ չունեք, և նույնիսկ փողը կարող է գալ դեպի ձեզ: Բայց երբ գործում եք հիշողությամբ, դուք մեկուսացնում եք այդ հնարավորությունները: Փողի մասին գոյություն ունեն բազմաթիվ վերհիշողություններ: Երբ դուք մաքրում եք դրանք, նրանք մաքրվում են բոլորի համար":

Մենք մտանք սրճարան և սուրճ վերցրեցինք: Երբ ներս էինք մտել, սրճարանը դատարկ էր, բայց աստիճանաբար մարդիկ զբաղեցրեցին բոլոր սեղանները, աղմոտ և աշխույժ դարձավ: Էներգիան աճում էր:

"Նկատեցի՞ր", - հարցրեց ինձ դոկտոր Հյու Լինը:

"Լիքը մարդ կա, և նրանք լավ տրամադրություն ունեն", - պատասխանեցի ես:

"Մենք այստեղ մտանք մաքրված, և տեղը զգաց այդ", - ասաց նա:

Դոկտորը պատմեց ինձ Եվրոպայում տարբեր ռեստորաններ կատարած իր այցերի մասին: Նրա այցերից հետո հաճախորդների քանակը կտրուկ ավելանում էր: Նա փորձել էր այդ տարբեր ռեստորաններում և ամենուր արդյունքը նույնն էր եղել: Հետո նա մոտեցել էր ռեստորանի տիրոջն ու հարցրել. "Եթե ես սկսեմ գալ ձեր մոտ և ձեր գործը բարգավաճի, դուք կկերակրե՞ք ինձ անվճար": Վերջինս համաձայնվել էր:

Ես նկատել էի, որ դոկտոր Հյու Լինը հեշտությամբ է բաժանվում փողից: Մենք մի փոքրիկ խանութ մտանք: Նա մի քանի ապակե իրեր գնեց իր մոտիկների համար: Հետո քսանդոլարանոց թղթադրամը դրեց դրամարկղին և ասց. "Իսկ սա` ձեզ": Վաճառողն ապշեց: Բայց դոկտորն ավելացրեց. "Դա ընդամենը փող է":

Ավելի ուշ, ռեստորանում ես շատ մեծ թեյադրամ թողեցի մատուցողուհուն: Նա բերանը բաց նայեց ինձ. "Ես չեմ կարող դա վերցնել":

"Իհարկե, կարող եք", - չհամաձայնվեցի ես:

Այդ նույն օրը ես շատ լավ մտահղացում ունեցա մի ապրանքի մասին, որը, ես գիտեի, ինձ թույլ կտա լավ փող աշխատել: Դոկտոր Հյու Լինն ուշադրություն դարձրեց դրա վրա. "Տիեզերքը պարգևատրում է քեզ քո շռայլության համար: Դու տվեցիր և հետ ստացար: Դա քեզ քո ոգեշնչումը տվեց: Եթե չտայիր, չէիր էլ ստանա":

Ահա փողի իսկական գաղտնիքը:

"Մենք, ամերիկացիներս, մոռանում ենք այն մասին, ինչ գրված է հենց մեր դրամի վրա. "Աստծոն ենք ապավինում", - ասաց դոկտորը: Մենք տպում ենք այդ ֆրազը, բայց չենք հավատում դրան":

[Sambitbaba]

Մի անգամ դոկտոր Հյու Լինը հարցրեց ինձ այն ընկերության մասին, որը ես հիմնել էի մի ֆիզիոլոգ-դիետոլոգի հետ: Մենք ստեղծեցինք այդ կազմակերպությունը, որպեսզի վաճառահանման շուկա գտնենք մարմնի խոլեստերինի մակարդակն իջեցնող բնական ֆորմուլայի համար, որը մենք անվանել էինք "Կարդիո Գաղտնիք": Դոկտոր Հյու Լինը խորհուրդ էր տվել, թե ինչպես անվանել ապրանքն ու ընկերությունը: Նա զարմացավ, թե որքան աշխատանք ենք մենք կատարել:

"Այժմ ծրագիրը սառեցված է, - պատմեցի ես: - Մենք իրավաբան ենք վարձել ԱՄՆ սննդամթերքների և դեղամիջոցների որակի հսկողության կառավարչությունից, որպեսզի նրանք ստուգեն ամեն ինչ: Սպասում ենք եղրակացությանը: Բայց այդ ապրանքի վրա աշխատանքի արդյունքում ես նոր միտք ունեցա ևս մեկ տպավորիչ ապրանքի մասին, որը կանվանեմ, ասենք, "Ֆիտա-Րիտա"":

Ես բացատրեցի, որ "Ֆիտա-Րիտան"` բնական կոկտեյլ է "Մարգարիտայի" հիմքի վրա: Այդ կոկտեյլի մասին միտքը եկավ ինձ, երբ ես խմում էի ընկերներիս հետ: Այն ժամանակ ես թափով զբաղվում էի բոդիբիլդինգով ու ֆիտնեսով, այդ պատճառով շատ հազվադեպ կարող էի ինձ "Մարգարիտա" թույլ տալ: Եվ այդ երեկո ես ասացի. "Պետք է հնարել "Մարգարիտա" նրանց համար, ովքեր բոդիբիլդինգով են զբաղվում": Հենց ասացի դա, հասկացա, որ դա շատ լավ գաղափար է":

"Դու ապրես, Ջոզեֆ, - ասաց դոկտոր Հյու Լինը, - որ կանգ չես առնում առաջին ապրանքի վրա և ցանկանում ես, որ գործերն ընթանան այնպես, ինչպես ընթանում են: Այդ պատճառով Աստված քեզ փող աշխատելու նոր մտահղացումներ է տալիս: Չափազանց շատ մարդիկ շրջափակվում են մեկ գաղափարով և սպասում են, որպեսզի այն արդարացնի իրենց սպասումները: Դրանով նրանք սահմանափակում են իսկական հարստությունը, որին կարող էին հասնել: Իսկ դու, Ջոզեֆ, ապրես":

Իհարկե, նա ճիշտ է: Եթե ես բաց եմ մնում մտահղացումների համար, որոնք ուղարկում է ինձ Աստված, նրանք անպայման կհայտնվեն: "Ֆիտա-Րիտայի" մտահղացումից բացի, ես մի մտահղացում էլ ունեցա "մաքրող սփռոցների" մասին: Այդ սփռոցների վրա ճաշից առաջ կարելի է ուտելիք դնել: Բայց դրա վրա էլ կանգ չառա: Մի միտք էլ դոկտոր Հյու Լինն առաջարկեց:

"Ես երբեք չեմ տեսել կայք, մտնելով որտեղ, մարդիկ կարող են մաքրվել ուղղակի էկրանին նայելով, - ասաց նա ինձ: - Եկ գրքի մեր վեբ-կայքն այդպիսին անենք: Երբ մարդիկ մտնեն այնտեղ, նրանք արդեն կմաքրվեն նրանով, ինչ մենք կտեղադրենք այդ կայքում":

Մենք այդպես էլ արեցինք: Տես www.zerolimits.info.

Մտահղացումները երբեք չեն սպառվում, ինչպես և չի սպառվում փողը, որը դուք կարող եք աշխատել այդ մտահղացումների օգնությամբ, որոնք գալիս են, հենց որ դուք հրաժարվում եք ձեր կարիքներից և մտահղացումներին թույլ եք տալիս գալ: Բանալին, ինչպես միշտ, - մաքրվել, մաքրվել, մաքրվել:

"Ի՞նչ պետք է անի թերապևտը, երբ տեսնում է հիվանդներին", - հարցրեցի ես, ցանկանալով լսել մարդկանց ապաքինվել օգնող հատուկ մեթոդների մասին:

"Ուղղակի սիրել նրանց", - պատասխանեց դոկտոր Հյու Լինը:

"Բայց ինչպե՞ս վարվել, եթե մեկը ձեր մոտ է գալիս այն պատճառով, որ մարմնական վնասվածք է ստացել", - հարցրեցի ես, ջանալով դոկտոր Հյու Լինից կորզել ինչ-որ մեթոդ, որով կարող եմ օգտվել:

"Ամենն, ինչ ցանկանում է յուրաքանչյուր մարդ` լինել սիրելի, - պատասխանեց նա: - Մի՞թե դու այդ չես ցանկանում, Ջոզեֆ: Կարևոր չէ, թե ինչ եք դուք ասում կամ անում, եթե դրա հետ մեկտեղ սիրում եք մարդուն":

"Այսինքն, ես կարող եմ լինել Յունգի կողմնակից կամ Ֆրոյդի համախոհ, կամ էլի ինչ-որ մե՞կը":

"Կարևոր չէ, - պնդեց նա: - Կարևոր է, որ դուք սիրում եք մարդուն, որովհետև նա ձեր մասն է: Եվ այդ ձեր սերը կարող է ջնջել ու մաքրել, մաքրել նրա կյանքի մեջ բարձիթողի արված ծրագրերը":

Ես բավարարված չէի այդ պատասխանով, չնայած և հասկանում էի նրա տեսանկյունը:

"Բայց ի՞նչ, եթե մարդը խելագար է":

Ինձ մոտ մի կին էր եկել, ում "շիզոֆրենիա" ախտորոշումն էին տվել, - սկսեց դոկտորը: - Ես խնդրեցի նրան պատմել իր պատմությունը: Դուք պետք է հասկանաք. այն, ինչ պատմում է նա կամ մեկ ուրիշը, իրենից իրական խնդիր չի ներկայացնում: Նրանց պատմությունը` իրադարձությունների իրե՛նց գիտակից մեկնաբանությունն է: Այն, ինչ տեղի է ունեցել իրականում, նրանց հասկացողությունից դուրս է մնացել: Բայց նրանց պատմածը` կետ է, որից կարելի է սկսել":

"Ի՞նչ պատմեց նա":

"Նա պատմեց իր պատմությունը: Ես ուշադիր լսեցի: Ես ուղղակի կրկնում էի ներսումս Աստծոն "Ես սիրում եմ քեզ", հավատալով, որ ամենն, ինչ մաքրման կարիք ունի, կմաքրվի: Ինչ-որ պահ կինն ասաց ինձ իր լրիվ անունը, որը, պարզվեց, երկակի էր":

"Ինչպես, օրինակ, Վիտալե-Օ՞դեն":

"Ես հասկացա, որ այդ է խնդիրը: Երբ ինչ-որ մեկն առանձնացնում էր նրա անունները, նրա մոտ երկակի անձ էր ստեղծվում: Այդ կնոջը մի անուն էր պետք, որ տվել էին նրան ծնվելիս":

"Դուք առաջարկեցիք նրան պաշտոնապես փոխե՞լ անունը":

"Նրանք այդքան հեռու պետք չէր գնալ, - պատասխանեց նա: - Բայց երբ նա սկսեց դիմել իրեն, օգտագործելով անուններից մեկը միայն, կարողացավ հանգստանալ և նորից իրեն ամբողջական անձ զգալ":

"Այդ փոփոխությունն անունը փոխելու՞ արդյունք էր, թե՞ այն բանի, որ դուք կրկնում էիք "Ես սիրում եմ քեզ"":

"Ո՞վ գիտի":

"Բայց ես ցանկանում եմ իմանալ, - հայտարարեցի ես: - Իմ www.miraclescoaching.com կայքում ես սկսել եմ վարել "Ուսուցանում հրաշքներին" ծրագիրը: Ես ցանկանում եմ վստահ լինել, որ իմ դասախոսներն ասում և անում են ճիշտ բաներ և իրոք օգնում են մարդկանց":

Նա շարունակեց բացատրել և ասաց, որ բժիշկները կարծում են, որ իրենց խնդիրն այն է, որպեսզի օգնեն մարդկանց կամ փրկեն նրանց կյանքերը: Բայց իրականում նրանց աշխատանքը պետք է լինի. ապաքինել սեփական անձը ծրագրերից, որոնք նրանք տեսնում են իրենց հիվանդների մեջ: Հենց որ բժիկը ոչնչացնի այդ հիշողուոթյուններն իր մեջ, դրանք կչեզոքանան հիվանդի մեջ էլ:

"Նշանակություն չունի, թե ինչ ես դու կամ մյուս ուսուցիչներն ասում կամ անում, եթե նրանք սիրում են մարդուն, ում հետ շփվում են, - մեկ անգամ ևս բացատրեց նա: - Հիշիր, որ մարդը, ում դու տեսնում ես, - քո հայելին է: Նրա կենսափորձը` քո և նրա ընդհանուր փորձն է: Մաքրիր ընդհանուր ծրագիրը, և դուք երկուսդ էլ ձեզ լավ կզգաք":

"Բայց ինչպե՞ս":

"Ես սիրում եմ քեզ", - պատասխանեց դոկտոր Հյու Լինը:

[Sambitbaba]

Այդ պահին ես սկսեցի հասկանալ:

Ես ձգտել եմ հասկանալ աշխարհի կառուցվածքն այն ժամանակներից, երբ սկսեցի գրքեր ու կոմիքսներ կարդալ: "Սուպերմեն" կոմիքսը դժվար չէր հասկանալ: Բայց այժմ ստիպված եմ գործ ունենալ գիտության, կրոնի, հոգեբանության, փիլիսոփայության, ինչպես նաև սեփական գիտակցության ենթադրությունների հետ:

Եվ այս ամբողջ ժամանակ, հենց որ մտածել եմ, որ հասկացա, թե ինչպես է կարգված աշխարհը, լույս է տեսել մի նոր գիրք, որը քարուքանդ է արել իմ տեսակետը: Այս անգամ ես կարդում էի Ռամեշ Բալսեքարի "Գիտակցությունն է խոսում" գիրքը, երբ հանկարծ գլխացավ զգացի:

Եթե ինձանից պահանջվեր ամփոփել այդ գրքում ասված ամեն ինչ, ես կասեի, որ մեր մոտ ամբողջապես բացակայում է կամքի ազատությունը: Այլ խոսքերով ասած, մենք ինքներս ոչինչ ընդունակ չենք անել: Ամեն ինչ ուղղակի անցնում է մեր միջով: Մենք կարծում ենք, թե գիտակից դերասաններ ենք: Բայց այդպես չէ: Այդ ուղղակի մեր Էգոն է խոսում: Որոշ իմաստով մենք Աստծո տիկնիկներն ենք, իսկ մեր ներսի էներգիան քաշքշում է մեր թելերը:

Իսկ հիմա պատկերացրեք հետևյալը: Ես` նա եմ, ով գրել է "Ձգողության գաղտնիքը" գիրքը: Այդ գրքում նկարագրվում է հինգ գործողությունների կատարման մեթոդը, որի շնորհիվ կարելի է ստանալ և տիրել ամենին, ինչ միայն ցանկանաք: Ես և ուրիշ մարդիկ օգտագործել ենք այդ մեթոդը, որպեսզի ստանանք ամեն ինչ, սկսած հարստությունից, ավտոմեքենաներից ու աշխատանքից և վերջացրած երջանիկ ամուսնությունը, առողջությունը և այլն: Ամբողջ իմաստն է, որպեսզի դնես քո նպատակը և հետո, ինքնուրույն կամ օգտագործելով արտաքին շարժիչ ուժերը, գործես համաձայն դրված խնդրի, այդ նպատակին հասնելու համար: Կարճ ասած, դուք` տիկնիկ պարացնողն եք, իսկ աշխարհը` ձեր տիկնիկը:

Ի՞նչ կերպ այս երկու փոխբացառող կոնցեպտները կարող էին համակերպվել իմ գլխում և չխելագարեցնել ինձ:

Կարծում եմ, դա աշխատում է հետևյալ կերպ:

Նախ, մենք ապրում ենք մի աշխարհում, որտեղ կառավարում է հավատը: Ինչին հավատաք, այն էլ կաշխատի: Հենց այդպես էլ անցնում են ձեր օրերը: Այդպես ձեր զգացումներում ձևավորվում է ձեր փորձը: Եվ երբ ձեր աշխարհ է գալիս այն, ինչը չի համապատասպանում ձեր աշխարհընկալմանն ու հավատամքների համակարգին, Դուք գտնում եք միջոց` բացատրություն տալ այդ երևույթին և "հարմարեցնել" այն ձեր համակարգին: Կամ էլ վալիդոլ եք խմում:

Երկրորդ, ես չգիտեմ, բայց կարծում եմ, որ երկու փիլիսոփայություններն էլ ճիշտ են. մենք համ տիկնիկ ենք, համ էլ տիկնիկ պարացնող: Բայց դա աշխատում է այն ժամանակ միայն, երբ մենք գտնում ենք մեր սեփական ճանապարհը: Միայն այն, ինչ մեր ներսում է, բերում է մեզ հարբեցողությանը, շատակերությանը, շվայտությանը, գողությանը, ստին և նույնիսկ աշխարհի կառուցվածքի մասին չափազանց երկար մտորումներին: Մեր գիտակցությունն ընկնում է իրերի բնական ընթացքի հոսքի մեջ: Բայց մեր միտքը հասկանում է, որ մեր գործողությունները նախասահմանված են, այդ պատճառով հորինում է պայմանական ենթադրությունների համակարգ, որը մարդուն թույլ է տալիս իրեն վստահ զգալ և կենդանի մնալ այս աշխարհում: Իսկ իրականում, մեր գիտակցությունը խոչընդոտ է հանդիսանում կյանքի ամեն պահի երանությունն ընկալելու համար:

Եթե այդպես է, ուրեմն մաքրման բոլոր եղանակները (որոնք ես որպես երրորդ փուլ նկարագրում եմ "Ձգողության գաղտնիքը" գրքում) գոյություն ունեն, որպեսզի վերացնեն խոչընդոտներն Աստծո ծրագրից:

Իսկ ի՞նչ է տեղի ունենում հետո:

Հետո դուք լավ գործեր եք կատարում:

Մի՞թե դուք երբևիցէ չեք ուզեցել լավ գործեր կատարել:

Եվ մի՞թե դուք չգիտեիք, որ ամեն ինչ սկսվել է խնդիրների ծագելուց:

Այլ խոսքերով ասած, գործելու անհրաժեշտությունը ձեզ տրված է Աստծոց, իսկ այն հաղթահարելու վախը հանդես է գալիս որպես խոչընդոտ: Վերացրեք խոռընդոտը, և նորից մի ամբողջականություն կդառնաք Աստծո հետ: Այդպիսով, դուք միաժամանակ և տիկնիկ եք, և տիկնիկ պարեցնող:

Թույլ տվեք հանրագումարի բերել այն, ինչ ներկա պահին իմաստ ունի ինձ համար:

Դուք այս աշխարհ եք գալիս նվերով, որը ձեր մեջ է: Դուք կարող եք գիտենալ դա կամ ոչ: Դուք կարող եք չիմանալ դա նույնիսկ հիմա էլ: Բայց ինչ-որ մի պահ դուք կզգաք այդ նվերը ձեր մեջ: Այդ ժամանակ ձեր գիտակցությունը կփորձի գնահատել այն: Եթե նա գիտակցի նվերը որպես չարիք, ուրեմն դիմեք բժշկի և դեղահաբեր ընդունեք այն հաղթահարելու համար, թաքցնելու համար, այն վերացնելու կամ նրա հետ համակերպվելու համար: Բայց հենց որ դուք վերացնեք խոչընդոտը, որը ձեզ չի թողնում գործել ձեր նվերի հետ համապատասխան, դուք կսկսեք գործել նրան համաձայն: Կարճ ասած, դուք կդառնաք տիկնիկ Աստծո ձեռքերին, բայց դրա հետ մեկտեղ կդառնաք ձեր կյանքում տիկնիկ պարացնողը:

Ձեր ընտրությունն է, հանձնել ձեզ Աստծո ձեռքը կամ ոչ:

Դա է ընտրության ազատությունը: Ոմանք այն "հրաժարման ազատություն" են անվանում, չէ՞ որ դուք որոշում եք ընդունում, գործել համաձայն ներքին մղումի կամ ոչ:

Նույնիսկ մեծ շոումեն ու մարքեթոլոգ Փ.Թ.Բառնումը, ում մասին ես գրել եմ իմ "Ամեն րոպե գնորդ է ծնվում" գրքում, - գիտեր այդ: Նա էլ` գործում էր: Նա գործում էր մեծ թափով: Բայց նա միշտ ենթարկվում էր վերևից մեկի կարգադրություններին: Նրա տապանաքարին գրված է. "Ոչ թե իմ կամոք, այլ այն պատճառով, որ Քո կամքը պետք է կատարվի":

Նա գործում էր, ղեկավարվելով իր մտահղացումներով, առանց խոչընդոտների գիտակցության կողմից, թույլ տալով արդյունքներին լինել այնպիսին, ինչպիսին դրանք ստացվում էին: Նա հավատում էր, որ ամբողջ տեղի ունեցածը` Տիեզերքի ընդհանուր պատկերի մասն է: Ձեռնարկելով ինչ-որ բան, նա ընդունակ էր թողնել գործերն ինքնահոսի:

Իմ "Ձգողության գաղտնիքը" գրքում, դա հինգերորդ փուլն է:

Այս գիշեր ես հասկացա, թե ինչպես է կարգված աշխարհը (կարծում եմ):

Վաղվա վրա այդքան համոզված չեմ:

Նորից կարոտել եմ կոմիքսները:


"Ամեն մեկը շնորհ ունի", - ասաց դոկտոր Հյու Լինը մեր զբոսանքի ժամանակ:

""Վագր" Վուդսն է՞լ", - հարցրեցի ես, գիտենալով պատասխանը, բայց ցանկանալով հետո ավելի դժվար հարց տալ:

"Աստծո ծրագրում նա իր դերն է խաղում":

"Բայց ի՞նչ կլինի, եթե նա սկսի ուրիշներին գոլֆ խաղալ սովորեցնել":

"Նա երբեք հաջողության չի հասնի, պատասխանեց դոկտոր Հյու Լինը: - Նրա դերը` գոլֆ խաղալն է, այլ ոչ թե սովորեցնելը: Սովորեցնողի դերը մեկ ուրիշին է պատկանում: Մեզանից յուրաքանչյուրն իր դերն ունի":

"Նույնիսկ բակը մաքրո՞ղը":

"Այո՛: Կան դռնապաններ ու հավաքարարներ, ովքեր սիրում են իրենց աշխատանքը, - ասաց նա: - Դու այդպես չես կարծում, որովհետև քեզ ես պատկերացնում այդ դերը կատարելիս: Բայց հիշիր, չէ՞ որ նրանք քո դերը չեն խաղում":

Հանկարծակի հիշեցի մի ֆրազ ինքնակատարելագործման հին դասընթացից. "Եթե Աստված ասում է ձեզ, թե ինչ անել, ուրեմն պետք է անել այդ և լինել երջանիկ: Այն, ինչ անում եք, դա այն է, ինչ, ըստ Աստծո կարծիքի, դուք պետք է անեք":

Գլխավորը` չհրաժարվել սեփական դերից: Ես կարող եմ ցանկանալ գրել երգեր ինչպես Միշել Մալոնեն, լինել այնպիսի դերասան, ինչպիսին է Ջեյմս Քաանը, կամ այնպիսի բոդիբիլդեր, ինչպիսին է Ֆրենկ Զեյնը, կամ այնպիսի գրող, ինչպես Ջեկ Լոնդոնը: Ես կարող եմ նույնիսկ ոչ վատ երգեր գրել, կամ խաղալ կինոյում, կամ մարզվել, կամ պատմվածքներ գրել: Բայց իմ դերը` ոգեշնչող լինելն է: Ես գրում եմ գրքեր, որպեսզի արթնացնեմ մարդկանց, կամ, ավելի ճիշտ, արթնացնեմ ինձ:

Այնպես, ինչպես ես արթնացրեցի ինձ, ես արթնացրեցի ձեզ:

[Sambitbaba]

ՍԻԳԱՐՆԵՐ, ՀԱՄԲՈՒՐԳԵՐՆԵՐ ԵՎ
ԱՍՏԾՈ ՍՊԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ

Մաքրվելն օգնում է պակասեցնել
ձեր հոգու պարտքերը:

Դ-ր Իհալիակալա Հյու Լին

Մի անգամ երկուշաբթի երեկոյան դոկտոր Հյու Լինը սովածացավ: Դա պատահեց իմ փոքրիկ քաղաքում, որտեղ բոլորը զբաղված են հանգստյան օրերին զբոսաշրջիկներ գրավելով, այդ պատճառով երկուշաբթի օրերին հաճախ ռեստորանները փակ են լինում մաքրման համար: Ես միայն մեկ բաց սրճարան գիտեի, որտեղ Burger Barn կոչվող համբուրգերներ էին վաճառում: Բայց չէի ցանկանում հիշատակել այդ տեղի մասին, քանզի, ինչպես հասկացել էի, դոկտոր Հյու Լինը միայն առողջ սնունդ էր ուտում: Բացի այդ, իմ կյանքի ոճն էլ էր փոխվել, ու դա դիպել էր նաև սննդի հանդեպ իմ հակումներին, այնպես որ ես նույնիսկ չէի համարձակվում անցնել "ֆաստ-ֆուդերի" կողքով: Եվ սակայն ճաշարանի մասին խոսք թռցրեցի:

"Համբուրգերը` հրաշալի բան է", - աշխույժ գոչեց Հյու Լինը:

"Դուք համոզվա՞ծ եք", - զարմացա ես:

"Իհա՛րե: Ես սիրում եմ լավ համբուրգերներ":

Մենք հասանք սրճարան, մտանք ներս ու նստեցինք սեղանի մոտ: Ճաշացուցակն այնքան էլ դուր չէր գա միայն առողջարար սնունդ հարգողին:

"Ես կուտեմ կրկնակի չիզբուրգեր կրկնակի մսով և սպիտակ հացի վրա", - պատվիրեց դոկտոր Հյու Լինը:

Ես տարակուսած էի: Իմ կարծիքով, այդպիսի ուտելիքը` ուղիղ ճանապարհ է դեպի կաթվածք: Մի՞ս: Պանի՞ր: Եվ սպիտակ հա՞ց: Ես չէի կարողանում հավատալ դրան: Ու նաև չէի կարողանում հավատալ, որ ես էլ նույնը պատվիրեցի: Ես որոշեցի, որ եթե դա լավ է գուրուի համար, ուրեմն ինձ համար էլ է լավ:

"Ձեզ չի՞ անհանգստացնում, որ դուք պետք է միս, պանիր ու հաց ուտեք", - հարցրեցի դոկտորին:

"Բոլորովին, - պատասխանեց նա: - Ամեն առավոտ ես հոտ-դոգ եմ ուտում չիլի-մածուկով: Այդպիսի ուտելիքն ինձ դուր է գալիս":

"Ճշմարի՞տ":

"Ուտելիքը չի, որ վտանգ է բերում, - բացատրեց նա, - այլ այն, ինչ դու մտածում ես նրա մասին":

Ես առաջ էլ լսել էի այդ արտահայտությունը, բայց այն ճիշտ չէի համարում: Ես համոզված էի, որ ուտելիքը մտքից ավելի կարևոր է: Հնարավոր է, սխալվում էի:

Դոկտոր Հյու Լինը սկսեց բացատրել. "Նախքան ինչ-որ բան ուտելը, ես մտքումս ասում եմ ուտելիքին. "Ես սիրու՛մ եմ քեզ: Ես սիրու՛մ եմ քեզ: Եթե ես մեղավոր եմ ինչ-որ բանում, ինչը, քեզ ուտելուց հետո ինձ հիվանդություն կբերի, դա քո մեղքը չէ՛: Եվ նույնիսկ իմ մեղքն էլ չէ՛: Ուղղակի տեղի է ունեցել մի բան, ինչի համար ես պետք է պատասխանատու՛ լինեմ": Հետո ես սկսում եմ ուտել և վայելում եմ կերածս, որովհետև հիմա այն մաքուր է":

Եվ նորից նրա մտածելակերպն ապշեցրեց ինձ: Ես այնքան շատ եմ կարդացել առողջ սննդի խնդիրների և ճիշտ սնվելու օգտի մասին, որ հասարակ համբուրգերից հաճույք ստանալ ուղղակի չէի կարող: Ես որոշեցի մաքրվել դրանից: Եվ, երբ բերեցին պատվերը, մենք ընթրեցինք շատ մեծ հաճույքով:

"Այս համբուրգերն ամենալավ բանն էր, ինչ ես երբևիցէ կերել եմ", - հայտարարեց դոկտոր Հյու Լինը: Նրան այնքան էր դուր եկել, որ նա ցանկացավ տեսնել խոհարարին ու շնորհակալություն հայտնել նրան: Նման վերաբերմունին անսովոր շշմած խոհարարը չգիտեր նույնիսկ, ինչ ասեր:

Ես նույնպես չգիտեի:


Երբ դոկտոր Հյու Լինին ցուցադրում էի իմ տունը, ներառյալ մարմնամարզական դահլիճը, այնտեղ ես շունչս պահեցի: Բանն այն է, որ մարմնամարզական դահլիճում ես սիգարներ էի պահում: Հավանաբար, ծիծաղելի է առավոտյան մարզվել ծանրաձողով ու երեկոյան սիգար ծխել, բայց այդպիսին է իմ կյանքը: Ես վախենում էի, որ դոկտոր Հյու Լինը կդատապարտի իմ կիրքը սիգարների նկատմամբ , և ջանում էի հնարավորինս հեռու պահել նրան նստարանից, որի վրա գտնվում էին սիգարները: Բայց նա նկատեց դրանք:

"Ի՞նչ է դա", - հարցրեց:

"Սիգարներ", - հոգոց հանեցի ես:

"Դու ծխում ես վարժություններ կատարելի՞ս":

"Ոչ-ոչ, բայց երեկոները ծխում եմ, - բացատրեցի ես: - Դա իմ խորհրդածման ժամանակն է: Ես նստում եմ նստարանին, կպցնում եմ սիգարն ու երախտագիտություն եմ ապրում կյանքիս համար":

Դոկտոր Հյու Լինը սկսեց մտորել: Ես սպասում էի, որ հիմա նա կսկսի պատմել, թե որքան վնասակար է ծխելը: Վերջապես նա ասաց.

"Կարծում եմ, դա սքանչելի է":

"Ճի՞շտ", - հարցրեցի ես:

"Կարծում եմ, քեզ պետք է ծխել սիգարը քո Panoz մակնիշի ավտոմեքենայի հետ":

"Դուք ի՞նչ նկատի ունեք: Սիգարը ձեռքիս լուսանկարվել ավտոմեքենայի ֆոնի վրա՞":

"Հնարավոր է, բայց ինձ թվում է, որ դու կարող էիր ծխել, ասենք, մաքրելով մեքենայիդ վրայի փոշին":

"Ես մտածում էի, որ դուք կծաղրեք ինձ ծխելու համար, - խոստովանեցի ես: - Մեկը կարդաց իմ բլոգը, գտավ տեղը, որտեղ ես հիշատակել էի սիգարներիս մասին, ու գրեցինձ, որ ես ինքնասպան եմ":

"Հավանաբար այդ մարդը երբեք չէր լսել ամերիկյան հնդիկների սովորության մասին` փոխանցել մեկմեկու խաղաղության ծխամորճը: Կամ որ շատ ցեղերի մոտ ծխելը յուրահատուկ արարողություն է, որ թույլատրում է զգալ ընդհանրություն և դառնալ միասնական ընտանիք":

Ես մեկ անգամ ևս համոզվեցի, որ դոկտոր Հյու Լինի համար վճռող հարցը` սերն է ամեն ինչի հանդեպ: Երբ դուք սիրում եք, իրերը փոխվում են: Ծխելը վնաս է, երբ դուք մտածում եք, որ դա վատ է: Եվ ինչպես ասված է հավայական ավանդույթներում, ամեն ինչ սկսվում է մտքից, իսկ մեծագույն բուժարարն է սերը:

Ես վերջապես սկսեցի հասկանալ նրան ու նաև այն, թե որքան կարևոր է հասնել սահմանափակումների բացակայության զրոյական վիճակին:

Բայց ոչ բոլորն էին զգում նույնն, ինչ ես:

Մի անգամ ես մասնակցեցի մի հեռուստասեմինարի և բոլորին պատմեցի դոկտոր Հյու Լինի հետ շփման ու նրա մոտ սովորելու իմ փորձի մասին, որի մեծամասնությունը նկարագրել եմ այս գրքի էջերին: Հանդիսատեսներն ուշադիր լսում էին: Հարցեր էլ էին տալիս: Թվում էր, թե հասկացան, թե ինչ էի փորձում բացատրել: Բայց, ի զարմանս ինձ, հանդիպման վերջում նրանք հետ վերադարձան իրենց սովորական մտածելաոճին: Համաձայնվելով այն բանի հետ, որ մենք լրիվ (100%) պատասխանատվություն ենք կրում մեր կյանքի համար, նրանք նորից սկսեցին խոսել ուրիշների մասին: Համաձայնվելով դոկտոր Հյու Լինի մաքրման մեթոդի հզորության հետ, նրանք նորից վերադարձան իրենց հին սովորություններին:

Մի կին ասաց: "Ես չեմ ուզում ասել "Ես շատ ցավում եմ", չէ որ դա կասեմ արդեն ոչ թե ես, այլ նա, ով ես կդառնամ այդ ֆրազն ասելուց հետո":

Ես ցանկացա պատասխանել. "Մենք կարող ենք դա մաքրել", գիտենալով, որ նրա այդ պնդումն ընդամենը նրա հավատից է գալիս: Բայց ասացի ուղղակի. "Դոկտոր Հյու Լինն ասում է. "Արեք այն, ինչ աշխատում է ձեր համար"":

Ես ստիպված էի համաձայնվել, որ հիասթափություն ապրեցի: Բայց հետո հասկացա, որ ինքս էլ պետք է մաքրվեմ: Վերջիվերջո, եթե ես լրիվ պատասխանատու եմ իմ կենսափորձի համար, ուրեմն պատասխանատու եմ նրանց համար էլ: Եվ եթե կա միայն մեկ միջոց, որի օգնությամբ կարելի է մաքրվել, և դա հենց "Ես սիրում եմ քեզ" ֆրազն է, ուրեմն ես պետք է մաքրվեմ նրանից, ինչ տեսնում եմ ուրիշների մեջ, այնպես, ասես տեսնում եմ դա իմ մեջ:

Հնարավոր է, դա Հո'օպոնոպոնոյի` ըմբռնման համար ամենադժվար մասն է: Դրսից ոչինչ չկա: Ամեն ինչ գտնվում է ձեր ներսում: Ինչ էլ տեղի ունենա, տեղի է ունենում ձեր մեջ:


Մի մարդ որոշել էր վիճել ինձ հետ այդ հարցով: Նա հարցրեց. "Իսկ ինչպե՞ս լինել այն 50 միլիոն մարդկանց հետ, ովքեր քվեարկել են պրեզիդենտի համար, ով ինձ դուր չի գալիս: Ակընհայտ է, որ ես ոչինչ չե՛մ կարող անել նրանց գործողությունների վերաբերյալ":

"Որտե՞ղ եք դուք զգացել այդ 50 միլիոնին", - հարցրեցի ես:

"Ի՞նչ է նշանակում, որտեղ եմ զգացել, - զարմացավ նա: - Ես կարդացել եմ նրանց մասին, տեսել եմ հեռուսացույցով, և փաստ է, որ նրանք քվեարկել են նրա օգտին":

"Այո, բայց որտե՞ղ եք դուք զգացել այդ տեղեկությունը":

"Գիտակցությանս մեջ, ընկալելով դա որպես նորություն":

"Ձեր ներսում, ճի՞շտ է", - հարցրեցի ես:

"Դե, ես մշակել եմ տեղեկությունն իմ ներսում, բայց նրանք ինձանից դուրս են գտնվում: 50 միլիոն մարդ իմ գլխում չի տեղավորվում":

"Իրականում նրանք այնտեղ տեղավորվում են, հայտարարեցի ես: - Դուք զգում եք նրանց ձեր մեջ, որովհետև, քանի դեռ դուք չեք նայել ձեր մեջ, նրանք չեն կարող գոյություն ունենալ":

"Բայց ես կարող եմ նայել դուրս և տեսնել նրանց":

"Դուք տեսնում եք նրանց ձեր ներսում, - ասացի ես: - Ամենն, ինչ դուք մշակում եք, գտնվում է ձեր ներսում: Եթե դուք այն չեք մշակում, այն գոյություն չունի":

"Ինչպես այն հանելու՞կը. ընկնու՞մ է արդյոք ծառն անտառում, եթե կողքին չկա ոչ ոք, ով նրա ընկնելու ձայնը կլսեր":

"Ճիշտ այդպես":

"Դա խելագարություն է":

"Ճիշտ է, - ասացի ես: - Բայց տան ճանապարհը դա է":

Հետո ես որոշեցի ավելի խորը փորձի ենթարկել նրան: Ես հարցրեցի. "Կարո՞ղ եք դուք ինձ ասել, թե որն է լինելու ձեր հաջորդ միտքը":

Նա մտասուզվեց: Ցանկանում էր պատասխան գտնել, բայց հասկացավ, որ չի կարող:

"Ոչ ոք չի կարող կանխագուշակել իր հաջորդ միտքը, - բացատրեցի ես: - Դուք կարող եք արտասանել այն այն բանից հետո միայն, երբ այն կգա ձեզ, բայց միտքն ինքը ծագում է ձեր ենթագիտակցության մեջ: Դուք չեք կարող հսկել նրան: Երբ միտքը գալիս է, միակ ընտրությունը, որ հասանելի է ձեզ` որոշել, գործե՞լ, թե՞ չգործել":

"Ես այնքան էլ չեմ հասկանում":

"Միտքը ծագելուց հետո դուք կարող եք ցանկացած քանակության բաներ անել, բայց միտքն ինքը արտադրվում է ձեր ենթագիտակցության մեջ: Ենթագիտակցությունը մաքրելու համար` որպեսզի ձեր մոտ միայն լավ մտքեր ծագեն, - ձեզ այլ բան է պետք անել":

"Օրինա՞կ":

"Ես գիրք եմ գրում այդ մասին", - ասացի ես, վկայակոչելով գիրքը, որը դուք կարդում եք:

"Եվ ի՞նչ կարող է այն անել դրսում գտնվող 50 միլիոն մարդու հետ":

"Նրանք դրսում են ոչ ավելի, քան ձեր սեփական մտքերը, - պատասխանեցի ես: - Ամեն ինչ տեղի է ունենում ձեր ներսում: Դուք կարող եք միայն մաքրվել, որպեսզի մաքրեք ձեր գիտակցության մեջ գտնվող ծրագրերի բլոկը: Հենց որ մաքրվեք, մտքերը, որ ծագում են ձեր մոտ, ավելի պոզիտիվ, էֆեկտիվ և նույնիսկ ավելի սիրով լի կդառնան":

"Ես առաջվա պես դա խելագարություն եմ համարում", - ասաց նա:

"Ես կմաքրվեմ դրանից", - պատասխանեցի ես:


Ամենայն հավանականությամբ, նա երբեք դա չի հասկանա: Բայց եթե ես ձգտում եմ առանց սահմանափակությունների վիճակին, ուրեմն պետք է լրիվ պատասխանատվություն կրեմ այն բանի համար, ինչը նա չհասկացավ: Նրա հիշողությունը` իմ հիշողությունն էլ է: Նրա ծրագիրը` նաև իմ ծրագիրն է: Այն փաստը, որ նա ինձ այդ ասաց, նշանակում է, որ մեր հիշողությունն ու ծրագիրն ընդյանուր են: Այդ պատճառով, եթե ես մաքրվեմ դրանից, նա էլ կմաքրվի:

Երբ ես գրում եմ այս տողերը, ներսումս կրկնում եմ անվերջ. "Ես սիրում եմ քեզ", ուշադրություն չդարձնելով ոչ բառերի, ոչ տեքստը հավաքելու, ոչ համակարգչի, ոչ էլ շրջապատող պարագաների վրա: Ես կրկնում եմ "Ես սիրում եմ քեզ", երբ աշխատում եմ, գրում եմ, կարդում եմ, նվագում եմ, խոսում եմ կամ մտածում եմ, ջանալով անընդհատ մաքրվել, ջնջել ու մեկ անգամ ևս մաքրել ամենն, ինչ գտնվում է իմ և զրոյական վիճակի միջև:

Դուք այդ սերը զգու՞մ եք:

[Sambitbaba]

Մի առավոտ դոկտոր Հյու Լինն ասաց, որ ինձ համար տեսել է մի լոգոն, որի վրա չորսթերթիկանոց երեքնուկ է պատկերված: "Չորրորդ ոտք-թերթիկը` գլխավորն է, ու նման է լեզվի", - ասաց նա: Հետո մի քանի րոպե բացատրում էր այն, ինչ տեսել էր երևակայության մեջ: Ես չգիտեմ, թե որտեղից էր նա վերցնում ոգեշնչումը: Ինչպես նաև ինքն էլ չգիտեր:

"Պետք է մի նկարիչ գտնել, ով այդ լոգոնը կնկարի քեզ համար":

Ավելի ուշ մենք գնացինք զբոսանքի: Ճաշեցինք մի տեղ ու մի քանի խանութ մտանք: Առաջին խանութում ներկած ապակուց իրեր էին վաճառվում: Դրանք մեզ շատ դուր եկան: Քանի մենք հիանում էինք խանութի տիրոջ ձեռքի աշխատանքով, նա ասաց. "Եթե ձեզ անհրաժեշտ լինի էսքիզ կոմ լոգոն, մենք կարող ենք նկարել":

Դոկտոր Հյու Լինը ժպտաց ու գլխով արեց ինձ, ես նույնպես ժպտացի ու խոնարհվեցի նրա առջև: Եթե գործում ես զրոյական վիճակից, իրադարձությունները տեղի են ունենում իրենց ժամանակին:

Երբ ես գրում էի գրքի այս մասը, ստիպված եղա ընդհատել, որպեսզի հարցազրույց տամ մեկ այլ ֆիլմի վերաբերյալ: Այդ ֆիլմը նման է "Գաղտնիք" ֆիլմին, բայց ավելի շատ կենտրոնացված է այն բանի վրա, թե ինչպես առողջ դառնաս սեփական մտքերիդ օգնությամբ: Ես սկսեցի նրանից, որ ոչ այնքան կարևոր են մտքերը, որքան նրանց բացակայությունը: Փորձեցի պատմել սահմանափակությունների բացակայության զրոյական վիճակի մասին, երբ դուք թույլատրում եք Աստծոն ձեզ ապաքինել: Ես չգիտեի, թե ինչու եմ այդ ամենը պատմում: Իմ մի մասնիկն ինձ աղերսում էր ողջամիտ լինել: Իսկ ես ընթանում էի հոսանքով:

Երբ կամերան անջատեցին, հաղորդավարուհին ասաց, որ, մտնելով զրոյական վիճակ, ինքն ապաքինում է մարդկանց: Պարզվեց, որ նա բժիշկ է և այժմ բուժում է կենդանիներին, մտքերի և սահմանափակությունների բացակայության զրոյական վիճակն անցնելու օգնությամբ: Հիվանդ կենդանիներն այդ ընթացքում ուղղակի ներկա են գտնվում: Նա ինձ ցույց տվեց կատարակտայով հիվանդ շների լուսանկարներ, իսկ հետո լուսանկարներ, որտեղ այդ կենդանիները լրիվ ապաքինված էին:

Մեկ անգամ ևս Աստված ապացուցեց, որ այդ Ինքն է տիրապետում ողջ ուժին, այլ ոչ ես: Ես կարող եմ միայն մաքրվել, որպեսզի լսեմ Նրան ու ենթարկվեմ Նրան:

Անցյալ գիշեր ես անց կացրեցի մեկ ու կես ժամ, հեռախոսով զրուցելով ինքնակատարելագործման բնագավառում մի գուրուի և բեսթսելլերների հեղինակի հետ: Ես նրա երկրպագուն եմ երկար տարիներ: Եվ երջանիկ էի, երբ հաղորդագրություն ստացա նրանից: Քանի որ նրան էլ իմ գրքերն էին դուր եկել, մենք զրուցեցինք հեռախոսով: Բայց ես սաստիկ զարմացած էի մեր զրույցի թեմայից:

Անձնական կյանքի այդ էքսպերտը պատմեց ինձ իր կյանքի վերջին տարիների տխուր պատմությունը: Նա անարգվել ու զոհն էր դարձել նրա, ում սիրում էր: Լսելով նրան, ես զարմանում էի, թե ինչպե՞ս նա կարող է իրեն զոհ համարել, եթե հենց ինքն իր գրքում գրել է սեփական կյանքի համար անձնական պատասխանատվության մասին:

Ինձ համար ակընհայտ դարձավ, որ համարյա բոլորը (նույնիսկ անձնական ինքնակատարեգործման փորձագետները, ովքեր ինձ և ձեզ սովորեցնում են ապրել ճշմարիտ) չեն խորհում այն մասին, թե ինչ են իրենք անում: Նրանք մնում են որպես մանրանկարչության անավարտ էլեմենտներ: Նրանք հասնում են այն կետին, երբ սկսում են մտածել, որ իրենց անցած նվաճումները մնացած ամբողջ կյանքում աշխատելու են իրենց համար: Բայց կյանքը ճշգրտումներ է մտցնում: Մենք բոլորս տարբեր ենք, և կյանքն էլ անընդհատ փոխվում է: Հենց որ դուք սկսում եք մտածել, թե ամեն ինչ գիտեք, ծագում է մի նոր փորձություն` և ձեր կյանքի ղեկը նորից դուրս է պրծնում ձեր ձեռքերից:

Դոկտոր Հյու Լինը համոզում է մեզ գործերը թողնել ինքնահոսի և վստահել Աստծոն, անընդհատ մաքրելով բոլոր մտքերն ու փորձը, որոնք մեզ խանգարում են լսել վերջինիս: Այդ մշտական աշխատանքի ժամանակ մենք կարող ենք ազատվել ծրագրերի մոլախոտերից և ավելի լավ կառավարել մեր կյանքը, ավելի հստակ և նրբագեղ:

Լսելով, թե ինքնակատարելագործման վերաբերյալ գրքերի հեղինակն ինչպես է պատմում իր կյանքի տանջալից ճանապարհի մասին, ես շարունակում էի մտովի կրկնել Աստծոն "Ես սիրում եմ քեզ": Մինչև կավարտեր իր պատմությունը, հեղինակն այդ ինձ ավելի հանգստացած ու երջանիկ թվաց:


Ինչպես ջանում է հիշեցնել ինձ և բոլորին դոկտոր Հյու Լինը. "Աստված` դռնապան չէ: Դուք չպետք է ինչ-որ բան խնդրեք նրանից, դուք պետք է մաքրվեք":


Ինձ դուր էր գալիս անց կացնել ժամանակս դոկտոր Հյու Լինի ընկերակցությամբ: Թվում էր, թե նա երբեք դեմ չէ, որ ես հարցեր տամ: Մի անգամ ես հարցրեցի նրան, գոյություն ունե՞ն արդյոք մաքրման ավելի ուժեղ մեթոդներ: Վերջիվերջո, Հո'օպոինոպոնոյի մեթոդով նա զբաղվում էր արդեն 25 տարի: Եվ իհարկե, "Ես սիրում եմ քեզ" ֆրազը կրկնելուց բացի, նա կարող էր ստեղծել կամ յուրացնել հիշողությունների մաքրման այլ մեթոդներ էլ:

"Այս վերջին օրերին դուք ի՞նչ եք արել մաքրվելու համար", - հարցրեցի ես:

Նա ցածրիկ ծիծաղեց ու ասաց. "Սպանում էի Աստծոն":

Ես շվարեցի:

"Սպանում էիք Աստծո՞ն", - կրկնեցի, փորձելով գուշակել, թե նա ինչ նկատի ունի:

"Ես գիտեմ, որ նույնիսկ ոգեշնչումը զրոյական վիճակից մի քայլ ավելի հեռու է գտնվում, - բացատրեց նա: - Ես ասում եմ, որ պետք է սպանեմ Աստծոն, որպեսզի հայտնվեմ տանը":

"Բայց ինչպե՞ս եք դուք սպանում Աստծոն":

"Շարունակելով մաքրվել", - ասաց նա:

Միշտ, միշտ, միշտ, բոլոր վերքերն ապաքինող միևնույն կրկներգը. "Ես սիրում եմ քեզ; ես շատ ցավում եմ; ներիր ինձ, խնդրում եմ; ես երախտապարտ եմ Քեզ":


2006 թվականի վերջին, երբ ես գտնվում էի Լեհաստանի մայրաքաղաք Վարշավայում, որոշոցեի իմ ուկնդիրներին ներկայացնել զրոյական վիճակի և սահմանափակությունների բացակայության մասին գաղափարը: Երկու օր ես պատմում էի հիպնոսական մարքեթինգի և իմ "Ձգողության գաղտնիքը" գրքի մասին: Մարդիկ բաց էին, ուշադիր և սովորելու պատրաստ: Այդ պատճառով որոշեցի սովորեցնել նրանց նրան, ինչի մասին պատմում եմ այս գրքում. որ մենք պատասխանատու ենք այն ամենի համար, ինչ տեղի է ունենում մեր կյանքում, ինչպես նաև "Ես սիրում եմ քեզ" ֆրազի օգնությամբ ապաքինման ունիվերսալ միջոցի մասին:

Չնայած թարգմանչի առկայությանը, թվում էր, թե ունկնդիրներս որսում են իմ ասած ամեն մի բառ: Բայց մի մարդ ինձ հետաքրքիր հարց տվեց. "Այստեղ, Լեհաստանում, մարդիկ հաճախ օրեր են անց կացնում Աստո առջև աղոթքների մեջ և անընդհատ եկեղեցի են գնում: Եվ դրա հետ մեկտեղ մենք տարել ենք պատերազմ, Հիտլերը ռմբակոծել է մեր քաղաքը, երկար տարիներ մենք ապրել ենք ռազմական ժամանակների օրենքներով և տառապել ենք շատ: Ինչու՞ այդ աղոթքները չօգնեցին և ինչո՞վ են նրանք տարբերվում հավայական մեթոդից:

Ես դադար տվեցի, որպեսզի կշռադատեմ ճիշտ պատասխանը: Որքա՜ն կուզենայի, որ դոկտոր Հյու Լինը լիներ այնտեղ և կարողանար ինձ օգնել: Մի պահ անց ես այսպիսի պատասխանտվեցի. "Ի պատասխան իրենց աղոթքների մարդիկ ավելի շուտ ստանում են այն, ինչ իրենք զգում են, այլ ոչ այն, ինչ մասին խոսում են: Աղոթողների մեծամասնությունը չի հավատում անգամ, որ ինքը լսված կլինի կամ բարձրից իրեն կօգնեն: Մարդկանց մեծամասնությունն աղոթում է հուսահատությունից: Իսկ դա նշանակում է, որ նրանք կստանան այն, ինչ զգում են` ավելի շատ հուսահատություն":

Հարցը տվողը կարծես թե բավարարվեց: Նա գլխով արեց: Բայց երբ ես վերադարձա Միացյալ Նահանգներ, գրեցի դոկտոր Հյու Լինին ու հարցրեցի, թե ինչպես նա՛ կպատասխաներ այդ հարցին: Նա պատասխանեց ինձ էլեկտրոնային փոստով իր հաջորդ հաղորդագրությամբ:


Աո Աքու՛ա:

Շնորհակալ եմ, որ հնարավորություն տվեցիր ինձ մաքրվեել նրանից, ինչ տեղի է ունենում իմ ներսում, և այն փորձի համար, որը ես ունեցա քո հարցի շնորհիվ:

Իսպանական Վալենսիա քաղաքում սեմինար վարելիս, ընդմիջմանն ինձ մոտեցավ մի ամերիկուհի: "Իմ թոռը հիվանդ էր քաղցկեղով, - ասաց նա: - Ես աղոթում էի, նրա համար, աղաչում էի, որ նա կենդանի մնա, բայց միևնույն է, նա մահացավ: Ինչու՞ այդպես պատահեց":

"Դուք աղոթել եք ոչ ճիշտ մարդու համար, - պատասխանեցի ես: - Ավելի լավ էր աղոթել սեփական անձի համար, ներողություն խնդրել այն բանի համար, ինչ տեղի էր ունենում ձեր մեջ և ինչը ձեր թոռան հիվանդության տեսքով արտահայտվում էր որպես կենսափորձ":

Մարդիկ չեն համարում, որ ինրենք են սեփական կենսափորձի աղբյուրը: Աղոթողներից շատ քչերն են, որ իրենց աղոթքն ուղղում են նրան, իչ տեղի է ունենում իրենց ներսում:

Խաղաղություն ինձ,

Իհալիակալա


Ինձ դուր եկավ նրա ստույգ ու ազնիվ պատասխանը: Նորից ու նորից նա կրկնում էր, որ մեզանից դուրս ոչինչ գոյություն չունի: Մարդկանց մեծամասնությունն, աղոթելիս, իրեն պահում է այնպես, ասես ոչ սեփական ուժ ունեն ու ոչ էլ որևէ պատասխանատվություն են կրում: Բայց, համաձայն Հո'օպոնոպոնոյի մեթոդի, դուք ամբողջովին պատասխանատու եք ձեր կյանքի համար: "Աղոթողը" պետք է ներողություն խնդրի այն բանի համար, ինչ տեղի է ունենում իր ներսում և բերում է արտաքին հանգամանքներին: Նա վերականգնում է իր կապն Աստծո հետ: Մնում է միայն վստահել Աստծոն, որպեսզի նա ապաքինի ձեզ: Իսկ երբ ապաքինվեք դուք, դա տեղի կունենա նաև ձեզ շրջապատող աշխարհի հետ էլ: Ամեն ինչ առանց բացառության գտնվում է ձեր ներսում:

Այդ մասին լավ է ասել Լարի Դոսսին իր "Ապաքինող խոսքեր" գրքում. "Մենք պետք է անընդհատ կրկնենք, որ աղոթողը, դեպի Բացարձակն իր կամուրջը ստեղծելու ընթացքում երբեք պարտություն չի կրում: Կամուրջի այդ ֆունկցիան աշխատում է 100% ապահովությամբ, եթե միայն մենք չենք խանգարում նրա իրականացմանը, մոռանալով դրա հնարավորության մասին":

Դոկտոր Հյու Լինի հետ իմ համատեղ աշխատանքի մի պահ էր ինձ անհանգստացնում:

Իմ հոգևոր զարգացման և տեղի ունեցածի էության մեջ ներթափանցելու համեմատ ես սկսեցի անհանգստանալ այն առիթով, որ իմ բոլոր նախկին գրքերը սխալական էին և մարդկանց շեղում էին ճշմարիտ ճանապարհից: Օրինակ, "Ձգողության գաղտնիքը" գրքում ես փառաբանում էի շարժառիթների ուժը: Այժմ, երբ այդ գիրքը գլելուց հետո շատ տարիներ են անցել, ես հասկացա, որ շարժառիթները` զբաղմունք են տգետների համար, խաղալիք էգոիստների համար և որ իսկական ուժը ոգեշնչման մեջ է: Ես հասկացա նաև, որ տեղի ունեցող կենսական իրադարձությունների և պարագաների հետ համաձայնության գալը` դեպի երջանկություն տանող մեծագույն գաղտնիքն է: Երջանկությունը գալիս է, երբ դուք չեք փորձում կառավարել ձեր կյանքը: Չափազանց շատ մարդիկ, այդ թվում նաև ես, պատկերացնում և պնդում են ինչ-որ բան, ու դրանով փորձում են կառավարել աշխարհը: Այժմ ես գիտեմ, որ դա պետք չէ: Ավելի լավ է շարժվել հոսանքի ուղղությամբ, մաքրելով ամենն, ինչ հանդիպում է ճանապարհիդ:

Ես ցանկանում էի ետ վերադարձնել գրքերս: Ինձ թվում էր, որ նրանք շփոթեցնում են մարդկանց: Ես ասացի դոկտոր Հյու Լինին, որ ինձ զգում եմ այնպես, ասես այս աշխարհին վնաս եմ բերում:

"Քո գրքերը նման են այն քարերին, որոնց վրայով քայլում-անցնում են գետի այն կողմը, - բացատրեց դոկտորը: - Մարդիկ գտնվում են ճանապարհի տարբեր փուլերին, իսկ քո գրքերը ցույց են տալիս, թե որտեղ են նրանք գտնվում: Կատարելագործվելու համար օգտագործելով քո մի գիրքը, նրանք պատրաստ կլինեն մյուսի համար: Քեզ պետք չի ետ կանչել գրքերը: Նրանք կատարյալ են":

Երբ ես մտածում եմ իմ գրքերի մասին, դոկտոր Հյու Լինի մասին և անցյալի, ներկայի և ապագայի իմ բոլոր ընթերցողների մասին, ամենն, ինչ կարող եմ ասել, - "Ես շատ ցավում եմ; ներիր ինձ, խնդրում եմ; ես երախտապարտ եմ քեզ; ես սիրում եմ քեզ":


Մաքրվել: Մաքրվել: Մաքրվել: