Այբ, որտե՞ղ ա ասվում, որ Դավիթը Լիզայի եղբայրն ա:
Մեկ էլ ստեղ մի բան կա, որը ոնց որ, փաստորեն, չի հասկացվել:Պետք ա մտածել էդ ուղղությամբ:
Այբ, որտե՞ղ ա ասվում, որ Դավիթը Լիզայի եղբայրն ա:
Մեկ էլ ստեղ մի բան կա, որը ոնց որ, փաստորեն, չի հասկացվել:
ա՜խ, եկա՞ք… լույս Ձեր տեսնողաց, դե մի երկնի, տեսնամ ինչի ես լացելMephistopheles-ի խոսքերից
SWTS
Քո մեկնաբանությանը հետո կպատասխանեմ, քանի որ դեռ մրցույթը պաշտոնապես փակ ա
քանի եկել ա պատասխանի Բյուր, կարողա հետո էլ չբռնացնեսՔո մեկնաբանությանը հետո կպատասխանեմ, քանի որ դեռ մրցույթը պաշտոնապես փակ ա
SWTS
Հա, չի ասվում, Բյուր, բայց ես էդպես մտածեցի...Այբ, որտե՞ղ ա ասվում, որ Դավիթը Լիզայի եղբայրն ա:
Մեկ էլ ստեղ մի բան կա, որը ոնց որ, փաստորեն, չի հասկացվել:
ուշադիր չեմ կարդացե՞լ
Կարծում եմ, Նիկեան է, իր "Ոչ մի տեղ - Նեվերլենդով":
Եվ ինձ թվում է, որ այդ "Ոչ մի տեղը" Նիկիի պատկերացման մեջ մի տեսակ բանտախցիկի տեսք ունի... Այսինքն... կաշկանդում է նրան իր գործողություններում, ինչ է... Եվ այդ պատճառով "Երազանմանն" էլ է ինչ-որ կաշկանդված, չնայած ինքը միտքն ինձ ահագին դուր եկավ. ըստ իս, կարելի էր լավ ծավալվել:
Նիկ ջան, եթե դու ոչ մի տեղ ես, ուրեմն դու` Ամենուր ես: Գտնվելով Ոչմիտեղում, դու մեծ հնարավորություն ունես ընդգրկել քո մեջ ամեն ինչ: Եթե այս տեսանկյունից նայես ստեղծագործություններիդ, համոզված եմ, որ շատ մեծ արդյունքի կհասնես: Իսկ որ գրելաոճդ ինձ շատ է դուր գալիս, արդեն գիտես:
Նրանք - Ահագին լավ էր շարադրված, կարդացի հետաքրքրությամբ, չնայած քաղաքականությունից շատ եմ հեռու և առավել ևս չեմ սիրում գեղարվեստական գրականության մեջ: Համարում եմ, որ հեղինակն իրավունք չունի իր քաղաքական տեսակետները հրամցնել ընթերցողին: Համ էլ` ընթերցողի քաղաքական հայացքներն են ստիպում նրան արդեն միակողմանի նայել ստեղծագործությանը. մոտավորապես, ոնց որ քրիսոնեա տերտերը Ղուրան կարդա...
Ու երևի այդ քաղաքականությունը հեղինակի բկին էլ է նստած վաղուց, և այդ պատճառով թռավ քաղաքականությունից ու իրեն մի փոքր հաճույք պատճառեց իր վերջաբանո՞վ... Խոստովանում եմ, ինձ էլ:Բայց ինչ-որ շատ էր միանգամից ու հանկարծակի և այդ պատճառով էլ` չմարսվող... Ուրախ կլինեի, եթե հենց ամենասկզբից փսիխոդելիայի ինչ-որ ցոլքեր (սկզբում նույնիսկ անհասկանալի) երևային, որպեսզի վերջաբանն ավելի արդարացված լիներ: Մանավանդ, որ պատերազմի դաշտն ինքն արդեն իսկ փսիխոդելիա է...
Տակտուս - Սկիզբը շատ դուր եկավ: Կարծում էի, սա է համար առաջինն ինձ համար... Բայց լրահոսները չսիրեցի... Մի տեսակ ամեն ինչ խառնվեց գլխումս: Ու վերջաբանն էլ էր շատ հապճեպ...
Արձակուրդի առավոտը - Լավն է, բայց մի քիչ շատ է սենտիմենտալ: Իսկ եթե Բյուրն է հեղինակը, ուրեմն Բյուրի համար սենտիմենտալ է շատ ավելի: Եվ չնայած դրան, ամենահաջողվածը հենց սա է:
Խատուտիկը - Լավ գործ է: Շատ հարթ, սիրուն լեզվով գրված: Ուղղակի հեղինակն է դեռ անփորձ երևի, ու շատ ջահել: Իսկ մենք, մոռանալով, թե որտեղ ենք, նստած, հասուն գործերի ենք սպասում: Դրա համար էլ մեզ դուր չի գալիս նման անարատ գործը: Մոռացել ենք, որ գրականության մեջ ոչ միայն Բուկովսկիներ կան, այլև ՊետրոսԴուրյաններ...
Բայց հոր վարմունքը տիկնիկի հանդեպ... լրիվ դուրս էր այդ ամենից ու կեղծ... արված էր երևի, առաջադրանքին համապատասխանելու համար:
Եվ այստեղ տարիքն արդեն ոչ մի կապ չունի:
1.Արձակուրդի առավոտը
2.Նրանք
3.Երազանման
4.Խատուտիկը
5.Տակտուս
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Ուրեմնս սենց…
ինչքան հասկացել եմ էս պատմության միջուկը Ալեքսն էր… կարա ըլնի… ու լավ ա,բայց ստեղ պետք ա Բյուրի հետ համաձայնեմ որ էդ կերպակրը կառուցելու ու զարգացնելու համար թու մաչ գօինգ օն… երբեմն կերպարներ կան որոնք վառ են, բայց իրանց վառ լինելու հետ մեկտեղ Ալեքսի կերպարին չեն օգնում, օրինակ Սլավիկն ու իր ընտանիքը… բավականին վառ ներկայացված ա, բայց իմփակտը քիչ ա… Արթուրը կարևոր կերպար ա, բայց էլի թույլ ա ներգործում Ալեքսի վրա… Ալեքսի կնիկը որ շատ կարևոր կերպար կարար լիներ էպիզոդիկ ա հայտնվում (էս ասելով նկատի չունեմ որ որ պտի կոնֆլիկտ լիներ, այլպետք ա լիներ լարվածություն)… բենդերն էլ ա ինչ որ տեղ մնում օդի մեջ… սերունու կերպարը կարևոր ա բայց մշակած չի… Կարմենը լավն ա հողեղեն ա ուես Կարմենի ու Ալեքսի կապը տեսնում եմ, այսինքն Կարմենը օգնում ա Ալեքսի կերպարին… մնացածներն ավելի շատ հարցեր են առաջացնում քան օգնում են ֆորմեքն իրար կապելու մեջ…
ահագին մշակվելու տեղ ունի…
էս ասելով հանդերձ բավականին լավ մտահղացում ա վերցրել ա Ալեքսին անցկացրել ա մի հատ մարշրուտով ու կերարների միջով ու զարգացրել, բացահայտել ա, իրա մարդկային հակասություններով լարվածություններով թուլություններով ու ուժով… դուրս եկավ էն պահը որկա Ալեքս Արթուր "սիրավեպ", բայց թույլ ա մշակած… հոմլեսին փողտալու պահը լավն ա բայց մշակվելու տեղ ունի… ես համարյա իմ մամշկի վրա եմ զգացել էն ինչ Ալեքսն ա զգացել (մի օր մանրապատումներում կգրեմ սրա մասին հենց հասկանամ էդ ինչ էր)… Արթուրի պատմությունը յարա լինի բայց էդ էպիզոդը էլի պտի մշակվի կեղծ մոմենտներ կային ու երբ ասում ա "չեմ ուզում ընտանիքդ քանդվի" it changes the entire mode of the episod էդ մոմենտը հակասական ա ու չես կարողանում վերաբերմունքդ ճշտել դրա նկատմամբ… ավարտը կարար ավելի լավը լիներ… դուրս եկավ քոմենթները, բայց էլի պետք ա մշակվի…կարծումեմոր ստեղ կապը ստեղծելու համար պետք ա ավելի առանձնացնել դրանք որպես ֆորմա…ես դրանք դիտում էի որպես ընդհանուր մթնոլորտ,այսինքն միջավայրի սեթ-ափ… ու ստեղ մի բան էր հետաքրքիր որ գրողը ինտերնետ քոմենթներն էր վերցրել, այսինքն մեր ռել կյանքի մի մասն արդեն դարձել ա սայբրսփեյսը… ողջունելի ա էդ ֆակտորի առաջ քաշելը…
…դուրս եկավ Ալեքսի կերպարի վայբրանթ լինելը… մարդկային ա…մի կողմից հոմլեսի հետ իրա վերաբերմունքը, մյուս կողմից Արթուրի հետ կոնտրովերսիալ հարաբերությունները, էն մյուս կողմից Կարմենի նկատմամբ ունեցած հակասական զգացմունքները, այսինքն կարծես շատ չէր հիացած,բայց վերջում վազելով գնաց ներքև տեսնի հո Կարմենին բան-ման չի եղել ու մահը կարծես ահագին բան կոտրեց մեջը…կա տենց բան երբ մեկին անգամ տանել չես կարողանում,բայց որ լսում ես մեռել ա,մեջդահագին բան ա կոտրվում՝ կորուստ ես զգում… իմ հետ շատ ա եղել… բոլոր թերություններով էդ անձը լինում ա քո կյանքի մասն ու քո ինքնության մի շտրիխը… Ալեքսի կերպարը մինչև վերջ բացահայտման պրոցեսի մեջ ա…
օբշի,շատ աշխատելու բան կա վրեն, բայց ճիշտ մոտեցում ա… Բյուրի դիտողությունների հետ էլ եմ համաձայն… լիքը հրացաններ կան, բայց բոլորը չեն կրակում…
Սպառնում ե՞ս…Քո մեկնաբանությանը հետո կպատասխանեմ, քանի որ դեռ մրցույթը պաշտոնապես փակ ա
արա էլի լռվա՞ք…
Մեֆ էս կարդում եմ ու ուրախանում, գիտես ինչի… ես տեսնում եմ տեքստի պրոգրեսը, որը բավական չի, բայց զգալի ա, չնայած հարցականներին, արդեն ճիշտ ա հասկացվում:
Կերպարների առումով, ասենք Սլավիկի ընտանիքը Ալեքսի կերպարին անմիջականորեն չի օգնում, բայց միջավայր ա ձևավորում, օգնում ա իրադարձությունների բնական ընթացքին, որոնք արդեն ներգործում են Ալեքսի վրա: Վիկայի պահը ևս մի ավելորդ ծանրաբեռնվածություն կլիներ, չի կարելի կերպարների մեջ լարվածություն ստեղծել, առանց կոնտակտի, ես/ վայ հեղինակը խուսափել ա դրանից, ու ճիշտ ա արել, հո բրազիլիական սերիալ չի: Արթուրի ազդեցությունը մշակել ա պետք ճիշտ ա, սիրավեպով հանդերձ: Ծերունու կերպարն էլ: Սրանց հետ չեմ կարա չհամաձայնեմ:
Պ.Ս սպասում եմ մանրապատումներում քո պատմությանը
SWTS
Mephistopheles (20.02.2015)
ես քեզ էսքան սպասել եմ, դու երկու րոպե սպասեցիր, վայնասուն ես կապել
SWTS
Պրոգրես կա ու զգալի ա… Սլավիկի պահը թու մաչ եֆօրտ ա միջավայր ստեղծելու համար… իսկ քեզ ո՞վ ասեց որ Վիկայի ու Ալեքսի մեջ կապ/հարաբերությու/լարվածություն չկա… ես կասեի ավելի շատ կա քան սլավիկի… պարտադիր չի գործողություն լինի…կարաս իրա կողքով անցկացնես…
դու ինձ չես սպասում… սուտի մի խոսա…
Վ պրինցիպե, ճիշտ ես ասում ինչպես միշտ, եթե Սլավիկին իրա ընտանիքով հանենք, ահագին տեղ կբացվի, Վիկային էլ կարանք կողքով անց կացնենք, ինքը հնարավորինս ազդում ա, հեռակա կերպով, էդ քո ասած արհեստական տողն էլ. - չեմ ուզում ընտանիքդ քանդվի. վկա: ու նեգատիվ մտցնենք Ալեքսի կերպարի մեջ, կողքով անցնելու պահին… հը, թու մաչ չի?
SWTS
Մեֆ ես ամբողջ կյանքս քեզ եմ սպասել :-))
SWTS
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ