Ամուսնանալիս ազգանուն փոխելը

[Claudia Mori]

Ռուսները հետաքրքիր է, որ լավ զարմանում են, երբ իմանում են, որ ամուսնուդ ազգանունը չես վերցրել: Ես էլ զարմանում եմ, քանի որ ռուսների մեծ մասը հիմնականում առնվազն երկու ամուսին է ունենում իր կյանքում ու թե ինչու են ազգանուն փոխում: Իսկ եթե ավելի լուրջ, չեմ փոխել ու երբեք չեմ փոխի: Առաջին հերթին նրա համար, որ լրագրողական աշխարհում ազգանունս իմ բրենդի նման բան է դարձել իր տարօրինակության համար, հետո այո դա անհատականության պես բան է, դա ես եմ, փոխեցի կդառնամ ամուսինս: Իսկ ես համոզված եմ որ ամուսինների դեպքում գործում է 1+1=1 բանաձեւը: Այսինքն երկու անհատ, կազմում են մեկ ընտանիք: Մեկ էլ իրոք ավելորդ ու անկապ թղթաբանություն է

[Chuk]

Արտ, թեման բացելու միտքը ո՞նց հայտնվեց մոտդ:
Հետաքրքիր ա:

Լիլ, անկեղծ չեմ հիշում, թե կոնկրետ էդ պահին ինչը մոտիվացրեց, չնայած ընդամենը երկու օր ա անցել: Բայց փորձեմ համակարգել ընդհանուր մի քանի պատճառ, որոնք ժամանակի ընթացքում «հասունացրել էին» թեման.

1. Պարբերաբար մտածել եմ, մենա՞կ ես եմ, թե՞ ոչ, որ խնդրին նայում եմ վերևում շարադրածս դիտանկյունից,
2. Վերջերս ֆեյսում մի աղջիկ ընկերանալու առաջարկ տվեց: Անունն անծանոթ էր, գլխավոր նկարը իր երեխայի նկարն էր: Միայն բացելուց ու մյուս նկարները նայելուց հետո հասկացա, որ ընդամենը ազգանունն է փոխել, դրա համար է անծանոթ,
3. Ոչ հեռավոր անցյալում մի հեռավոր ազգական իմանալով, որ Ջուլի ազգանունը չենք փոխել, խիստ զարմացավ ու վրդովվեց, արժանանալով իմ՝ իրան գրողի ծոցն ուղարկելուն,
4. Հարևան թեմայում քննարկվում էր «դու իմն ես» արտահայտությունը, որը կարդալուց մտածում էի, ոնց ա, որ էս արտահայտությունից սենց պատմություն են սարքում, իսկ ազգանուն փոխելուն հաճախ նայում շատ հանգիստ:

Բայց կարծեմ էդ պահին ինչ-որ հոդված էի կարդում կամ էլ ինչ-որ կինո նայում, տենց ինչ-որ թեմա կար մեջը, ես էլ քիչ մը «պարապ էի», եկա թեման բացելու

[Տրիբուն]

Ինչ որ շատ եք կապնվել ազգանվան հետ ։) մի ժամանակ հայրանուն էլ կար անձնագրի մեջ, հիմա չկա։ Դրանից ոչ մեկիս պատմությունը, կապը հոր ու նախնիների հետ չի փոխվել։ Որբ ու անհեր երեխեքի թիվն էլ դրա պատճառով չի ավելացել։ Ու ոնց որ սաղս էլ մոռացել ենք դրա մասին։

[Տրիբուն]

Ես կարծում եմ, որ ազգանունը փոխելը լավ ավամդույթ ա։ Ինչքան հաճելի ա, որ մի տեղ դիմում կամ գրում են տեր և տիկին Պողոսյաններ կամ մի ուրիշ բան։ Իմ կինը օրինակ փոխել ա ազգանունը, ու հաստատ կարամ ասեմ, որ առանձնապես չենք էլ քննարկել։ Տեղի ա ունեցել վ պարյադկե վեշչեյ։ Ոչ կինս ա իրա ինքնությունը կորցրել դրանից, ոչ էլ ես եմ առանձնապես ոգևորվել։

[Տրիբուն]

Հայաստանում (միգուցե նաև ուրիշ տեղեր) ազգանուն փոխելը ահագին բարդության առաջ է կանգնեցնում: Ազգանունը փոխելուց հետո բոլոր փաստաթղթերը պետք է վավերացվի նոր ազգանունով: Օրինակ դիպլոմը, որ հետագայում աշխատանքի անցնելիս խնդիրներ չծագեն: Երբեք չեմ մտածել ազգանունս փոխելու մասին, չնայած ԶԱԳՍ-ում գրանցվելիս Արտակի կարծիքը հարցրել եմ ու բացասական պատասխան ստացել: Անիմաստ եմ համարում:

չկա սենց բան…

Ցանկացած փաստաթղթի հետ ներկայացնում ես ամուսնության վկայականը, որտեղ գրված են հին ու նոր ազգանունները։ Մի վարկյան, ոչ մի փաստաթղթի հետ կապված պորբլեմ չենք ունեցել 16 տարվա ընթացքում։

[Chuk]

Ինչ որ շատ եք կապնվել ազգանվան հետ ։) մի ժամանակ հայրանուն էլ կար անձնագրի մեջ, հիմա չկա։ Դրանից ոչ մեկիս պատմությունը, կապը հոր ու նախնիների հետ չի փոխվել։ Որբ ու անհեր երեխեքի թիվն էլ դրա պատճառով չի ավելացել։ Ու ոնց որ սաղս էլ մոռացել ենք դրա մասին։

Անձնագրի մեջ գրել-չգրելը ու էդ անվանում կրել-չկրելը էապես տարբերվող բաներ են: Իրականում էդ փաստաթղթերը մեկը իմ համար թղթի կտոր են, որոնք ներկայիս քաղաքակրթության պարագայում անհրաժեշտություն են:

Անձնագրում հայրանուն լինել-չլինելուց կախված հորդ չես մոռանում կամ ուրանում:

Իսկ ազգանուն փոխելու որոշելուց հետո հանդես ես գալիս էդ ազգանվամբ, էլի անկախ նրանից ինչ փաստաղթղում էդ կա կամ չկա:

[Տրիբուն]

Փաստորեն քո համար հեչ հա՞, որ մարդուն դիմում են ասենք Գևորգ Հակոպիչ )) Ապեր, մի տեղ, որտեղ ազգանունների մոտ 70%-ը արհեստականորեն հորինված ա ու կցված ա վերջին 80-90 տարիներին, ազգանունը անհատականություն չի կարա սահմանի։ Երևանում, որ գոռաս Լուսինե Հովհաննիսյան կամ Արմեն Հարությունյան, քաղաքի կեսը կֆռա։ Նույն բանն ա, ոնց որ ասես վարունգ, ու դրան անհատականություն ու պատմություն կցես։ Ես կհասկանայի, եթե Ռշտունի կամ Արծրունի լինեին, բայց կներես, խոսքի Հակոբյան ու զգայուն ազգանվան նկատմամբ, էտո սմեշնո։

[Nihil]

Ինձ համար դա մի քիչ երկրորդային ու ոչ սկզբունքային հարց է, բայց կնախընտրեի չփոխել, որ ես իմ ես-ը չկորցնեմ։ Դրան գումարած, ես չեմ կարող հասկանալ էն ամուսնուն, ով ուզում է, որ կինը անպայման անունը փոխի։ Եղածը մեծ բան չէ, բայց էնպիսի տպավորություն է, որ տղամարդը փորձում է իր գերակայությունը հաստատել կնոջ նկատմամբ։
Եսիմ, անիմաստ , թիթիզ բան։

[Sambitbaba]

Ինձ համար դա մի քիչ երկրորդային ու ոչ սկզբունքային հարց է, բայց կնախընտրեի չփոխել, որ ես իմ ես-ը չկորցնեմ։ Դրան գումարած, ես չեմ կարող հասկանալ էն ամուսնուն, ով ուզում է, որ կինը անպայման անունը փոխի։ Եղածը մեծ բան չէ, բայց էնպիսի տպավորություն է, որ տղամարդը փորձում է իր գերակայությունը հաստատել կնոջ նկատմամբ։
Եսիմ, անիմաստ , թիթիզ բան։

Թիթիզ բան է կարծել, որ ազգանունը պահպանելը կարող է օգնել եսը պահպանելուն։ Շատ մարդիկ իրենց եսը կորցնում են նույնիսկ առանց ամուսնանալու էլ։ Իսկ ի՞նչ ասել այն տղամարդկանց մասին, ովքեր պահպանել են իրենց ազգանունը, նույնիսկ կնոջն էլ են տվել այն, բայց դրա հետ մեեկտեղ կորցրել են իրենց եսը...
Մարդու անհատականությանմասին խոսում է ոչ թե նրա ազգանունը, այլ գործերը։
Իսկ եթե մտածում ես, որ ամուսնանալուց քեզ ստրկության ես մատնում, էլ ինչու՞ ես ամուսնանում։

ես չեմ կարող հասկանալ էն ամուսնուն, ով ուզում է, որ կինը անպայման անունը փոխի։

Պետք է մտածել ոչ թե այն մասին, թե ինչ է ուզում ամուսինը։ Այստեղ ավելի կարևոր է, թե ի՞նչ է ուզում կինը։ Հարցրեք Տրիբունի կնոջը. նա շատ ավելի լավ կբացատրի, քան ես։
Ամենակարևորն այստեղ հետևյալն է.
ա) Հարցը քննարկող տղամարդկանցից կա՞ որևէ մեկը, ով երջանիկ կլիներ, եթե իր երեխաներն իրենց մոր ազգանունը կրեին։ Կա՞ որևէ մեկը, ով սրտանց առաջարկել է կնոջն այդ տարբերակը։
բ) Հարցը քննարկող կանանց մեջ կա՞ որևէ մեկը, ով իր սրտում չէր ցանկանա, որ տղամարդկանց տվածս հարցն իրականություն լիներ։

[Cassiopeia]

Ամենակարևորն այստեղ հետևյալն է.
ա) Հարցը քննարկող տղամարդկանցից կա՞ որևէ մեկը, ով երջանիկ կլիներ, եթե իր երեխաներն իրենց մոր ազգանունը կրեին։ Կա՞ որևէ մեկը, ով սրտանց առաջարկել է կնոջն այդ տարբերակը։
բ) Հարցը քննարկող կանանց մեջ կա՞ որևէ մեկը, ով իր սրտում չէր ցանկանա, որ տղամարդկանց տվածս հարցն իրականություն լիներ։

Մտքիս ծայրով անգամ չի անցել, որ երեխաներս կրեն իմ ազգանունը: էլ ուր մնաց նման ցանկություն ունենայի: Առավել ևս, որ Հայաստանում մոր ազգանուն կրող երեխաները հիմնականում միայնակ մայրերի զավակներ են ու ոչինչ չգիտեն հայր էակի մասին:

[Nihil]

Մարդու անհատականությանմասին խոսում է ոչ թե նրա ազգանունը, այլ գործերը։
Իսկ եթե մտածում ես, որ ամուսնանալուց քեզ ստրկության ես մատնում, էլ ինչու՞ ես ամուսնանում։

Իմ ասածը էդքան էլ դրա մասին չէր։ Եթե ես տղամարդ լինեի, չէի պահանջի կնոջիցս ազգանունը փոխել՝ համարելով դա անիմաստություն, աննպատակ, ոչինչ չտվող մի բան։ Հետևաբար դա պահանջելու մեջ էլ որևէ իմաստ չեմ տեսնում։

Եթե ինձ վաղվանից Արևիկ ասելու փոխարեն ասեն ասենք թե Հասնիկ, դա ինձ համար մինիմում անսովոր կլինի։ Հա ազգանունն ու անունը նույնը չեն, բայց երկուսն էլ որոշ չափով քո ես-ն են։

Բայց էս հարցում ահագին զիջող եմ, եթե ամուսնուս համար դա շատ կարևոր լինի, կփոխեմ երևի։

[StrangeLittleGirl]

Պետք է մտածել ոչ թե այն մասին, թե ինչ է ուզում ամուսինը։ Այստեղ ավելի կարևոր է, թե ի՞նչ է ուզում կինը։ Հարցրեք Տրիբունի կնոջը. նա շատ ավելի լավ կբացատրի, քան ես։
Ամենակարևորն այստեղ հետևյալն է.
ա) Հարցը քննարկող տղամարդկանցից կա՞ որևէ մեկը, ով երջանիկ կլիներ, եթե իր երեխաներն իրենց մոր ազգանունը կրեին։ Կա՞ որևէ մեկը, ով սրտանց առաջարկել է կնոջն այդ տարբերակը։
բ) Հարցը քննարկող կանանց մեջ կա՞ որևէ մեկը, ով իր սրտում չէր ցանկանա, որ տղամարդկանց տվածս հարցն իրականություն լիներ։

Ես իմ ապագա ամուսնուց/ընկերոջից պահանջելու եմ, որ մեր երեխաները կա՛մ կրեն (նաև) իմ ազգանունը, կա՛մ անպայման հայկական անուն ունենան: Չհասկացա, կինն էդքան տանջվում, էրեխա ա բերում, հետո էլ ի վերջո ինքն ավելի շատ ա զբաղվում էդ էրեխեքին մեծացնելով, բայց մեկ ա էրեխեքը հոր ազգանունն են կրում: Անարդար չի՞:

Ի դեպ, վերջերս ընկերներիցս մեկի հետ էդ թեմայով էինք խոսում: Ինքն իրա ազգանունը փոխել ա, մոր ազգանունով ա դարձել, որովհետև համարում ա, որ շատ անարդար ա, որ իր դաստիարակության մեջ որևէ տեսակի դեր չունեցած, բավական վաղուց մորից ամուսնալուծված հոր ազգանունն ա կրում:

[Ներսես_AM]

Կոլլեգաս ֆինն ա‎։ Ամուսնանալուց մարդ ու կին իրենց նախկին ազգանունների տեղը լրիվ նոր, շատ հազվադեպ հանդիպող մի ֆիննական ազգանուն են ընտրել։

[Hda]

Մի փոքր ֆլլուդեմ...
Շատ փոքր էի:Ցեղում երեխա պիտի ծնվեր:Մեծերը քննարկում էին ինչ անուն դնեն նորածնին:Տատս, անգրագետ, բայց մի իմաստուն կին.
– անունը ուզում ա «պոմիդոր» լինի, կարևորը առողջ երեխա լինի:
comment կարծում եմ պետք չի........

[Աթեիստ]

Մի փոքր ֆլլուդեմ...
Շատ փոքր էի:Ցեղում երեխա պիտի ծնվեր:Մեծերը քննարկում էին ինչ անուն դնեն նորածնին:Տատս, անգրագետ, բայց մի իմաստուն կին.
– անունը ուզում ա «պոմիդոր» լինի, կարևորը առողջ երեխա լինի:
comment կարծում եմ պետք չի........

Հարց 1. «Պամիդոր» անունով երեխան ո՞ր տարիքից սկսի խնդիրներ ունենալ անվան հետ կապված։
Հարց 2. Ո՞ր տարիքից դա կսկսի անդրադառնալ առողջության վրա։
Հարց 3. Բա ծնողներն ինչո՞վ էին մտածում։

Բայց էս հարցերը թեմայի հետ կապ չունեն։
Իսկ թեմայի հետ կապ ունի պատասխանս Sambitbaba։

Եթե ես ունենայի շատ շաբլոն ազգանուն, շատ հնարավոր է, որ մտածեի Վերայի ազգանունը երեխաներին տալու մասին, բայց մեր դեպքում երկուսս էլ լավ կպցրել ենք։)