Գուցե, ես ամեն դեպքում պնդում եմ, որ եթե հեղինակը նախ և առաջ գրող ա, ուրեմն շատ հնարավոր ա, որ նախ և առաջ գրի
ի նկատի ունենալով կարդալը, ինքը գրող ա, դերասան ու բեմադրող չի: Ուրիշ բան եթե ընդգծած չլինեի նախ և առաջ գրող լինելը, ընդ որում՝ նույնիսկ ընդգծել եմ, որ ինձ ա էդպես ընդամնեը թվում, դեռ մի բան էլ ինձ թվում ա, որ եթե էդպես ա անում, դալրիվ բնական ա, ինչը չի նշանակում, եթե էդպես չլինի, անբնական կլինի… Հաստա՞տ էդքան լավ եմ ձևակերպել միտքս, շատ դուրըս եկավ
Ամեն դեպքում, ակումբի պիեսների առաջ էսօրվա դրությամբ այլ պահանջ դնելը, քան կարդալի լինելը, եսիմ, ինչքանո՞վ ա ճիշտ: Մի անգամ էլ եմ ասում, էն մոտեցումը, որ դու ունես, իրոք գոյություն ունի, օդից բաներ չես խոսում հո… Բայց էն ինչ ես եմ ասում, ես ասում եմ՝ էս մոտեցումն էլ գոյություն ունի, ընդամենը փաստ եմ արձանագրում, ու չեմ կարողանում հասկանալ, թե ոնց կարող ա իմ ասածը էդ դեպքում սխալ լինի, եթե ախր հաստատ գիտեմ, որ տենց բան կա: Բայց ընդհանուր մերսի քննարկման համար, հանաք հանաք ահագին խոսացինք:
Mephistopheles-ի խոսքերից
Շին, դու սխալ չես անում, ալյ մակերեսային ես մոտենում… այսինքն եթե գրող ա՝ ամեն ինչ կարա գրի… տեսականորեն հա, բայց պրակտիկորեն տենց չի… գրողներ կան որ իրանց պիեսներով են հայտնի գրողներ էլ կան որ պիես գրել են, բայց հայտնի չեն դրանցով, ընդհակառակը իրանց մյուս գործերը, ոչ պիեսային, բեմականացվել են կամ կինո են նկարել, բայց պիեսները չեն ձգել… մի բան կա, չէ՞ որ տենց ա…
Մեջբերել
) համապատասխանում են տվյալ աշխարհագրական վայրին, որտեղ տեղի է ունենում գործողությունը: Ինչպես, օրինակ. նա, ով գրել է "Երկու վերոնացի" պիեսը, անհնար է, որ երբեք Վերոնայում եղած չլինի:
Էջանիշներ